Hej
Czy zdarza się wam niekiedy zakupić lek, z bolącym gardłem pójść do lekarza, poddać się operacji wcale nie ratującej życie, dzwonić po poradę do farmaceuty? Jeśli tak istnieje duże prawdopodobieństwo że padniecie ofiarą spisku. Spisku tak strasznego, że już na samą myśl o tym że wyjawi wam jego szczegóły zwierz drży w przerażeniu. Wiedzę zaś o nim czerpie zarówno pośrednio dzięki swojemu tajnemu agentowi, który ma siłę i wytrwałość czytać thrillery medyczne jak i z własnej wiedzy widza owych thrillerów przeniesionych na ekran. Po pierwsze trzeba sobie jasno powiedzieć że nie istnieje na świecie nic gorszego bardziej skorumpowanego i bezwzględnego niż koncerny farmaceutyczne.
Koncern farmaceutyczny ma zasadniczo rzecz biorąc trzy naczelne cele. Po pierwsze sprzedać lek który ma straszne skutki uboczne. O tym że lek ma straszne skutki uboczne musi przekonać się dopiero nasz młody lekarz który jako jedyny skojarzy że wszyscy ludzie padający nagle na zawał jedli wcześniej te same tabletki — jest jednak najczęściej przegrany bo wielki koncern farmaceutyczny wyśle na niego siepaczy, szpiegów i najstraszniejszą broń — wirusa który będzie chciał go zgładzić ( przy okazji stawiając pod znakiem zapytania przyszłość ludzkości.) Gdy jednak koncern farmaceutyczny nie duma jak sprzedać światu lek na łysienie który spowoduje masowe zgony ( których jak rozumiem nikt nie zauważy) marzy mu się jedno — testowanie swoich leków na ludziach. Niekiedy wystarczy jakiś przytułek dla bezdomnych, kobiety w ciąży ( och jak strasznie koncerny farmaceutyczne nienawidzą kobiet w ciąży) albo osobach chorych psychicznie.
Ostatecznie jednak zawsze pozostaje testowanie leków na sobie. To że potem można się zamienić w seryjnego mordercę, krwiopijcę czy ma się długie zaniki pamięci nie powinno skłonić chciwego na zyski badacza. Trzecim największym marzeniem frimy farmaceutycznej jest wypuszczenie leku który będzie nas zmuszał do kupowania jeszcze innych leków a w ostateczności zmieni nasze mózg w łato kontrolowaną papkę. O dziwo rzadko kiedy dowiadujemy się co z tymi tłumami podporządkowanych sobie pół zombie koncern farmaceutyczny chciałby potem zrobić ale pewnie jest że z całego serca pragnie ich ( najczęściej we współpracy z jakimś rządem) stworzyć.
Nasz bohater ( choć pod tym względem panuje pewna demokracja bo bywają i bohaterki) zawsze wykazuje się obywatelską postawą i biega w białym kitlu po całym kraju zbierając dowody na podłe postępowanie koncernu które jednak na nikim wrażenia nie robią bo koncern kupił już wszystkich których mógł. Co więcej grozi się mu ebola, strzykawkami z rozmiękczającymi mózg produktami i nafaszerowanymi lekami zombie. Jeśli wszystko pójdzie jednak po jego myśli uda mu się uratować świat przed ostateczną zagładą sam jednocześnie pozostając nieskalanym przedstawicielem najbardziej szanowanego zawodu świata.
Ale jeśli uważacie że strach przed koncernami farmaceutycznymi ma wielkie oczy to nie zapomnijcie o tym że sami lekarze też spiskować potrafią. Wojny o pacjenta mogą się skończyć zarażeniem całej populacji śmiertelnym wirusem byle by tylko ludzie skorzystali z naszego ubezpieczenia zdrowotnego a jeśli przy okazji uda się nam wejść w spółkę z jakimś koncernem któremu sprzedamy embriony z naszych przechowalni lub świeżutkie noworodki z naszej porodówki — wtedy naprawdę robi się z tego niezły interes.
Jeśli powyższe zestawienie budzi wasze zaniepokojenie to słusznie — właśnie teraz gdy czytacie ten wpis gdzieś tam jakiś autor decyduje się napisać thriller medyczny — porzucając nie tylko prawidła stylu ale także dobrze nam znany zdrowy rozsądek i prawdopodobieństwo. Z jednej strony nie powinniśmy go potępiać — wszak wpisuje się w pewną zupełnie nie kulturalną ale społeczną tradycję braku wiary w koncerny farmaceutyczne. Tradycję z resztą faktami podbudowaną bo w przeszłości zdarzały się leki które więcej szkodziły niż pomagały. Z drugiej jednak strony brak zaufania do lekarzy i postępów medycyny może nas doprowadzić do bzdurnych stwierdzeń że szczepionki powodują autyzm.
Zwierz musi jednak przyznać że ma do tego typu utworów sentyment. Być może dlatego, że poznaje je niemal wyłącznie w błyskotliwych i nie pozbawionych złośliwości streszczeniach swojego przemądrego brata. Poza tym rozczula zwierza to jak bardzo ów właśnie gatunek opiera się na schematach których przeskoczyć nie sposób. Nie mniej trzeba do niego podchodzić z lekarską zasadą — Po pierwsze nie szkodzić. Sobie i własnej inteligencji;)
Ps: Czy nie jest to dobre miejsce by zwierz wyraził swoja ulgę gdy ostatni odcinek Glee okazał się być bardziej niż ciekawy. może jeden z jego ulubionych seriali znów załapie rytm który miał w pierwszym sezonie. Zwierz ma nadzieje bo powoli zaczynał się niepokoić brakiem chwytliwych melodii.