Gordon Gotham cię wzywa czyli o Batmanie bez Batmana

Hej

Kiedy zwierz po raz pier­wszy usłyszał, że telewiz­ja FOX bierze się za pre­mierę Gotham był nieco scep­ty­czny.  His­to­ria o Gotham przed Bat­manem wydawała się kole­jną próbą prze­ję­cia przez DC telewiz­ji pod­czas kiedy Mar­vel sza­le­je w kinach. Co więcej – wyda­je się, że jak na razie jest to całkiem niezły pomysł – Arrow mimo, że opowia­da o bohaterze dru­go­planowym w uni­w­er­sum DC ma swoich wiernych fanów a Flash to jed­na z bardziej oczeki­wanych pre­mier jesieni. Jasne było, że DC nie pod­chodzi szczegól­nie entuz­jasty­cznie do odd­a­nia telewiz­ji ponown­ie swo­jego ukochanego Bat­mana ale sko­ro Mar­vel może mieć Agen­tów SHIELD to właś­ci­wie dlaczego nie zro­bić super bohater­skiego seri­alu bez super bohat­era. I tak właśnie dosta­je­my Gotham gdzie Bruce Wayne jest jeszcze tym płaczą­cym kilku­latkiem który stoi w ciem­nej uliczce nad ciała­mi swoich rodz­iców. A tym kto szu­ka spraw­iedli­woś­ci, jest młody detek­tyw Gordon.

Gotham to ciekawy pomysł na ser­i­al w którym co praw­da wszys­tko co prowadzi do pojaw­ienia się Bat­mana już się wydarzyło ale jeszcze mały Bruce nie zdążył podrosnąć

Zwierz ma co do tego pier­wszego odcin­ka mieszane uczu­cia. Może zacznie od tego co mu się podobało. Podobało mi się Gotham. Tak sobie je wyobrażam i cieszy mnie, że pokazano je nie tylko przez pryz­mat ciem­nych uliczek i siąpiącego deszczu. Gotham jawi się tu jako wielkie, pożer­a­jące człowieka mias­to, mające oczy­wiś­cie dużo wspól­nego z Nowym Jorkiem ale zad­bano by było odpowied­nio Noir. Pod tym wzglę­dem zwierz czuł się tu abso­lut­nie jak u siebie. Dru­ga sprawa – zwierz naty­ch­mi­ast całym sercem pokochał młodego Jame­sa Gor­dona. Jest on dokład­nie taki jaki powinien być – przys­to­jny ale bez prze­sady (zwierz nie odmaw­ia urody Benowi McKen­zie ale chodzi raczej o to, że jego wygląd tak od razu budzi zau­fanie), młody ale nie za młody, inteligent­ny, prawy, uważny i z zasada­mi. W pier­wszej sce­nie kiedy Gor­don na posterunku policji uspoka­ja zden­er­wowanego grożącego polic­jantce bronią przestępcę, by potem pięknie go obezwład­nić mamy właś­ci­wie całą postać pokazaną w ciągu dwóch min­ut. Nie strzeli, ale nie zawa­ha się dać w mordę. Oczy­wiś­cie Gor­don jest do tego jak zwyk­le ide­al­istą ale właśnie dlat­ego tak go kochamy. Ze wszys­t­kich miast na świecie tylko w  Gotham cechy Gor­dona będą uznawane za przeszkodę w pra­cy w ramach wymi­aru prawa. Bo Gotham to mias­to bezpraw­ia. Po trze­cie – doskon­ałym pomysłem było opar­cie (przy­na­jm­niej w tym pier­wszym odcinku) całej his­torii nie tylko o śledzt­wo w spraw­ie zabójst­wa Waynów ale także o dynamikę – stary polic­jant (Har­vey Bul­lock), młody polic­jant (Gor­don). To stary i sprawd­zony sposób by pokazać wid­zowi bohaterów, dać kil­ka powodów do śmiechu a jed­nocześnie  ustal­ić relac­je między bohaterami.

  Oj nie trud­no pol­u­bić młodego Gor­dona, nie trudno

Z czym zwierz ma prob­le­my? Po pier­wsze wyda­je się, że twór­cy chcą za dużo na raz wrzu­cić do tego pier­wszego odcin­ka. Zabójst­wo Waynów, śledzt­wo, uświadomie­nie sobie przez Gor­dona tego jak daleko się­ga korupc­ja w mieś­cie. Wszys­tko spoko­jnie by na ten pier­wszy odcinek wystar­czyło. Ale twór­cy cier­pią na lekkie ADHD. Dostaniemy więc w tym odcinku i Kobi­etę Kot w wer­sji nas­to­let­niej, i zahukaną Poi­son Ivy która na razie jest tylko potar­ganą podle­wa­jącą kwiat­ki dziew­czynką o imie­niu Ivy, Ping­wina który jeszcze nie jest Ping­winem tylko niepoko­ją­co skłon­nym do prze­mo­cy trze­ciorzęd­nym członkiem gan­gu, Nig­mę który współpracu­je z policją ale jeszcze nie prze­jaw­ia żad­nych niepoko­ją­cych skłon­noś­ci poza iry­tu­ją­cym zwycza­jem zadawa­nia zagadek zami­ast po pros­tu podawa­nia infor­ma­cji, a to nie wszyscy którzy nam migną na ekranie. Trochę szko­da, że wszyscy musieli zmieś­cić się w pier­wszym odcinku, bo prze­cież wiado­mo, że najwięk­szą fra­jdę spraw­ia łapanie tych pozornie nic nie znaczą­cych bohaterów z tła którzy okazu­ją się kluc­zowi. Tu szy­bko zaczy­namy liczyć kogo już nam pokazano. Dru­ga sprawa – wyglą­da na to, że Gotham będzie przede wszys­tkim kon­cen­trowało się na śledztwie Gor­dona, jego walką z korupcją i szuka­niu tropów łączą­cych wiel­ki biznes i władzę z przestęp­ca­mi. Z jed­nej strony brz­mi dobrze, z drugiej – pozosta­je pytanie jak dłu­go będzie się udawało zain­tere­sować tym widza. Zwłaszcza, że mamy jakie takie poję­cie jak cala his­to­ria się skończy i co zro­bi na przykład mały Bruce.

W pier­wszym odcinku pojaw­ia się nam strasznie dużo postaci — jak mło­da Kobi­eta Kot która na razie niewiele ma do roboty

Przy czym jed­no jest pewne. Gotham zapowia­da się znakomi­cie.  To znaczy rzad­ko się zdarza by pier­wszy odcinek seri­alu oglą­dało się tak dobrze.  Zwłaszcza, że aktorów dobra­no doskonale (zwierz przekon­ał się nawet do Jady Pin­kett Smith w roli Fish Mooney) – wszyscy dobrze gra­ją, Gotham jak zwierz powiedzi­ał wyglą­da dobrze i nawet jeśli od cza­su do cza­su mamy wraże­nie, że jakąś scenę widzieliśmy już w dziesiątkach innych filmów czy seri­ali to w Gotham wszys­tko smaku­je nieco inaczej. Przy czym twór­cy seri­alu nie zapom­nieli, że w Gotham choć jest mroc­zono a korupc­ja i przestępc­zość wyżera ludziom dusze to jed­nak od cza­su do cza­su moż­na sobie pożar­tować, więc odcinek mimo, że jest poważny to nie jest tak bez­nadziejnie ponury jak  to się cza­sem w DC zdarza. Do tego wszyscy w Gotham ubier­a­ją się nad podziw dobrze i mieszka­ją w całkiem ład­nych mieszka­ni­ach.  Jeśli dodamy tu i ówdzie rozrzu­cone sug­estie doty­czące przeszłoś­ci bohaterów (zwłaszcza przeszłość Bar­bary narzec­zonej Gor­dona wyda­je się ciekawa) to wyglą­da na to, że Gotham może sobie spoko­jnie poradz­ić bez Mrocznego Rycerza.

Mały Bruce już stracił rodz­iców, jed­nocześnie już człowiek widzi, że nawet zupełnie dorosły Gor­don będzie dzi­ałał trochę na zle­ciene młodego Wayena

Oczy­wiś­cie jak zwyk­le w takim przy­pad­ku pozosta­je pytanie co dalej. Zwierz chęt­nie oglą­dał­by ser­i­al niemal wyłącznie o Gor­donie pozostaw­ia­jąc małego Bat­mana i jego niedorosłych jeszcze prze­ci­wników  na boku. Zwłaszcza, że już ter­az widać że mały Bruce to bard­zo niepoko­ją­ca postać którą nie tylko trud­no wiary­god­nie napisać ale i zagrać. Do tego oczy­wiś­cie pozosta­je pytanie co FOX zro­bi z nas­to­let­ni­mi gwiaz­da­mi. O ile Gotham nie szczędzi sztucznej krwi i bójek to trud­no oczeki­wać by kilku­nas­to­let­nia kobi­eta kot zro­biła komuś więk­szą krzy­wdę niż kradzież port­fela. Podob­nie jak nie sposób wyobraz­ić sobie tak młodej uwodzi­ciel­skiej Poi­son Ivy. To oczy­wiś­cie pyta­nia które trze­ba sobie zadawać już ter­az, bo prze­cież jeśli ser­i­al ma być dobry to musi mieć pomysł na kil­ka sezonów. Przy czym żeby było jasne – zwierz wcale nie twierdzi, ze sce­narzyś­ci nie mają poję­cia co dalej. Raczej zas­tanaw­ia się głośno jaki kierunek roz­wo­ju postaci i fabuły zde­cy­du­ją się przyjąć. Zwierz bard­zo chci­ał­by żeby ten ser­i­al odniósł sukces bo myśl, że Gotham może być co tydzień na wyciąg­nię­cie ręki jest bard­zo miła ser­cu zwierza.   Dlat­ego zwierz z jed­nej strony bard­zo się cieszy że FOX zde­cy­dował się wypro­dukować ser­i­al z drugiej – trochę drży bo to FOX a oni kasu­ją fajne seri­ale (Fire­fly pamiętamy).

  Twór­cy słusznie nie szli tropem fil­mowym szuka­jąc odtwór­cy roli Ping­wina. Ten z filmów Bur­tona jest nie do prze­bi­cia ale samą postać moż­na pokazać prze­cież zupełnie inaczej

Tak na koniec zwierz musi powiedzieć, że to w sum­ie ciekawe jak komiksy wraca­ją do telewiz­ji (bo prze­cież już w niej Super bohaterowie byli). Trud­no wyobraz­ić sobie lep­sze medi­um dla ekraniza­cji komik­su niż ser­i­al. Ide­al­nie odpowia­da on wielowątkowej pog­mat­wanej struk­turze super bohater­s­kich opowieś­ci, łat­wo wprowadz­ić liczne posta­cie, widz nie czu­je się zdzi­wiony tym, że wąt­ki roz­chodzą się co raz dalej, posta­cie z innych pro­dukcji pojaw­ia­ją się w tym samym seri­alu itd. Pod tym wzglę­dem wybór seri­alu jest bez porów­na­nia lep­szym pomysłem niż pro­dukc­ja fil­mowa gdzie na wstępie całe zastępy widzów nie rozu­mieją o co chodzi i jeszcze pyta­ją co właś­ci­wie muszą zobaczyć by cokol­wiek zrozu­mieć. A jed­nak wciąż seri­ale – w przy­pad­ku super bohaterów – gra­ją trochę drugie skrzypce, dopowiada­jąc sporo do fil­mowego uni­w­er­sum ale nie koniecznie je współt­worząc (z chlub­nym wyjątkiem Agen­tów SHIELD). Zwierz jest naprawdę zafas­cynowany tym jak świat komik­sów roz­chodzi się na różne media, jak różnie są ci bohaterowie i opowieś­ci trak­towane. A jed­nocześnie budzi się w zwierzu pytanie – kiedy wid­zowie powiedzą dość i odwrócą się od ataku­ją­cych zewsząd bohaterów.  Choć Gor­donowi niewiele moż­na zarzu­cić. Porząd­ny polic­jant i tyle. Nawet pel­eryny nie nosi.

Ps: Dziś wiec­zorem na Seryjnych powin­no pojaw­ić się parę zdań zwierza na tem­at Down­ton Abbey.

Ps2: Sleepy Hol­low wró­ciło! Zwierz jeszcze nie zdążył obe­jrzeć ale strasznie się cieszy. To jego ukochany głupi serial.