Home Ogólnie Rodzina, ach rodzina czyli zwierza cykl familijny część pierwsza

Rodzina, ach rodzina czyli zwierza cykl familijny część pierwsza

autor Zwierz

Hej

Star­si Panowie śpiewali, że rodz­i­na nie cieszy gdy jest lecz jeśli jej nie masz samot­nyś jak pies. Zwierz doszedł do wniosku, że istot­nie jest to praw­da nie tylko życiowa ale i fil­mowa. W filmie (a właś­ci­wie w całej kul­turze) relac­je rodzinne zawsze odgry­wały niesły­chanie ważną rolę – rywal­iza­c­ja między brać­mi, wal­ka o uczu­cia ojca, toksy­czne mat­ki, zaz­drosne siostry – rodzin­nych punk­tów wyjś­cia do tragedii i komedii jest bezmi­ar. Zwierz postanow­ił więc (jako iż wyjeżdża) poświę­cić najbliższe cztery dni fil­mowym lis­tom rodzin­nym. Pier­wsza lista to pięć (zwierz musi napisać cztery wpisy na raz więc wybacz­cie) naj­ciekawszych fil­mowych rodzin (zdaniem zwierza), kole­jny wpis obe­jmie pięć rodzeństw a potem zajmiemy się matka­mi i ojca­mi. Oczy­wiś­cie w przy­pad­ku każdej listy kluczem jest przede wszys­tkim gust zwierza oraz pró­ba uniknię­cia abso­lut­nie oczy­wis­tego doboru przykładów. Jak już zwierz pisał wszys­tkie not­ki zostały napisane jed­nego dnia, więc jasne jest, że ich obję­tość jest nieco mniejsza. No to tyle wstępu :)

Zwierz nie mógł się pow­strzy­mać. Jeśli moż­na wrzu­cić utwór Starszych Panów po pros­tu trzeba.

Rodz­i­na Addamsów — zdaniem zwierza najsym­pa­ty­czniejsza rodz­i­na jaką stworzyła kul­tura pop­u­lar­na. Dlaczego? Po pier­wsze jest to rodz­i­na niesły­chanie się kocha­ją­ca – rodzie Mor­ti­cia i Gomez niemal na każdym kroku okazu­ją sobie uczu­cie i przy­wiązanie.  Przy czym to nie jakieś spoko­jne uczu­cie state­cznego małżeńst­wa tylko czyste zakochanie pary, która nie może bez siebie wytrzy­mać. Ale nie jest to jed­no z tych szczęśli­wych małżeństw które ignoru­je dzieci. Pugs­ley i Wednes­day to rodzeńst­wo które spędza czas na wspól­nych zabawach, i które zawsze może liczyć na wspar­cie ze strony rodz­iców. Pon­ad­to Addamsowie angażu­ją się w życie szkoły, dum­nie zjaw­ia­ją się na przed­staw­ieni­ach dzieci i zebra­ni­ach i to całą rodz­iną. Dodatkowo w życie rodziny włąc­zony jest wujek i bab­cia. Zwłaszcza opieka jaką wujek roz­tacza nad swoi­mi bratanka­mi jest wzrusza­ją­ca – niewielu jest w kul­turze pop­u­larnej takich entuz­jasty­cznych wujów wymyśla­ją­cych dzieciom co raz to nowe zabawy. Fakt, ze Addamsowie mieszka­ją w ponurym zam­czysku i kocha­ją śmierć, ból i cier­pi­e­nie a ich drzwi otwiera kamer­dyn­er podob­ny do mon­strum Franken­steina to naprawdę tylko pic na wodę. Jeśli chcielibyś­cie kiedyś trafić do jakiejś fil­mowej rodziny to zwierz pukał­by do drzwi Addamsów.

Simp­sonowie – choć ani­mowani Simp­sonowie utknęli na pon­ad dwadzieś­cia lat w jed­nym punkcie swo­jego życia, to pozosta­ją niezmi­en­nie wzorem rodziny, która mimo pozornej dys­funkcjon­al­noś­ci tak naprawdę może stanow­ić wzór dla innych. Bo choć Homer nie grzeszy inteligencją i bywa okrut­ny a Bart zda­je się być na najlep­szej drodze do zosta­nia lokalnym chuli­ganem zaś  jego sios­tra Mag­gie czu­je się zupełnie niezrozu­mi­ana przez rodz­inę, to w ostate­cznym rozra­chunku nie ma wąt­pli­woś­ci, ze wszys­t­kich łączą głębok­ie więzy rodzin­nej miłoś­ci. Zwłaszcza Homer jawi się jako bohater, który nie wyobraża sobie funkcjonowa­nia bez swo­jej rodziny i żony.  W tym niedoskon­ałym świecie w jakim żyją Simp­sonowie są rodz­iną, która zda­je się ma potenc­jał by przetr­wać wszys­tko. Choć na dość przygnębi­a­jącej ani­macji pokazu­jącej co by się stało widać, że czas nie był­by dla wszys­t­kich równie łaskawy, to zwierz nie ma wąt­pli­woś­ci, że po wyprowadzce dzieci Home­ra Simp­sona dzwonił­by do domu co tydzień.

Rodz­i­na Cor­leone – nie ma wąt­pli­woś­ci, ze nie jest to najbardziej  przy­jaz­na rodz­i­na. Po pier­wsze twój zawód jest z góry wybrany, po drugie życie twoich blis­kich jest wciąż zagrożone, po trze­cie wszyscy twoi blis­cy łamią pra­wo. Ale jest to też  rodz­i­na, która przy­cią­ga i nie wypuszcza. I choć może się to wydać losem stras­zli­wym i prze­j­mu­ją­cym to w zami­an za wol­ność dosta­je się też opiekę i poczu­cie przy­należnoś­ci. No i jed­nocześnie zawsze masz pracę. Zasadą rodziny jest trzy­manie się razem i kto tą zasadę złamie musi liczyć się z kon­sek­wenc­ja­mi. Nie oznacza to jed­nak że mamy do czynienia z relac­ja­mi opar­ty­mi tylko na pewnym rodza­ju przy­musie. Wyda­je się, że Michel – w pier­wszym filmie z serii- tak naprawdę swo­ją główną motywację do pod­ję­cia dzi­ałań zna­j­du­je w miłoś­ci jaką darzy ojca. Podob­nie wyda­je się, że surowy Vito Cor­leone, mimo swoich wad zosta­je nagrod­zony – jego śmierć w cza­sie zabawy z wnukiem jest w pewien sposób spełnie­niem marzeń o tym by otoczyć się kocha­jącą zżytą rodz­iną. W kon­trze do tego (zapom­i­na­ją­cy o wadze więzów pokrewieńst­wa Michael) umiera sam – on na rodz­inę po pros­tu nie zasłużył.

 Tenen­baums – rodz­i­na całkowicie dys­funkcyj­na — rodz­ice rozwiedli się dawno i wyglą­da na to że różni­ca charak­terów jest nie do pokony­wa­nia. Zwłaszcza, że ojciec rodziny to człowiek ego­isty­czny, wyróż­ni­a­ją­cy zde­cy­dowanie jed­nego z synów, wciąż przy­pom­i­na­ją­cy adop­towanej córce że nie jest równorzęd­ną członk­inią rodziny. Zresztą z trój­ki wybit­nych dzieci (robią­cych kari­erę w biz­ne­sie, sporcie i sztuce) wyrosły trzy bard­zo neu­roty­czne jed­nos­t­ki, które o dzi­wo wciąż prag­ną akcep­tacji ze strony rodz­iców. Nor­mal­na w tym wszys­tkim wyda­je się jedynie mat­ka ale i ona ze swoim całkow­itym spoko­jem i ogranic­zoną okazy­waną skalą uczuć wyda­je się być słabym opar­ciem dla swoich cier­pią­cych na pełen zestaw neu­roz dzieci. A jed­nak zan­im film się skończy okaże się, że mimo zaszłoś­ci, tajem­nic i podłych kłamstw moż­na jeszcze nawet taką roz­pada­jącą rodz­inę ura­tować. Niemalże dosłown­ie z tonącego statku. Nic dzi­wnego, że grany przez Owe­na Wilsona chci­ał­by być przez nich właś­ci­wie adoptowany

Rodz­i­na Ekdahlów (Fan­ny i Alek­sander) — rados­na rodz­i­na nie prze­j­mu­ją­ca się nor­ma­mi oby­cza­jowy­mi to ide­alne miejsce by wychować dzieci z bujną wyobraźnią. Aby uwy­puk­lić kon­trast pomiędzy radoś­cią jaką przynosi ciepło, miłość i odrzuce­nie szty­wnego gorse­tu zasad a surowym domem protes­tanck­iego pas­to­ra do którego trafią Fan­ny i Alek­sander Bergman stworzył niesły­chanie ciepły portret rodzin­ny gdzie romanse nie są powo­dem do potępi­enia, źle pod­jęte życiowe wybo­ry niko­go nie wyk­lucza­ją zaś w każdej chwili może się pojaw­ić tajem­niczy żydows­ki przy­ja­ciel, który ewident­nie za pomocą magii naprawi życiowy błąd jakim było wyjś­cie z tego ciepłego rados­nego i wciąż świę­tu­jącego domu. Zdaniem zwierza trud­no o bardziej rodzinne sce­ny niż obchody Bożego Nar­o­dzenia w wielopokole­niowej rodzinie Ekdahlów. Zresztą to właśnie te sce­ny spraw­ia­ją, że kiedy ktoś mówi zwier­zowi że Bergman to taki strasznie przygnębi­a­ją­cy reżyser zwierz zawsze chwilkę się zas­tanaw­ia po czy mówi ” tak ale..” .

Jak więc sami widzi­cie nawet w dys­funkcyjnej rodzinie da się przetr­wać. Choć kino sugeru­je nieco — niekoniecznie w przy­toc­zonych przykładach, że ide­alne rodziny właś­ci­wie nie ist­nieją, i że to cią­gle boryka­jące się z prob­le­ma­mi, niekoniecznie ide­alne mają więk­sze szanse by spełnić nasze marzenia o rodzinie moc­nej, dba­jącej o siebie i związanej sil­ny­mi więza­mi miłoś­ci. Być może dlat­ego, że do rodziny, która nie jest ide­al­na wszyscy może­my aspirować, i mieć nadzieję, że sami założymy (bądź założyliśmy) rodz­inę, która mimo pewnych wad może się jeszcze okazać bytem trwałym.  Oczy­wiś­cie w kine­matografii mnóst­wo jest rodzin ide­al­nych ale chy­ba w statystykach wygry­wa­ją te z prob­le­ma­mi.  Co ciekawe  rodz­i­na jako więk­sza zbiorowość choć pozosta­je zawsze w polu widzenia kine­matografii to jed­nak nie jest aż tak pop­u­lar­na jak by się mogło wydawać — zdaniem zwierza to dlat­ego, że jest niesły­chanie trud­no odd­ać w jed­nej his­torii to jak skom­p­likowaną naturę mają rodzinne relac­je, gdzie moż­na jed­nocześnie wszys­t­kich nie znosić i zab­ie­gać o ich akcep­tację.  Kto wie czy to nie dlat­ego, bohaterowie filmów co raz częś­ciej żyją w świecie bez rodzin, co znacznie ułatwia sprawę.

Ps: Zwierz jest przez najbliższe 4 dni w Gdańsku więc cała seria rodzin­na została napisana za jed­nym zamachem i pub­likowana dzię­ki uprze­j­moś­ci agen­tów zwierza.

9 komentarzy
0

Powiązane wpisy

judi bola judi bola resmi terpercaya Slot Online Indonesia bdslot
slot
slot online
slot gacor
Situs sbobet resmi terpercaya. Daftar situs slot online gacor resmi terbaik. Agen situs judi bola resmi terpercaya. Situs idn poker online resmi. Agen situs idn poker online resmi terpercaya. Situs idn poker terpercaya.

Kunjungi Situs bandar bola online terpercaya dan terbesar se-Indonesia.

liga228 agen bola terbesar dan terpercaya yang menyediakan transaksi via deposit pulsa tanpa potongan.

situs idn poker terbesar di Indonesia.

List website idn poker terbaik. Daftar Nama Situs Judi Bola Resmi QQCuan
situs domino99 Indonesia https://probola.club/ Menyajikan live skor liga inggris
agen bola terpercaya bandar bola terbesar Slot online game slot terbaik agen slot online situs BandarQQ Online Agen judi bola terpercaya poker online