Wczoraj późnym wieczorem w mediach pojawiła się informacja o tym, że Peter Capaldi po 10 sezonie Nowego Who ma zamiar pożegnać się z rolą Doktora. To szybciej niż można się było spodziewać po aktorze o którym wszyscy wiemy, że kochał Doktora zanim to było modne. Oto kilka przemyśleń zwierza na ten temat.
Zwierz przyzna szczerze, że nie płacze po Capaldim tak by się spodziewał, po tym jak pierwszy raz usłyszał jego nazwisko przy prezentacji nowego Doktora. Capaldi od początku wydawał się wyborem idealnym zarówno z punktu widzenia samej roli i potrzebnych do niej umiejętności aktorskich, jak i z punktu widzenia fanów. W końcu nie zawsze człowiek który w dzieciństwie był szefem fan klubu Doktora Who ma potem okazję sam grać tą rolę. Choć zaznaczmy od razu że fani Doktora są jak na razie bardzo ładnie reprezentowani wśród odtwarzających go aktorów (Tennant też zawsze przyznawał że uwielbiał serial jako dziecko). Innymi słowy — od początku był to właściwy człowiek na właściwym miejscu. Zwłaszcza że po dwóch (a właściwie trzech) młodszych Doktorach przywracał bardziej klasyczną różnicę wiekową i relacje pomiędzy Doktorem a jego towarzyszką.
Jednak początkowy entuzjazm dość szybko spotkał się z pewnym problemem — od samego początku trudno było powiedzieć jaki jest pomysł scenarzystów na 12 Doktora. Początkowo potrafił zmienić charakter z odcinka na odcinek — tak drastycznie że trudno było o nim cokolwiek pewnego powiedzieć. Z jednej strony widać było, że miał to być Doktor mniej zabawny, bardziej zgorzkniały, częściej wściekły, trzymający ludzi na dystans. Z drugiej — niekoniecznie to wychodziło — trochę tak jakby gdyby czasem scenarzyści pisali nową postać a czasem np. znienacka 11 Doktora (zresztą zwierz czasem ma wrażenie, że Moffat zawsze pisał tą samą postać) co niekoniecznie pasowało. Dlatego zwierz nigdy nie miał wrażenia, że dostał postać równie konsekwentnie prowadzoną jak 9,10 czy 11 Doktor (przy wszystkich zastrzeżeniach do scenopisarstwa Moffata — na swojego 11 Doktora to on miał pomysł i z pomocą Matta Smitha bardzo konsekwentnie go poprowadził — to być może najlepiej napisana przez Moffata postać w jego scenopisarskiej karierze). Stąd zwierz nie ma poczucia, że odchodzi ktoś kogo potencjał wykorzystano. Wręcz przeciwnie ostatnie dwa sezony sprawiały wrażenie jakby już za chwilkę za momencik miało się coś zacząć dobrego dziać z tą postacią a tymczasem wciąż rozczarowywała.
Drugim problemem zwierza jest sama gra Capaldiego. Otóż miał on odcinki dobre i bardzo dobre — nawet takie, które były bardziej niż udane (poprzedni odcinek świąteczny jest na liście ulubionych odcinków zwierza ever). Jednocześnie jednak nigdy nie osiągnął tego samego poziomu co w swoich rolach dramatycznych. Kiedy zwierz dowiedział się o castingu Capaldiego do roli przypomniał sobie natychmiast jego wspaniały występ w The Hour. Tam miał kilka scen, które zdaniem zwierza były popisem aktorstwa na poziomie którego nie widuje się często w telewizji. To między innymi dlatego zwierz czekał z takimi emocjami na jego występ w Doktorze — spodziewając się, że fakt iż rola dostała się tak znakomitemu aktorowi (nie żeby poprzedni odtwórcy byli aktorami słabymi — ale z pewnością więcej wiedzieliśmy o jego talencie niż o możliwościach Matta Smitha) da nam sporo niezapomnianych sen. I niestety to chyba najbardziej boli zwierza że jak na razie — nic takiego nie widział. Capaldi gra Doktora dobrze ale nie wybitnie. Oczywiście to jest w pewnym stopniu wynik scenariuszy do kolejnych odcinków ale poza kilkoma scenami jakoś zwierzowi brakowało pomysłu — także aktorskiego — na rolę. Nie jest to jednak zarzut wielki ‑raczej wynikający z rozbudzonych oczekiwań. Zwierz strasznie chciał by ten Doktor był wybitną rolą a raczej się taką nie okazał.
Kolejny problem — który miejmy nadzieję rozwiąże się w tym sezonie wynika z faktu, że przez większość swojej serialowej bytności 12 Doktor miał za towarzyszkę Clarę. O ile przejście Rose od jednego Doktora do drugiego było sukcesem to w przypadku Clary zwierz miał cały czas wrażenie, że nigdy nie była w pełni towarzyszką 12 Doktora i jej wątek był zdecydowanie bardziej dopasowany do 11. Zresztą chemia pomiędzy Doktorem a towarzyszką działała zdecydowanie lepiej gdy Doktorem był Matt Smith. I nie chodzi o kwestie potencjalnego romansu (zwierz nigdy nie był wielkim fanem tego wątku niezależnie od aktora grającego Doktora) ale po prostu o pewne aktorskie niedobranie i także problem z tym jak postać jest pisana. Zwierz zresztą jakby nie rozciąga tego na wszystkie postacie, które 12 odziedziczył po poprzednich reinkarnacjach Doktora. Pomiędzy Capaldim a Alex Kingston było całe mnóstwo chemii. Choć może to akurat kwestia tego, że z River Song każdy ma chemię. W każdym razie zwierz przez te ostatnie sezony miał wrażenie że coś nie pasuje, że scenarzyści ale i aktorzy nie umieją złapać rytmu. To nie było złe ale czegoś brakowało. Jakby ten fenomenalny casting pojawił się bez pomysłu co to może oznaczać dla bohaterów i serialu.
Zwierz oczywiście ma nadzieję, że nadchodzący sezon w którym Doktor będzie miał nową towarzyszkę rzuci zupełnie nowe światło na postać 12 Doktora. Możliwe że kiedy 12 dostanie w końcu tylko swoją towarzyszkę, bez tak zagmatwanej historii jaką miała Clara, to coś się odblokuje i ruszy. Zwierz na nic nie czeka bardziej niż na Capaldiego który w końcu dostanie do grania takiego Doktora na jakiego zasługuje. Byłoby to na pewno najlepsze wyjście — pożegnać się przemyślanym sezonem, który sprawi, że wszyscy będziemy łkać i żegnać aktora tak jakby nikt inny nie mógł zająć jego miejsca. Choć zwierz przyzna szczerze, że z sezonu na sezon coraz trudniej sobie wyobrazić Moffata który budzi się rano i już wie jakim Doktorem będzie 12. Co raz częściej zaś zwierz wyobraża sobie jak Moffat pisze 11 Doktora ze szkockim akcentem. Nie mniej zmiana towarzyszki może tu bardzo zmienić opinię zwierza — w dwóch ostatnich odcinkach świątecznych gdzie nie było Clary 12 Doktor był postacią zdecydowanie ciekawszą niż wtedy kiedy pojawiał się z towarzyszką. Co jest chyba pewnym błędem (10 zawsze brakowało towarzyszek i zawsze dobrze wypadał jak mu się szybko i sprawnie podsuwało kogoś w miejsce nieobecnych).
Jednocześnie zwierz powie szczerze, jest przekonany, że zamiana scenarzysty prowadzącego serial powinna się wiązać ze zmianą Doktora. Chociażby dlatego, że przejście pomiędzy Russelem T Daviesem a Moffatem było tak drastyczne (dla zwierza New Who bardzo wyraźnie rozpada się na dwie różne ery — różniące się od siebie stylistyką serialu ale też jego ambicjami i pomysłem na to czym ma być ten nowy Doktor), że trudno sobie wyobrazić by nie wiązało się z regeneracją Doktora. Zwłaszcza, że takie podejście pozwala na całkowite wymyślenie na nowo głównych wątków przewodnich czy porzucenie pewnych pomysłów. Zwierza zastanawia tylko czy decyzja będzie dotyczyła tylko Doktora czy też towarzyszki, ale to wszystko chyba będzie zależało od tego jakie emocje będzie budzić po swoim debiucie i czy kolejni scenarzyści będą mieli na nią pomysł.
Capaldi mógł być najlepszym Doktorem jakiego pamiętamy. Niestety nie był. W sercu zwierza nadal jest wizja tego jak doskonała mogła to być rola. W tym samym sercu jest też złość na Moffata że w pewien sposób “zmarnował” podejście Capaldiego do roli, nie oferując mu postaci odpowiednio przemyślanej. Nie mniej dobrze że mieliśmy okazję zobaczyć w New Who aktora nieco starszego w tej roli — bo dzięki temu otworzyły się oczy wielu widzów, którzy wcześniej może mieliby problemy z takim wyobrażeniem sobie postaci. Jednocześnie zwierz jak zwykle optuje za tym by postać Doktora zmieniać, rozszerzać katalog aktorów którzy mogliby przyjąć rolę. O ile jeszcze kilka lat temu zwierz był bardzo przeciwny Doktorowi kobiecie to obecnie stoi na stanowisku, że nie byłby to zły pomysł. Właściwie to stoi na stanowisku, że Doktora mógłby zagrać każdy o ile byłby na niego pomysł. Bo chyba to co podejście Capaldiego nam najlepiej udowodniło, to że do roli Doktora nie ma kandydatów idealnych. Są tylko dobrze poprowadzeni i przemyślani. Bo nie sposób dobrze zagrać Doktora jeśli scenarzysta nie wie kim ów Doktor jest. Dlatego nie ma granic. Choć zwierz pewnie miałby swoje typy. Ale wiecie to trochę jak z czekaniem na nowego Bonda. Można mieć milion własnych typów a i tak w pewien sposób najfajniejsze w tym jest to, że mogą wybrać człowieka o którym nigdy byśmy nie pomyśleli. Nie mniej jeśli kluczem byłoby “scenarzysta wybiera aktora z którym mu się dobrze pracowało” to… Tennant znów dostałby tą pracę. Och pomarzyć zawsze można :) W każdym razie zwierz pamięta jak nie był zachwycony wyborem prawie nie znanego Matta Smitha i jak po czasie zaczął doceniać jego zdolności aktorskie i dziś może powiedzieć, że rzeczywiście wybrano aktora z olbrzymim potencjałem.
Trzeba na koniec stwierdzić, że zawsze kiedy mamy informację o zmianie Doktora, nadchodzi czas podziwiania serialu który oglądamy. Kiedy inne produkcje mogą uginać się pod ciężarem niezbyt dobrych pomysłów, nieudanych castingów czy średnio poprowadzonych wątków, Doktor Who może się odradzać jako serial z każdą nową inkarnacją Doktora. To dlatego, mimo narzekania na ostatecznie sezony Moffata (zdecydowanie słabsze i miejscami wręcz złe) porzucenie serialu jest trudne jeśli w ogóle możliwe. Bo tuż za węgłem czeka, wpisana w format opowieści, obietnica zmiany i nowego początku. I jak by się za kolejnym Doktorem nie tęskniło nie sposób nie pochodzić do każdej zmiany z entuzjazmem. Tyle nas jeszcze czeka.
PS: Zwierz obejrzał w końcu Absolutnie Fantastyczne. Film. Jeśli macie gorszy humor koniecznie musicie obejrzeć.