Home Ogólnie Bohaterowie i Pismaki czyli co popkultura ma do powiedzenia o dziennikarzach

Bohaterowie i Pismaki czyli co popkultura ma do powiedzenia o dziennikarzach

autor Zwierz

Hej

Co robi człowiek na urlop­ie? Oczy­wiś­cie myśli o pra­cy. Zwierz, który podob­nie jak wy cieszy się takim week­en­dem do potę­gi (zwierz, co roku z zaskocze­niem stwierdza, że Wielka­noc znów wypa­da w te same dni tygod­nia) i w związku z tym postanow­ił zająć się tem­atem dzi­en­nikarzy. Przy czym zwierz dzi­en­nikarzem nie jest, widu­je ich, co praw­da, na co dzień i nawet zdążył się już mniej więcej nauczyć jak pracu­je redakc­ja. Co spraw­iło, że zwierz zaczął zwracać uwagę na dzi­en­nikarzy w kul­turze pop­u­larnej. Od razu uderzyło go, że dzi­en­nikarz w filmie bard­zo rzad­ko jest postacią, wobec której widz czy twór­ca ma pozostać obo­jęt­ny. Kiedy dzi­en­nikarz już się pokazu­je to budzi skra­jne emoc­je. Zwłaszcza kiedy pojaw­ia się w bry­tyjskiej kul­turze popularnej.

 

Od cza­su do cza­su w fil­mach czy seri­alach pojaw­ia się pewien wyide­al­i­zowany obraz tego jak powin­ni wyglą­dać dzi­en­nikarze. Nie tak dawno HBO pokazy­wało ser­i­al News­room gdzie dzi­en­nikarze pokazani byli, jako gru­pa rzetel­nych, prag­ną­cych dotrzeć do prawdy spec­jal­istów. Jeśli pojaw­ia się nieprawdzi­wa infor­ma­c­ja to okazu­je się ona wynikiem spisku, które­mu nasi rzetel­ni dzi­en­nikarze nie mogli prze­ci­wdzi­ałać wprowadzeni w błąd. Oczy­wiś­cie w seri­alu pokazu­je się złych i nierzetel­nych przed­staw­icieli zawodu, ale zaj­mu­ją się oni przede wszys­tkim dzi­en­nikarst­wem plotkarskim. Dzi­en­nikarst­wo śled­cze i poli­ty­czne jest w stanach uznawane, jako zawód o bard­zo szla­chet­nej trady­cji – wystar­czy zobaczyć Good Night and Good Luck czy Wszys­t­kich Ludzi Prezy­den­ta i nie trud­no dostrzec, że amerykanie są ze swoich dzi­en­nikarzy dum­ni. Oczy­wiś­cie pojaw­ia­ją się podłe i nierzetelne dzi­en­nikarskie typy, ale chęć zostanie dzi­en­nikarzem by dorów­nać leg­en­dom jest jak najbardziej god­ny podzi­wu – wystar­czy przy­pom­nieć sobie tych wszys­t­kich młodych liceal­nych dzi­en­nikarzy marzą­cych o prawdzi­wej kari­erze w wielkiej gaze­cie z Lore­lai z Gilmore Girls na czele. Zresztą jeśli spo­jrzymy na posta­cie komik­sowe to Lois Lane i Clark Kent upraw­ia­ją­cy szla­chet­ny zawód dzi­en­nikarza stanow­ią ide­al­ny przykład na to jak pozy­ty­wnie pokazy­wać pra­cown­ików redakcji.

John-Gallagher-Jr-Emily-Mortimer-Alison-Pill-The-Newsroom

Dzi­en­nikarze z News­roomu są wyide­al­i­zowaną wer­sją dzi­en­nikarzy pra­sowych i telewiz­yjnych — spełnie­niem pewnego marzenia o tym jacy dzi­en­nikarze powin­ni być

Oczy­wiś­cie w bry­tyjskiej telewiz­ji też bez trudu spotkamy dzi­en­nikarzy rzetel­nych, nieugię­tych i ciekawych. Są może oni nieco mniej krysz­tałowi niż ich amerykańs­cy koledzy, ale nadal wykonu­ją swo­ją pracę najlepiej ja mogą. Wystar­czy obe­jrzeć State of Play (oczy­wiś­cie znakomi­ty ser­i­al z Johnem Sim­mem a nie film z Rus­se­lem Crowe) czy cud­owne ukochane wspani­ałe The Hour. Tam zna­jdziemy dzi­en­nikarzy, którzy, mimo iż mogą mieć wady, jako oso­by pry­watne ostate­cznie sprawdza­ją się w pra­cy dzi­en­nikarskiej. Co więcej są bohater­sko naraz­ić nie tylko swo­ja kari­erę ale i życie by dostar­czyć wid­zom prawdę. Z resztą, jeśli szukamy sym­pa­ty­cznej dzi­en­nikar­ki w ang­iel­skiej telewiz­ji to nie trud­no kogoś znaleźć – o na przykład towarzysz­ka Dok­to­ra Sarah Jane Smith. Zwierz zaczy­na od tego, bo nie chce by uznano, że nie dostrze­ga wielkowymi­arowoś­ci pokazy­wa­nia dzi­en­nikarzy. Zwierz to widzi, co nie zmienia fak­tu, że widzi też że Bry­tyjczy­cy chy­ba nie mają o dzi­en­nikarzach najlep­szego zdania.

state-of-play_bbc

Jeśli  nie widzieliś­cie ory­gi­nal­nego State of Play. Obe­jrzyj­cie. Dużo lep­sze od filmu

Zaczni­jmy od hitu ostat­nich lat, czyli Sher­loc­ka. Jeśli się nad tym zas­tanow­ić – jed­nym z najwięk­szych wrogów naszego bohat­era są wsze­chobec­ne media. Nie chodzi jedynie o Kit­ty Riley – postać dzi­en­nikar­ki, która chy­ba budzi w Sher­locku więk­sze obrzy­dze­nie niż sam Mori­ar­ty. Naszego bohat­era ze wszys­t­kich stron otacza prasa, decy­du­jąc o jego pub­licznym wiz­erunku, śledząc jego każdy krok, rozpowszech­ni­a­jąc fałszy­we infor­ma­c­je na jego tem­at, by potem wszys­tko odwołać. Prasa jest tu pokazana w negaty­wnym świ­etle jako czy­ha­ją­ca na jakąkol­wiek możli­wość zdyskredy­towa­nia bohat­era.  I jak przy­puszcza­my- nie chodzi jedynie o samego Sher­loc­ka, ale o każdego kto będzie wys­tawał pon­ad tłum, zwłaszcza że ser­i­al doskonale pokazu­je jak łat­wo prasą manip­u­lować.  Ale nie chodzi jedynie o Sher­loc­ka – tu moż­na uznać, że mamy do czynienia z wyjątkową jed­nos­tką i sytu­acją. Zresztą do tem­atu prasy autorzy seri­alu wraca­ją też w trzec­im sezonie gdzie oczy­wiś­cie najwięk­szym szan­tażys­tą okazu­je się mag­nat pra­sowy. Tu bezpośred­nio dosta­je się prasie jako tej która dzię­ki posi­adanym infor­ma­cjom chce i może wpły­wać na władzę. Nawet jeśli nie ma żad­nych real­nych dowodów na pub­likowane oskarże­nia. Z kolei w doskon­ałym Broad­church mamy do czynienia z przed­staw­ie­niem jeszcze bardziej kry­ty­cznym i jed­noz­nacznym.  Mamy tu wszys­tko, lokalną gazetę, dzi­en­nikarkę z wielkiego mias­ta, młodego ambit­nego dzi­en­nikarza prag­nącego się wyróżnić. Z punk­tu widzenia polic­jan­tów zarówno rozgłos, jaki nada­je wydarzeniom prasa, jak i podawane przez nią infor­ma­c­je o osobach pode­jrzanych są jedynie przeszkodą w śledztwie. Ser­i­al jak wiele bry­tyjs­kich pro­dukcji pokazu­je, jak bard­zo prasa potrafi zmienić kurs śledzt­wa. I choć dzi­en­nikarze rozwiązu­ją zagad­kę to jed­nak krzy­wd wyrząd­zonych przez dzi­en­nikarzy nie da się cofnąć.

sher3

Nawet Mori­ar­ty tak bard­zo nie budzi odrazy bohat­era jak Kit­ty, a to jeszcze nic w porów­na­niu z mag­natem pra­sowym z ostat­nich odcinków.

Co ciekawe postać wred­nego dzi­en­nikarza pojaw­ia się także w seri­alach his­to­rycznych. Niejed­noz­naczną postacią jest wydaw­ca dzi­en­ni­ka z seri­alu Rip­per Street (w późniejszych odcinkach dowiadu­je­my się o sprawach, które nieco go tłu­maczą) – nie mniej trud­no uznać go za bohat­era pozy­ty­wnego.  Negaty­wnie nastaw­iony do naszego (a przy­na­jm­niej zwierza) ukochanego bohat­era, wtyka­ją­cy nos w nie swo­je sprawy, manip­u­lu­ją­cy dowoda­mi. Do tego jest w nim coś bard­zo nieprzy­jem­nego. Z kolei w seri­alu Mr. Sle­fridge dzi­en­nikarz choć uczy się na błę­dach też nie jest szczegól­nie pozy­ty­w­na postacią – kiedy zaczy­na podry­wać eks­pe­di­en­tkę oczy­wiś­cie zakła­da, że wystar­czy jej kupić jed­ną kolację by zaciągnąć dziew­czynę do łóż­ka. Dopiero na przestrzeni drugiego sezonu czy się zachowywać nieco bardziej po ludzku. Z kolei kim jest narzec­zony Lady Mary którego nigdy tak naprawdę nie darzymy sym­pa­tią – oczy­wiś­cie mag­natem pra­sowym. Zresztą aku­rat bohater­ki tego seri­alu nie powin­ny się zadawać z dzi­en­nikarza­mi bo łat­wo się na nich zaw­ieść zwłaszcza jak gdzieś zag­iną. Ale obec­ność wred­nych dzi­en­nikarzy w seri­alach his­to­rycznych nie powin­na dzi­wić – bądź co bądź typowa tabloid­owa dzi­en­nikar­ka pojaw­ia się nawet w Har­rym Pot­terze. Rit­ta  Skeeter i jej sposób pisa­nia artykułów to doskon­ała satyra (ale także kry­ty­ka) ang­iel­skiej prasy. Zresztą całego Har­rego Pot­tera nie trud­no czy­tać jako między inny­mi kry­tykę prasy brukowej i wiary we wszys­tko co pisze prasa.

Rita-Skeeter-goblet-of-fire-6695365-900-600

  Rita Skeeter to postać która powin­na każdego młodego czytel­ni­ka nauczyć by prasie do koń­ca nie wierzył

Oczy­wiś­cie w tym momen­cie może­cie powiedzieć, że pokazy­wanie dzi­en­nikarzy jako wred­nych postaci pojaw­ia się też w telewiz­ji amerykańskiej.  Do głowy od razu przy­chodzi House of Cards i Zoe Barnes – mło­da ambit­na dzi­en­nikar­ka która dla infor­ma­cji zro­bi praw­ie wszys­tko, jeśli  nie dosłown­ie wszys­tko. Oczy­wiś­cie nie jest to typowa „wred­na dzi­en­nikar­ka” (Zoe jest rzetel­na) ale z pewnoś­cią jej ambic­ja jest ważniejsza niż to czy rzeczy­wiś­cie jej dzi­en­nikarst­wo przysłuży się Państ­wu. Zoe bard­zo różni się od swo­jej odpowied­nicz­ki w bry­tyjskiej wer­sji seri­alu a nie zmienia to fak­tu, że postać tą do całego układu wprowadzili Bry­tyjczy­cy. Ale nie moż­na oczy­wiś­cie przyjąć mech­a­niz­mu, że zły dzi­en­nikarz zawsze nar­o­dz­ił się w umysłach ang­iel­s­kich pis­arzy czy sce­narzys­tów. Doskon­ałym przykła­dem jest Fred­die Loun­ds – nieza­leżnie czy czy­ta się książ­ki, czy oglą­da filmy czy w końcu ser­i­al telewiz­yjny (zwierz szepcze „zjedz ją” ilekroć bohater­ka pojaw­ia się na ekranie) trud­no pol­u­bić bohaterkę ( a właś­ci­wie bohat­era). Nie mniej ów schemat dzi­en­nikarza, który pojaw­ia się na miejs­cu tragedii z aparatem, kłamst­wem i rządzą sen­sacji pojaw­ia się naprawdę bard­zo często.

CI_81611_1377120829

Fred­die była niegrzecz­na. Dlaczego Han­ni­bal jej jeszcze nie zjadł.

Oczy­wiś­cie fil­mowe przed­staw­ie­nie pra­cy dzi­en­nikarskiej jest dokład­nie takie jak przed­staw­ie­nie jakiejkol­wiek innej grupy zawodowej. Wyj­mu­je się z niej to co najlep­sze, to co naj­gorsze, dorzu­ca kil­ka szla­chet­nych bądź dale­kich od szla­chet­noś­ci moty­wów i dosta­je się coś co chy­ba nie za bard­zo przy­pom­i­na rzeczy­wis­tość. Dla zwierza jest to jasne z kilku powodów. Po pier­wsze – jak wszyscy wiemy, każ­da gru­pa zawodowa jest w grun­cie rzeczy po bliższym poz­na­niu nud­na. Polic­jan­ci siedzą za biurka­mi, lekarze nie zakochu­ją się na każdym kroku a dzi­en­nikarze spędza­ją godziny przed lap­topa­mi nad tek­sta­mi, które nie zmienią his­torii świa­ta, biegu śledzt­wa czy wyniku następ­nych wyborów. Po drugie – przy­na­jm­niej w przy­pad­ku bry­tyjs­kich seri­ali dokła­da się do tego jeszcze całkiem realne zjawisko społeczne. Wszyscy wiedzą, że prasa brukowa w Wielkiej Bry­tanii od lat cieszy się naprawdę złą sławą. Pogoń za sen­sacją doprowadz­iła w ostat­nich lat­ach do wielkiej pod­słu­chowej afery – która ujawniła jak bard­zo nie mają skrupułów dzi­en­nikarze stara­ją­cy się zdobyć przeło­mowy news. Przy czym  zwierz nigdy nie był w kra­ju w którym prasa zdawała­by się tak wsze­chobec­na. Dłu­ga trady­c­ja czy­ta­nia prasy drukowanej połąc­zona z mnóst­wem roz­dawanych gazet (łącznie z prak­ty­cznie nieobec­ny­mi w naszej częś­ci Europy wyda­ni­a­mi popołud­niowy­mi) spraw­ia, że spoglą­da­jąc z boku Anglia wyda­je się być zde­cy­dowanie mniej dotknię­ta świa­towym kryzy­sem prasy.  Powiedzmy sobie szcz­erze – to spraw­ia, że dzi­en­nikarz wciąż jest jeszcze postacią w jak­iś sposób atrak­cyjną dla widza. Zwłaszcza, że warto pod­kreślić, że jest to przede wszys­tkim jed­nak dzi­en­nikarz pra­sowy. O ile News­room, Good Night Good Luck to filmy sław­iące dzi­en­nikarst­wo telewiz­yjne, to właś­ci­wie więk­szość kry­ty­ki seri­alowej skierowana jest jed­nak ku dzi­en­nikar­zom piszącym.

broadchurch-itv-series-1-2

Broad­church też nie stroi od kry­ty­ki prasy, pokazu­jąc jak jej dzi­ała­nia wpły­wa­ją na prze­bieg śledztwa

Co ciekawe zwierz przys­tępu­jąc do pisa­nia tego wpisu odniósł wraże­nie, że ten typowy wred­ny dzi­en­nikarz jest jak­iś wsze­chobec­ny w bry­tyjs­kich pro­dukc­jach. Dopiero kiedy zaczął się przyglą­dać posta­ciom i pro­dukcjom nieco bliżej doszedł do wniosku, że nie jest tych przykładów aż tak wiele. Dlaczego więc zwierz ma takie silne odczu­cie, że jest to motyw wsze­chobec­ny. Być może dlat­ego że w więk­szość pro­dukcji postać ta budzi taką niechęć, ze naty­ch­mi­ast się nią dostrze­ga. Ewen­tu­al­nie zwierz które­mu rzad­ko pokazu­je się  his­to­ryków, a praw­ie nigdy reasercherów (dlat­ego zwierz lubi adap­tację Dziew­czyny z Tat­u­ażem) automaty­cznie przed­staw­ił się na obser­wowanie dzi­en­nikarzy. Z każdą pro­dukcją utwierdza­jąc się w przeko­na­niu, że może im ma szczęś­cie, że dzi­en­nikarzem nie jest.

Ps: Zwierz wie, że powinien obe­jrzeć Far­go i powiedzieć co o nim sądzi ale nie wie czy uda mu się wyro­bić w tym około świątecznym sza­leńst­wie. A prze­cież musi. W każdym razie obiecuje.

Ps2:  Zwierz obiecał wam jeszcze recen­zję książ­ki o kinie Queer. Zwierz książkę dziel­nie czy­ta ale musi sobie wszys­tko ład­nie w głowie ułożyć. Na razie wstęp­nie pole­ca lekturę :)

8 komentarzy
0

Powiązane wpisy

judi bola judi bola resmi terpercaya Slot Online Indonesia bdslot
slot
slot online
slot gacor
Situs sbobet resmi terpercaya. Daftar situs slot online gacor resmi terbaik. Agen situs judi bola resmi terpercaya. Situs idn poker online resmi. Agen situs idn poker online resmi terpercaya. Situs idn poker terpercaya.

Kunjungi Situs bandar bola online terpercaya dan terbesar se-Indonesia.

liga228 agen bola terbesar dan terpercaya yang menyediakan transaksi via deposit pulsa tanpa potongan.

situs idn poker terbesar di Indonesia.

List website idn poker terbaik. Daftar Nama Situs Judi Bola Resmi QQCuan
situs domino99 Indonesia https://probola.club/ Menyajikan live skor liga inggris
agen bola terpercaya bandar bola terbesar Slot online game slot terbaik agen slot online situs BandarQQ Online Agen judi bola terpercaya poker online