Zaczyna się od fascynatora czyli zwierz kontra prasa ślubna

Zan­im zaczniemy małe oświad­cze­nie bez którego nie wol­no czy­tać dalej. Zwierz uważa że każdy ma pra­wo mieć taki ślub jaki chce. Jak chce­cie mieć mil­ion łabędzie i pińcet goś­ci – nie ma sprawy, chce­cie iść we wtorek do urzę­du – nadal nie ma sprawy. Zwierz pisze wpis zda­jąc sobie doskonale sprawę, że potrze­by ludzi są bard­zo różne. Ale nie są to jego potrze­by. Z tej per­spek­ty­wy pisze. Oraz dlat­ego, że ma wraże­nie iż nieco nam odbiło.

Zaczęło się od fas­cy­na­to­ra. Okej zwierz wiedzi­ał co to fas­cy­na­tor ale nigdy nie przy­puszczał, że zobaczy to słowo na piśmie w tylu odmi­anach. Więcej, zawsze wydawało mu się, że ist­nieje inne określe­nie na to coś dzi­wnego co przyp­ina się do głowy żeby fas­cynować. Stroik. Ale mamy XXI wiek więc stroi­ki są na stołach a na głowach panien młodych rządzą fas­cy­na­to­ry. Jeden przy­pom­i­na­ją­cy welon które­mu stało się coś bard­zo niedo­brego spoczął na głowie pan­ny młodej która zafas­cynowała zwierza. Przy­pom­ni­ała mu się recen­z­ja Pulp Fic­tion gdzie recen­zent sug­erował, że Samuel L. Jack­son nie ma w tym filmie fryzury tylko jakieś zwierzątko mu umarło na głowie. Tu fas­cy­na­tor wyglą­dał jak smut­ny pogrzeb welonu. Zwierz zrozu­mi­ał, że musi czy­tać dalej i więcej bo mało wie.

Musi­cie wiedzieć że zwierz naprawdę włożył sporo pra­cy w przy­go­towa­nia wpisu. Nikt mu tych godzin nie zwróci.

Ale w ogóle jak to się stało, że w łapach zwierza wylą­dował cały przegląd tegorocznej prasy ślub­nej? Otóż okaza­ło się, że zwierz stoi przed dość niety­powym prob­le­mem otóż nie ma poję­cia właś­ci­wie jaką sukienkę ślub­ną by chci­ał. Okazu­je się, że jeśli będąc jeszcze dziecię­ciem bądź kobi­etą wol­ną się nie wymyśli jaką by się chci­ało to jest spory prob­lem. Ponieważ zwierz był jakoś dzi­wnie przeko­nany, że nigdy żad­nego narzec­zonego nie zna­jdzie to zapom­ni­ał sobie sukienkę wymarzyć. Stąd konieczność tworzenia marzeń na poczeka­niu. Jak na razie wszys­tkie spraw­iały ten sam prob­lem – wydawały się mniejszą lub więk­szą wari­acją na tem­at firan­ki. Zwierz bard­zo firan­ki szanu­je, zwłaszcza od cza­su kiedy miesz­ka na parterze, ale to jeszcze nie powód by robić z nich tak ważny motyw prze­wod­ni swo­jego ślubu. Zwier­zowi przyszło więc do głowy żeby prze­jrzeć prasę ślub­ną bo tam prze­cież – jak uczy pop­kul­tura – zna­jdzie dziesiąt­ki mod­eli sukienek.  Pomysł wydawał się sto­sunkowo prosty, ale jego wyko­nanie – już nieco trud­niejsze. Oto bowiem zwierz wkroczył w świat ślub­nych przy­go­towań zupełnie bezbron­ny i nieświadomy ilu rzeczy jeszcze nie wie i ilu nigdy nie powinien się dowiedzieć.

Zwierz nieste­ty nie dostał “Kat­a­logu flo­rysty” może dostęp­ny tylko w prenumeracie

Po pier­wsze okaza­ło się, że wszys­tko może współ­grać z osobowoś­cią i charak­terem pan­ny młodej. O ile jeszcze w przy­pad­ku sukien­ki zwierz  ma pode­jrzenia że może to być praw­da to już kiedy okazu­je się że z twoim charak­terem współ­gra też buki­et, deko­rac­ja stołu czy oświ­etle­nie. Zwierz zaczął się poważnie zas­tanaw­iać czy w ogóle ma tyle charak­teru, żeby wszys­tko z nim współ­grało, po czym poważnie rozmyślał czy jego charak­ter na pewno współ­gra z naj­mod­niejszy­mi w tym roku piwo­ni­a­mi i czy zaproszenia z moty­wem truskaw­ki na pewno dobrze odzwier­cied­la­ją jego osobowość. Co więcej kiedy zwier­zowi nie dawały spać te wąt­pli­woś­ci zori­en­tował się, że w artykule o zmartwieni­ach pan­ny młodej nie ma abso­lut­nie nic o tym, że może jej osobowość nie pasować do kwiatków ale jest dużo tym że ludziom nie będzie się podobało rozsadze­nie przy sto­likach. Celem redukcji stre­su zwierz postanow­ił nie rozsadzać ludzi w ogóle nigdy, żeby jeszcze poz­nać kiedyś słod­ki smak snu.

Pod­stawą każdego blogera jest lans. Zwierz sam nie lubi lan­sować swo­jej twarzy zbyt nachal­nie więc w tym wpisie Mateusz (vel narzec­zony) odgry­wa pod­sta­wowe reakc­je zwierza w cza­sie czy­ta­nia prasy ślubnej

Dobra ale prze­cież zwierz o sukience. Otóż ogól­nie pomysł z kupi­e­niem mag­a­zynów był tylko pozornie świet­ny bo okaza­ło się, że ses­je zdję­ciowe w takich mag­a­zy­nach są jak wszys­tkie współczesne ses­je zdję­ciowe – pełne pasji i pomysłów. Wiem więc jak część kolekcji sukni ślub­nych sprawdza się gdy postaw­imy mod­elkę na dra­binie w kotłowni, albo kiedy położymy ją wśród leśnego runa, albo poz­wolimy bie­gać po sadach i polach. Ogól­nie wyglą­da na to, że ludzkość błądzi bo wszys­tko od kom­bine­zonów roboczych po zwykłe port­ki da się zastąpić suknią ślub­ną. Prob­lem w tym, że o ile cza­sopis­ma doskonale rekla­mu­ją wielo­funkcyjność białego stro­ju to ni w ząb nie da się z nic wywnioskować czy jak się w nich stanie na zie­mi i będzie chci­ało prze­jść jakąś lin­ię prostą, niekoniecznie po sadach i fab­rykach to wszys­tko będzie ład­nie wyglą­dać. Najwyraźniej twór­cy sesji założyli, że przyszłym pan­nom młodym koniecz­na jest infor­ma­c­ja jak wyglą­da ich suk­nia kiedy mod­elkę postawi się na dra­binie. To spraw­iło, ze zwierz zaczął się poważnie zas­tanaw­iać czy czegoś o cer­e­mo­ni­ach ślub­nych nie wie i dra­bi­na stała się w ostat­nich lat­ach ele­mentem obowiązkowym.

Być może będzie quiz gdzie trze­ba przyp­isać odpowied­nią reakcję do odpowied­niego zdjęcia.

Pop­kul­tur­alne oko zwierza wypa­trzyło dwie ses­je ślub­ne inspirowane fil­ma­mi i książka­mi. Wese­le inspirowane Har­rym Pot­terem wyglą­dało doskonale ale kiedy zwierz przyjrzał się dokład­niej okaza­ło się, że ten super budynek zna­j­du­je się w Man­ches­terze. To nas­tręcza pewnych prob­lemów bo gdzie zwierz gdzie Man­ches­ter. Poza tym zwierz i narzec­zony musieli­by siedzieć przy osob­nych sto­likach bo zwierz to zde­cy­dowanie Huf­flepuff a narzec­zony Slytherin. Ale przy­na­jm­niej siedzi­ał­by obok mat­ki zwierza, i braci zwierza. Tak moi drodzy zwierz ma wrażeni że w jego życiu jest zbyt wielu śliz­gonów. Jed­nak to nic w porów­na­niu z sesją naw­iązu­jącą do Gry o Tron. Zwierz spodziewał się, że ses­ja ślub­na naw­iązu­ją­ca do powieś­ci gdzie niemal każde zaślu­biny kończą się krwawą jatką przyniesie mu jakąś radochę z oglą­da­nia obcię­tych głów i flaków. Okaza­ło się, że zwierz mało wie o życiu  — ses­ja przed­staw­iała dwójkę ludzi bie­ga­ją­cych pod wyd­mach z szarym psem. Nawet smo­ka nie było. Najwyraźniej zwierz się nie zna. Choć przyz­na – sam by nie poszedł na wese­le inspirowanego Grą o Tron, bał­by się że północ pamię­ta i nikt nie wró­ci do domu w jed­nym kawałku.

Zaz­naczmy że Mateusz nie przeczy­tał żad­nego pis­ma. Nie musi. Jest mężczyzną

Ogól­nie zwierz wielu rzeczy nie wie, ale na całe szczęś­cie mag­a­zyny zakłada­ją że pan­ny młode są w spraw­ie nowe. Właśnie bo zwierz zapom­ni­ał wam powiedzieć, że w tym świecie właś­ci­wie ist­nieją tylko pan­ny młode. Do tego stop­nia, że zwierz ma wraże­nie iż co pewien czas ktoś wpa­da ze zwichrzonym włosem do redakcji krzy­cząc „Tam jest jeszcze facet!” i wtedy pow­sta­je natch­niony tekst pod tytułem „Koszu­la w roli głównej” czy coś równie pięknego. Zwierz zawsze się zas­tanaw­ia jak wyglą­da wymyśle­nie błyskotli­wych tytułów do takich cza­sop­ism i jak częs­to robi się recyk­ling. Nie mniej jeśli jakiejkol­wiek kobiecie wyda­je się, że bierze ślub z kimś to nie jest to do koń­ca praw­da bo bierze ślub właś­ci­wie sama. Ale wróćmy do niezbęd­nej wiedzy – bo tą twór­cy mag­a­zynów dzielą się chęt­nie. Np. moż­na przeczy­tać rozpiskę rzeczy które należy zro­bić przed ślubem. Jed­na z nich zain­try­gowała zwierza bo pojaw­iła się w dwóch cza­sopis­mach. Otóż okaza­ło się, ze do ślubu trze­ba wybrać papeter­ię i ta papete­ria to nie to samo co zaproszenia. Tu na zwierza padł bla­dy stra­ch bo nie dość że nie ma poję­cia co z tą papeter­ią zro­bić to jeszcze nie ma poję­cia po co ją wybier­ać. Na całe szczęś­cie trze­ba ją wybrać w tym samym miesiącu w którym wypada­ją drugie przesłucha­nia zespołów wesel­nych i oglą­danie osiąg­nięć wybranego kamerzysty. Ponieważ zwierz zrezyg­nował z tych pod­punk­tów to postanow­ił udać że nikt nic nie mówił o papeterii. Może nikt nie zauważy.

Dla zain­tere­sowanych — żaden narzec­zony nie został skrzy­wd­zony pod­czas pisa­nia tego wpisu

W ogóle mnóst­wo rzeczy zwierz od razu wye­lim­i­nował – na liś­cie potenc­jal­nych zmartwień pan­ny młodej zna­j­du­je się wiz­ja że te kursy tań­ca nie zaowocow­ały doskon­ały­mi umiejęt­noś­ci­a­mi i pier­wszy taniec wyszedł szty­wno. Ponown­ie aby pozbaw­ić się tego zmartwienia zwierz doszedł do wniosku, że pier­wszy taniec się nie odbędzie, więcej aby z całą mocą upewnić się, że pier­wszego tań­ca w ogóle na tym weselu nie będzie zrezyg­nował z tańców w ogóle. Być może miał na to wpływ fakt, że jedyną muzyką jaka wnosi radość w serce zwierza i jego narzec­zonego jest poez­ja śpiewana, niek­tóre frag­men­ty z muzy­ki klasy­cznej, nordy­ck­ie sagi śpiewane przez zespół met­alowy i Orki z Major­ki. Narzec­zony usłysza­wszy że tańców nie będzie co praw­da odtańczył taniec radoś­ci ale tylko utwierdz­ił zwierza w tym, że nikt żad­nej muzy­ki na tym weselu nie uświad­czy. Jed­nocześnie zwierz musi­ał uspokoić skołatane ner­wy swo­jego ukochanego zapew­ni­a­jąc go że potenc­jalne plany ślub­ne w mag­a­zy­nach mogą mówić co chcą ale na pewno nie on będzie odpowiedzial­ny za załatwie­nie trans­portu kołowego. Zresztą chy­ba i tak pojedziemy tramwa­jem bo Mateusz źle znosi samo­chody. To znaczy przy­biera zielony kolor i zaczy­na się przekonu­ją­co żeg­nać ze światem. Zami­ana narzec­zonego w Zom­bie może (choć nie musi !) nieco zep­suć nas­trój uroczystości.

Zwierz musi powiedzieć że jeśli chodzi o tytuły to zwierz jest zaw­iedziony — myślał że będzie więcej

Zwierz już miał pode­jść poważnie do następ­nych punk­tów – zwłaszcza do tego który nakazu­je mu już ter­az zapisać się na siłown­ię i schud­nąć do tej sukien­ki co jej jeszcze nie ma (za to ma dra­binę więc chy­ba jest już w połowie kom­ple­towa­nia obow­iązkowego zestawu ślub­ne­go) kiedy okaza­ło się, że w jedynym anglo­języ­cznym cza­sopiśmie jaki zwierz kupił pięć stron jest poświę­cona tor­tom. Jeśli nie wiecie w tym roku modne jest naked cake. To znaczy, że masz tort bez polewy. Zwierz właśnie rozważał czy woli tort w ksz­tał­cie  tęczy czy w ksz­tał­cie jed­noroż­ca kiedy oko skierował ku cenom i wyszło mu, że taki tort choć piękny ma cenę która zaowocow­ała by stanem naked zwierz ponieważ zwierz musi­ał­by wydać cały posi­adany majątek i jeszcze odsprzedać komuś swo­ją garder­obę by go na taki tort było stać. Jed­nocześnie zwierz rzu­cił okiem na opis dwóch sesji gdzie dowiedzi­ał się gdzie należy szukać inspiracji do moty­wu prze­wod­niego ślubu. Wśród pro­ponowanych było miejsce i moment pier­wszego spotka­nia albo zaręczyn. Zwierz przez chwilę zas­tanaw­iał się czy wesela już i tak za bard­zo nie przy­pom­i­na­ją kon­fer­encji naukowych (ludzie liczą na dar­mowe jedze­nie  i trochę przysyp­i­a­ją) zaś zaręczyny odbyły się obok pół­ki a najbliższą rośliną była domowa hodowla bazylii. Najwyraźniej zwierz nie prze­myślał ważnych punk­tów swo­jego życia.

Mateusz nie jest fanem pomysłu wyda­nia wszys­t­kich naszych oszczęd­noś­ci na tort. Czu­ję się zawiedziona

W tym momen­cie zwierz znalazł punkt w którym infor­mu­je się, że już za miesiąc będzie mógł przed­staw­ić budżet ślub­ny płacą­cym za wszys­tko rodz­i­com. Tu uśmiech­nął się sze­roko i zaczął nieco przy­chyl­niejszym okiem przeglą­dać artykuł o dworkach w których moż­na zor­ga­ni­zować ślub. Wybrał trzy które najbardziej mu się podobały. Odrzu­cił też  wszelkie wąt­pli­woś­ci doty­czące wyboru sukni, butów i dodatków. Już praw­ie zamaw­iał bile­ty na podróż poślub­ną w Meksyku i zamaw­iał tort w ksz­tał­cie tęczy kiedy doszedł do wniosku, że może należy rodz­iców jed­nak zapy­tać czy zapłacą. Nie zapłacą. A nawet nie są z Por­tu­galii. To kaza­ło zrezyg­nować z sali na 200 osób i uroczego pomostu nad jeziorem oraz z zak­wa­terowa­nia w dobrym hotelu dla ludzi których zwierz nawet dobrze nie zna.

Mateusz tak się zestre­sował tym czy­taniem że pewnie umy­je podłogę

W tej drob­nej chwili słaboś­ci zwierz zaczął przy­chyl­niejszym okiem przyglą­dać się tym wszys­tkim ozdobom które powin­ny towarzyszyć stołom i dowiedzi­ał się, że w sum­ie wszys­tko może człowieka uwieść. Serio – ludzi uwodzą nawet numer­ki na stołach nie mówiąc o uwodzą­cych stroikach czy ozdobach z kwiatów. Zwierz jest pod wraże­niem że ludzie zosta­ją w związkach sko­ro wszys­tko ich uwodzi. Jed­nocześnie zwierz dowiedzi­ał się, że obec­nie na weselach koniecz­na jest już nie tylko foto­bud­ka i słod­ki sto­lik ale też stre­fa chill-out. Z tego co zwierz zrozu­mi­ał to miejsce gdzie ludzie mogą odpocząć od zabawy i naresz­cie się wylu­zować. Obec­nie zwierz jest na poziomie sprawdza­nia czy moż­na by zor­ga­ni­zować tylko stre­fę chill-out i dać sobie spokój z całą resztą. Zwłaszcza że prob­lemów przy­by­wa bo np. okazu­je się, że pod­sta­wowym prezen­tem ślub­nym są meble w sty­lu Hamp­tons i porce­lana od Rosen­tha­la. Co prowadzi do wielu prob­lemów kiedy nie ma się domu w sty­lu Hamp­tons i ma się całkow­itą pewność że jeszcze jeden talerz w domu może oznaczać początek katas­tro­fy bo już te które są się nie mieszczą. Zresztą zwierz prze­jrzał pro­ponowane zakupy prezen­tów ślub­nych i wyni­ka z nich że zaślu­biny to najlep­szy czas by uzu­pełnić bra­ki  w posi­adanych pat­er­ach, dzi­wnych ceram­icznych naczy­ni­ach których przez­naczenia nikt do koń­ca nie zna i chy­ba rzeźbach ale trud­no powiedzieć. To zain­spirowało zwierza by zapy­tać narzec­zonego co by chci­ał. Ten z roz­marze­niem zaczął opowiadać o tym mopie który zmienił­by jego życie, bo nie musi­ał­by już myć podług na kolanach. Biorąc pod uwagę, że rzec­zony narzec­zony myje podło­gi tylko pod wpły­wem stre­su, to chy­ba tego mopa zwierz powinien mu kupić sam – coś pomiędzy wyrazem miłoś­ci a przeprosinami.

Jed­nocześnie zwierz zori­en­tował się, że właś­ci­wie nie ma się za bard­zo czym prze­j­mować bo w sum­ie żyje w kra­ju gdzie wszyscy biorą ślub katolic­ki i koś­ciel­ny.  Jed­na z rad przy­pom­i­na, że najlepiej żeby świad­kowie byli kato­lika­mi. Po przeczy­ta­niu tej rady zwierz zadz­wonił do obu świad­kowych. Jed­na zadeklarowała że jej miłość do mnie jest nieprze­brana i przestąpiła­by dla mnie próg koś­cioła choć jeśli mogła­by nie przestępować to jej miłość do mnie znacznie by wzrosła. W przy­pad­ku drugiej pojaw­iły się poważne wąt­pli­woś­ci że samo postaw­ie­nie stopy w koś­ciele doprowadz­iło­by do naty­ch­mi­as­towego spopie­le­nia jej albo księdza, jeszcze nie ustalono ale kogoś na pewno trafił­by szlag. Zwierz postanow­ił więc  nie pytać co sądzą o pomyśle pojecha­nia do Rzy­mu po bło­gosław­ieńst­wo papieża (bard­zo dokładne infor­ma­c­je jak tego dokon­ać zna­jdą się w cza­sopiśmie)  i nie czy­tał im natch­nionego wstęp­ni­a­ka w jed­nym z cza­sop­ism gdzie nau­ki papieskie miały zachę­cić do podąża­nia drogą małżeńst­wa.  Jed­nocześnie kusiło zwierza by zadz­wonić do rodz­iców i poin­for­mować ich że w planie dnia na dzień ślubu zna­j­du­je się obow­iązkowe bło­gosław­ieńst­wo. Ostate­cznie się pow­strzy­mał bo ist­ni­ała możli­wość, że jego mat­ka rzu­ci nań zupełnie prawdzi­wą klątwę a zwierz nie jest jeszcze do koń­ca pewny czy nie jest wiedźmą więc postanow­ił nie ryzykować.

Trze­ba przyz­nać, że twór­cy cza­sop­ism stara­ją się uspokoić zwierza jak tylko mogą. Zapewnili go, że kolor kwiatów w bukiecie nie musi się zgadzać z kolorem butów, co zwierza uspokoiło o tyle, że nikt mu nigdy nie powiedzi­ał że taki obow­iązek ist­nieje. Uspoko­jono też zwierza że na pewno nikt nie pomyśli sobie o nim źle jeśli część deko­racji na stole wykona sam. To daleko idące stwierdze­nie świad­czące o drasty­cznej niez­na­jo­moś­ci możli­woś­ci tech­nicznych zwierza. Nie mniej po przeczy­ta­niu czterech artykułów o tym, że wcale się nie należy stre­sować, jed­nego o tym, że wąt­pli­woś­ci przed ślubem są uza­sad­nione i trzech kalen­darzy ślub­nych z których połowa punk­tów wiąże się z wydawaniem pieniędzy na prz­eróżne rzeczy zwierz czu­je się mniej więcej uspoko­jony. Choć nadal nie jest pewny czy cza­sopis­mo „Kat­a­log Flo­rysty” rzeczy­wiś­cie jest tak niezbędne dla narzec­zonych wszak wystar­czy to poświę­cone w całoś­ci ślub­nym wiązankom.

Jed­nak śmiechy na bok. Lek­tu­ra okaza­ła się przy­dat­na. Udało się poroz­maw­iać z narzec­zonym o ważnych sprawach i z listy wydatków wye­lim­i­nować połowę, jeśli nie więcej. Zresztą jest to konieczne bo choć cza­sopis­mo twierdz­iło, że 60 tys zł zupełnie wystar­czy to budżet zwierza jest jak­by nieco mniejszy. Przez nieco rozu­miemy, że kiedy zwierz będzie miał 60 tys. to na wszelkie ślu­by może być za późno. Ostate­cznie okaza­ło się, że robimy wese­le skład­kowe, gdzie goś­cie- głównie nasi zna­jo­mi przyniosą jedze­nie zami­ast prezen­tów i będziemy grać w plan­szów­ki, gadać i pić wino. Wiz­ja wydała się niesamowicie pocią­ga­ją­ca tak że zwierz zaczął się nawet trochę cieszyć na ten włas­ny ślub i wese­le. Prob­le­mem wciąż pozosta­je suk­nia ślub­na bo zwierz odkrył, że jeśli człowiek zapom­ni­ał sobie czegokol­wiek w tej materii wymarzyć to może mieć prob­lem. Zwłaszcza, że zwierz w białym wyglą­da jak­by jego IQ nagle spadło a ciało zbliża się coraz bardziej do per­fek­cyjnej kulki.

Prz­erzu­ca­ją kole­jny artykuł o przedślub­nym stre­sie związanym z deko­rac­ja­mi, zespołem czy rozsadze­niem przy stole zwierz pomyślał że wszys­tkim nam odbiło. Jasne każdy może mieć taki ślub jaki chce i niko­mu nic do tego. Ale jed­nocześnie dal­iśmy się wkrę­cić po pros­tu w olbrzym prze­mysł który zro­bi wszys­tko byśmy wydali jak najwięcej pieniędzy. To żad­na nowość – rynek ślub­ny jest jed­nym z najszy­b­ciej ros­ną­cych na świecie. Biznes rośnie a wyma­gania wobec młodych się zwięk­sza­ją. Trze­ba sprostać wymogom trady­cji pol­skiej, amerykańskiej czy ang­iel­skiej – bo ślub sprzeda­je się w wiz­ji wyide­al­i­zowanej, posz­erzanej o coraz nowe kluc­zowe ele­men­ty. Jeśli ktoś tak chce – nie ma prob­le­mu. Ale widać, że nacisk społeczny robi się coraz więk­szy. Zwierz roz­maw­iał z ludź­mi którzy ślub by wzięli ale nie mają pieniędzy, a olanie rodziny – cóż okazu­je się, że kuzyni mogą się więcej nie odezwać jeśli okaże się że ślub nie wglą­da tak jak zaplanowali. To przykre, zwłaszcza że młodych mają­cych do wyda­nia kilka­naś­cie tysię­cy zło­tych (co najm­niej) na jed­ną imprezę nie ma zbyt wielu, ich rodz­ice – mogą zapłacić ale też tak zamożnych rodzin nie ma wiele. Sko­ro wyz­wo­lil­iśmy się z ogranicza­ją­cych nas posagów i  innych finan­sowych zobow­iązań związanych ze śluba­mi czy konieczne jest wydawanie takich pieniędzy. Zwłaszcza że cza­sopis­ma sugeru­ją, że pan­ny młode tylko się stre­su­ją a panów młodych nie ma.  Zwierz nie chce niko­mu mówić co ma robić, ani niko­go oce­ni­ać – jak pisał, jeśli kogoś stać może się baw­ić jak dusza zaprag­nie. Ale jed­nocześnie jest mu po pros­tu przykro, że prze­mysł ślub­ny wyglą­da – bo wyda­je się, że jak tak dalej pójdzie to w tren­dach ślub­nych na 2020 pojawi się konieczność przylece­nia do ślubu na smoku ( do zarez­er­wowa­nia rok wcześniej).

Zaczęło się od fas­cy­na­to­ra.  Zwierz obe­jrzał ich nie­zlic­zoną ilość na głowach mod­elek w obow­iązkowym ślub­nym mak­i­jażu. Więk­szość z nich miała minę jak­by chci­ała zamor­dować spóź­ni­a­jącego się pana młodego. Zwierz wybrał jeden który najm­niej wyglą­dał na martwe zwierzątko „Myślisz że będzie mi ład­nie?” zapy­tał zwierz narzec­zonego „Oczy­wiś­cie kochanie że będzie ci ład­nie” odparł narzec­zony nie odry­wa­jąc wzroku od Dia­blo. Zwierz postanow­ił przyjąć to hasło w cza­sie poszuki­wa­nia sukien­ki. Będzie mu ład­nie i będzie się dobrze baw­ił. Pod­mieni narzec­zonego na męża. Postara niczym nie zach­la­pać sukien­ki. Przypil­nu­je by żad­na ze świad­kowych nie stanęła w płomieni­ach. Pewnie się wzruszy.  I tyle.

PS: Jeszcze raz na koniec bo komuś mogło umknąć – zwierz doskonale rozu­mie dlaczego ludzie urządza­ją trady­cyjne wesela i niko­go za zor­ga­ni­zowanie takiego wesela nie potępia ani nie oce­nia. Sam tylko bard­zo nie chce. A tekst w ogóle nie jest niesamowicie poważny (np. zwierz naprawdę wie, że wiele rzeczy jest niepotrzeb­nych czy da się je zro­bić tanej).