Home Ogólnie Rasizm przez gardło nie przejdzie

Rasizm przez gardło nie przejdzie

autor Zwierz

Wam się już nie chce. Mi się już nie chce. Chy­ba niko­mu się już nie chce. Ale ponieważ musi się nam chcieć odrobinę dłużej to musimy o tym poroz­maw­iać. Musimy poroz­maw­iać o rasizmie. Nieza­leżnie jak bard­zo mamy wraże­nie że nic nie moż­na na ten tem­at powiedzieć.

Do napisa­nia tego wpisu zain­spirowały mnie trzy roz­mowy które równole­gle prowadz­iłam na Twit­terze. Trzy roz­mowy z ludź­mi którzy wcale nie mieli złych intencji. Którzy wcale nie krzy­czeli niczego o wielkiej Polsce. Z ludź­mi którzy chcieli być bard­zo mili i racjon­al­ni. Te trzy roz­mowy uświadomiły mi, że mamy pewien prob­lem. Ów prob­lem pole­ga na tym, że nie lubimy słowa rasizm, nie lubimy o nim mówić, a także — co może dzi­wić — nie lubimy go potępi­ać. A przy­na­jm­niej potępi­ać tak jak na to zasługu­je. Zaczni­jmy więc od spotka­nia z główny­mi argu­men­ta­mi moich rozmów­ców (z Twit­tera i nie tylko, bo w późniejszej częś­ci tek­stu odchodzę od tego co od nich usłyszałam)

  1. Oni nie są rasis­ta­mi oni tylko mówią głupo­ty o uchodźcach.

Musimy sobie zdać sprawę z jed­nego. Takich prawdzi­wych rasistów z naszych głów — jakichś anon­i­mowych łysoli którzy krzy­czą na uli­cy “Jebać czar­nucha” nie ma wielu. Więk­szość rasistów w his­torii to nie byli łysi face­ci. To byli nasi kochani dzi­ad­kowie, którzy nie odezwal­i­by się do wnucz­ki gdy­by przyszła do domu z czarnoskórym chłopakiem, rodz­ice którzy po powro­cie z wyciecz­ki w Egip­cie opowiada­ją że miejs­cowi śmierdzą i są leni­wi, fryz­jer­ka która opowia­da o cia­p­atych.  Niekoniecznie biją kogoś na uli­cy, niekoniecznie wznoszą trans­par­en­ty. Ale czu­ją się lep­si od tego czarnoskórego, żółtego czy śni­adego. Chęt­nie by widzieli by tacy ludzie byli gdzie indziej. Nie mają o nich dobrego zda­nia. Uzna­ją że kolor skóry już cokol­wiek deter­min­u­je. Ci wszyscy mili ludzie są rasis­ta­mi.  Kiedy zdamy sobie z tego sprawę  to sta­je się jeszcze jaśniejsze dlaczego rasizm wcale nie jest czymś daleki­mi czy ekstremal­nym ale codzi­en­nym, obec­nym nawet tam gdzie wyda­je się nam, że to nie możli­we żeby był.

  1. Nie moż­na czuć się lep­szym od rasisty.

Moż­na. Więcej. Nawet trze­ba. Dlaczego?  Ponieważ rasizm jest złem. Tak moi drodzy — jest sposobem myśle­nia opar­tym na uprzedze­niu, nieuza­sad­nionym poczu­ciu wyżs­zoś­ci, nien­aw­iś­ci, niechę­ci. Jeśli nie jesteś przeko­nany, że jed­ni ludzie są lep­si od drugich ze wzglę­du na swój kolor skóry, to tak, możesz się poczuć lep­szy. Podob­nie jak wtedy kiedy nie masz w ser­cu nien­aw­iś­ci do osób o innej ori­en­tacji sek­su­al­nej, innego wyz­na­nia itp. Jasne, poczu­cie wyżs­zoś­ci niko­mu nie wychodzi na zdrowie. Ale praw­da jest taka — ludzie którzy nie są rasis­ta­mi mogą czuć wyżs­zość nad tymi którzy są. Przy czym uważam że to ten sam poziom wyżs­zoś­ci jaki oso­ba moral­na ma nad osobą niemoral­ną. To nie jest jak­iś tam kole­jny pogląd, jakieś przeko­nanie, to jest jed­na z najbardziej krzy­wdzą­cych i niosą­cych za sobą ofi­ary postaw jakie kiedykol­wiek wyt­worzyła ludzkość.   Jeśli jesteśmy na tyle empaty­czni, otwar­ci i po pros­tu ludz­cy by rozu­mieć że nie kolor skóry decy­du­je o cechach jed­nos­t­ki to może­my myśleć o sobie nieco lepiej.

  1. Nie moż­na oce­ni­ać ludzi, tylko ich czyny i język jakim się posługu­ją.

I tak i nie. Przyz­nam szcz­erze, mam trud­noś­ci z uznaniem, że oso­ba która w XXI wieku szcz­erze wierzy, że kolor skóry ustaw­ia ludzi na świecie wedle jakiejś hier­ar­chii (od lep­szych do gorszych) jest tak naprawdę dobrym człowiekiem. Nie powiem, dużo wymagam od ludzi, ale jed­nocześnie — dlaczego nie wyma­gać. Nie każdy musi być dobrym człowiekiem.  Nieoce­ni­an­ie ludzi prowadzi do dzi­wnej sytu­acji w której tak bard­zo chce­my być pewni zrozu­mienia że właś­ci­wie dopuszcza­my rzeczy niedo­puszczalne. Bo jeśli ktoś uważa że czarnoskóry jest gorszy od białego ale nigdy czarnoskórego nie zwyzy­wał i nie pobił, to jest niewin­ny? A jeśli ktoś uważa że wszyscy “cia­paci” są niebez­pieczni to naprawdę nie mogę ocenić jego postawy jako złej i nien­aw­ist­nej?  Już o tym pisałam ale napiszę jeszcze raz —  za częs­to opuszcza­my sobie moral­ność, za częs­to odrzu­camy etykę. Ja wiem, że żyje­my w świecie gdzie wszys­tko jest relaty­wne, ja wiem, że jesteśmy coraz lep­iej wyk­sz­tałceni i rozu­miemy społeczne i bio­log­iczne pod­stawy niek­tórych zachowań. Ale nadal — cza­sem trze­ba powiedzieć — To jest złe. Wiecie dlaczego? Bo na tej naszej niechę­ci do oce­ny nigdy nie żeru­je dobro. To właśnie tam gdzie odrzu­ca się jasne postawy, albo nawet reflek­sję, rozwi­ja się najwięcej dem­a­gogii, zła czy strachu.

  1. Ale ci ludzie się tylko boją. To nie ich wina.

Stra­ch. Stra­ch jest w sum­ie jed­ną z najpotężniejszych sił która napędza naszą niechęć, nasze prag­nie­nie izo­lacji. Stra­ch — nie tylko jed­nos­tek ale i społeczeństw niekiedy prowadzi do rzeczy strasznych. Jed­nocześnie — najprost­szy sposób by sterować masa­mi to spraw­ić, by się bały. Bały się tak bard­zo, by czekały aż ktoś przyjdzie i je ocali. Najlepiej zabier­a­jąc im przy okazji trochę wol­noś­ci. Stra­ch jest oczy­wiś­cie potężnym uczu­ciem. Ale jak­by nie zwala­nia nas z odpowiedzial­noś­ci. Jeśli pozwalamy sobie na to by się bać — wbrew rozsąd­kowi (bo prze­cież nasz stra­ch przed ter­ro­ryzmem rozsąd­kowi się wymy­ka — niebez­pieczniej jest wsiąść do samo­chodu i pojechać na cmen­tarz w listopadzie — a jakoś nikt z nas nie wsi­a­da do samo­chodu z pan­icznym lękiem), wbrew empatii, ostate­cznie pozwalamy sobie wmówić czego powin­niśmy się bać (bo w sum­ie — czy bardziej od ter­ro­rysty nie jest niebez­pieczny ten zupełnie biały poli­tyk, którego dzi­ała­nia doprowadz­iły, że ter­ro­rys­ta się sfrus­trował) to wcale nie jesteśmy tacy bez winy. Panowanie nad stra­chem jest trudne. Wyma­ga swois­tej pra­cy nad sobą. Wysiłku. Ale widzi­cie, to że się boimy nie zwala­nia nas zupełnie z odpowiedzial­noś­ci. Obok prostych emocji mamy też rozum. Jeśli decy­du­je­my że nasz rozum będzie słuchał wyłącznie naszych emocji to jed­nak jest w tym trochę naszej winy.

  1. To wszys­tko kwes­t­ia wychowa­nia i edukacji.

Tak to praw­da — kwes­t­ia edukacji i odpowied­niego wychowa­nia jest niesły­chanie waż­na. Jasne — część osób swój rasizm w pewien sposób dziedz­iczy, czy nawet dosta­je go takiej w specy­ficznej paczce od swo­jej grupy społecznej. I jasne — należy o tym pamię­tać — zwłaszcza kiedy pode­j­mu­je się dzi­ała­nia eduka­cyjne, czy kiedy próbu­je się zmienić postawy. Ale wciąż rasizm jest złem.  Ludzie którzy mają taki sposób myśle­nia o świecie mają w sobie taką cząstkę zła z którą trze­ba wal­czyć. Widzi­cie to, że się pochylimy nad edukacją, czy nad zmi­aną w wychowa­niu nie zmieni tego czym jest rasizm. Więcej — w pewnym momen­cie, ponown­ie może­my się zaga­lopować. Tak, środowisko w którym się wychowal­iśmy o wielu rzeczach decy­du­je. Tak, takim osobom będzie trud­niej zmienić sposób myśle­nia o świecie. Ale jed­nocześnie — nie łap­my się na wiz­ję, w której przed­staw­iciele niek­tórych klas społecznych są zupełnie bez­wol­ni i nie zdol­ni do intelek­tu­al­nego wysiłku. To że rasizm jest zły i bezsen­sowny jest wnioskiem do którego może dojść każdy. Musi tylko pod­jąć mniejszy lub więk­szy wysiłek. Ale nie może­my zupełnie zwol­nić niek­tórych grup z tego wysiłku. Podob­nie jak nie zwal­ni­amy ich z wysiłku np. Dojś­cia do wniosku że nie bije się dzieci. Wiecie, bicie dzieci jest złem, nawet wtedy kiedy wiemy że to pozostałość pewnych schematów myśle­nia o świecie jakie niosą za sobą pewne grupy społeczne.

  1. To co, mam uznać że są źli i nie rozmawiać?

Powiem wam szcz­erze — to jest najtrud­niejsze pytanie. Bo nie ma dobrej odpowiedzi. Po pier­wsze — sama roz­mowa o rasiźmie jest niesamowicie trud­na. To trochę jak roz­maw­ian­ie z ludź­mi przeko­nany­mi że Ziemia jest płas­ka. Wyobraźmy sobie Sta­sia. Staś mówi “Ziemia jest płas­ka”, na to Mar­i­o­la “Nie, ziemia jest okrągła”. Widzi­cie co się dzieje? Mamy dwa poglądy. Jeden  — Ziemia jest płas­ka, dru­gi Ziemia jest okrągła. Staś i Mar­i­o­la roz­maw­ia­ją i debatu­ją. A tym­cza­sem nie ma miejs­ca na debatę, bo tak naprawdę nie ma dwóch poglądów. Bo Ziemia jest okrągła. I trochę tak jest z rasizmem. Nie ma dwóch poglądów “Biali są lep­si od Czarnoskórych” i “Czarnoskórzy i Biali są równi”. Bo ludzie nieza­leżnie od koloru skóry są równi (oczy­wiś­cie odkłada­jąc na bok podzi­ały społeczne). Tu nie ma o czym dysku­tować bo rasizm nie jest czymś z czym dysku­tu­jesz. Odrzu­casz go jako zło. Bo jest złem. Z drugiej strony — wszyscy wiemy, że całkowite odcię­cie się od jakiejś grupy spraw­ia, że zaczy­na się ona coraz bardziej przekony­wać do swoich racji. Co nie zmienia fak­tu, że rasizm wyma­ga stanow­czej odpowiedzi. Niekoniecznie dyskusji. Jeśli fryz­jer­ka mówi o cia­p­atych przy układa­niu nam włosów moż­na powiedzieć coś co nie jest dyskusją tylko wyraźnym potępi­e­niem. Moż­na też powiedzieć, że u takiej oso­by nie będziemy obci­nać włosów. Z wujkiem który mówi o cia­p­atych może­my się prz­erzu­cać argu­men­ta­mi. Albo powiedzieć wujkowi że jest rasistą i jest nam za niego wstyd. Widzi­cie — złe potępić, dobre nagrodz­ić, nie prze­chodz­ić obo­jęt­nie — plus minus trud­no o jakieś prost­sze nau­ki moralne. A jed­nak bard­zo się przed nimi uchylamy.

Rasizm to słowo którego nie lubimy. Wyda­je się zbyt poważne w odniesie­niu do tych wszys­t­kich codzi­en­nych małych prze­jawów niechę­ci do ludzi o innym kolorze skóry. Rasizm to prze­cież wielkie słowo. Olbrzymie.  Oskarże­nie, którego boimy się rzu­cić. Więk­szość rasistów wcale nie myśli o sobie jako o rasis­tach. Są rozsąd­ni, są nor­mal­ni, są tacy jak wszyscy. Ale to nie zmienia fak­tu. Są rasis­ta­mi. Pozwala­ją sobie na niechęć, nien­aw­iść, poczu­cie wyżs­zoś­ci. Pozwala­ją by rządz­ił nimi stra­ch uprzedzenia i uproszczenia. Pozwala­ją sobie na tą codzi­en­ną niemoral­ność, bo prze­cież nic się nie dzieje, niko­go nie biją. Tylko jak­by ten ich kolor skóry jest lep­szy. I to nie jest dobre. NIgdy nie będzie, nieza­leżnie od tego jak są mili, jak fajni i jak bard­zo ich lubimy. Więcej — w tej swo­jej codzi­en­nej cichej — niekiedy nie deklarowanej głośno niechę­ci, są groźni. Tak samo jak wszyscy ludzie którzy pielęgnu­ją w sobie taką “grupową” niechęć. Bo zawsze może przyjść czas kiedy ktoś to rozbu­ja, wyko­rzys­ta i już nie będzie tak miło. Dlat­ego musi­cie powiedzieć sobie samym — rasizm jest złem. Takim prawdzi­wym. Ludzie którzy są rasis­ta­mi mają w sobie to zło. Może­my ich ocenić. Jak już to ustal­imy. Jak się tego nie będziemy bali, to wtedy może coś się uda zmienić.

  1. Ale…

Praw­da jest taka, że jest mnóst­wo powodów dla którego ludzie są rasis­ta­mi. Ale te powody nie spraw­ia­ją, że ci ludzie nie mają poglądów które są złe. Nie tylko mylne, złe. To nie jest tak, że zawsze jest jakieś “ale”. Albo inaczej — niekiedy nawet świado­mość wszys­t­kich “ale” nie zmienia fak­tu, że postawa jest zła. Ja wiem, że są ludzie którym nikt nigdy nie wyjaśnił pod­sta­wowych zasad społecznych i np. nie uważa­ją by w kradzieży było coś złego. Ale to nadal czyni kradzież złą. To nadal spraw­ia, że zachowu­ją się źle. Nie jestem tak daleko posunię­ta w swoich przeko­na­ni­ach by nie widzieć możli­woś­ci poprawy, ale wciąż — są złe rzeczy na tym świecie. I kiedyś musimy przes­tać się wszyscy wza­jem­nie tłu­maczyć. Okolicznoś­ci łagodzące ist­nieją ale trze­ba z nich korzys­tać rozsąd­nie- tak by nie stały się prostym wyjaśnie­niem dlaczego nic nie robimy. Stanow­c­zość niekiedy jest potrzeb­na. W tym małym “ale” kry­je się więcej poz­wole­nia na złe rzeczy niż jesteśmy sami gotowi przyz­nać.  To “ale” tłu­maczy bowiem nie tylko Ich ale też Nas.

  1. Takie narzekanie lewactwa.

To że rasizm jest złem nie jest poglą­dem lewicowym. Nie jest poglą­dem praw­icowym. To nie jest tak, że jak uważasz że biały i czarnoskóry są równi (ponown­ie: wyjś­ciowo równi — bez podzi­ałów społecznych) to jesteś lewicowy. A jak uważasz że biały jest lep­szy od śni­adego to jesteś bardziej patri­o­ty­czny czy praw­icowy. To nie jest jak­iś nowom­od­ny wymysł. Jakaś fan­aberia. Jak­iś kole­jny pos­tu­lat na liś­cie tych “równoś­ciowych oszołomów”. Nie. W kra­ju takim jak Pol­s­ka (zde­cy­dowanie wyjątkowym pod wzglę­dem doświad­czeń) wszyscy powin­niśmy wiedzieć że nieza­leżnie od poglądów poli­ty­cznych czy wiary (BTW — chrześ­ci­jańst­wo nie wszys­tko robi dobrze, ale aku­rat w ostat­nich lat­ach rasizm potępia gdzie może) rasizm jest złem. Bo tak po pros­tu jest. To nie jest XIX wiek gdzie dopiero dowiadu­je­my się, że rasizm nie ma sen­su. To jest Pol­s­ka w wieku XXI gdzie mieliśmy jeden z najwięk­szych w his­torii dowodów, do czego prowadzi rasizm. Więcej, jestem przeko­nana, że nie moż­na być jed­nocześnie pol­skim patri­otą i rasistą. Bo to znaczy, że nie szanu­je się his­torii włas­nego kra­ju. Tak więc może­cie być zwolen­nika­mi wol­nego rynku, prze­ci­wnika­mi związków koś­cioła i państ­wa, wiel­bi­ciela­mi pro­gra­mu PiS, wybor­ca­mi Razem, zagorza­ły­mi zwolen­nika­mi reform min­is­tra Zio­bry. Żad­na z tych postaw nie wpły­wa na fakt, że dla wszys­t­kich rasizm powinien być równie obrzy­dli­wy. Bo — jak to  doskonale ujął rzad­ko cytowany na tym blogu Jan Paweł II “Rasizm jest zaprzecze­niem najgłęb­szej tożsamoś­ci isto­ty ludzkiej”.

Na koniec jeszcze jed­na uwa­ga. Ten wpis nie ma komen­tarzy. Nie ma komen­tarzy jak wszys­tkie wpisy o których wiem, że wywołały­by dyskusję w spraw­ie, w której dysku­tować nie chcę.  Nie dlat­ego, że nie mam argu­men­tów, ale dlat­ego, że jestem pew­na swo­jej postawy. Postawy, której nie zmienię. Postawy, która wyni­ka z mojej włas­nej i częstej reflek­sji moralnej.

Nie mniej tak sobie Zwierz pomyślał — jeśli przyszło­by wam do głowy zostaw­ić pozy­ty­wny komen­tarz, np. że myśli­cie podob­nie, a nie macie miejs­ca, to może się umówimy, że zami­ast zostaw­iać komen­tarz wspo­może­cie fun­dację, która wal­czy z gło­dem w Jeme­nie. Nie musi­cie wpła­cać dużo. Po pros­tu, musi­cie wiedzieć, że nic tak nie dzi­ała na Zwierza jak infor­ma­c­ja o głodzie na świecie. Głód to jed­na z najs­traszniejszych rzeczy, jaką mogą cier­pieć ludzie. I to nie jest tak, że jak się ich nakar­mi, to przes­taną cier­pieć z tego powodu. Głód zosta­je z ludź­mi na dłu­go, jeśli nie na całe życie. Dlat­ego proszę was o to byś­cie, jeśli może­cie, wpła­cili właśnie tam. Spraw­icie mi tym olbrzymią przyjemność.

1 komentarz
0

Powiązane wpisy

1 komentarz

Piąteczka! #3 – Żegnaj, kokonie bezpieczeństwa 15/12/2017 - 10:39 am

[…] Co robić, gdy ludzie wokół ciebie plotą rasis­towskie bzdury. Sama się zdzi­wiłam, że taka reflek­s­ja jest mi potrzeb­na, a potem odkryłam, ilu zna­jomych ma […]

Comments are closed.

judi bola judi bola resmi terpercaya Slot Online Indonesia bdslot
slot
slot online
slot gacor
Situs sbobet resmi terpercaya. Daftar situs slot online gacor resmi terbaik. Agen situs judi bola resmi terpercaya. Situs idn poker online resmi. Agen situs idn poker online resmi terpercaya. Situs idn poker terpercaya.

Kunjungi Situs bandar bola online terpercaya dan terbesar se-Indonesia.

liga228 agen bola terbesar dan terpercaya yang menyediakan transaksi via deposit pulsa tanpa potongan.

situs idn poker terbesar di Indonesia.

List website idn poker terbaik. Daftar Nama Situs Judi Bola Resmi QQCuan
situs domino99 Indonesia https://probola.club/ Menyajikan live skor liga inggris
agen bola terpercaya bandar bola terbesar Slot online game slot terbaik agen slot online situs BandarQQ Online Agen judi bola terpercaya poker online