Dziś Bestia przedstawi wam wizerunek człowieka którego zdaniem Bestii każdy powinien znać. (sir)Rogera McGrey. Ten wielki artysta – malarz, rzeźbiarz i poeta. Nie jest popularny i uznany w szerszych kręgach kultury nowoczesnej, ba za swoją kontrowersyjną pracę „Princessa Diana” został usunięty z Izby Lordów (jako jedyna bodajże osoba w XX wieku). By dobrze zrozumieć kontrowersyjność a zarazem wielkość tego artysty należy cofnąć się, do lat 50 XX wieku i przyjrzeć się dokładniej jego młodości.
Urodzony w biednej dzielnicy na Brooklinie dorastał w otoczeniu Włochów i Irlandczyków, żyjąc obok tych obu zantagonizowanych frakcji ale nie należąc do żadnej z nich. By uniknąć wyobcowania 12 letni Roger podaje się za Roggerra – włoskiego imigranta. Jednak dotkliwie pobity przez grupę Irlandczyków przyznaje się do swych szkockich korzeni co wyrzuca go poza nawias chłopięcych zabaw i skazuje na samotność (co ma niepodważalny wpływ na jego późniejszą twórczość). W wieku 17 lat Roger w raz z rodziną przeprowadza się na Florydę do Orlando i rozpoczyna naukę w Valencia Community College. Jest wybitnym studentem i szybko zostaje zauważony na zajęciach z pisarstwa oraz sztuki. Niestety zła sytuacja finansowa i choroba matki zmusza go do porzucenia studiów i rozpoczęcia pracy na kolei. W tym czasie zaczyna tworzyć pierwsze dzieła ze starych podkładów kolejowych i tego co wypada z pociągów. Ten wczesny okres w sztuce McGreya nazywany „iron” – żelaznym – odzwierciedla typowe dla tamtych czasów zainteresowanie prymitywizmem. Nadchodzi 10 maja 1965 roku The Rolling Stones nagrywają jedną ze swoich pierwszych płyt. McGrey jest pod ogromnym wrażeniem, rzuca pracę na kolei i postanawia zostać muzykiem. Te marzenia trwają przez dwa lata, jednak mimo usilnych prób i nagrania za zaoszczędzone pieniądze dwóch singli nikt nie interesuje się młodym szkockim artystą – jego piosenki są smutne i dziwne (dziś możemy je przeczytać w tomiku poezji „The Lost Time”).Ten okres w jego twórczości nazywamy „flow”- przepływ i są to jedyne opublikowane wiersze McGrey. W roku 1957 McGrey wraca do pracy na kolei i na pewien czas rezygnuje z twórczości. W roku 1961 Roger McGrey dostaje list ze starego kraju. Zmarła jego Babka Lady Jizabel McGrey i prócz
McGrey nie widzi swojej przyszłości w Ameryce postanawia wrócić do Anglii. Tam dzięki tytułowi trafia na spotkanie elit swojego okręgu. Spotyka przebywającą na wakacjach Lady Bele Saw. Starsza od niego o 20 lat kobieta szybko zakochuje się w młodym lekko szalonym artyście. Dzięki licznym kontaktom z socjetą szybko udaje jej się wypromować McGreya. Jego rzeźby z metalu i drewna sprzedają się w Londynie jak świeże bułeczki. McGrey pierwszy raz w życiu ma pieniądze i poważanie. W roku 1975 żeni się z Lady Bele. Ten okres jego twórczości nazywamy „Safe” – bezpiecznym. Przychodzi rok 1980 epidemia cholery przetacza się przez Londyn zabierając żonę i dwie córki McGreya. Sam McGrey popada w, jak to później opisali lekarze, obłęd. Dzieła które tworzy są obrazoburcze kpi z boga, Religi i władzy. Jednak są to też dzieła natchnione. Szczególnie należy zwrócić uwagę na słynne „not forgive” lub ” „pestilence” które w swej mrocznej aurze obnażają stosunek boga do człowieka. W roku 2005 McGrey chory i bezdomny umiera z wycieńczenia na ulicach Londynu. Z powodu dzieła -„The Queen”, Secret Servis ma do dziś nakaz kasowania wszelkich wzmianek o tym wielkim artyście. Cześć jego Pamięci!
JA (Bestia) [Plugawa]