Hej
Seryjny morderca, uzależniony od leków wredny typ, wytwórca amfetaminy, lekkoduch sypiający ze wszystkim co się rusza, nadużywający alkoholu tajemniczy typ który notorycznie zdradza żonę,,mężczyzna decydujący się na zostanie męską prostytutką, wykurzający wszystkich drobny oszust udający jasnowidza. Zapytacie zwierza – co to za lista? Spis więźniów jednej celi w lokalnym więzieniu? Nie moi drodzy – to bohaterowie seriali które ogląda zwierz. Prawdę rzekłszy dopiero kiedy zwierz zestawił ze sobą wszystkie ich charakterystyki nieco się przestraszył. Bądź co bądź większość z nich powinno być raczej szwarccharakterami niż bohaterami pozytywnymi. Tymczasem co tydzień zaciskamy kciuki by Dxterowi znów udało się kogoś pokroić na kawałki, mamy nadzieje że House po odwyku pozostanie sobą ( czyli wrednym typem), trzymamy kciuki za powodzenie biznesu bohaterów Breaking Bad i nie czujemy się źle przyglądając się kolejnym ,, zleceniom” jakie dostaje główny bohater Hung. Co się z nami stało? Czemu bardziej niż ojciec rodziny, dobry policjant, uczciwy prawnik czy superbohater zaczął nas interesować ,, ten zły”. Z jednej strony stara prawda mówi że najlepsze i najciekawsze role dostaje przeciwnik dobrego bohatera. Zło zazwyczaj bywa bardziej wieloznaczne, niż to głupie jednowymiarowe dobro.ale zdaniem zwierza chodzi nie tylko o to. Otóż zwierz ma dwie teorie. Pierwsza to lubimy ludzi którzy robią to czego my nigdy byśmy nie zrobili – większość z nas upije się może na imprezie, niektórzy spróbują narkotyków czy prześpią się z przygodnie spotkaną dziewczyną ( lub facetem – zwierz nie będzie dyskryminował) ale raczej nikogo nie zaciukamy, nie będziemy łykać leków przeciwbólowych garściami i zapominać imion kolejnych kochanek – skoro sami musimy być tak nudni ( prawo, konsekwencje, brak skłonności do niszczenia sobie życia) to popatrzmy chociaż jak bawią się inni. Druga teoria jest w sumie dość podobna – nasi bohaterowie nie są źli tylko mają wady – może nieco przerysowane ale w sumie my też mamy wady i lubimy widzieć że nie ma w tym nic złego. Wobec dobrych bohaterów można odczuwać pewne poczucie winy że nigdy nie będziemy tacy jak oni ale wobec naszych popaprańców możemy się czuć nawet nieco lepiej. Zwierz zaczął się niedawno rozglądać nieco zanipokojony wokół siebie zastanawiając się czy jednak takie oglądanie seriali o złych typach nie wpłynie na nas negatywnie. Ale potem znów zaczął się zastanawiać. Przecież Dexter kocha swoją rodzinę, Hank Moody z Californication może sypia ze wszystkim co się rusza ale dla córki zrobi absolutnie wszystko, House co raz częściej wykazuje zrozumienie dla swoich pacjentów, a bohater Hung chce tylko zamieszkać ze swoimi dziećmi z kolei Don Draper potrafi rzucić wszystko by zająć się umierającą kobietą która kiedyś wyświadczyła mu przysługę. I tak zwierz doszedł do budującego wniosku. Nasi źli chłopcy to tak naprawdę bardzo pozytywni bohaterowie – ludzie przywiązani do wartości choć nie do konwenansów. I tak znów okazało się że pod pozorami czegoś zupełnie nowego kryją się te same wartości. I choć współczesny bohater nie ma peleryny tylko butelkę w ręku to nadal jest wzorem do naśladowania jakkolwiek dziwnie by to nie brzmiało.
A zwierz zauważył jeszcze jedno. Czy nie jest ciekawe że podczas gdy po ekranie telewizorów przewalają się niepozbawieni wad straceńcy na ekranach kin królują superbohaterowie? Warto to przemyśleć ale może w innym wpisie
Ps:Link do zwierza trafił na główną stronę gazety – dzięki temu zwierz przynajmniej przez jeden dzień poczuł co to znaczy prowadzić popularnego bloga, szkoda że coś mu mówi że jutro wszystko wrócić do normy. Co ciekawe zlinkowano wpis w którym zwierz skarży się na recenzentów Gazety… czyżby jakaś skłonność do autodestrukcji