Wzruszający do głębi słodko-gorzki wpis czyli trudna sztuka zachwalania kota w worku

Ist­nieje zjawisko które zwierza fas­cynu­je już od daw­na. To trud­na i niezwykła sztu­ka właś­ci­wa naszej kul­turze. Wyma­ga­ją­ca tyle samo umiejęt­noś­ci co obez­na­nia w ist­nieją­cych już schemat­ach. Sztu­ka którą upraw­ia­ją bez­imi­en­ni wybrani. Sztu­ka pisa­nia streszczeń książ­ki z tył okładki.

Tak moi drodzy jeśli ist­nieje coś co jest czystym paradok­sem to włas­nie te kil­ka słów skreślonych z tył okład­ki pop­u­larnej książ­ki na które zerkamy kiedy nic nam nie mówi ani sam tytuł ani nazwisko auto­ra. Ów paradoks pole­ga na tym, że te kil­ka zdań ma nas do przeczy­ta­nia książ­ki zachę­cić, z drugiej jed­nak strony sam opis jest tak schematy­czny że najczęś­ciej nie tylko nie odd­a­je charak­teru książ­ki co jeszcze zniechę­ca do jej zakupienia. 

Stąd też czy­tanie streszczenia na okład­ce jest do pewnego stop­nia sztuką samą w sobie niewiele mającą wspól­nego z naszą decyzją czy książkę przeczy­tamy. Bo w sum­ie jeśli przeczy­tało się jed­no streszcze­nie to przeczy­tało się wszys­tkie. Oto przepis zwierza na prak­ty­cznie każdą notkę o książce:

- Najważniejsze są przymiotni­ki - każ­da his­to­ria rodzin­na jest wzrusza­ją­ca, każdy hor­ror prz­er­aża­ją­cy, każdy thriller trzy­ma­ją­cy w napię­ciu, cokol­wiek dzieje się poza Ameryką i zachod­nią Europą jest egzo­ty­czne albo misty­czne. Jeśli chce­cie wskoczyć na następ­ny poziom moż­na zacząć uży­wać słów takich jak — porusza­ją­ca, słod­ko-gorz­ka, nostalgiczna. 

- Wyliczenia — wszys­tkie his­to­rie są o : życiu, śmier­ci i miłoś­ci, rodzinie, miłoś­ci i wier­noś­ci, wier­noś­ci, śmier­ci i rodzinie — ogól­nie im więcej takich wyliczeń uda się wsadz­ić w streszcze­nie tym więk­sze praw­dopodobieńst­wo że tra­fi­cie w treść książ­ki. Ważne by zachować zawsze kon­strukcję trzech dowol­nie skon­fig­urowanych ele­men­tów ( książ­ka nie może być o więcej niż trzech rzeczach!)

- Bohater albo jest odnoszą­cym sukcesy albo urod­zonym nieu­dacznikiem — jak rozpoz­nać jed­nego od drugiego? Pier­wszy ma pracę na początku książ­ki, dru­gi nie ma. Niekiedy bohater jest też “sym­pa­ty­cznym ofer­mą” lub ” nieco samot­ną eks­cen­tryczką” ale to tylko w tych zabawnych książkach.

- Wszys­tko już było — każ­da książ­ka jest do czegoś zbliżona kli­matem, zasługu­je na miano drugiej, coś przy­pom­i­na. To raczej jasne bo prze­cież klient nie chce nowej książ­ki tylko chce książkę którą raz kupił. Każdy romans z kobi­etą około 30 w tle to ” dru­ga Bridges Jones” zaś każ­da powieść dziecię­ca jest ” porówny­wana do Har­rego Pottera”. 

- Jest tylko dwóch pis­arzy na świecie  — wszys­tkie hor­ro­ry napisał ” dru­gi King” ewen­tu­al­nie ” ulu­biony pis­arz Kinga” wszys­tkie powieś­ci prawnicze są ” w sty­lu Grishama”. 

- Opowieść jest wszys­tkim — każde streszcze­nie należy rozpocząć od zda­nia ” [tytuł książ­ki] jest fas­cynu­jącą opowieś­cią o [ tutaj należy wstaw­ić coś z zestawienia]

- Choro­ba dobrze się sprzeda­je - wzrusza­ją­ca opowieść o walce z chorobą to zdanie powin­no się pojaw­ić z tył książ­ki nawet jeśli nasz bohater ma tylko chore migdał­ki ewen­tu­al­nie jeśli zacho­ru­je na coś w ostat­nim rozdziale książki 

- Czytel­nik nie lubi niespodzianek - właśnie jeśli się nad tym zas­tanow­ić nie należy trzy­mać czytel­ni­ka w niepewnoś­ci. Może nie trze­ba od razu wydawać zabój­cy ale prze­cież nie zaszkodzi streś­cić książ­ki tak plus minus w 3/4 najwięcej uwa­gi poświę­ca­jąc wątkom które rozpoczy­na­ją się na kil­ka rozdzi­ałów przed końcem

- Autor!Autor!- każdy autor piszą­cy książkę jest albo ” świet­nie zapowiada­ją­cy się”, “rozch­wyty­wany”, “uznany za wybit­nego przed­staw­iciela” lub też pisał tą książkę w “szczy­towej formie” prag­nąc stworzyć “wybitne dzieło” lub ” kul­tową prozę”

- Najlep­sza rekomen­dac­ja — wspom­nie­nie że ” na pod­staw­ie powieś­ci nakrę­cono 3 odcinkowy ser­i­al w telewiz­ji region­al­nej” lub ” film z gwiaz­dorską obsadą” powin­no być napisane duży­mi nawet bard­zo duży­mi pogru­biony­mi literami.

-Liczy się liść - zdanie ” czter­dzi­esty ósmy tom best­sellerowej serii” teo­re­ty­cznie powin­no zniechę­cać czytel­ni­ka ale najwyraźniej autorzy streszczeń uważa­ją że liczy się przede wszys­tkim ilość i to zdanie jest nieśmiertel­nym ele­mentem streszczeń zwłaszcza książek fan­ta­sy — co ważne im dal­szy tom tym mniejszy­mi literka­mi się to pojawia.

Tyle zwierz zaob­ser­wował przeglą­da­jąc zaled­wie kil­ka streszczeń na potrze­by tego wpisu. A prze­cież to wierz­chołek góry lodowej — zwierz będzie wam bard­zo wdz­ięczny jeśli podeśle­cie mu jeszcze inne pow­tarza­jące się moty­wy. Nie żeby zwierz chci­ał zro­bić kari­erę opartą na pisa­niu tek­stów na skrzy­deł­ka ( zwierz zawsze był ciekawy kto to na Boga robi) ale marzy mu się skom­pi­lowane streszcze­nie ide­alne. Taką Mona Lisę książkowych streszczeń która nadawała­by się praw­ie na każdą okład­kę zaw­ier­a­jąc jed­nocześnie jak najm­niej konkret­nej treści.

A ter­az infor­ma­c­ja porząd­kowa. Wraz z rozpoczę­ciem roku szkol­nego zwierz wyby­wa na cztery dni do pięknego mias­ta Ams­ter­dam. Zwierz wie z różnych źródeł że w Holandii też mają inter­net choć nie wie czy zna­jdzie czas coś dla was skrob­nąć. Jeśli zwierz zbierze się w sobie może zostawi dla was jak­iś krót­ki cykl. W każdym razie nie płacz­cie kiedy odjadę ( a właś­ci­wie odlecę).