Najlepsza najgorsza strona w Internecie czyli o czym trzeba pamiętać korzystając z tumblr.

Hej

Zwierz siedzi­ał sobie wczo­raj przeglą­da­jąc tum­blr, (jeśli czy­tal­iś­cie rozkład dnia zwierza wiecie, że jest na to czas), kiedy zdał sobie sprawę, że użytkown­i­cy sieci dzielą się na trzy grupy. Pier­wsi to ci, którzy nie wiedzą, czym jest tum­blr i jego mil­iony użytkown­ików. Dru­ga gru­pa to ci, którzy wiedzą, co to jest tum­blr zaglą­da­ją, ale nie korzys­ta­ją i trze­cia, to gru­pa, która wie, czym jest tum­blr i z niego korzys­ta. Zwierz nie ma zami­aru pisać o zasadach dzi­ała­nia plat­formy (kiedyś o tym napisał), ale o pewnych zasadach, jakich trze­ba się stosować korzys­ta­jąc — zwłaszcza, jako fan pop­kul­tu­ry, z tum­blr. Widzi­cie to jest miejsce, na którym wiele moż­na znaleźć, ale jed­nocześnie to jest miejsce, na którym uwy­puk­la­ją się najwięk­sze prob­le­my naszej pop­kul­tu­ry. Ten wpis jest próbą spisa­nia pewnych zasad korzys­ta­nia z tum­blr (tak by wyciągnąć z niego jak najwięcej nie pod­nosząc sobie ciśnienia) przy jed­noczes­nej reflek­sji (u zwierza bard­zo częstej) nad tym, dlaczego ten ser­wis w niek­tórych swoich zakątkach jest jed­nym z najbardziej iry­tu­ją­cych miejsc na świecie.

Wszys­tko zależy od ciebie — zwierz bard­zo stara się by wśród blogów, które śledzi zna­j­dowały się tylko te, które są nastaw­ione niemal wyłącznie na podrzu­canie treś­ci związanych z kul­turą pop­u­larną. Zwierz zde­cy­dował, że omi­ja sze­rokim łukiem wszys­tkie tum­blr o treś­ci­ach poli­ty­cznych, społecznych, hob­bisty­cznych kon­cen­tru­jąc się jedynie na tych fanows­kich. Decyz­ja zwierza podyk­towana była chę­cią prze­r­o­bi­enia tum­blr na swoisty kanał infor­ma­cyjny (o szczegółach za chwilę). Jed­nak zwierza zawsze dzi­wią skar­gi osób, którym nie podoba­ją się treś­ci, jakie widzą na swo­jej tabl­i­cy. Zwierz ma zasadę, że oso­by, które podrzu­ca­ją dużo treś­ci niezwiązanych z tym, co go intere­su­je wyrzu­ca z obser­wowanych. Tak się poro­biło, że porzuce­nie obser­wowa­nia blo­ga uzna­je się na tum­blr za afront. To jest pewien prob­lem (zwierz więk­szoś­ci osób nie zna i nie ma z nimi poczu­cia wspól­no­ty), ale z drugiej strony, jeśli się tego nie robi tum­blr zamienia się w misz masz z przewagą tem­atów iry­tu­ją­cych. Zdaniem zwierza kluczem do korzys­ta­nia z tum­blr jest a.) Wybór treś­ci, które chce­my widzieć b.) ciągłe wery­fikowanie listy blogów, które się obser­wu­je. Plus – od cza­su kiedy stac­je telewiz­yjne nauczyły się w końcu jak tum­blr dzi­ała to cza­sem ofic­jalne tum­blr są najlep­szym źródłem infor­ma­cji (BBC One wrzu­cało gify z Sher­loc­ka jeszcze w cza­sie emisji tej samej sce­ny w telewiz­ji, NBC prowadzi tum­blr Han­ni­bala zgod­nie z zasada­mi narzu­cony­mi przez fan­dom czyli jest tam sporo com­ic sans).

Tum­blr to miejsce gdzie zna­jdzieci wszys­tkie potrzeb­ne do życia rzeczy jak gify z  kocię­ta­mi wiel­kich kotów

Tum­blr kocha i nien­aw­idzi. Najczęś­ciej jed­nocześnie — Tum­blr to społeczność, która nie zna stonowanych wypowiedzi. Jeśli jakaś książka/film/aktor jest przed­miotem sym­pa­tii to jest kochany pon­ad granice rozsąd­ku, jeśli tum­blr zde­cy­du­je, że kogoś nie lubi — nien­aw­iść potrafi przekroczyć wszelkie granice. Przy czym cza­sem mogą być to te same oso­by. Doskon­ałym przykła­dem jest Steven Mof­fat, którego część osób na tum­blr uzna­je za geniusza część uważa za podłego mizogi­na, który z pre­m­e­dy­tacją poniża kobi­ety i niszczy ukochany ser­i­al. Przy czym zwierz ma wraże­nie, że ta dru­ga gru­pa jest aut­en­ty­cznie przeko­nana, że to kosz­marny i zły człowiek. Myśl, że praw­da o sce­narzyś­cie może leżeć gdzieś po środ­ku jest niedostęp­na dla więk­szoś­ci użytkown­ików. Przy czym oba zjawiska są zdaniem zwierza równie niepoko­jące. A i jeszcze warto zauważyć, że im bardziej tum­blr cos kocha tym bardzie tego nien­aw­idzi — jeśli wejdziecie po odcinku Dok­to­ra Who na tum­blr może­cie być pewni, że odcinek był zły i to nie dokład­nie z tych powodów, które przyszły­by wam do głowy. Ogól­nie, jeśli czegoś na Tum­blr jest sporo to kry­ty­ki. Zach­wytu też jest dużo (bezwarunk­owego mniej), ale kry­ty­ka rządzi. Let­nie uczu­cia zna­jdziecie w innych stre­fach Internetu.

Dobra his­te­ria zawsze w cenie — Tum­blr his­teryzu­je. Strasznie. Jed­na lin­ij­ka wywiadu potrafi wywołać law­inę postów, deklaracji, man­i­festów, pry­wat­nych opinii i bóg wie, czego jeszcze. Przy czym gra się tu częs­to w typowy głuchy tele­fon — zaczy­na się od jed­nej infor­ma­cji z podanym źródłem a kończy się na zda­niu, które w zmienionej formie bez źródła sta­je się zarzewiem sporu. Zwierz, który mógł na odległość obser­wować his­ter­ię tum­blr po pre­mierze trze­ciego sezonu Sher­loc­ka (a właś­ci­wie po Q&A) jed­nocześnie będąc na żywo świad­kiem wydarzeń przy­pom­i­na, że cokol­wiek się na tum­blr przeczy­ta trze­ba trzy razy sprawdz­ić, dwa razy zwery­fikować a potem jeszcze podzielić przez cztery i odjąć pięć wykrzykników. Bo jak we wspom­ni­anym przy­pad­ku – Tum­blr zareagował na coś, czego nikt poza kilko­ma osoba­mi obec­ny­mi na pokazie nie widzi­ał na żywo. Zwierz nie mówi, że całość oburzenia była niesłusz­na, ale wnios­ki, jakie ludzie potrafili wyciągnąć doskonale pokazy­wały, jak żywa bywa wyobraź­nia.  Przy czym to jest w ogóle jed­na z zasad — jeśli coś jest na tum­blr to znaczy, że jest to infor­ma­c­ja, którą trze­ba sprawdz­ić — co nie zawsze jest trudne, bo grze­biąc zawsze zna­jdzie się jak­iś link (zwłaszcza, gdy widzi się coś niesamowicie obraźli­wego czy głupiego wyciąg­niętego z wywiadu). Ogól­nie zasa­da wery­fikowa­nia infor­ma­cji pozyskanych w Internecie jest słusz­na, ale Tum­blr doskonale obrazu­je jak dzi­ała­ją niezw­ery­fikowane infor­ma­c­je wzbo­ga­cone o inter­pre­tac­je kole­jnych użytkowników.

Ważne jest to co reblogu­je tum­blr — chce­cie wiedzieć jakie było najważniejsze pop­kul­tur­alne wydarze­nie dnia? Wejdź­cie na tum­blr i sprawdź­cie, co danego dnia gifowała i rebl­o­gowała bloger­s­ka brać. Zwierz niejed­nokrot­nie trak­tował tum­blr, jako źródło nie tylko infor­ma­cji ale i miernik trendów. Sam na własne potrze­by sfor­mułował coś, co nazy­wa czyn­nikiem tum­blr. O którym niedawno wspom­ni­ał. Co to jest? Proste — należy ilość mate­ri­ałów o filmie obec­nych po trail­erze porów­nać z iloś­cią mate­ri­ałów obec­nych po pre­mierze fil­mu. Film, który odniósł sukces powinien pojaw­iać się na tum­blr trzy razy — raz po trail­erze, dru­gi raz po pre­mierze trze­ci po DVD.  Ostat­nio udało się to Thorowi 2 i Hob­bitowi. Jeśli patrzy się na tum­blr iloś­ciowo moż­na dowiedzieć się bard­zo wielu ciekawych rzeczy. Ale to ważne — potrze­ba jest spo­ra pró­ba, bo inaczej moż­na odnieść błędne wraże­nie (jak np. że wszyscy oglą­da­ją Dok­to­ra Who). Przy czym jeśli nie korzysta­cie z 4chan (a więk­szość z nas jed­nak się tam nie zapuszcza) to w tym przy­jaznym kącie Inter­ne­tu (na tum­blr, co praw­da jest całe mnóst­wo pornografii – i to tej prawdzi­wej, ale bard­zo łat­wo ją ominąć, gorzej z niek­tóry­mi fan arta­mi ) najczęś­ciej pewne infor­ma­c­je czy zjawiska pojaw­ia­ją się, jako pier­wsze. Cza­sem podsyła­cie zwier­zowi filmi­ki, za które zwierz dzięku­je i mówi, że już widzi­ał. Najczęś­ciej są to filmi­ki czy obraz­ki, które wielu czytel­ników widzi dopiero, kiedy pojaw­ia się na ser­wisach pol­s­kich, pod­czas kiedy już kil­ka dni/tygodni wcześniej były na tum­blr.  Kiedy zwierz pisał ten wpis – tum­blr zdążył go poin­for­mować np., że Tom Hid­dle­ston został wybrany mężczyzną roku przez Elle UK – tum­blr pozyskał infor­ma­c­je od razu, kiedy się pojaw­iła, prze­r­o­bił podz­iękowanie Toma na gify i obec­nie zas­tanaw­ia się, dlaczego aktor ma plas­ter na czole. Wszys­tko w prze­ciągu dwudzi­es­tu min­ut od pojaw­ienia się infor­ma­cji. Szy­b­ciej niż 99% por­tali prowad­zonych przez profesjonalistów.

Tum­blr jest na kruc­ja­cie — jeśli chodzi o kwest­ie społeczne tum­blr jest na bezus­tan­nej kruc­ja­cie w sprawach równoupraw­ni­a­nia, tol­er­ancji, poszanowa­nia odmi­en­noś­ci, kul­tu­ry i różnic. Jak każdy uczest­ni­cy kruc­jaty tak i użytkown­i­cy tum­blr mają skłon­ność do wypowiedzi fanaty­cznych, poglądów skra­jnych i ciągłego poszuki­wa­nia nowych prze­jawów dyskrymi­nacji. Oczy­wiś­cie w 99% przy­pad­ków użytkown­i­cy wypowiada­ją się w sprawach słusznych. Ale z drugiej strony nie zawsze sprawdza się to dobrze w kwes­t­i­ach kul­tu­ry pop­u­larnej (albo jakiejkol­wiek kul­tu­ry) gdzie nagle wszys­tko, co jakkol­wiek pre­mi­u­je inność jest z natu­ry uznawane za fajne. I proszę byś­cie zwierza zrozu­mieli — powiedzmy ser­i­al z samy­mi kobi­eta­mi to doskon­ały pomysł i zdaniem zwierza jest dobrym znakiem, że taki się wypro­duku­je. Ale ser­i­al nie jest automaty­cznie dobry, dlat­ego, że są w nim same kobi­ety. Może nakrę­cić bez­nadziejny film (i sek­sis­tows­ki) mając samą kobiecą obsadę).  Nieste­ty użytkown­i­cy tum­blr nie zawsze zda­ją się odróż­ni­ać te dwie sprawy. Niem­niej o złe intenc­je niko­go nie moż­na posądzać, może, co najwyżej o nad­mi­ar tych dobrych i młodzieńczą pory­w­c­zość. Zwierz ma jed­nak zasadę, że omi­ja sze­rokim łukiem takie tem­aty. Zwłaszcza, że zdaniem tum­blr wszyscy jesteśmy uprzy­wile­jowani. Przy czym trze­ba pamię­tać, że Tum­blr myśli po amerykańsku. Nieza­leżnie czy mówimy o dyskusji o kwes­t­i­ach społecznych czy o wątkach w fil­mach. To ważne, bo wyda­je się, że część sporów tum­blr prowadzi przede wszys­tkim z opinią pub­liczną w Stanach i cza­sem ma się wraże­nie, że widzi się tylko połowę dyskusji — odpowiedź na argu­men­ty czy zda­nia, których się nie zna. Zwierz nauczył się fil­trować wszys­tko, co idzie z tum­blr przez ten fil­tr różnic kul­tur­owych i jest to jak­iś sposób. Co nie zmienia fak­tu, że cza­sem z europe­jskiego czy pol­skiego punk­tu widzenia część dyskusji wyda­je się wzię­ta trochę z kosmosu.

Good fan­girl, bad fan­girl — dla bard­zo wielu osób w Internecie tum­blr jest miejscem gdzie gra­su­ją fan­girl. Fan­girling na tum­blr ma trzy oblicza. Pier­wsze — to dość powszechne przeko­nanie, że bycie fanem jest cool i ok. Ponown­ie — mamy tu do czynienia z taką poli­tyką afir­ma­cji fanowskiego życia, która praw­dopodob­nie wyni­ka trochę z fak­tu, że (ponown­ie kon­tekst bard­zo amerykańs­ki) bycie ner­dem czy geekiem wciąż w USA jest raczej przed­miotem kpin. U nas do tych zjawisk pod­chodzi się nieco inaczej (nie znaczy, że zupełnie inaczej, ale pop­u­larność wśród rówieśników nie jest w Polsce tak ważnym czyn­nikiem decy­du­ją­cym o pozy­cji w szkole czy nawet w życiu), ale afir­ma­cję też chęt­nie się prze­j­mu­je. Przy czym oczy­wiś­cie jak w przy­pad­ku wszys­t­kich tego typu akcji sporo jest takich, którzy nastaw­ia­ją się negaty­wnie do grupy osób, która nie ma ochoty fanować czegokol­wiek. Dru­ga twarz fan­girlin­gu, (ale i  fan boyów) to te istot­nie fanaty­czne wielbicielki/wielbiciele, którzy właś­ci­wie są przeko­nani, że mają pra­wo do przekracza­nia wszys­t­kich granic z racji tego, że kogoś czy coś uważa­ją za przed­miot kul­tu. To gru­pa teo­re­ty­cznie niewiel­ka, ale dość głoś­na, która zazwyczaj powodu­je falę odzewu wśród pozostałych fanek. Zazwyczaj są to słowa kry­ty­ki, których jest sporo, ale jed­nocześnie — co wspom­ni­ane było wcześniej — wywołu­ją pewną his­ter­ię, która rozprzestrzenia się daleko poza granice tum­blr. Przy czym cza­sem w tej his­terii też prze­chodzi do przekroczenia pewnych granic, co z kolei powodu­je komen­tarze i tak w koło panie Macieju. Na koniec są po pros­tu zwykłe fan­ki, które podrzu­ca­ją zdję­cia, baw­ią się obrazka­mi i cieszą możli­woś­cią dzie­le­nia się infor­ma­c­ja­mi z inny­mi. Przy czym trze­ba przyz­nać, że mamy na tum­blr częs­to do czynienia z sytu­acją, gdy fani nien­aw­idzą fanów – wza­jemne oskarże­nia o to, kto najbardziej psu­je wiz­erunek fanów to osob­na dyskus­ja na tum­blr, trwa­jąc a w nieskończoność.

Wszys­tko ma znacze­nie - zwierz dzielił się już obserwacją w osob­nym poś­cie, więc doda tylko krótko — tum­blr jest w swo­jej anal­izie dzieł pop kul­tur­al­nych niesły­chanie wręcz dokład­ny, ale zawsze wychodzi z założe­nia, że wszys­tko, co pojaw­ia się na ekranie ma znacze­nie. Teorie dopisy­wane najm­niejszym gestom, spo­jrzeniom, uśmiechom cza­sem zaj­mu­ją więcej miejs­ca niż anal­iza tego, co w odcinku jest. Podob­nie anal­i­zowane są także zdję­cia aktorów/bohaterów, wywiady, pub­liczne wypowiedzi i właś­ci­wie wszys­tko, czym syci się pop­kul­tura. To zjawisko z jed­nej strony ciekawe z drugiej dość groźne. Wyk­sz­tał­ca w wielu widzach przeko­nanie, że abso­lut­nie wszys­tko, co jest w kadrze jest intencjon­alne a wszys­tko, co wypowiedziane w pięćdziesią­tym wywiadzie ma znacze­nie. O ile jeszcze zwierz bez trudu jest w stanie prze­jść do porząd­ku dzi­en­nego nad wnikli­wa inter­pre­tacją kole­jnych kadrów Super­nat­ur­al o tyle, kiedy zaczy­na się anal­i­zować, kto jak, blisko kogo stoi na jakimś zdję­ciu z planu, czy takim zro­bionym przez paparazzi zwierz mówi dość. Zresztą zwierz nigdzie tyle się nie naczy­tał domysłów o wewnętrznych przeży­ci­ach zupełnie obcych dla zwierza (i dla autorów domysłów) ludzi, co na tumblr.

What hap­pens on tum­blr stays on tum­blr - społeczność tum­blr bard­zo nie lubi, kiedy wyj­mu­je się z blogów treś­ci i umieszcza na pop­u­larnych plat­for­ma­ch takich jak face­book albo, co gorsza pokazu­je się je aktorom. Przy czym tum­blr chce w ten sposób zachowywać się jak społeczność, która może sobie poz­wolić na wspólne żar­ci­ki, ponieważ nikt jej nie widzi. Przy czym tum­blr cier­pi — zawsze cier­pi­ał — na pewne rozd­wo­je­nie jaźni gdzie z jed­nej strony chce móc roz­maw­iać specy­ficznym językiem, ustanaw­iać własne trady­c­je czy rysować aktorów w nied­wuz­nacznych pozy­c­jach. Z drugiej — chęt­nie widzi­ała­by żeby część tum­blrowych fan­tazji ziś­ciła się w rzeczy­wis­toś­ci (jak np. Destiel). Niem­niej pró­ba kupi­enia tum­blr naw­iąza­ni­a­mi do dzi­ałal­noś­ci fanów kończy się klęską — co pokazu­je nowy Sher­lock. Dlaczego? Bo tum­blr jest też bard­zo drażli­wy i zawsze przed­staw­ia się fanów źle. Poza bard­zo nieliczny­mi wyjątka­mi. Przy czym rzeczy­wiś­cie ist­nieje przeko­nanie wśród fanów, że wszelkie pro­dukc­je powin­ny być krę­cone tak by z jed­nej strony spodobały się fanom z drugiej nie było po nich widać, że twór­cy chcieli­by spodobały się fanom. Skom­p­likowane. Plus nieste­ty zwierz ma wraże­nie, że wielu użytkown­ików tum­blr zachowu­je się jak­by z fak­tu bycia wielkim wiel­bi­cielem serialu/aktora powin­ny wynikać jakieś przy­wile­je. Zwierz nie jest przeko­nany, czy to słuszne myśle­nie, zwłaszcza, że tum­blr zrzesza jed­nak fanów nieco bardziej zaan­gażowanych niż pewnie jakieś 80–90 % widowni.

Tum­blr mówi po swo­je­mu – zwierz pisał już kiedyś, że fanowanie ma swój dość specy­ficzny język składa­ją­cy się ze skrótów bard­zo dobrze znanych jed­nym (prze­jęte w dużym stop­niu z języ­ka fan ficion) – OTP, AU, ship, asd­fghjk i zupełnie obcym drugim. Ale tum­blr dorowadz­ił ten język do pewnego mis­tr­zost­wa pow­tarza­jąc nie tylko te same zwroty, ale dorzu­ca­jąc do nich jeszcze całą por­cję reac­tion gif (to te gify, które moż­na podrzu­cić w kon­wer­sacji zami­ast odpowiedzi) i w pewien sposób for­mal­izu­jąc sam sposób wypowiedzi np. są na tum­blr kadry ze wpisów, które mają pod­pisy włącznie w bard­zo licznych hash­ta­gach czy wyko­rzysty­wanie tagów, jako wydłużonego opisu włas­nych uczuć. Dla zwierza cały ten język jest bard­zo ciekawy, bo w jak­iś sposób porząd­ku­ją­cy świat przeżyć fanows­kich. Z drugiej strony – ten sam język jest częs­to wyko­rzysty­wany w zacię­tych dyskus­jach politycznych/społecznych na tej samej stron­ie. Przy czym z jed­nej strony – na tum­blr dużo łatwiej powiedzieć pewne rzeczy niż w innych częś­ci­ach Inter­ne­tu z drugiej – zwierz ma częs­to wraże­nie, że to język, który jest pewną dro­ga na skró­ty. Zami­ast opisać swo­ja ekscy­tację, zain­tere­sowanie, wyczeki­wanie oczeki­wanie itp. pisze się asd­fghjk i jest się zwol­nionym z szuka­nia słów.

Tum­blr  jest pełen  cud­ownoś­ci i znakomi­tych rzeczy — wszys­tko co przeczy­tal­iś­cie nie zmienia fak­tu, że tum­blr potrafi być błyskotli­wy, jest miejscem gdzie moż­na zobaczyć prace świet­nych artys­tów i poz­nać wiele ciekawych opinii.  Do tego naprawdę zwierz po raz kole­jny pow­tarza, że z tum­blr moż­na czer­pać infor­ma­c­je garś­ci­a­mi w tym te, które doty­czą rzeczy dość nis­zowych. To wielkie ułatwie­nie dla każdego, kto chce trzy­mać rękę na pulsie. Pon­ad­to tum­blr jed­nak pozwala utrzymy­wać kon­takt z fan­domem, a jeśli czu­je­cie się sprawni w pisa­niu po ang­iel­sku, prowadz­ić długie fanowskie dyskus­je. Przy czym aby do tego dotrzeć trze­ba umieć lawirować między mil­iar­dowym zdję­ciem Bene­dic­ta Cum­ber­batcha, kadrem z Dok­to­ra Who, bliżej niezi­den­ty­fikowanym kolażem naw­iązu­ją­cym do Super­nat­ur­al i długą dyskusją, z której wyni­ka, że wszyscy bezprawnie przy­właszcza­my sobie kul­turę innych grup etnicznych, do czego abso­lut­nie nie mamy prawa, by w końcu znaleźć to, co naprawdę ciekawe i wartoś­ciowe.  Tum­blr bard­zo zmienia sposób uczest­niczenia w fan­domie, bo pozwala być abso­lut­nie na bieżą­co, w samym środ­ku dyskusji, wymi­any zdjęć, opinii, pier­wszych wiado­moś­ci, pochleb­nych recen­zji, małych skan­dalów. Oczy­wiś­cie ma to swo­je plusy i minusy, ale warto pamię­tać, że częs­to tum­blr wskazu­je wcześniej, w jaką stroną pójdzie powszechne zain­tere­sowanie.  No i co ważne, jeśli intere­su­je was coś naprawdę dzi­wnego – jak poprawne wyko­rzysty­wanie pipety w fil­mach czy spis aktorów, którzy lep­iej wyglą­da­ją z brodą – na pewno na tum­blr ktoś ma poświę­conego temu bloga.

Tum­blr jest pewnym zwier­ci­adłem (nieco krzy­wym), w którym odbi­ja się nie tylko Inter­ne­towy fan­dom (podzielony na wiele pod­fan­domów) ale też cala kul­tura bycia fanem. To fas­cynu­jące miejsce, które obnaża zarówno pewne słaboś­ci tej grupy jak i jej najlep­sze cechy. Zwierz oczy­wiś­cie ma dość specy­ficzne spo­jrze­nie, bo dla niego tum­blr jest przede wszys­tkim pewnym narzędziem, które przeszuku­je sieć za niego i daje mu jak na talerzu wszys­tko, co najlep­sze. Z drugiej strony – zwierz musi wam szcz­erze przyz­nać, że cza­sem potrafi spędz­ić godziny szuka­jąc najbardziej zaan­gażowanych dyskusji i przyglą­dać się sposobowi ksz­tał­towa­nia argu­men­tacji. Głównie, dlat­ego, że bard­zo widać jak niesły­chanie otwarta i potenc­jal­nie życ­zli­wa wszys­tkim strona ma też swój bard­zo zamknię­ty i bard­zo waleczny wymi­ar. Niem­niej biorąc pod uwagę wszys­tko, co zwierz napisał, w sum­ie tum­blr jest plat­for­mą przy­dat­ną i na swój sposób fas­cynu­jącą. Ale trze­ba się nauczyć z niej korzys­tać. W sum­ie jak ze wszys­tkiego. Ot taki mądry zwierz na koniec.

Ps: Zwierz zde­cy­dowanie łamie zasadę nie oglą­da­nia więcej niż jed­nego odcin­ka HoC dzi­en­nie, więc pewnie już niedłu­go będzie mógł bez prob­le­my napisać wam, co o sezonie myśli a myśli ma, co nie miara.

Ps2: Zwierz odpowiedzi­ał na jakieś dzikie iloś­ci pytań na ask.fm – co ciekawe więk­szość z nich w ostat­nich dani­ach doty­czyła a.) Spisu lek­tur b.) zmi­an w pro­gra­mach naucza­nia. Zwierz eduka­cyjnym guru? W sum­ie co chwila coś wam radzi, może wprowadz­ił w błąd że coś na ten tem­at wie ;)