Home Ogólnie Ja to my czyli idźcie i oglądajcie Orphan Black

Ja to my czyli idźcie i oglądajcie Orphan Black

autor Zwierz

Hej

Jak może zauważyliś­cie BBC posi­a­da duszę i serce zwierza. Ba niek­tórzy mogą nawet sądz­ić, że zwierz jest tajnym agen­tem stacji, mają­cym na celu przeko­nanie was, że należy obe­jrzeć każdy wypro­dukowany przez stację ser­i­al. Cóż jed­nak poradz­ić, kiedy BBC nawet pro­duku­jąc za oceanem nie jest w stanie zaw­ieść zwierza. Tym razem zwierz jed­nak znalazł się w sytu­acji trud­nej – z jed­nej strony chce wam pole­cić ser­i­al, z drugiej – chci­ał­by wam o nim opowiedzieć jak najm­niej. Dobra – zwierz pode­j­mu­je wyzwanie nikłego spoil­era. A o czym będzie – o seri­alu, o którym zdążyli zwierza zapy­tać już wszyscy (serio wszyscy – ludzie są przeko­nani, że zwierz jest w stanie obe­jrzeć każdy ser­i­al), czyli o Orphan Black. Zwierz obe­jrzał go dopiero ter­az, kiedy pier­wszy sezon skończył swo­ja emisję na BBC America.

  Zweirz naprawdę napisał najbardziej bezspoilerowy tekst jaki się dało. Nie wymienił nawet jed­nego słowa, które od razu przy­chodzi do głowy. Ale bohater­ki też go nie lubią więc trzy­ma się zasad :)

No właśnie, to dokład­nie ten rodzaj seri­alu, który chce się oglą­dać sezon­a­mi. Dlaczego sezon­a­mi? Cóż zwierz naprawdę nie wie jak­by przeżył czekanie na kole­jne odcin­ki (w sezonie jest ich na BBC niezwyk­le dużo, czyli osza­łami­a­jące 10), ser­i­al jest, bowiem krę­cony trochę zasadą HBO – pod koniec każdego odcin­ka robimy głębo­ki wdech i prawdę powiedzi­awszy gdy­by nie fakt, że zwierz mógł od razu sięgnąć po kole­jny odcinek pewnie by się udusił. Zwłaszcza, że ser­i­al naprawdę potrafi budować napię­cie dosłown­ie od pier­wszych scen. Co więcej nie robi tego w tani sposób – po pros­tu w każdym odcinku dzieje się tyle rzeczy, że właś­ci­wie nie mieszczą się w jed­nym odcinku i muszą się kiedyś urwać, a to, że ury­wa­ją się w fas­cynu­ją­cym momen­cie to już naprawdę nie wina sce­narzys­tów. Przy czym mimo nowo odkry­tej miłoś­ci do seri­alu, zwierz na pewno poczeka przy następ­nym sezonie do jego koń­ca. Zwierz nie jest ner­wowo w stanie wytrzy­mać seri­alu z tylo­ma dra­maty­czny­mi zakończeniami.

Serio od cza­su kiedy zwierz zaczął oglą­dać ser­i­al rozglą­da się za ludź­mi wyglą­da­ją­cym podob­nie do niego. Na razie nie znalazł niko­go. Czeka aż rodz­i­na wró­ci z urlopu.

Dobra ter­az wypadało­by plus minus napisać, na czym pole­ga wspani­ałość seri­alu. Otóż nie zdradza­jąc za wiele z odkry­wanej kawałek po kawałeczku fabuły. Zaczy­na się na stacji kole­jowej gdzie nasza bohater­ka właśnie wysi­a­da z pociągu – rok nie było jej w Nowym Jorku a ter­az wraca do przy­rod­niego bra­ta (właś­ci­wie nie są spokrewnieni tylko wychowywali się w tej samej rodzinie zastępczej) i do córecz­ki, którą zostaw­iła pod opieką zastępczej mat­ki nie mówiąc gdzie się uda­je.  Dziew­czy­na nie ma dobrego pomysłu, co dalej. I jak­by tego było mało na tym samym per­onie inna kobi­eta właśnie decy­du­je się popełnić samobójst­wo. O ile Sarah to ostra rock­owa dziew­czy­na o tyle ta skaczą­ca pod pociąg to sty­lowa kobi­eta z buta­mi na obcasie i ład­nie spię­ty­mi włosa­mi. Sarah może by się całym zdarze­niem nie zain­tere­sowała gdy­by nie fakt, że kobi­eta wyglą­da iden­ty­cznie jak ona. Cóż, więc jej pozosta­je jak pochwycić pozostaw­ioną na per­onie tore­bkę i sprawdz­ić, o co właś­ci­wie chodzi. Brz­mi intrygu­ją­co? To jakieś pier­wsze trzy min­u­ty seri­alu. Im dalej tym ciekaw­iej – okazu­je się, bowiem, że zmarła jest polic­jan­tką a jej podobieńst­wo do zbun­towanej Sarah to dopiero początek problemów.

Niek­tóre role w tym seri­alu gra Tatiana

Zwierz musi powiedzieć, że wcale nie jest tak wielkim fanem seri­ali, który­mi rządzi wiel­ka niewy­jaśniona detek­ty­wisty­czno –spiskowa tajem­ni­ca. Zwierz jest na takie seri­ale zbyt niecier­pli­wy, zwyk­le braku­je w nich poczu­cia humoru czy jakiegoś odd­echu. Bohaterowie cią­gle szuka­ją nowych tropów, nowych infor­ma­cji i wskazówek i w ogóle nie mamy cza­su ich poz­nać. W Orphan Black jest nieco inaczej. Po pier­wsze zwierz cią­gle się śmieje oglą­da­jąc ten ser­i­al, (mimo że jest dość dra­maty­cznie i ogól­nie raczej poważnie) — głown­ie, dlat­ego, że bohater­ka zna­j­du­jąc się, w co raz dzi­wniejszych sytu­ac­jach zachowu­je poczu­cie humoru, podob­nie jak poczu­cie humoru zachowu­ją sce­narzyś­ci, którzy pokazu­ją, że nie trze­ba być śmiertel­nie poważnym nawet, kiedy stoi się oko w oko ze śmiertel­nym zagroże­niem. Do tego wspani­ała jest postać bra­ta bohater­ki, artysty, geja, bohat­era, który w niek­tórych sce­nach zachowu­je się raczej jak rados­na wid­ow­n­ia niż uczest­nik zdarzeń. Dla zwierza poczu­cie humoru w seri­alu jest kluc­zowe. Zwierz nie jest w stanie oglą­dać seri­alu, w którym wszyscy są non stop poważni (stąd kil­ka seri­ali stało się dla zwierza zuepłnie nies­trawny­mi mimo, że obiek­ty­wnie były całkiem niezłe).

Inne z kolei gra Tatiana

Jed­nak tym, co przesądza o wyjątkowoś­ci seri­alu jest Tatiana Maslany. Aktor­ka gra inten­sy­wnie od dobrych paru lat, ale zwierz zupełnie jej nie kojarzy. Jest to doskon­ały dowód na to, że fakt, iż nie kojarzymy jakiegoś akto­ra albo aktor­ki wcale nie oznacza, że na to nie zasługu­ją (to jest częs­ta pomył­ka, kiedy wyda­je nam się, że najbardziej znani są najbardziej utal­en­towani). Tatiana dokonu­je, bowiem w tym seri­alu czegoś niesamowitego – osią­ga takie poziomy aktorskiego tal­en­tu, jakiego zwierz nie spodziewał­by się po całej masie nagrod­zonych i utal­en­towanych aktorów z pół­ka pełną nagród. Widzi­cie Tatiana gra w seri­alu więcej niż jed­ną rolę. Zde­cy­dowanie więcej niż jed­ną rolę – dokład­nie sie­dem ról. Wszys­tkie grane przez nią posta­cie wyglą­da­ją tak samo. To znaczy wszys­tkie maja tą samą twarz, choć różne style ubieranie się, fryzury, ale przede wszys­tkim zachowanie. Uzna­je się, że aktor, który potrafi zagrać dwie role w tym samym filmie osią­ga aktorskie wyżyny. Ale zagrać kil­ka zupełnie różnych od siebie postaci w jed­nym seri­alu? Zwierz przeczy­tał, że nagranie jed­nej sce­ny, w której Tatiana grała trzy roz­maw­ia­jące ze sobą oso­by trwało kilka­naś­cie godzin. Jed­nak to nic w porów­na­niu z aktorskim wysiłkiem, jaki musi­ała włożyć by każ­da z jej postaci była inna. A jest inna – i t do tego stop­nia, że szy­bko zapom­i­namy, ze gra je ta sama oso­ba – każ­da odgry­wana przez Tatianę postać ma włas­ną mimikę, sposób mówienia, chodzenia, patrzenia, for­mułowa­nia zdań. Serio nawet, jeśli fabuła Orphan Black by się wam nie spodobała (mało praw­dopodob­ne) to samo oglą­danie niesamowitego aktorskiego popisu Tatiany jest niesamow­itą przy­jem­noś­cią. Zwłaszcza, kiedy jej rock­owa bohater­ka spo­ty­ka Ali­son – tzw. „Foot­ball mum”, żyjącą na przed­mieś­ci­ach i orga­nizu­jącą mecze pił­ki nożnej dla dzieci. To niesamowite, że te dwie posta­cie gra ta sama oso­ba. Co więcej to niesamowite, że obie posta­cie nagry­wane były osobno.

BBC ty uroczy trollu.

No właśnie, zwierz musi wam powiedzieć, że już ma wraże­nie, że powinien się zamknąć i poz­wolić wam cieszyć się tym seri­alem jedynie wiedząc, że czeka was niesamow­ity popis aktors­ki. Jeśli bowiem zwierz zdradzi wam cokol­wiek z fabuły straci­cie niesły­chaną przy­jem­ność przyglą­da­nia się jak nasza bohater­ka krok po kroku wikła się, w co raz bardziej skom­p­likowaną intrygę i uda­je się wybrnąć, z co raz bardziej niebez­piecznych tara­p­atów. Aby jed­nak czymś jed­nak wypełnić ta recen­zję zwierz musi wam jeszcze powiedzieć, że wszyscy tam gra­ją naprawdę dobrze – zwier­zowi zwłaszcza podobał się Jor­dan Gavrais, jako Felix przy­rod­ni brat naszej bohater­ki. To postać, której nie sposób nie pol­u­bić, a jed­nocześnie mimo dość stereo­ty­powego rysu charak­terysty­cznego (ten bohater to taki fil­mowy gej, że hej) udało mu się stworzyć sym­pa­ty­cznego bohat­era, które­mu jako wid­zowie bard­zo kibicu­je­my. Zwier­zowi bard­zo podobał się też Kevin Han­chard, jako Art– polic­jant part­ner tej niesły­chanie podob­nej do Sarah policjantki.

Od cza­su do cza­su w sce­nie z Tat­u­aną pojaw­ia się Tatiana

Dobra zwierz naprawdę musi przes­tać, bo jeszcze napisze coś takiego, co psu­je zabawę. Przy czym zwierz nie twierdzi, że to ser­i­al ide­al­ny. Być może nie zaszkodz­iło­by mu odrobinę pod­kręce­nie tem­pa. A może prze­niesie­nie do Lon­dynu (zwierz uwiel­bia, kiedy seri­ale dzieją się w Lon­dynie). Poza tym powiedzmy sobie szcz­erze, zwierz ma wraże­nie, że część wątków widzi­ał już gdzie indziej.  Ale to jed­na z tych przy­jem­nych seri­alowych niespodzianek, kiedy spodziewasz się czegoś, co dobrze znasz a dosta­jesz coś odrobinę innego. Dobrej rozry­w­ki nigdy nie za mało, a to zde­cy­dowanie dobra rozry­wka. I może­cie spoko­jnie inwest­ować swo­je uczu­cia i emoc­je. Ser­i­al został przedłużony na następ­ny sezon. Co praw­da oznacza to praw­dopodob­nie jedynie kole­jne dziesięć odcinków, ale w przy­pad­ku seri­ali BBC to i tak róg obfi­toś­ci. W każdym razie wyko­rzys­ta­j­cie fakt, że może­cie oglą­dać po kil­ka odcinków na raz (zwierz nie jest w stanie oglą­dać mniej niż w paczkach po trzy) i nie łaz­ić po ścianach zas­tanaw­ia­jąc się do będzie dalej.

Niekiedy wyda­je się, że Tatiana ma nieco mniej energii.

Zwierz czy­ta i wychodzi, że wyszła mu taka mało pre­cyzyj­na recen­z­ja. Może, dlat­ego, że powinien napisać jed­no zdanie (Ser­i­al jest super, obe­jrzyj­cie koniecznie). W każdym razie uwierz­cie zwier­zowi na słowo, że to warto dać Orphan Black szan­sę. Jed­nocześnie dzisiejszy wpis przekła­da nieco recen­zję trze­ciego sezonu Luthra (nie na święte nigdy, ale o kil­ka dni), bo zwierz uświadomił sobie, że BBC nie tyle prze­jęło władzę nad jego sercem, ale aut­en­ty­cznie prze­jęło władzę nad tym blo­giem. W ciągu ostat­nich kilku dni zwierz pisał praw­ie wyłącznie o bry­tyjskiej telewiz­ji i trze­ba trochę odetch­nąć zan­im w końcu ktoś się zori­en­tu­je, że BBC zwier­zowi płaci (UWAGA – to żart nikt zwier­zowi nie płaci, a szko­da). Ale na całe szczęś­cie zwierz ma znakomi­ty pomysł na jutrze­jszy wpis. Oczy­wiś­cie pewnie wydarzy się coś, co sprawi, że zwierz napisze o czymś zupełnie innym – BBC pewnie coś ogłosi, wypuś­ci zwias­tun odcin­ka na 50 lecie Dok­to­ra, czy coś w tym sty­lu. Oni wiedza jak prze­jąć kon­trolę nad zwierza blogiem.

Ale potem znów ją odzyskuje.

Ps: Zwierz jest zafas­cynowany ostat­nim sezonem True Blood – ten ser­i­al robi się tak niesamowicie fanaty­cznie wręcz idio­ty­czny, że zwierz się nie pow­strzy­ma i na pewno poświeci mu cały wpis pod koniec sezonu. To będzie tak cud­own­ie złośli­wy wpis, bo serio wyglą­da na to jak­by wszyscy sce­narzyś­ci się zwol­nili i kole­jne sezony pisał pro­gram kom­put­erowy. Sza­lony pro­gram kom­put­erowy (i nawet Skars­gar­da jest mało, więc nie moż­na się przyz­woicie pozach­wycać jego urodą).

Ps2: Zwierz nie ma poję­cia, co się z nami stało – kiedyś człowiek czekał pełen emocji na film dziś czeka się na dru­gi trail­er fil­mu (pojutrze ma być nowy trail­er Tho­ra) – to niesamowite jak współczesne sposo­by pro­mocji, zmieni­a­ją nasze postrze­ganie czeka­nia na nad­chodzącą produkcję.

25 komentarzy
0

Powiązane wpisy

judi bola judi bola resmi terpercaya Slot Online Indonesia bdslot
slot
slot online
slot gacor
Situs sbobet resmi terpercaya. Daftar situs slot online gacor resmi terbaik. Agen situs judi bola resmi terpercaya. Situs idn poker online resmi. Agen situs idn poker online resmi terpercaya. Situs idn poker terpercaya.

Kunjungi Situs bandar bola online terpercaya dan terbesar se-Indonesia.

liga228 agen bola terbesar dan terpercaya yang menyediakan transaksi via deposit pulsa tanpa potongan.

situs idn poker terbesar di Indonesia.

List website idn poker terbaik. Daftar Nama Situs Judi Bola Resmi QQCuan
situs domino99 Indonesia https://probola.club/ Menyajikan live skor liga inggris
agen bola terpercaya bandar bola terbesar Slot online game slot terbaik agen slot online situs BandarQQ Online Agen judi bola terpercaya poker online