Kolejny dzień bez zwierza

Dziś Bes­tia przed­stawi wam wiz­erunek człowieka którego zdaniem Bestii każdy powinien znać. (sir)Rogera McGrey. Ten wiel­ki artys­ta — malarz, rzeźbiarz i poeta. Nie jest pop­u­larny i uznany w szer­szych krę­gach kul­tu­ry nowoczes­nej, ba za swo­ją kon­trow­er­syjną pracę “Princes­sa Diana” został usunię­ty z Izby Lordów (jako jedy­na boda­jże oso­ba w XX wieku). By dobrze zrozu­mieć kon­trow­er­syjność a zarazem wielkość tego artysty należy cofnąć się, do lat 50 XX wieku i przyjrzeć się dokład­niej jego młodości. 

Urod­zony w bied­nej dziel­ni­cy na Brook­lin­ie doras­tał w otocze­niu Włochów i Irland­czyków,  żyjąc obok tych obu zan­tag­o­ni­zowanych frakcji ale nie należąc do żad­nej z nich. By uniknąć wyob­cow­a­nia 12 let­ni Roger poda­je się za Rog­ger­ra — włoskiego imi­gran­ta. Jed­nak dotk­li­wie pobity przez grupę Irland­czyków przyz­na­je się do swych szkoc­kich korzeni co wyrzu­ca go poza naw­ias chłopię­cych zabaw i skazu­je na samot­ność (co ma niepod­ważal­ny wpływ na jego późniejszą twór­c­zość). W wieku 17 lat Roger w raz z rodz­iną przeprowadza się na Flo­ry­dę do Orlan­do i rozpoczy­na naukę w Valen­cia Com­mu­ni­ty Col­lege. Jest wybit­nym stu­den­tem i szy­bko zosta­je zauważony na zaję­ci­ach z pis­arst­wa oraz sztu­ki. Nieste­ty zła sytu­ac­ja finan­sowa i choro­ba mat­ki zmusza go do porzuce­nia studiów i rozpoczę­cia pra­cy na kolei. W tym cza­sie zaczy­na tworzyć pier­wsze dzieła ze starych pod­kładów kole­jowych i tego co wypa­da z pociągów. Ten wczes­ny okres w sztuce McGreya nazy­wany “iron” — żelaznym —  odzwier­cied­la typowe dla tam­tych cza­sów zain­tere­sowanie prymi­ty­wiz­mem. Nad­chodzi 10 maja 1965 roku The Rolling Stones nagry­wa­ją jed­ną ze swoich pier­wszych płyt. McGrey jest pod ogrom­nym wraże­niem, rzu­ca pracę na kolei i postanaw­ia zostać muzykiem. Te marzenia trwa­ją przez dwa lata, jed­nak mimo usil­nych prób i nagra­nia za zaoszczęd­zone pieniądze dwóch singli nikt nie intere­su­je się młodym szkockim artys­tą — jego piosen­ki są smutne i dzi­wne (dziś może­my je przeczy­tać w tomiku poezji “The Lost Time”).Ten okres w jego twór­c­zoś­ci nazy­wamy “flow”- przepływ i są to jedyne opub­likowane wier­sze McGrey.  W roku 1957 McGrey wraca do pra­cy na kolei i na pewien czas rezygnu­je z twór­c­zoś­ci. W roku 1961 Roger McGrey dosta­je list ze starego kra­ju. Zmarła jego Bab­ka Lady Jiz­abel McGrey i prócz 81 fun­tów długów zostaw­iła mu w spad­ku tytuł lorda.

McGrey nie widzi swo­jej przyszłoś­ci w Ameryce postanaw­ia wró­cić do Anglii. Tam dzię­ki tytułowi trafia na spotkanie elit swo­jego okręgu. Spo­ty­ka prze­by­wa­jącą na wakac­jach Lady Bele Saw. Starsza od niego o 20 lat kobi­eta szy­bko zakochu­je się w młodym lekko sza­lonym artyś­cie.  Dzię­ki licznym kon­tak­tom z soc­jetą szy­bko uda­je jej się wypro­mować  McGreya. Jego rzeź­by z met­alu i drew­na sprzeda­ją się w Lon­dynie jak świeże bułecz­ki. McGrey pier­wszy raz w życiu ma pieniądze i poważanie. W roku 1975 żeni się z Lady Bele. Ten okres jego twór­c­zoś­ci nazy­wamy “Safe” — bez­piecznym. Przy­chodzi rok 1980 epi­demia cholery prze­tacza się przez Lon­dyn zabier­a­jąc żonę i dwie cór­ki McGreya. Sam McGrey popa­da w, jak to później opisali lekarze,  obłęd. Dzieła które tworzy są obra­zobur­cze kpi z boga, Reli­gi i władzy. Jed­nak są to też dzieła natch­nione. Szczegól­nie należy zwró­cić uwagę na słynne “not for­give” lub ” “pesti­lence” które w swej mrocznej aurze obnaża­ją sto­sunek boga do człowieka. W roku 2005 McGrey chory i bez­dom­ny umiera z wycieńczenia na uli­cach Lon­dynu. Z powodu dzieła -“The Queen”, Secret Servis ma do dziś nakaz kasowa­nia wszel­kich wzmi­anek o tym wielkim artyś­cie. Cześć jego Pamięci!

JA (Bes­tia) [Plu­gawa]