Hej
W niekończącym się potoku informacji jaki zalewa zwierza na facebooku, zwierz zobaczył link do akcji wspierającej ratowanie starych kin. Zwierz nie będzie tym razem bardzo przewrotny. Sam jest zdania, że im więcej kin tym lepiej i ratować powinno się kina zwłaszcza w małych miejscowościach bo dostęp do kultury jest wszystkim, ale także te które proponują widowni zróżnicowany repertuar i te którym chce się organizować przeglądy filmowe oraz filmowe kluby dyskusyjne. Są one nam równie potrzebne co ambitne teatry, które może nie mogą na siebie zarobić ale dostarczają nam tak potrzebnej różnorodności. Oczywiście określenie wszystkich kin studyjnych ( jedno czy dwu salowych) starymi nie jest koniecznie dobrym pomysłem ( zwierz ma bardzo skrzywioną perspektywę na to co można nazwać starym kinem). Zdaniem zwierza na takie określenie raczej nie łapią się te kina które powstały po wojnie no ale jak zwierz mówi perspektywa to skrzywiona. No ale zakrzyknąć dziś ratujmy kina studyjne to skazać się na mniej fanów na facebooku. Dziś zaś kiedy wszystko co stare jest chic ludzie będą się rzucać by ratować wszystkie kina nawet takie jak Atlatic, które co prawda ma przedwojenny rodowód ( choć oczywiście nie w tym samym budynku) i zaledwie cztery sale ale do kina studyjnego czy artystycznego mu daleko. Zwierz nie ma też wątpliwości, że zamknięcie jednosalowego ale zdecydowanie komercyjnego kina Relax nie było aż takim ciosem dla Warszawskiej kultury filmowej jak chciała by część wielbicieli wszystkich kin które nie są multipleksami. Jednak owo rozmyślanie i sentymentalne wycieczki w kierunku budynków kinowych wartych ocalenia sprawiło że zwierz zadał sobie zupełnie inne pytanie. Skoro autorzy akcji twierdzą że” kochają kina z duszą” do” których chodzenie jest nobilitacją” to czy multipleksy mają duszę?
Otóż istnieje spora grupa widzów która multipleksy niemal bojkotuje, widząc w nich coś na kształt supermarketów kultury ( zwierz ukradnie sobie to modne pojęcie). Nie podoba im się tłum, duże sale, popcorn i nachos. Twierdzą że nie ma w nich nic ciekawego do zobaczenia. Co więcej kino przy centrum handlowym wydaje się im degradacją sztuki filmowej. Zwierz który jak zwykle z samej swej natury myśli zupełnie inaczej jakoś zupełnie ale to zupełnie nie może się z tym zgodzić. Zwierz który w swoim życiu odwiedził chyba wszystkie warszawskie kina ( chyba — bo nie da głowy) musi stwierdzić że on w multipleksach bez trudu potrafi znaleźć duszę. Najłatwiej powołać się tu na przykład Kinoteki — może i sale są w niej dość niewygodne ( bardzo długi i bardzo wąskie) a sprzedawany popcorn zimy i drogi to jednak nawet największy fan kin studyjnych nie będzie mógł zarzucić Kinotece braku duszy — od malutkich sal położonych na pierwszym piętrze kina po duże sale na parterze to kino jak żadne inne. Oczywiście wpływa na to fakt, ze mieści się w Pałacu Kultury — już sam hol kina okrągły z czterema kasami sprawia że zwierz czuje się zupełnie jak w świątyni kultury. No dobrze powiedzą krytycy zwierza ale Kinoteka się nie liczy, mieści się w budynku starym do tego ma ambicje, toczą się w niej festiwale a w salach na kilkanaście osób można obejrzeć ambitne filmy. Ale z drugiej strony przekornie odpowiada zwierz to kino nowe, multipleks wyświetlający nowości w samym centrum miasta. Czy ma duszę? Na pewno
No dobra ale nawet sam zwierz wie, że Kinoteka to nie typowy przykład. Zabierzmy się za coś paskudnie sieciowego — takie MUltikino. Zwierz w Multikinie przestał bywać od czasu kiedy przestali mu honorować zniżkę studencką i pozwalać rezerwować bilety online. Ale czy kino w Złotych Tarasach jest pozbawione duszy? Ktokolwiek był w sali numer 1 która mieści 700 widzów wyłożona jest fioletowym materiałem a na suficie ma imponujący wręcz żyrandol ( czy raczej konstrukcję taki żyrandol przypominającą) raczej nie poczuje się jak w miejscu bez duszy. Co prawda fotele są niezwykle wygodne, a obraz tak wielki że siedzenie w pierwszych rzędach po prostu nie ma sensu ale jakoś można to przetrwać. No dobra ale czy Multikino jest kinem zaangażowanym? Cóż zwierz ostatnie trzy razy był w kinie na — spotkaniu z aktorem z serialu HBO, Filmie Druga Ziemia na Warszawskim Festiwalu Filmowym i na rozdaniu nagród imienia Zbyszka Cybulskiego — nie brzmi jak kino któremu tylko zależy na tym by widza wciągnąć i wypluć.
No ale rzeczywiście zwierz nie będzie się kłócił że raczej nie obejrzymy w nim przeglądu nowych filmów rosyjskich. Nie mniej dla zwierza nawet kino nie zaangażowane może mieć duszę. Oczywiście zwierz nie szukałby jej w swoim kinie ” Cinema City Arkadia” które wręcz uwielbia za to, że ma filmy w dobrych godzinach, w bardzo wielu salach ( w tym kilku naprawdę niewielkich) i że jest tam jakoś tak sympatycznie. Ale na przykład Cinema City na Bemowie — duże kino w którym sale są ułożone po okręgu — w środku zaś przez lata stała fontanna dziś mieści się barek — zwierz obserwuje to kino połączone z restauracjami i kręgielnią od lat — patrzy jak się zmienia, jak niekiedy wydaje się rozkwitać innym razem umierać, jak stawia na wycieczki szkolne otwierając Cinema-Park ( pozwalający dzieciom interaktywnie oglądać filmy) . Zwierz wie ż eto multipleks na dodatek od centrum handlowego oddzielony jedynie parkingiem. Ale zwierz naprawdę nie wie dlaczego miałby mu odmówić duszy a dać ją kinu Atlantic czy Feminie ( która jednak jest kinem starym bo przecież budynek jest jeszcze przedwojenny)? Z resztą stworzenie zupełnie nowego kina z duszą wcale nie jest trudne — kto był w Novm kinie Praha ten wie że to zupełnie nowe kino z barkiem ruchomymi schodami i cyfrowymi projektorami idealnie łączy wyświetlanie nowości i tworzenie wokół siebie grupy zaangażowanych kinomanów.
Kino to jedno z tych nietypowych miejsc które sobie wybieramy. Mało kto ma swój teatr, nikt nie ma swojej sali koncertowej ale mamy swoje kina podobnie jak mamy swoje biblioteki. To na jakie kina padnie nasz wybór nie zawsze musi być zgodne z najnowszymi trendami czy tym co jest modne. Zwierz który uwielbia przejeżdżać koło kina Muranów gdzie raz na kilka tygodni obserwuje zmieniające się plakaty ( kiedy zwierz jeździł na Plac Bankowy do szkoły podstawowej ów rytm zmieniających się plakatów wyznaczał mu kolejne odcinki czasu dzielące go od końca roku szkolnego), i zawsze z radością idzie do kina Kultura gdzie ostatnio zrobiło się tak ładnie, ale już nie wybiera się do ciasnego Atlantica którego szczerze nie cierpi i tylko przymus zaprowadzi go do Feminy gdzie przeżył największe rozczarowania filmowe swojego życia. Kinem zwierza, pozostaje więc lokalny multipleks do którego chodzenie trudno uznać za nobilitujące.
Z drugiej strony zwierz zawsze się zastanawia czy nie popadamy w paranoję tak bardzo przywiązując się do tego jak wyglądają nasze budynki i gdzie się mieszczą? Słynny Splendid najwspanialsze kino przedwojennej warszawy mieścił się w handlowej galerii Luxemburga, Bracia Lumiere pokazali swój pierwszy film w Kawiarni, w popularnych kinach w dwudziestoleciu ludzie palili, pluli jedli co chcieli i chowali się pod siedzeniami kiedy sprawdzano bilety. Ale filmom było wszystko jedno — poruszały niezależnie od wyglądu sali przed którą je puszczano. Bo dobry film obroni się nawet w sali przy hipermarkecie zły polegnie nawet we wspaniałej sali Pathe Tuszyński w Amsterdamie w której zwierz stał prze kilka minut osłupiały z wrażenia. Nie zrozumcie zwierza źle — zwierz nadal twierdzi że przyłączenie się do akcji to fajny — pomysł — polubić możecie ją tutaj, po prostu uważa że każde kino może mieć duszę — wystarczy że wyświetla filmy.