Hej
Dzisiejszego wpisu nie sponsorują realne życiowe plany zwierza. Czyniąc to zastrzeżenie zwierz pragnie dziś napisać o najpopularniejszym popkulturalnie przestępstwie. Nie jest to morderstwo, ani sprzedaż narkotyków, nie jest to też przejeżdżanie na czerwonym świetle. Najpopularniejszym i kochanym przez filmowców przestępstwem jest… napad na bank. Powiedzmy sobie szczerze, w napadach na bank jest coś romantycznego — trzeba je zaplanować, opracować, przeprowadzić i nie zostać złapanym. Do tego jeszcze zakładnicy ( lub ich brak), nerwy i to co najważniejsze — olbrzymia fortuna z którą można wyjść. Ale napad na bank to nie tylko przestępstwo — to idealna filmowa sytuacja. Jak podaje Imdb filmów gdzie pojawia się napad na bank jest aż 1,010. Zwierz rzecz jasna nie może wam tu wymienić wszystkich ale może daruje sobie jakiś tysiąc i od razu mamy liczbę zdecydowanie ciekawszą. Przy czym zwierz nie chce wam wymienić najlepszych napadów na bank ale raczej przyjrzeć się kilku podejściom do problemu ( choć zapewne nie wszystkim). Tak więc zakładamy kominiarki i idziemy napaść bank:
1. ) Wrogowie Publiczni — zanim zaczniemy rabować na poważnie warto zacząć od seansu z którego możemy się czegoś nauczyć, Dillinger grany przez Deppa rabował banki tak jak nikt- szybko, sprawnie, skutecznie i do tego bez ofiar. Co więcej oprócz obrabowywania banku potrafi zorganizować ucieczkę z więzienia. I choć w rzeczywistości nie był tak przystojny jak Depp a goniący go policjanci tak charyzmatyczny jak Christian Bale to właśnie on stanowi protoplastę wszystkich “dobrych” bankowych rabusiów. W czasach wielkiego kryzysu obrabowanie banku było przez publikę postrzegane bardziej jak walka z systemem niż jak pospolite przestępstwo. Historia nie wskazuje by Dillinger tak postrzegał swoje czyny ale nie zmienia to faktu, że stał się bohaterem masowej wyobraźni ( przynajmniej do czasu kiedy skończył tak jak wszyscy bankowi rabusie — zastrzelony). Nie mniej od Dillingera możemy się nauczyć że należy rabować szybko i żyć szybko i zawsze ale to zawsze dbać o dobry PR.
2.) Bonnie i Clyde — jak twierdzą historycy przestępcza para wcale nie była taka jak ją sportretowano — Bonnie ponoć nigdy do nikogo nie strzeliła ( słynne zdjęcie z cygarem i pistoletem to zwykły dowcip) zaś Clyde od rabowania banków wolał rabować małe sklepy. Wszystko to jednak jest sprawą drugorzędną dla kinematografii — Arthur Penn nakręcił film w którym kochamy przestępców i czujemy odrazę do policjantów. Bonnie i Clyde uczą nas przede wszystkim że nie ma nic bardziej seksownego niż rabowanie banków i że nie ma nic bardziej krwawego niż policyjna obława. I nawet jeśli sama historia wyglądała nieco inaczej to film raz na zawsze przekonał nas, że nie ma nic złego w kibicowaniu przestępcy ( i w sumie nigdy potem nie przestaliśmy). Tak więc jeśli czegoś nauczyliśmy się od Bonnie i Clyde to że rabowanie banków zawsze ale to zawsze w rozliczeniu kończy się źle ( nawet jeśli idzie nam bardzo dobrze)
3.)Inside Man — napad na bank to przemyślana decyzja. Najlepiej przeprowadzić go szybko i nie wdawać się w niepotrzebne dyskusje z zakładnikami. A po co napada się na banki? To jasne żeby wyjąć z nich pieniądze. A jeśli w banku jest coś cenniejszego? Inside Man ( w Polsce szedł jako Plan Doskonały) to film o napadzie na bank gdzie dość szybko przekonujemy się że wcale nie chodzi o pieniądze? A o co chodzi? Zwierz nie chce wam psuć zabawy, ale okazuje się że pieniądze niekiedy bywają naprawdę drugorzędną zawartością bankowych skarbców. Spike Lee sprawia, że w filmie lubimy i przestępców jak i negocjatorów i w sumie zaczynamy się zastanawiać czy istnieją dobre napady na banki. Jednego czego można się nauczyć z tego filmu to właśnie znaczenia zawartości bankowych sejfów i tego, że jeśli się bardzo ale to bardzo długo pomyśli można wymyślić prawie doskonały plan napadu na bank. A może doskonały? w każdym razie ja bym nie wpuściła już nigdy więcej scenarzysty do najbliższej placówki bankowej.
4.)Pieskie popołudnie — kiedy napada się na bank dobrze mieć plan, a kiedy nie ma się planu dobrze mieć przynajmniej drogę ucieczki, kiedy nie ma się drogi ucieczki dobrze nie ruszać się w oczy. Niestety bohaterowie Pieskiego popołudnia popełnili wszystkie możliwe błędy, napadając bank bez planu, bez pieniędzy, bez drogi ucieczki za to rzucając się w oczy. Sidney Lumet nakręcił film w którym kibicujemy złodziejom nie ze względu na ich spryt i umiejętności ale dlatego, że trudno się naprawdę dopatrzeć czegoś złego w ich przestępstwie. I choć niemal od początku przeczuwamy, że ta historia nie może się dobrze skończyć to jednak pragniemy by Sal i Sonny zdobyli potrzebne pieniądze ( zwłaszcza, że większość z nich jest na operację zmiany płci chłopaka jednego z nich). Czego się uczymy z tego filmu? Że jeśli nie jesteście zawodowcami nie rabujcie banków, i że czasem nie chcemy sprawiedliwości tylko żeby podstawili ten cholerny helikopter.
5.) Włamywanie na Śniadanie — sama kradzież nie jest taka trudna jeśli nie wahasz się być okrutnym przestępcą który trzyma dzieci i kobiety w ciąży na muszce karabinu maszynowego — ale kiedy postanowisz obrabować bank bez ofiar, bez przypadkowych zakładników i praktycznie bez użycia broni? wtedy sprawy staja się skomplikowane. Włamywacze z Włamywania na Śniadanie znaleźli świetny sposób — po co wchodzić do banku z pistoletem skoro można dzień wcześniej zapukać do drzwi dyrektora banku i grzecznie poprosić go o nocleg, śniadanie i klucze do sejfu? Jeśli do tego wszystkiego ma się urok Billa Bob Thortona i przekonującą aparycję Bruce’a Willisa to w sumie nie ma w tym nic skomplikowanego. I choć w filmie dwóch mężczyzn pokocha jedną kobietę, a nie dające się pokonać różnice charakteru będą narastać to film nie ma absolutnie nic wspólnego z dramatem. A czego się uczymy? Że jeśli wyglądasz jak Bruce Willis to możesz obrabować bank przy pomocy flamastra. Niestety wszyscy inni musimy zadowolić się podchodzeniem do okienka
6.) Na fali — czy istnieje coś lepszego od serfowania? Serfowanie i napadanie na banki. Po co napadać na bank? Żeby surfować. Każde z tych hobby dostarcza adrenaliny choć jedno jest legalne drugie nieco mniej. Oczywiście aby rozbić szajkę rabusiów niekoniecznie trzeba się nauczyć surfować ale powiedzmy sobie kto by przegapił szansę pokazania pięknego Keanu Reevesa w piance do surfowania. Film nie jest poradnikiem jak napaść na bank ale i tak najtrudniej nam uwierzyć że Patrick Swayze może grać kogoś kto nie jest bez skazy. A do naszego kajecika początkującego rabusia możemy dodać uwagę że rabowanie banków w maskach prezydentów pozwala nie tylko ukryć tożsamość ale także przemycić odrobinę politycznej krytyki do naszego rabunku
7.) Afera Thomasa Crowna (1968) — Po co rabować banki jeśli ma się pieniądze? Z nudów wysoki sądzie, wszystko z nudów. Thomas Crown ma wszystko — pieniądze, urok i każdą możliwą rozrywkę pod ręką, no ale skoro to nie wystarczy trzeba znaleźć nową rozrywkę. Można na przykład zorganizować, udany i genialny w swej prostocie napad na bank tylko dla odrobiny adrenaliny. A jeśli w bonusie dostanie się przepiękną panią specjalistkę od ubezpieczeń to zabawa gwarantowana. I nawet jeśli Thomas Crown łamie wszelkie przepisy prawa jedynie dla własnej rozrywki to czy naprawdę tak nas to dziwi? Nie mniej scenarzyści remaku z 1999 postanowili zamienić bank na muzeum bo mimo wszystko uznali że dziś byśmy już tak łatwo Crownowi nie wybaczyli. Z filmu może nie nauczymy się jak obrabować bank za to dowiecie się jak uwieść Steva MCQueena przy partii szachów.
8.)Swordfish — jak napaść na bank nie wchodząc do banku? W dzisiejszych czasach kiedy pieniądze w skarbcach są drugorzędne wobec cyferek w komputerach zamiast pistoletu przyda wam się haker — zwerbowanie najlepszego hakera nie będzie trudne jeśli macie pod ręką tak piękną asystentkę jak Hallie Berry. Potem powinno pójść jak po maśle o ile tylko odpowiednio go przestraszycie, zadbacie by mimo wszystko mieć zagwarantowaną nawet najbardziej ekscentryczną drogę ucieczki. A że to wszystko brzmi nieco bez sensu? Cóż ważne by pod koniec pieniądze znalazły się na odpowiednim koncie. Nauka z tego taka, że jeśli się knuje to nie należy przesadzić bo wtedy nie tylko kto inny dostanie kasę to jeszcze widownia zupełnie nie zrozumie o co chodziło w naszym genialnym planie i film się nie zwróci.
9.) Gorączka — Na każdego nawet wybitnego złodzieja czyha gdzieś wybitny policjant. W Gorączce złodziejem który jest w stanie porzucić wszystko w ciągu 30 sekund gdy w czasie kradzieży zajdzie taka potrzeba jest Robert DeNiro, policjantem który kocha swoja pracę bardziej niż swoja żonę jest Al Pacino. I nawet jeśli DeNiro nie okrada banków w najpiękniejszy ze wszystkich sposobów ( za dużo strzelania). Film przekonuje nas, że złodziej i policjant mogą osiągnąć pewien rodzaj porozumienia ale nie oznacza to że nie jeden przestanie rabować a drugi nie zrobi wszystkiego by go złapać. Gorączka to film niemalże gęsty od emocji, świetnie nakręcony i nie wstydźmy się powiedzieć miejscami wybitny. A czego nas uczy? O rabowaniu banków niestety niewiele ale za to zyskujemy pewność, że mając w jednej scenie Ala Pacino i Roberta DeNiro nie można się pomylić ( można za to stworzyć wielkie kino)
10.) Dirty Harry — film nie koncentruje się wokół kradzieży na bank ale zawiera jedną bardzo , ale to bardzo ważną zasadę dotyczącą napadania na banki. Zanim zdecydujecie się na jakikolwiek skok sprawdźcie czy w waszym mieście porządku nie pilnuje Harry Callahan albo ktokolwiek choć przypominający wyglądem Clinta Eastwooda. A jeśli to przeoczycie to nie zapomnijcie że nie ma sensu liczyć na łut szczęścia — lepiej porzucić plany rabunku.
Oczywiście zwierz nawet nie zaczął wymieniać wam wszystkich filmów. Może wam powiedzieć za to że okradanie banków w czasach kryzysu może podziałać lepiej niż małżeńska terapia ( Ubaw z Dickiem i Jane), że jeśli umiecie przechodzić przez ściany to wykorzystajcie to przy wchodzeniu do skarbca ( Jumper), uważajcie do jakiej taksówki wsiadacie ( Taxi), że nigdy ale to nigdy nie bierzcie klauna na wspólnika ( Mroczny Rycerz), zawsze na wszelki wypadek sprawdźcie czy wasz wspólnik umie pływać ( Butch Casssidy and Sundance Kid), a jeśli nie chcecie brać udziału w napad na bank to nigdy ale to nigdy nie bierzcie żadnego rabusia na stopa ( Bracie gdzie jesteś?). A najlepiej trzymajcie się od sejfów z daleka bo statystyki mówią że prawie z całą pewnością skończycie źle.