Hej
Zwierz do dziś pamięta kiedy pierwszy raz usłyszał o blogach. Było to wieki temu kiedy internet pojawiał się w domu zwierza wyłącznie za pośrednictwem modemu i nikt z niego nie korzystał zaś zwierz z drżeniem serca zakładał sobie w kawiarence internetowej pierwszego maila z którego jak myślał nie będzie korzystał ( dziś cztery skrzynki mailowe dalej nadal z niego korzysta choć jest dość kompromitujący). Blogi wydały się zwierzowi w tych pierwszych dniach pomysłem zupełnie szalonym. Po co ktoś miałby pisać o swoim życiu w internecie — z resztą nawet jeśli miałby pisać wydawało się to wiązać ze straszną wizją przyszłości gdzie wiemy wszystko o kimś kogo nie znamy.
Tak właśnie — autorom blogów obiecywano coś niesamowitego — całkowitą anonimowość połączoną z możliwością posiadania rzeszy wiernych czytelników. Innymi słowy marzenie emocjonalnego ekshibicjonisty. Wiele lat później zwierz sam założył bloga ( nie pierwszego ale wszystkie inne blogi zwierza padły z braku … zwierza). I teraz dwa lata z kawałeczkiem od tego znamienitego faktu zwierz dochodzi do bardzo ciekawego wniosku. Otóż w blogosferze po anonimowości nie pozostało śladu. Zwierz już w pierwszym roku prowadzenia swojego bloga zadzierzgnął blogowe znajomości które trwają do dziś. W przeciągu ostatnich kilku lat zwierz nawiązał kontakty, wybrał ulubione blogi które komentuje ( gdy sie na nich dłużej nie pojawia ma wyrzuty sumienia) i inne platformy porozumienia, zdobył stały zestaw komentujących czytelników ( i tylko z niektórymi jest spokrewniony;).
To wszystko jednak nie odbyło się bez odkrycia pewnych faktów zarówno o życiu zwierza jak i o życiu jego czytelników. co prawda zwierz nie podejrzewa byśmy wszyscy kompulsywnie przeszukiwali swoje stare wpisy spisując czego inni mogli się o nas dowiedzieć ( zwierz jest pod tym względem beznadziejny odnosi wrażenie że powiedział już o sobie wszystko) i czego myśmy się o nich dowiedzieli ale prawda jest taka że zwierz czuje się raczej jak w ciekawym klubie dyskusyjnym niż w wielkim świecie w którym zwierz jest anonimowy.
Co to właściwie oznacza? Cóż zdaniem zwierza to przykład że tak naprawdę zupełnie nie umiemy funkcjonować w świecie który proponuje nam internet. Anonimowość która miała być jego największą zaletą okazała się być czymś czego po prostu nie jesteśmy w stanie przeskoczyć. Anonimowe fora zamieniają się w kluby wzajemnej adoracji, początkowe konta na które logowaliśmy się z nickiem zamieniły się na strony na fb gdzie grzecznie podajemy imię nazwisko i miejsce zamieszkania. Co ciekawe utrata anonimowości w świeci którą niektórzy traktują jako zagrożenie ( wszystko co wsadzamy do internetu można z nami powiązać ) jest w sumie dowodem na to że nie jesteśmy w stanie żyć w świecie w którym nikt nas nie zna.
Oczywiście raz na jakiś czas dochodzą do nas tragiczne informacje o tym do czego może doprowadzić ujawnianie swoich danych w internecie. Z drugiej strony w realnym życiu przedstawiamy się zupełnie obcym ludziom i w czasie luźnej konwersacji niekiedy niemal dokładnie podajemy swój adres. Nikt nie mówi nam wtedy że coś ryzykujemy. Tak więc być może podpisanie się imieniem pod tym co piszemy nie doprowadzi nas do zguby.
Ale tak naprawdę zwierz zawsze z zaskoczeniem stwierdza jak w ostatecznym rozrachunku małym miejscem okazuje się internet. Nawet znani prawie wyłącznie z gazet ( gazety mają pewną wizję internetu która nieco odbiega od rzeczywistości) zbieracze znajomych na facebooku w ostatecznym rozrachunku funkcjonują w dość wąskiej grupie znajomych ( nawet dobry facebook specjalnie ogranicza ilość powiadomień na tablicy tylko do tych którzy dostarczają nasi najbliżsi znajomi) .
Zwierz przygląda się temu zjawisku z olbrzymim zainteresowaniem. Zwłaszcza, że przecież on sam bierze udział w tym spektaklu pozornej anonimowości. Nie piszę przecież pod własnym imieniem co więcej poza ogólną zwierzowatością kryję się jeszcze pod nickiem. Ale nie może się zwierz oprzeć wrażeniu że któregoś dnia wszyscy blogerzy spotkają się na kawie by pogadać jak dawni znajomi co zajmuje bez porównania mniej czasu niż pisanie wszystkiego co się myśli;)
Pomysł na ten wpis przyszedł zwierzowi do głowy już dość dawno ( mniej więcej wtedy kiedy zwierz zorientował się że pomimo wzrastającej oglądalności jego bloga liczba osób komentujących pozostaje zadziwiająco stała) ale akurat dziś to dobry moment na ta refleksję. Otóż jak może zauważyliście zwierz pojawił się na nowym medium ( oprócz zupy na której grasuje, fb na którym linkuje) — to blip — platforma mikroblogowa na której można napisać krótką wiadomość — którą wy możecie przeczytać z boku bloga — zwierz zdecydował się na ten krok ponieważ chciałby od czasu do czasu podzielić się jakimś zdjęciem, linkiem lub myślą która niekoniecznie wystarczy na cały wpis. Tak więc moi drodzy będziecie mogli się teraz dowiedzieć o zwierzu więcej ( lub nie bo zwierz jakoś nigdy nie był szczególnie wierny różnym technologiom internetowym poza blogiem;)
A już jutro recenzja Thora ( na którego zwierz wybiera się wieczorową porą)
Ps: A przy okazji recenzji zauważyliście że niemal wszyscy recenzenci blogowi kopiują manierę recenzji prasowych starając się zachować teoretyczną informacyjną obiektywność oraz obowiązek omówienia wszystkich elementów od fabuły po zdjęcia? Czemu mając okazję nie napiszemy recenzji pełnych bluzgów i zupełnie nie obiektywnych stwierdzeń?