Home Ogólnie Gdzie by nas nie było czyli co człowiek kulturalny zrobi ze zmieniaczem czasu

Gdzie by nas nie było czyli co człowiek kulturalny zrobi ze zmieniaczem czasu

autor Zwierz

Na jed­nej z licznych Face­bookowych grup na której jest zwierz pojaw­iła się doskon­ała zabawa, którą zwierz postanow­ił się z wami podzielić. Zabawa jest proś­ci­ut­ka — wyobrażamy sobie, że jesteśmy Hermioną z Har­ry Pot­tera i mamy zmieni­ać cza­su. Mając nieskońc­zone jego pokłady wybier­amy 10 wydarzeń kul­tur­al­nych z XX wieku w których chcielibyśmy uczest­niczyć. Wybór nie oznacza najważniejszych wydarzeń ale takie które najbardziej chcielibyśmy obe­jrzeć na żywo. Oto wybór zwierza (chrono­log­icznie bez znaczenia)

Anoth­er Coutry (na West Endzie) — 1982 — na początku lat 80 pojaw­iła się na West Endzie sztu­ka o Oxfordz­kich stu­den­tach którzy potem zde­cy­dowali się na współpracę z sowi­eta­mi przez lata przekazu­jąc infor­ma­c­je z zachodu na wschód. Sztu­ka sama w sobie doczekała się adap­tacji ale była też takim fajnym momentem w his­torii ang­iel­skiego teatru. Przez scenę przewinęli się młodzi, właś­ci­wie debi­u­tu­ją­cy aktorzy — Ken­neth Branagh, Coli Firth czy Daniel Day Lewis. Zwierz strasznie chci­ał­by zobaczyć taki spek­takl z młodym Branaghem.

Clos­er (wys­taw­ie­nie na Brod­wayu) ‑1999- Zwierz uwiel­bia sztukę Clos­er. Od cza­su kiedy zobaczył ją na ekranie w dość znanym filmie z Cliv­erm Owen­em, Judem Law, Natal­ie Port­man i Julią Roberts. Jed­nak od kilku lat marzy mu się by móc ją zobaczyć w wer­sji którą na przełomie wieków wys­taw­iano na Brod­wayu. Tam rolę którą w ory­gi­nal­nym wys­taw­ie­niu sztu­ki grał Clive Owen gra Rupert Graves, do tego w obsadzie jest Cia­ran Hinds. I nie chodzi tu tylko o to, że zwierz bard­zo Gravesa lubi ale o to, że on mu tak strasznie pasu­je do sztu­ki jak mało który aktor. Zwierz pode­jrze­wa, że sztu­ka może jest w jakich teatral­nych archi­wach. Jak na razie pozostało mu tylko co pewien czas wzdy­chać patrząc na zdję­cia ze spektaklu.

Ham­let (wys­taw­ie­nie w Nation­al The­atre) — 1989 — pod koniec lat 90 Daniel Day- Lewis był jed­nym z najlepiej zapowiada­ją­cych się młodych aktorów na londyńskiej sce­nie. Nic więc dzi­wnego, że zde­cy­dował się na zagranie Ham­le­ta. Aktor, będąc człowiekiem który zawsze niesamowicie angażu­je się w każdą rolę (cza­sem nawet za bard­zo  — zdaniem niek­tórych) bard­zo przeży­wał swój wys­tęp w jed­nej z najważniejszych dla każdego akto­ra wys­tępów w kari­erze. W cza­sie jed­nego wiec­zoru nie wytrzy­mał presji i … zszedł ze sce­ny. Jego miejsce zajął naty­ch­mi­ast inny młody aktor — gra­ją­cy w sztuce Leart­e­sa — Jere­my Northam. Ponoć gra­ją­ca w tym przed­staw­ie­niu Gertrudę Judi Dench powiedzi­ała mu “Jeśli nie chcesz grać to nie musisz”. Northam oczy­wiś­cie chci­ał i ponoć był to fenom­e­nal­ny wieczór. Zwierz wiele by dał by być wtedy na wid­owni. Nie po to by obser­wować zała­manie ner­wowe jed­nego akto­ra ale po to by zobaczyć jak Northam ma wieczór życia i prze­chodzi do his­torii teatru.

Otel­lo (Old Vic) ‑1964 — W lat­ach 60 nie było ciekawszego aktorsko miejs­ca na zie­mi niż Old Vic który był wów­czas siedz­ibą Nation­al The­atre pod prze­wod­nictwem Lau­rence Oliviera. W połowie lat 60 Olivi­er zde­cy­dował się zagrać Otel­la. Z młodą Mag­gie Smith jako swo­ją Des­de­moną (Olivi­er ponoć nie był zach­wycony tym że mło­da aktor­ka zami­ast się go bać próbu­je mu ukraść przed­staw­ie­nie). W każdym razie to był sukces a sam Olivi­er doskon­ałe czuł się w roli zaz­dros­nego Mau­ra (do tego stop­nia że kiedy amerykańs­ki aktor i piosenkarz Paul Rob­son które­mu uniemożli­wiono pracę w Stanach ze wzglę­du na jego lewicowe poglądy chci­ał prze­jąć od niego rolę Olivi­er stwierdz­ił że za dobrze się bawi by ją komukol­wiek odd­ać. To był dobry aktor ale nie zbyt miły człowiek). W każdym razie ponoć w cza­sie tego Otel­la zdarzył się wieczór w którym Olivi­er przeszedł samego siebie i doprowadz­iło to do tej słyn­nej aneg­do­ty w której genial­ny aktor siedzi w garder­o­bie i płacze bo wie, że tego wiec­zoru zagrał lep­iej niż kiedykol­wiek w życiu ale nie ma poję­cia co takiego zro­bił. Zwierz chci­ał­by być wtedy na widowni.

Cygane­r­ia (La Scalla) — 1956 — Zwierz zakochał się w operze w bard­zo prosty sposób — od dziec­ka miał dostęp do kaset i płyt z muzyką klasy­czną. W pewnym momen­cie wpadła w mu w łap­ki kolekc­ja nagrań różnych oper w wyko­na­niu Marii Callas. Zwierz do dziś porównu­je każdą Car­men z jej wyko­naniem. Jed­nak z tego co zwierz wie Callas nigdy nie zaśpiewała Car­men na sce­nie — mamy tylko doskon­ałą płytę nagraną chy­ba w lat­ach 60. W związku z tym zwierz zad­owolił­by się spoko­jnie jakimś miłym miejscem w La Scal­li w cza­sie kiedy Callas śpiewała tam główne par­tie w oper­ach Puc­ciniego. Zwierz po pros­tu wie, że słuchanie śpiewaków oper­owych na żywo to zupełnie co innego niż słuchanie ich z pły­ty. Stąd strasznie chci­ał­by się przekon­ać na żywo czy jego słabość do wykon­ań Callas to kwes­t­ia soc­jal­iza­cji czy rzeczy­wiś­cie poczuł­by te wszys­tkie uczu­cia które czu­je w cza­sie słucha­nia jej nagrań.

Amadeusz (Teatr na Woli) ‑1981 — w ponurych lat­ach osiemdziesią­tych w Teatrze na Woli Polańs­ki reży­serował Amadeusza zaś Łom­nic­ki grał w tej sztuce Salieriego. Zwierz wiele by dał żeby to przed­staw­ie­nie zobaczyć. Zwierz wie, chy­ba od zawsze, że Łom­nic­ki był jed­nym z najwybit­niejszych jeśli nie najwybit­niejszym aktorem scenicznym jakiego mieliśmy w Polsce. Jed­nocześnie złośli­wość cza­su spraw­ia, że zwierz jako widz z Łom­nickim się na sce­nie minął i musi — chcąc nie chcąc wierzyć na słowo, mając potwierdze­nie kun­sz­tu akto­ra w jego wys­tę­pach fil­mowych ale jed­nak to nie to samo. Dlat­ego zwierz bard­zo by chci­ał zobaczyć Łom­nick­iego na sce­nie w jed­nej z takich ról w jakich się spec­jal­i­zował — człowieka który choć god­ny jest potępi­enia zachowu­je dla widza — dzię­ki doskon­ałej grze akto­ra — ludzką twarz. Zwierz wybrał sztukę którą zna bo wtedy w porów­na­niu łatwiej ocenić kun­szt aktora.

Ryszard III (Nation­al The­atre)- 1990 — w lat­ach 90 Ian McK­ellen pojaw­ił się na sce­nie w Ryszardzie III. Wys­taw­ie­nie — przenoszące intrygę do total­i­tarnej Anglii znalazło potem swo­je odzwier­ciedle­nie w bard­zo udanej ekraniza­cji, w której też wys­tąpił McK­ellen. Mogło­by się wydawać że posi­adanie ekraniza­cji z aktorem pow­tarza­ją­cym swo­ją rolę w filmie mogło­by wystar­czyć. Zwierz też tak myślał do momen­tu kiedy dwa lata temu w ramach 50 lecia Nation­al The­atre nie zobaczył min­u­towego nagra­nia z ory­gi­nal­nego wys­taw­ienia (Nation­al The­atre nagry­wa swo­je sztu­ki na potrze­by eduka­cyjne i moż­na je nawet zobaczyć w nagra­ni­ach w Archi­wum teatru) i zori­en­tował się, że nie ma porów­na­nia między tym co McK­ellen pokazał na sce­nie a co w filmie.

Ed Suli­vann Show ‑1964 - w połowie lat sześćdziesią­tych Beat­le­si przy­jechali do Stanów i zagrali w Ed Suli­van Show. Pod­bili Amerykę. Pod­bili świat. Wywin­dowali się z pop­u­larnego zespołu na być może najważniejszy zespół w his­torii muzy­ki pop­u­larnej. Zaczęli sza­leńst­wo które do dziś jest wyz­nacznikiem tego co to znaczy być pop­u­larnym wśród młodzieży. I serio jak na razie bard­zo niewielu fanów może to prze­bić. Zwierz chci­ał­by być wtedy na wid­owni pro­gra­mu i poczuć to co czuli ludzie dla których otwier­ał się nowy muzy­czny świat i nowa muzy­cz­na era. Plus Beat­le­si to Beat­le­si. Zwierz do dziś jest trochę smut­ny że nie miał najm­niejszych szans by być na jakimkol­wiek kon­cer­cie zespołu.

Camelot (Broad­way) ‑1960 - a ter­az coś co udowod­ni że zwierz nie jest jed­nak takim niesamow­itym snobem. Otóż jako wiel­bi­ciel musi­cali chęt­nie przeniósł­by się do Nowego Jorku i zobaczył na Broad­wayu przed­staw­ie­nie Camelo­tu z pier­wszą obsadą. Nie dlat­ego, że Camelot to wybit­ny musi­cal (oj nie jest to dzieło wybitne) ale dlat­ego, że w ówczes­nej pier­wszej obsadzie Artu­ra grał Richard Bur­ton a Ginewrę — Julie Andrews. Zwierz który od niepamięt­nych cza­sów ma taki lek­ki crush na Bur­tona zobaczył­by go śpiewa­jącego. Fakt, że na sce­nie mógł­by podzi­wiać młodą Julie Andrews też nie przeszkadza. Zwierz ma co praw­da nagranie (płytę) z musi­calu w ory­gi­nal­nej obsadzie ale jak­by to nie poma­ga. Wręcz prze­ci­wnie budzi jeszcze więk­szą tęsknotę.

Przem­inęło z wia­trem (Atlanta) — 1939 — 15 grud­nia 1939 roku w Atlancie odbyła się ofic­jal­na pre­miera Przem­inęło z Wia­trem. Zwierz przyz­na szcz­erze, wiele by dał by móc ją obser­wować. Nie tylko dlat­ego, że orga­ni­za­torzy zro­bili wszys­tko by wid­zowie czuli się nieco jak panowie i damy z połud­nia. Przede wszys­tkim zwierz chci­ał­by być na wid­owni w cza­sie pokazu fil­mu, który jak na ówczesne cza­sy był osiąg­nię­ciem nie tylko artysty­cznym ale przede wszys­tkim tech­nicznym. Zwierz chci­ał­by bard­zo zobaczyć ich reakc­je, zobaczyć komu się naprawdę podobało a kto w kulu­arach stwierdzał jed­nak że film nie jest szczegól­nie dobry. Oczy­wiś­cie zwierz nigdy by nie chci­ał mieszkać na połud­niu stanów — ani w cza­sach wojny secesyjnej ani w lat­ach 30 ani współcześnie. Ale prze­nieść się na jeden wieczór — chętnie.

To tyle. Nie zwierz kłamie. To szczyt góry lodowej. Np. zwierz nie się­gał do początku wieku. Być może dlat­ego, że nie czu­je z tym okre­sem takiego emocjon­al­nego związku. W przy­pad­ku filmów czy spek­tak­li z lat 80 ma poczu­cie, że to wszys­tko minęło go o włos — być może stąd żal. Jed­nocześnie zwierz chci­ał­by móc na własne oczy przekon­ać się czy ci wszyscy wybit­ni artyś­ci rzeczy­wiś­cie robią takie wraże­nie. Chci­ał­by zobaczyć na żywo Nurieje­wa i Barysznikowa — by móc z włas­nego doświad­czenia powiedzieć że byli tak fenom­e­nal­ny­mi tancerza­mi jak wszyscy mówią. Chci­ał­by posłuchać Caru­so — bez tego zgrzy­ta­nia starej pły­ty. Lista ciąg­nie się i ciąg­nie. A zwierz podróżu­je w głowie między cza­sa­mi w których nie żył i miejs­ca­mi w których nie był. A wasza lista? Zwierz jest jej bard­zo ciekawy.

Ps: Zwierz miał zupełnie inny wpis napisany na dziś ale ten spraw­ił mu za dużo frajdy.

 

20 komentarzy
0

Powiązane wpisy

judi bola judi bola resmi terpercaya Slot Online Indonesia bdslot
slot
slot online
slot gacor
Situs sbobet resmi terpercaya. Daftar situs slot online gacor resmi terbaik. Agen situs judi bola resmi terpercaya. Situs idn poker online resmi. Agen situs idn poker online resmi terpercaya. Situs idn poker terpercaya.

Kunjungi Situs bandar bola online terpercaya dan terbesar se-Indonesia.

liga228 agen bola terbesar dan terpercaya yang menyediakan transaksi via deposit pulsa tanpa potongan.

situs idn poker terbesar di Indonesia.

List website idn poker terbaik. Daftar Nama Situs Judi Bola Resmi QQCuan
situs domino99 Indonesia https://probola.club/ Menyajikan live skor liga inggris
agen bola terpercaya bandar bola terbesar Slot online game slot terbaik agen slot online situs BandarQQ Online Agen judi bola terpercaya poker online