To jeden z tych wpisów który na blogu zwierza pojawia się cyklicznie ale zwierz cyklicznie znajduje się w podobnej sytuacji. Siedzi przyglądając się długiemu spisowi skasowanych seriali i zastanawia się czy naprawdę nie da się nic z tym zrobić. Bo nie ukrywajmy – kasowanie seriali to jedna z najbardziej denerwujących rzeczy w kulturze popularnej. I to nie tylko dlatego, że zwykle wykasowują zwierzowi pół ramówki.
W tym roku miecz stacji telewizyjnych był dla zwierza wyjątkowo niełaskawy – skasowano mu dwa nowe seriale komediowe (średnie Grandfathered i całkiem sympatyczną Telenovele), zabrano mu wszelką nadzieję, na dobro i piękno zdejmując Galavanata, skończono kochane acz nieco gorsze w kolejnych sezonach Faking it. Do tego stacje telewizyjne dobiły Castle i po raz pierwszy w historii zdecydowały się na skasowanie serialu ze świata MCU czyli Agent Carter. A to tylko część skasowanych produkcji – co roku stacje nie przedłużają dziesiątków seriali. Czasem zgodnie z logiką (jak w przypadku Castle) czasem zgodnie z oglądalnością (jak w przypadku większości seriali komediowych) a czasem dlatego, że nie mają serca i powinni się smażyć w piekle (jak w przypadku Galavanta). Problem w tym, że widzowie mają coraz mniej cierpliwości i zaufania do stacji telewizyjnych. Głównie dlatego, że wszyscy mamy po dziurki w nosi tego co dzieje się kiedy kasują nam serial.
A co się dzieje? Ponieważ twórcy produkcji serialowych wciąż uznają że cliffhanger jest najlepszym sposobem na zakończenie serialu – nawet komediowego, zostajemy z mnóstwem niedokończonych historii. Skasowany serial nie jest przecież tym samym co serial zakończony który doczekał się lepszego lub gorszego ostatniego odcinka (serio co się działo w ostatnim odcinku Good Wife?). Skasowany serial to historia przerwana, irytująco niedokończona, czasem – w najciekawszym dla produkcji momencie. Ponieważ decyzje zwykle podaje się widzom po wyemitowaniu ostatniego odcinka, albo wtedy kiedy do końca sezonu zostaje jeden czy dwa odcinki to zwykle – przynajmniej tak jest z doświadczenia zwierza, nie dostajemy historii zakończonej przy której mogliśmy mieć nadzieję na coś więcej, no ale nie ma siły serial się skończył. Dostajemy te wszystkie niedokończone opowieści zwykle urwane w dość bezsensownym momencie, co sprawia, że serial właściwie od razu staje się produkcją zepsutą. Dlaczego? Bo trudno powracać do serialu, który nie ma końca i odbijać się za każdym razem od cliffhangera.
Nie wiem czy pamiętacie serial Pushing Daisies – szaloną fantazję Bryana Fullera gdzie grał Lee Pace i połowa obsady późniejszego Hannibala. Otóż serial ten skasowano ale informacja o tym pojawiła się na tyle wcześnie, że Fuller zdołał napisać ostatni odcinek. To nie jest dobry odcinek i nie tłumaczy absolutnie wszystkiego ale serial kończy a właściwie kończy w danym momencie. Zwierz często do produkcji wraca, właśnie dlatego, że wie iż pod koniec drugiego sezonu nie czeka na niego urwany w połowie wątek ale coś na kształt zakończenia. To rozwiązanie niestety nie jest dane większości produkcji więc mamy nieskończenie wiele otwartych zakończeń, gdzie ktoś na kogoś czeka na stacji, gdzie ktoś zaginął, zginął, stracił pracę, dowiedział się że ktoś go kocha itp. Cały przegląd zakończeń które scenarzyści uznają za wystarczająco ciekawe by „zawiesić” na nich ostatni odcinek serialu. Tylko, że nic potem się nie wydarzy bo serial zdjęto.
Prawda jest taka, że jeszcze nigdy dotychczas w kulturze nie mieliśmy tylu niedokończonych opowieści. W przypadku niedokończonych powieści, zawsze jest stosunkowo łatwo – można samemu napisać ciąg dalszy albo, mając za nic talent i wolę twórcy wynająć kogoś by to za nas zrobił. W przypadku seriali przez wiele lat sytuacja wyglądała beznadziejnie – bo widzowie raczej nie byli w stanie dokręcić sobie serialu. Czasem działały akcje „wyproszenia” od stacji kolejnego sezonu ale raczej wtedy kiedy serialowi zagrażało że go zdejmą z ramówki a nie wtedy kiedy stacja podjęła już decyzję. Ostatnio jednak na skasowanie serialu zaczęliśmy patrzeć inaczej. Głównie dlatego, że pojawienie się platform streamingowych obudziło w we wszystkich nadzieję, że być może to jeszcze nie koniec. Zwłaszcza że powód skasowanie większości produkcji telewizyjnych nie ma wiele wspólnego z ich poziomem. Dużo więcej z oglądalnością. Ta zaś w przypadku seriali nadawanych na platformach streamingowych nie jest aż tak ważna. Albo inaczej – potrzeba zdecydowanie mniejszej grupy widzów niż w przypadku telewizji ogólnodostępnych.
No właśnie w przypadku większości skasowanych seriali mówimy o telewizjach ogólnodostępnych które w ostatnich latach zmagają się z problemem jakim jest wyprodukowanie serialu który wzbudziłby zainteresowanie równe temu co produkcje które zaczęto tworzyć kilka lat temu. Pamiętajcie że pierwszy sezon Grey’s Anatomy dostał Złoty Glob, podobnie zresztą jak np. The Big Bang Theory. Swego czasu kiedy rozmawialiśmy o złotej erze telewizji równie często co o programach HBO mówiło się np. o Housie. Problem w tym, że wydaje się iż stacje telewizyjne stały się niesłychanie niecierpliwe. Choć przykład Castle (8 sezonów to bardzo przyzwoity wynik) pokazuje że serial który słabo radził sobie na początku może stać się niesłychanie popularny, to stacje telewizyjne nie chcą czekać. Zwierz mógłby się założyć, że część ze skasowanych w tym roku seriali odbiłaby się do czegoś zdecydowanie lepszego gdyby dać im trochę czasu. Ale czasy są ciężkie i nikt nie będzie czekał. Albo natychmiastowy hit albo do widzenia.
Z kierowanie się oglądalnością nie zawsze wychodzą rzeczy koszmarne ale trzeba przyznać, że znacznie ogranicza to potencjalne ryzyko jakie będą podejmować twórcy seriali i programów. Nie ma się co oszukiwać – widzowie lubią rzeczy które już znają. I jasne – produkcje takie jak Galavant nigdy nie zdobędą dwudziestomilionowej widowni. Chociażby dlatego, że nie ma chyba na świecie tylu fanów dowcipnych musicali osadzonych w świecie fantasy ale nie do końca. Ale jednocześnie – ci którzy będą oglądać Galavanata być może będą go kochać bardziej niż widzowie popularniejszych seriali. Głównie dlatego, że będą mieli poczucie, że są bardzo wybranymi widzami. Tacy serialowi fani mogą się stacji telewizyjnej przysłużyć dużo bardziej niż może się wydawać – chociażby dlatego, że to jest właśnie grupa która na pewno kupi DVD czy płytę z muzyką, nowelizację i cokolwiek związanego z ukochanym serialem. Nawet jeśli miałaby to być koszulka z napisałem Tad Cooper.
Zwierz nie ma złudzeń że szefowie stacji telewizyjnych to wiedzą, ale jednocześnie wiedzą, że potrzebują szybkiego zysku i dobrych danych dla reklamodawców. No i że lepiej pokazywać coś co obejrzy jednak te dwadzieścia milionów. Nawet jeśli nie tak bardzo zainteresowanych. Co nie zmienia faktu, że postawa widzów nieco się zmienia. Wydaje się, że media społecznościowe, ale też większa świadomość tego jak wyglądają mechanizmy rządzące telewizją sprawiły, że dziś coraz częściej nie chcemy po prostu przyjąć do wiadomości decyzji stacji telewizyjnej. Pojawiają się petycje, ludzie zaczynają korzystać z akcji na facebooku i Twitterze. Serial nie jest martwy póki fani nie stwierdzą że nie zrobili wszystkiego by przekonać kogokolwiek by się nim zajął. Oczywiście nie przynosi to zawsze oczekiwanych skutków (nikt nie zajął się Hannibalem) ale widać zmianę w podejściu widzów. Co – kto wie – może w przyszłości zmienić schemat tego jak będą się seriale kończyły i kiedy. Na razie co raz częściej słyszymy o jakichś formach kontynuacji jak np. w przepadku Galavanta może po prostu doczekamy się musicalu scenicznego.
Co ciekawe wydaje się, że większości tych frustracji, akcji i obietnic że nigdy więcej nie włączy się telewizora można byłoby uniknąć, gdyby stacje dawały scenarzystom ten jeszcze jeden odcinek kończony serial. Skoro bywał kiedyś sezon pilotów gdzie poznawaliśmy mnóstwo nowych produkcji (choć nie wszystkie były kontynuowane) to czy nie piękny byłby sezon ostatnich odcinków, gdzie wszystkie skasowane seriale dostają jeszcze ten jeden odcinek by przynajmniej pozamykać główne watki. O ile łatwiej wtedy byłoby podjąć decyzję o oglądaniu seriali (zwierz zwrócił uwagę, że sporo osób czeka czy serialu nie skasują po pierwszym sezonie bo boi się angażować w oglądanie czegoś co nie będzie miało zakończenia) gdybyśmy wiedzieli, że nie zostaniemy pod koniec z jakimś zupełnie pozbawionym sensu cliffhangerem i będziemy musieli ufać, że scenarzysta powie co wymyślił w dalszych sezonach. Ten jeden odcinek więcej mógłby – przynajmniej zdaniem zwierza – dla wielu osób zmienić percepcję postrzegania serialu telewizyjnego i zapewnić, że nawet w przypadku skasowania – czeka nas dobra zabawa. No ale to kosztuje i pewnie nikt nie chciałby w to inwestować. Choć zwierz zastanawia się czy to nie byłaby najlepsza inwestycja w średnio zarabiające seriale. Ostatecznie większość produkcji telewizyjnych ginie w pomroce wieków zostawiając nas z tymi koszmarnymi wymuszonymi zakończeniami, które niczego nie zmieniają a czasem doprowadzają nas do szału. Kto wie może przyszłe pokolenia nieświadome działania mechanizmów współczesnej telewizji będą się zastanawiały skąd u ludzi na przełomie XX i XXI wieku taka słabość do opowieści niedokończonych i otwartych zakończeń. Zwierz chętnie poczytałby sobie taka pracę studenta z przyszłości, która tłumaczyłaby że my to wszystko robiliśmy specjalnie. Ale na razie zwierz idzie trochę pochlipać do kącika. Bo wygląda na to, że nikt nie chce oglądać tych samych seriali co zwierz. Nawet jeśli zwierz chce oglądać tylko głupiutki sitcom. Jak to możliwe że zwierz popkulturalny ma taki nie popularny gust?
Ps: Dziś w nocy w ramach nocy muzeów w NiNa zwierz będzie brał udział w pokazach filmów w ramach „Nowej Fali Seriali”. Dlatego jutro wpisu nie będzie bo są takie plotki na mieście że ponoć czasem trzeba spać.