Co roku Zwierz stara się jak najszybciej napisać wam o rozdaniu nagród Brytyjskiej Akademii Filmowej czyli BAFTA. W tym roku – zajęło mu to jednak nieco więcej czasu niż zazwyczaj- głównie za sprawą wyjazdów, chorób i … co najważniejsze – przygotowywanych wykładów. Teraz jednak Zwierz już jest by napisać wam coś więcej o nagrodach które nazywa się brytyjskimi Oscarami.
Brytyjczycy w przeciwieństwie do amerykanów nie szukali co roku nowego prowadzącego ceremonii. Przez lata było dość oczywiste że kolejne kategorie zapowiada Stephen Fry, znany głównie ze swojego cudownego sposobu wyrażania się (są podejrzenia, że Fry ma lepszy słownik języka angielskiego niż większość osób – jest nim więcej słów których nikt nigdy nie używa). Jednak po latach prowadzenia ceremonii, w tym roku Fry nie pojawił się na scenie. Zamiast niego rolę prowadzącej przejęła — Joanna Lumley aktorka komediowa znana między innymi z uwielbianego w Wielkiej Brytanii (i chyba niestety nieco mniej znanego w Polsce) Absolutely Fabulous. Pomysł na obsadzenie Lumley w roli prowadzącej był prosty – potrzebowano kogoś kto z jednej strony jest dowcipny z drugiej – pokazuje klasę. Na papierze wyglądało to fantastycznie. Gorzej z wykonaniem. I tu trudno jednoznacznie coś zwalić na samą aktorkę. Wydaje się, że tego wieczora w Royal Albert Hall wszyscy byli poważni i spięci – być może przez unoszący się nad całą ceremonią duch ruchu Time is Up – nawołującego do równości kobiet i mężczyzn w przemyśle rozrywkowym i skierowanego przeciwko aktom dyskryminacji i molestowaniu seksualnemu. Gdzieś w tej atmosferze trudno się było przebić z lżejszym tonem a i sama prowadząca była wyraźnie zdenerwowana i niekoniecznie przyzwyczajona do takich występów. Osobiście Zwierz chętnie zobaczyłby ją może za rok kiedy presja dobrego zaprezentowania się na scenie będzie dużo mniejsza.
Co do samych nagród – w tym roku Brytyjczycy nie zdecydowali się na jakieś zaskoczenia – oni zresztą zwykle – jeśli nie ma jakiejś wybitnej lekko niedocenionej za oceanem, brytyjskiej roli – dość dobrze oddają oczekiwania bukmacherów. W tym roku zdecydowanym zwycięzcą były więc Trzy Bilbordy za Ebbing Missouri – wygrywając nagrody za najlepszy scenariusz oryginalny, najlepszą rolę kobiecą, najlepszą drugoplanową rolę męską i za najlepszy film oraz – co może być zaskoczeniem, za najlepszy film brytyjski. Trzeba bowiem zdawać sobie sprawę, że film brytyjski – wedle przepisów dotyczy filmów wyprodukowanych (przynajmniej częściowo) za brytyjskie pieniądze – a do Trzech Bilbordów dołożyło się studio Film4 (nie wiem czy wiecie ale Zwierz ogląda wszystkie filmy wyprodukowane przez to brytyjskie studio i jeszcze ani razu się nie naciął – to jedyne studio filmowe które jest dla Zwierza taką gwarancją że warto zapoznać się z filmem). O ile trzy nagrody nie budzą kontrowersji o tyle – trochę szkoda, że nie udało się nagrodzić żadnej typowo brytyjskiej produkcji – która dzięki temu może dostałaby szansę na większy rozgłos, zwłaszcza że to był bardzo ciekawy rok w brytyjskim kinie – co widać po nominowanych – od poważnych czy wręcz ciężkich produkcji do drugiej odsłony Paddingtona która rozkochała w sobie widzów i krytyków.
Bez zaskoczeń wyglądał zestaw nagród aktorskich. Gary Oldman przemawiał ze wzruszeniem w głosie choć można podejrzewać, że było to wzruszenie nie takie niespodziewane. Z kolei Frances McDormand pojawiła się na gali w sukience innego koloru niż czarny – gdyż jak sama stwierdziła – ma słabość do obywatelskiego nieposłuszeństwa. Zresztą przemowa Frances McDormand – dowcipna i nie za długa to powód dla którego Zwierz chętnie nagradzałby ją co roku – zawsze miło jak nagrodę odbiera ktoś kto umie w inteligentny i dowcipny sposób podziękować. Sam Rockwell otrzymał nagrodę za najlepszą rolę drugoplanową – i ładnie wspomniał w swojej mowie Alana Rickmana – z którym pracował i najwyraźniej się przyjaźnił. Zwierz cieszy się, że nagrodzono doskonałą rolę Rockwella choć nadal uważa że Willem Dafoe w Florida Project stworzył ciekawszą kreację. Nagrodę za drugoplanową rolę kobiecą dostała Allison Janney– za role koszmarnej matki głównej bohaterki w I, Tonya. Wydaje się że twa czwórka nagrodzonych będzie mogła już spać spokojnie przed Oscarami bo właściwie od początku sezonu nagród ten zestaw wygląda bez zmian.
Nagrodę dla najlepszego reżysera dostał Gulliermo del Toro którego Kształt Wody powoli w sezonie nagród awansuje na ten „drugi” film sezonu – od nagrody w Wenecji (która była trochę zaskoczeniem) mówi się o nim tylko dobrze, ale wygląda na to, że piękna opowieść o kobiecie i człowieku-rybie jednak ustępuje mocy Trzech Bilbordów. Nie mniej brytyjska akademia doceniała nie tylko reżysera ale także twórców dekoracji i ścieżkę dźwiękową Alexandra Desplata. A ponieważ to BAFTY i poziom „musimy koniecznie dodać coś artystycznego” nieco się różni do Oscarów to tym razem całą ceremonię rozpoczynał występ Cirque de Solei, który właśnie odbywa tournée po świecie ze swoim nowym spektaklem Ovo. Trochę w ramach promocji nowego show a trochę dlatego, że ludzie którzy wiszą wysoko pod sufitem i nie trzymają się za bardzo czegokolwiek zawsze budzą emocje, aktorzy teatru „odegrali” nad sceną wariację na temat Kształtu Wody. Prawdę powiedziawszy czasem mam wrażenie, że ludzie oglądają Cirque De Solei tylko dlatego, że mają nadzieję, że kiedyś coś się nie uda. Ale może mam złe zdanie o ludzkości.
Z pewnym zainteresowaniem Zwierz wyglądał informacji o kategoriach które nie pojawiły się na Złotych Globach. Trochę zgodnie z przewidywaniami – nagrodę za najlepsze efekty specjalne i zdjęcia przyznano Blade Runner 2049 – filmowi, który nawet jeśli nie poruszył wszystkich serc to na pewno był ucztą dla wszystkich oczu. Nagroda za montaż – przypadła bardzo słusznie Baby Driverowi – to jeden z tych rzadko spotykanych filmów gdzie nawet niezbyt interesujący się filmami widz zauważy, że bez odpowiedniego montażu to nie byłaby ta sama historia. Pozostawiona prawie bez nagród Dunkierka może być sporym przegranym tego rozdania – zwłaszcza zabierając do domu jedynie nagrodę za najlepszy dźwięk. Do pewnych zaskoczeń – choć jak się nad tym człowiek zastanowi – nie tak wielkich jest nagroda za najlepsze kostiumy dla Nici Widmo – jakoś nie podejrzewałam, że akurat w tej kategorii film o projektancie mody zostanie nagrodzony. Na koniec jeszcze radość, że nagrodę za najlepszy scenariusz adaptowany dostał 89 letni James Ivory – którego doskonały scenariusz pokazuje, że niektórych twórców zdecydowanie nie należy odsyłać nigdy na emeryturę bo zawsze mogą nas swoim talentem olśnić.
Niestety w filmach animowanych nie doczekaliśmy się nagrody dla Twój Vincent – co wyraźnie świadczy o tym, że mimo wielkich nadziei – ten rok należy jednak do Coco – o tyle jest to ciekawe, że wśród widzów Coco spotkał się z dużo bardziej mieszanymi reakcjami niż wcześniejsze duże produkcje Pixara. Ciekawym jest też fakt, że najlepszym filmem nieanglojęzycznym została – Służąca – film który w ogóle chyba nie był brany pod uwagę jako zwycięzca (brytyjskie nagrody dla filmów nieanglojęzycznych są bardzo przesunięte w czasie względem amerykańskich więc np. Elle była nominowana do zeszłorocznych Oscarów i tegorocznych BAFT).
Ceremonię spinały trochę dwie zupełnie różne nagrody pierwsza EE Rasing Star Award to jedyna nagroda przyznawana przez publiczność głosującą w głosowaniu telefonicznym i internetowym. W tym roku wygrał Daniel Kaluuya aktor który grał główną rolę w „Uciekaj”. Widać było, że jest bardzo przejęty i bardzo szczęśliwy oraz tragicznie nieprzygotowany do dobierania takich nagród. Na całe szczęście będzie miał jeszcze wiele okazji żeby zrobić to w nieco mniej chaotyczny sposób. Nie mniej było w tym mnóstwo radości i emocji. Pod koniec ceremonii przyznano członkostwo w Akademii – najwyższy honor jaki może spotkać filmowca – co podkreśla fakt, że tą nagrodę co roku przyznaje książę William – do którego należy reprezentowanie rodziny królewskiej na BAFTAch. W tym roku nagroda przypadła Ridleyowi Scottowi (zapowiadanemu przez Branagha ‑a Zwierz już się bał że go w tym roku nie będzie). Scott przygotował sobie na karteczkach długą mowę, która co prawda miejscami była dowcipna i podkreślała znaczenie edukacji w rozwoju filmowca, ale sprawiała też wrażenie podszytej pretensją – co akurat pasuje do Scotta który ma chyba ostatnio Hollywood i ogólnie przemysłowi filmowemu głównie za złe. W każdym razie – nie była to bardzo ciekawa mowa – ale to BAFTY tu nie ma limitu czasu – wszyscy bardzo grzecznie czekają aż ktoś skończy. Co jest w sumie olbrzymim plusem bo ostatnio pośpieszanie aktorów na Oscarach stało się irytujące.
Ostatecznie tegoroczne BAFTY przebiegły bez zakłóceń ale też bez większych emocji. Trochę taka ceremonia która udowadnia, że jeśli wszystko idzie bez problemu, a prowadzący nie mają zbyt wielu dobrych żartów i nikt nie popłakał się dziękując swojemu fryzjerowi to jest po prostu trochę nudno. Być może problemem jest fakt, że po prostu za dużo oglądamy tych ceremonii żeby ktokolwiek był czymkolwiek zaskoczony. Może też czas jest taki, że wszyscy w Hollywood czują, że trochę nie ma się z czego śmiać. W każdym razie tegoroczne BAFTY nie zapiszą się jakoś szczególnie w pamięci. Tym bardziej Zwierz wygląda Oscarów w nadziei że w swoje 90 urodziny zafunduje on nam jakieś niecodzienne emocje. Zwierz bardzo na to liczy, bo o ile BAFTY trwają tylko dwie godziny (pokazywane są w skróconej transmisji) i lekką nudę można przeżyć to Oscary… Oscary trwają godzin ponad trzy i tu już musi być ciekawie.
Ps: Zwierz nie wie czy wiecie ale można już dostać drugi tom Giant Days i jest genialny – równie genialny co pierwszy.