Hej
Widzicie zwierz zawsze myślał, że są pewne zdania których nigdy nie wypowie. Są to zdania typu ” Seriale telewizyjne są dla idiotów, którzy nie mają życia prywatnego”, ” Mroczne Widmo jest zdecydowanie lepsze od Nowej Nadziei”, ” George Lazenby to najlepszy ze wszystkich Bondów”, “Zupełnie mnie nie interesuje kto jest zamożniejszy Bruce Wayne czy Tony Stark”, “Mahler to zdecydowanie najlepszy kompozytor muzyki klasycznej” itd. Wśród tych wszystkich zdań było jeszcze jedno które to zdanie zwierz wypowiedział dziś gdy zapaliły się światła po projekcji najnowszego Conana. Zdanie to brzmiało przerażająco ” Arnold Schwarzenegger zagrał to lepiej”
No powinniśmy się teraz cofnąć w czasie — są lata dziewięćdziesiąte i zwierz jest jeszcze młody i niewiele wie o popkulturze. Stąd też przebywa wciąż pod przemożnym wpływem swoich rodziców. Być może właśnie dlatego nie tylko ogląda Conana w wieku chyba nieco za młodym ( trochę się kilku scen przestraszył) ale i dowiaduje się niezwykle wcześnie, że Conan to nie jakiś tam osiłek tylko postać zdecydowanie bardziej skomplikowana. Ojciec zwierza który książki Howarda lubił i czytał zdołał wgrać zwierzowi nie tylko szacunek do postaci wygenerowanej przez chorego autora w ramach rekompensaty własnej fizycznej niedoskonałości ale i uświadomić mu, że Conan to coś więcej niż film. Jako że zwierz jest istotą chłonną szybko sobie ta naukę przyswoił ( zwierz dochodzi do wniosku, że otrzymał idealne popkulturalne wykształcenie tylko nie ma pojęcia jak to się stało)
Od tamtego czasu zwierz obejrzał Conana z 1982 roku jeszcze kilka razy za każdym razem ze zdumieniu odkrywając, ze ten cieszący się stosunkowo złą sławą film jest całkiem dobry. Jeśli odrzucimy rażącą dziś estetykę lat osiemdziesiątych ( dobra futrzane gatki nie były najlepszym pomysłem kostiumografa) pozostanie naprawdę dobra historia fantasy ( ile takich filmów mieliśmy przed ostatnia dekadą) z niezapomnianymi scenami ( Conan sam kręcący kołem na pustyni, scena w której Conan wymienia trzy najważniejsze rzeczy w życiu mężczyzny, scena w której Conan nie płacze więc trzeba płakać za niego, scena w której Conan zastawia pułapkę — ogólnie dużo scen z Conanem), wartką akcją i zaskakująco dobrze dobraną obsadą.
Można się było z talentu aktorskiego Schwarzeneggera śmiać do woli ale jego pozbawiona wyrazu zaciśnięta szczęka idealnie pasowała do postaci barbarzyńcy. Do tego zwierz musi wam przypomnieć że Conan ma jeden z piękniejszych soundtracków jakie zwierz słyszał ( poleca go sobie posłuchać bo aż dziwne że tak dobra muzyka powstała do filmu akcji). W sumie z dzisiejszego punktu widzenia jedną wadą filmu jest to że ma prawie trzydzieści lat co oznacza, że został nakręcony zanim można było świat wzbogacić o efekty specjalne.
Twórcy nowego Conana pragnąć odnieść sukces w sumie nie mieli więc trudnego zadania. Postać Conana — który nie jest zwykłym rębajłą ale postacią obdarzoną sprytem i inteligencją, nawet wykształconą, nie pozbawioną moralnych zasad, parającą się zarówno łupieniem jak i ratowaniem piękności z opresji to w sumie samograj. Takiemu Conanowi wystarczy jedynie dostarczającej komicznej puenty przyjaciel, dobry scenariusz, kilka zabawnych dialogów i w sumie film sam się nakręci. W sumie nawet dosłowny remake byłby sukcesem. Jedyny problem by znaleźć odpowiedniego Conana.
Co ciekawe prawdą jest że twórcy odpowiedniego Conana znaleźli — Jason Maoma jest Conanem idealnym — niezwykle przystojny ( zdaniem zwierza), świetnie zbudowany ( to już chyba bardziej powszechna opinia), dwumetrowy, górujący nad wszystkim, świetnie wyglądający w jakimkolwiek odzieniu ( bez odzienia jeszcze lepiej) nawet jeśli to jest spódnica ( a z futrzanych szortów Arniego to się śmiali). Wystarczy jedno spojrzenie by wiedzieć że ma wszystkie potencjalne cechy świetnego Conana. A że jak raz się na niego spojrzało rzucić się chce okiem po raz drugi to jego pojawienie się w filmie gwarantuje żeńską widownię. Innymi słowy castingowy ideał.
Niestety po odnalezieniu odpowiedniego Conana twórcy filmu stwierdzili, że nic więcej robić już nie trzeba. Stąd też w sumie w filmie nie ma scenariusza ( ilość pozbawionych sensu scen jest zaskakująca nawet dla zwierza np. Conan przedziera się nie bez trudu na szczyt twierdzy tylko po to by w pięć minut stwierdzić że to czego szuka jest na dole), ma fatalny montaż ( bywa że scena zaczyna się w nocy a w następnej stronie jest dzień, wycięto wszystkie drobne łączniki między scenami więc niekiedy można dojść do wniosku, że Conan teleportuje się na swojego konia, bohaterka w jedną stronę idzie po kamienistym nabrzeżu by wracać potem przez las) i zupełny brak dialogów ( o ile zwierz rozumie że barbarzyńca może nie używać zbyt wielu słów to zupełnie nie rozumie czemu wszyscy w tym filmie są tacy lakoniczni. Poza tym jak ładnie to ujął brat zwierza Conan jest barbarzyńca z urodzenia ale nie z umysłu). \
Są za to koszmarne pomyłki castingowe ( Ron Perlman został tu ucharakteryzowany na brakujące ogniwo rewolucji i ogólnie jest mało przekonujący jako barbarzyńca, z kolei głównego ” złego” po prostu nie sposób się bać bo jest straszliwie mdły), przydługie sceny akcji ( zwierz wie że ma się dużo dziać ale tu robi się po prostu nudno bo jak w grze komputerowej bohater zmierza od jednego bossa do drugiego) i sekwencje które najzwyczajniej w świecie nie mają sensu.
Zwierz mógłby kilka z tych elementów wybaczyć ( bądź co bądź to Conan) gdyby znalazł w filmie jakąkolwiek iskrę — dobry dowcip rzucony to tu to tam, chwilę zadumy czy dialogu — ale nie wydaje się że materiał posklejano ze sobą tak by nudna i pompatyczna ścieżka dźwiękowa nie dawała bohaterom nawet chwili oddechu i choć film odfajkuje takie elementy jak dowcipny kompan, wierny przyjaciel czy romans to uczyni to w sposób tak mechaniczny że każdy widz przy zdrowych zmysłach poczuje się jak na przeglądzie popularnych wątków filmowych.
Co więcej zwierz ma już ( to uwaga o zdecydowanie szerszym kontekście) trochę dość opowiadania jeszcze raz tej samej historii narodzin bohatera tylko nieco inaczej. Książki Howarda dają pewien kanon który pozwala poznać młodość Conana — po co więc silić się na inne jej przedstawienie ? Po co jeszcze raz widowni opowiadać w długich sekwencjach skąd wziął się bohater i to jeszcze w sposób niezgodny z założeniem autora? Zwierz musi przyznać że trochę go to denerwuje, bo po pierwsze takie sekwencje zazwyczaj są nudne a po drugie ile razy można oglądać to samo.
Tak więc zwierz dociera do końca swoich narzekań. Możecie kręcić nosem że zwierz po prostu nie lubi kina akcji i lepiej żeby został przy oglądaniu swoich telewizyjnych dramatów. Otóż zwierz odeprze ten argument dość prosto. Zwierz strasznie chciałby lubić Conana — chciałby móc go potem cytować jak zdarza mu się cytować oryginał z 1982 roku. Ale nawet zwierz musi mieć nad czym pracować.
Z resztą zdaniem zwierza nie istnieje usprawiedliwienie mówiące że to tylko film dla widowni która lubi akcję. Zwierz nie ma nic przeciwko dobrej akcji — nawet ją lubi. Ale kiedy nie troszczysz się o bohaterów, ani to co się z nimi stanie ( jak się masz troszczyć skoro nic o nich nie wiesz?) to sceny akcji to doskonały moment by układać złośliwe recenzje. Takie jak ta.
