Hej
Zwierz musi wam powiedzieć, że istnieją trzy sposoby zamordowania całkiem niezłego filmu. Sposobów tych uczą na specjalnych kursach dla dystrybutorów. Pierwszy sposób to odstraszyć widownię tytułem — wszyscy wiemy, że w Polsce szlachetny zakon dystrybutorów filmowych opanował ta sztukę w sposób mistrzowski, drugi sposób bardziej wyrafinowany to wypuszczenie filmu w trzech kopiach w środku lata tak by nikt nawet nie zauważył że był w kinach a potem wydanie go na DVD w bardzo wysokiej cenie by odpowiednio kurzył się na półkach. Ale dziś zwierz będzie mówił o ostatniej technice. To coś jak przyczajony tygrys dla dystrybutora — otóż należy wmówić ludziom że film jest komedią romantyczną zwłaszcza wtedy kiedy komedią romantyczną nie jest.
Owe przemyślenia naszły zwierza w czasie nadrabiania filmowych zaległości z roku 2010 kiedy to zimą było zbyt zimno by chodzić do kina a latem zwierz pisał magisterium. Oglądając kolejne filmy ( niektóre dobre, niektóre średnie a niektóre zupełnie fatalne) zwierz zorientował się że znaczna część z tych które reklamowane były jako komedie romantyczne nie mają z tym gatunkiem nic wspólnego.
Np. Tamara i mężczyźni — cudowny angielski film dziejący się gdzieś na wsi gdzie w spokojnej okolicy w domu pracy twórczej kilku pisarzy próbuje pisać a do domu na przeciwko wprowadza się ślicznie poprawiona operacjami plastycznymi dziennikarka która w okolicy spędziła dzieciństwo. Film jest przede wszystkim satyrą, miejscami komedią w większości sympatycznym filmem obyczajowym z gatunku tych które potrafią robić tylko Anglicy. Ale z całą pewnością nie jest komedia romantyczna i sprzedawanie go jako taki musi zawieść widzów.
Inny przykład znacznie bardziej spektakularny przykład to ostatni film ‘Skąd Wiesz?” okrutnie schlastany przez krytykę ostatni film Jamesa L. Brooksa ( to ten reżyser od Lepiej być nie może). Film rzeczywiście nie jest wybitny ale najbardziej zaszkodziło mu sprzedawanie go jako komedii romantycznej. Jako taka film nigdy by się nie obronił — nie jest szczególnie śmiesznie ani przesadnie romantycznie. A sam film wydaje się być zdecydowanie lepszy jeśli potraktujemy go po prostu jako film obyczajowy o dość neurotycznych bohaterach którzy znaleźli się w trudnym momencie swojego życia, czyli takim w którym nie pomagają już nawet motywacyjne hasła z poradników.
Możecie stwierdzić, że zwierz się czepia. Że widz ma własny umysł i wie co ogląda. Prawda jest jednak taka, że dajemy się zwieść zapewnieniom dystrybutorów. Zwłaszcza, że nie wszyscy śledzą uważnie pochód filmów przez kina światowe od trailera do premiery więc muszą zaufać plakatom gdy wybierają film w kinie ( zwierza naszła właśnie ciekawa myśl, że chyba nigdy nie był w kinie nie wiedząc dokładnie na co idzie. To musi być ciekawe przeżycie). Nic więc dziwnego, ze kiedy idą na komedię romantyczną nastawiają się na pewien schemat. Z resztą owa zasada nie działa tylko w przypadku komedii romantycznych- zwierz do dziś pamięta jakim było dla niego zaskoczeniem gdy reklamowane jako komedia “Stranger than fiction” okazało się subtelnym filmem obyczajowym. Ale zwierz musiał film obejrzeć dwa razy by strząsnąć z siebie zaskoczenie i ocenić film w kategoriach na jakie zasługuje.
Problem polega jednak nie tylko na nastawieniu samych widzów. Dystrybutorzy uznają, ze komedia romantyczna to dziś klucz do serca widzów i jak ognia unikają określeń film obyczajowy czy po prostu romans. Paradoksalnie cierpią na tym filmy całkiem dobre które wymykają się prostemu przyporządkowaniu do gatunku — zwierz z niepokojem spogląda jak już od kiilku lat niemal każdy film Allena próbuje się wcisnąć zwierzowi jako komedię romantyczną mimo, że reżyser żadnej komedii romantycznej nie nakręcił. Oczywiście jego filmy są śmieszne i są w nich romanse ale to nie są komedie romantyczne.
No właśnie tu dochodzimy do sedna problemu. Komedia romantyczna to w sumie dość specyficzny gatunek filmów, który wymaga od fabuły by koncentrowała się na dwójce bohaterów którzy po pokonaniu zabawnych perypetii są razem. Tym jednak co jest najważniejsze to fakt, ze to własnie miłosne perypetie bohaterów stanowią wątek pierwszoplanowy. No i że nic w komedii romantycznej nie może się źle skończyć bo najważniejszy jest humor i dobre zakończenie. Tymczasem dystrybutorzy uwielbiają rozciągać to pojęcie na wszystkie komedie w których jest jakiś związek, i na wszystkie filmy obyczajowe w których jest odrobina humoru. I tak ten w sumie niewielki gatunek ( tak naprawdę komedii romantycznych nie ma aż tak wiele) zostaje rozdęty do granic możliwości aż w końcu zwierz zaczyna się obawiać że niedługo Piła 6 też będzie komedią romantyczną.
Wracając jednak do tematu zwierz zastanawia się dlaczego akurat komedia romantyczna ze wszystkich gatunków jakie narodziły się ostatnio odniosła taki sukces. Przecież to jeden z najbardziej schematycznych rodzajów kina( nawet patrząc na plakat wiemy jak to się skończy). Cóż skromnym zdaniem zwierza to wynik śmierci melodramatu — który od komedii romantycznej różni się tym że jest śmiertelnie na poważnie i źle się kończy. Co z dziwnych przyczyn zwierz zdecydowanie woli od zakończeń dobrych. Wyraźnie zwierz woli wizję miłości skazanej na niepowodzenie. To pewnie wina tego plakatu z ” Przeminęło z Wiatrem” nad łóżkiem zwierza.