Internet to nie jest dobre miejsce dla odcinków czyli dlaczego zwierz nie jest fanem webpisodes

Hej

         Zwierz obiecu­je was jutro uraczyć najnowszą recen­zją Allena ale dziś zajmie się czymś co już od pewnego cza­su nie daje mu spoko­ju. No dobra daje mu spokój ale wprowadza w stan pop­kul­tur­al­nej reflek­sji. No dobra coś co zwier­zowi właśnie przyszło do głowy.
         Chodzi o web­pios­des czyli po pol­skiemu odcin­ki sieciowe czy inter­ne­towe. Kiedyś dość poważnie zapowiadano, że wobec zmierzchu telewiz­ji seri­ale przeniosą się do sieci i zami­ast wrzu­cać odcin­ki z telewiz­ji na youtube będziemy zaglą­dać na youtube bo tam będą pre­miery.
        Okaza­ło się jed­nak że seri­ale inter­ne­towe nie maja takiej siły raże­nia jak telewiz­yjne seri­ale w internecie. Zdaniem zwierza zadzi­ałał tu prosty mech­a­nizm. Seri­ale sieciowe nigdy nie dorówny­wały jakoś­cią seri­alom telewiz­yjnym głównie ze wzglę­du na za niskie budże­ty, małe zaan­gażowanie twór­ców znanych z trady­cyjnych mediów i może najważniejsze — brakiem odpowied­niej pro­mocji. Jed­nak idea seri­alu siecowego nie padła.
        Okaza­ło się bowiem, że na jed­nym polu odcin­ki w sieci mają się nie tyle dobrze co wspaniale. Otóż dziś żaden ser­i­al telewiz­yjny nie może się obyć bez swoich sieciowych odcinków ( które dalej dla wygody będziemy nazwyać webpisodes ). Web­pios­des są najczęś­ciej krótkie — ale nie krótkie w znacze­niu 15 min­ut tylko naprawdę krótkie od 50 sekund ( przy­padek Dr.Who) do trzech min­ut ( True Blood).
          Co zaw­ier­a­ją? To zależy nieco od inwencji autorów — mogą mieć zupełnie osob­ną fabułę toczącą się w tle wydarzeń przed­staw­ionych w ofic­jal­nych odcinkach seri­alu ( np. w webiso­dach Housa pewien pielęg­niarz prowadz­ił w szpi­talu włas­ną kruc­jatę prze­ci­wko kosz­marne­mu dok­torowi), mogą zaw­ier­ać sce­ny których nie widzieliśmy w seri­alu ale mają kon­sek­wenc­je ( choć zazwyczaj niewielkie) w ofic­jal­nych odcinkach ( przykład True Blood gdzie np. widz­imy Eri­ca zatrud­ni­a­jącego nową kel­nerkę która będzie potem wys­tępować w kilku odcinkach w bard­zo dru­go­planowej roli) a niekiedy mają włas­ną osob­ną akcję która ma nam opowiedzieć coś o bohat­er­ach ( w Greys Anato­my wyko­rzys­tano webpisodes by przed­staw­ić wid­zom relac­je między kilko­ma nowy­mi członka­mi obsady dla których nie star­czyło miejs­ca w zwykł­cyh odcinkach) lub też po pros­tu stanow­ić zachę­ca­jące wprowadze­nie do tego co zobaczymy w następ­nym odcinku ( tak jest w przy­pad­ku super krót­kich zajawek Dok­to­ra Who). Jak więc widzi­cie ta for­ma ma się całkiem dobrze, jest pop­u­lar­na i wyko­rzysty­wana aż miło.
         Nie mniej webpisodes zawsze budzą w zwierzu mieszane uczu­cia. Po pier­wsze zawsze spraw­ia­ją, że zwierz ma wraże­nie że coś mu umknęło — w sum­ie wiemy jak wiele rzeczy dzieje się w każdym seri­alu poza naszym polem widzenia ( i poza wyobraźnią sce­narzys­tów), ale te sieciowe odcin­ki zawsze sueru­ją, że gdy­byśmy chcieli moglibyśmy zobaczyć mnóst­wo innych rzeczy ale nie może­my bo nie uwzglę­da­nia tego pokazana w odcinku his­to­ria. No ale to tylko prob­le­my zwierza. Real­ny prob­lem polea na tym że gdy na zachodzie webpisodes bard­zo częs­to doda­je się np. na DVD w Polsce jakoś nikt się nie gar­nie by ten dodatek poz­bier­ać i dać wid­zowi by mógł zobaczyć całą his­torię. Choć z drugiej strony to nawet łat­wo wytłu­maczalne — sieciowe his­to­rie to po pros­tu inna ciekawsza for­ma reklamy seri­alu.
        Tym jed­nak co naprawdę wyda­je się zwier­zowi smutne w przy­pad­ku webpisodes to zmarnowany potenc­jał. Pomyśl­cie sami trzy min­u­ty więcej waszego ulu­bionego seri­alu — to naprawdę nie lada grat­ka. Tym­cza­sem więk­szość z tych filmików zre­al­i­zowanych jest w sposób zadzi­wa­ją­co ama­tors­ki, częs­to imi­tu­ją­cych video blo­ga czy inny rodzaj inter­ne­towego dzi­en­ni­ka. Co więcej tak naprawdę rzad­ko jest w nich coś co chcielibyśmy zobaczyć. Bo wiedząc, że spo­ra część telewiz­yjnej wid­owni nigdy nie zobaczy inter­ne­towego odcin­ka moż­na do niego wkładać jedynie treść nie istot­ną.
      I tak for­ma która potenc­jal­nie miała się stać nowym językiem opowiada­nia his­torii została zre­dukowana do służeb­nej funkcji wobec straej tech­nologii. Jakkol­wiek ciekaw­ie to nie brz­mi ( zwłaszcza w obliczu ciągłego postępu przy­na­jm­niej tech­no­log­icznego ). Tak więc inny­mi słowy webpisodes są dość miałki­mi wypeł­ni­acza­mi z mało ciekawy­mi sce­nar­iusza­mi i z rzad­ka dow­cip­ną treś­cią. W sum­ie mogło by ich nie być — i tak naprawdę ich nie ma bo tylko wierni fani danego seri­alu mają tyle cier­pli­woś­ci by do nich dotrzeć.
      Zwierz w sum­ie nie wie dlaczego jest tak uprzed­zony do siecowych odcinków — być może dlat­ego, że najczęś­ciej ich twór­cy kom­plet­nie nie rozu­mieją zapotrze­bowa­nia widzów. Wid­zowie bowiem nie chcą pseu­do blogów, kamerek inter­ne­towych i złej jakoś­ci. Jes­li mają naprawdę wiernie czekać na kole­jne 30 sekund swo­jego seri­alu muszą mieć jak najlep­szą jakość — bo właśnie jakoś­cią wygry­wa się dziś w grze o widza ( tu ukłon dla HBO która zre­al­i­zowała swo­je webpisodes Czys­tej Krwi z dużą peic­zołow­itoś­cią) — kamery inter­ne­towe, zamazany obraz, ner­wowe ruchy kamerą z ręki — to zarez­er­wowane jest dla świa­ta real­nego. Piękne kadry, soczyste kolory i staty­czne uję­cia — to świat fikcji. Stąd mieszanie jed­nego z drugim niekoniecznie wychodzi na dobre. I w sum­ie tu też zwierz upa­tru­je braku powodzenia ( po krótkiej fas­cy­nacji) seri­ali internetowych.

      A może się zwierz myli. Może ser­i­al inter­ne­towy to jed­nak coś zde­cy­dowanie pop­u­larniejszego? Może webpisodes to ulu­biona for­ma pro­mocji widzów? Może niko­mu nie przeszkadza­ją seri­ale marnej jakoś­ci nakrę­cone kamerą inter­ne­tową? Właś­ci­wie to zwierz nie wie czy dał się ponieść włas­nym uprzedzeniom czy reacjonu­je stan fak­ty­czny. I tu zwierz potrze­bu­je was drodzy czytel­ni­cy. Czy należy go wyprowadz­ić z błędu?