Zwierz strasznie dawno nie pisał wam o serialach a tymczasem w głowie nazbierało mu się tyle przemyśleń na temat nowych i starszych produkcji że jeden wpis to za mało. Dlatego zwierz podzielił swoje rozważania na dwie części. W pierwszej zawrze rozmyślania na temat produkcji komediowych w drugiej (która będzie jutro) porozmawiamy trochę o super bohaterach i produkcjach bardziej sf. Opinie zwierza w tym wpisie są dość krótkie i liczne oraz pobzawione spoilerów.
Zwierz jak może wiecie prowadzi od dłuższego czasu dramatyczne poszukiwania ciekawego serialu komediowego, głównie wychodząc z założenia, że nie samym dramatem człowiek żyje i warto mieć w spisie oglądanych co tydzień seriali choć jedną produkcję komediową. Zwierz nie ma bardzo wysokich wymagań jeśli chodzi o takie seriale – powinny być sympatyczne, nie obrażające jakoś strasznie mojej inteligencji i na tyle dobrze zagrane czy napisane że nie mam ochoty wyłączyć po dziesięciu z dwudziestu minut. Stąd zwierz jest raczej łaskawy ale też nie jest szczególnie wierny. Tu kilka uwag o produkcjach komediowych (nowych, odkrytych oraz starszych powracających czy kontynuowanych).
Telenovela – serial miał początkowo tytuł Hot and bothered ale postanowiono go zmienić, nawet słusznie bo choć nawiązanie do klasycznych tytułów telenowelowych jest sympatyczne to zawsze lepszy jest tytuł który łatwo zapamiętać. Telenowela to typowa komedia dziejąca się w miejscu pracy, a dokładniej na planie najpopularniejsze telenoweli produkowanej w Maiami. Bohaterką programu jest Ana (Eva Longoria) gwiazda telenoweli która orientuje się, że nowy szef stacji (Zachary Levi) zatrudnił do serialu jej byłego męża. Przy czym serial nie za bardzo trzyma się początkowego pomysłu by konflikt między byłymi małżonkami był siłą napędową i idzie raczej w kierunku typowej komedii z określonymi postaciami – najlepszą koleżanką, ślicznym niezbyt mądrym aktorem drugiego planu, scenarzystą który żyje w studio filmowym. Nie jest to szczególnie oryginalne i najciekawsze są sceny gdzie bohaterowie rozgrywają kolejne niesamowite przygody bohaterów telenoweli. Jednocześnie to chyba jedna z niewielu produkcji która tak bezpośrednio odnosi się do dużej latynoamerykańskiej kultury produkowanej w Stanach, która cieszy się niesamowitą popularnością a funkcjonuje równolegle do tego co uznajemy za kulturę zza Oceanu. Serial trzyma się na całkiem sympatycznej postaci granej przez Evę Longorię, która powinna wedle wszelkich zasad narracji serialowej być zołzą a mimo swojego statusu gwiazdy jest całkiem miła. Serial fajnie też pokazuje że Latynosi w Stanach nie stanowią tak zwartej grupy jakby się wydawało – np. nasza bohaterka nie zna hiszpańskiego (co jest dość śmieszne ale jednocześnie prawdziwe). Serial nie jest wybitny ale o dziwo ogląda się sympatycznie i jak na razie uniknął koszmarnej sztampy w którą spokojnie mógł się zagnać samym tematem produkcji.
Superstore – serial oparty na podobnym pomyśle (nadawany przez NBC w tym samym paśmie) – też jest to komedia z miejsca pracy ale tym razem miejscem pracy jest wielki sklep (w stylu nieobecnym nawet w Polsce tzn. taki raczej Walmart). Do sklepu trafiamy razem z nowym pracownikiem i obserwujemy jak Jonah próbuje się odnaleźć wśród pracowników sklepu. Ci zaś ponownie przypisani się do dość tradycyjnych ról czyli mamy szefa idiotę, niesłychanie trzymającą się zasada twardą babkę, nadgorliwego Azjatę czy niezbyt inteligentną dziewczynę z nizin społecznych. Oczywiście nasz Jonah natychmiast zakocha się w Amy – rozsądnej i odpowiedzialnej dziewczynie, która wyraźnie do tego świata nie pracuje a my poczekamy pewnie dziesięć sezonów zanim ta dwójka się pocałuje. Superstore to serial w którym mieszają się dwa rodzaje żartów – niektóre dość klasyczne – i niekoniecznie śmieszne, inne – zaskakująco bliskie satyry społecznej czy politycznej. Jak np. odcinek gdzie Amy (grana przez Americę Ferrarę) stara się odwieść swoją latynoską koleżankę od sprzedawania salsy przy wykorzystaniu wszystkich możliwych stereotypów tej mniejszości (zły akcent, sombrero i radość z przybycia do cywilizowanych Stanów). Równie zabawny jest odcinek w którym jeden z bohaterów jeżdżący na wózku ucieka przed reporterem bo nie chce być kolejnym niepełnosprawnym na okładce korporacyjnej gazetki. Zwierz ma mieszane uczucia bo ma wrażenie że ten zestaw różnych dowcipów nie wychodzi produkcji na dobre. Nie jest też przekonany, czy wrzucanie do kolejnego serialu wątku „będą razem/nie będą” ma sens. Natomiast zwierz bardzo lubi odtwórców głównych ról – zarówno America Ferrara jak i Ben Feldman są bardzo sympatyczni i dobrze grają więc zwierz wyszedł poza pierwszy odcinek i z rozpędu obejrzał pięć.
Grandfathered – zwierz pisał o serialu po pierwszych odcinkach ale teraz kiedy jest już w połowie sezonu może powiedzieć, że jest miło zaskoczony – serial teoretycznie zapowiadał się jako produkcja o narcystycznym facecie który dowiaduje się, że ma wnuczkę ale ostatecznie poszedł bardzo wyraźnie w kierunku serialu rodzinnego. I jako taki jest zaskakująco sympatyczny. Każdy odcinek jest oczywiście bardzo podobny co oznacza że mamy dwa wątki – jeden pracowy, drugi rodzinny i do końca odcinka oba się ładnie rozwiązują. Co mi się podoba? Ogólnie bohaterowie są raczej sympatyczni zaś sam ukrad rodzinny (wszyscy zajmują się dzieckiem raczej po równie ) jest całkiem wart propagowania. Nie ma w tym nic wybitnego ale zwierz przyzna, że lubi sobie uciec w taki ładny świat, gdzie jednak jest ze sprawami rodzinnymi nieco łatwiej. Do tego miejscami serial jest naprawdę zabawny. Oczywiście większość dowcipu polega na znanym zestawieniu John Stamos i małe urocze dziecko (dziewczynka grająca jego wnuczkę jest rzeczywiście przeurocza) – które to zestawienie sprawdziło się w Pełnej Chacie i o dziwo mimo wielu lat nadal działa.
New Girl – zwierz wie, że nie wszyscy lubią ten serial ale zwierz ma do niego gigantyczną słabość. Teraz w piątym sezonie twórcy stanęli przed poważnym problemem – Zooey Deschanel zaszła w ciążę i rzeczywiście w tych pierwszych odcinkach twórcy zajmują się głównie ukrywaniem tego faktu i doprowadzeniem do takiej sytuacji w której nasza bohaterka będzie mogła zniknąć na kilka odcinków bez budzenia podejrzeń. Niestety odbija się to na serialu który dopiero w poprzednim odcinku był równie ciekawy, przyjemny co w poprzednich sezonach. Zwierz dowiedział się, że w najbliższym czasie do obsady na kilka odcinków ma dołączyć Megan Fox i nieco zamieszać. Zwierz nie mówi że to zły pomysł. Bo rzeczywiście bardzo brakuje jakiejś nowej postaci, bo o tych które już znamy wiemy wszystko. Zwierz jest też nieco zawiedziony bo miał nadzieję, że fakt iż Nick kupił bar w którym pracował w jakiś sposób wpłynie na tego bohatera a tu nic – szybko okazuje się, że zachowuje się dokładnie tak samo. Szkoda bo jeśli bohaterowie się nie rozwijają to całość robi się po prostu wcześniej czy później nudna. Jedyna nadzieja w tym, że twórcy zapowiedzieli że początek sezonu będzie się znacznie różnił od tego co czeka nas potem kiedy Zooey pójdzie na urlop macierzyński.
Tracey Ullman’s Show – program ze skeczami Tracey Ullman która po trzech dekadach powraca do BBC. I zwierz musi powiedzieć że dawno nie widział tak nierównego programu. W każdym odcinku mamy kilka odcinków które „skleja” jeden odgrywany w kawałkach. I spośród tych wszystkich skeczy trzy są doskonałe – pierwszy to Judi Dench (doskonale naśladowana przez komiczkę) która jako że jest skarbem narodowym i powszechnie kochaną aktorką może robić wszystko i uchodzi jej to na sucho – to jest cudowne kiedy okrada sklepy czy robi świństwa sprzątaczkom. Drugi to seria przesłuchań Maggie Smith do ról w filmach science fiction czy produkcjach sensacyjnych – ponownie Ullman doskonale naśladuje manierę mówienia znanej aktorki, choć poziom złośliwości jest właściwy raczej bohaterce którą Smith grała w Downton Abbey niż samej aktorce. Na koniec są skecze z Angelą Merkel o ile pierwszy jest średni o tyle drugi (gdzie nasza pani polityk śpiewa) jest naprawdę bardzo dobry. Zwierz ma wrażenie że produkcja może się jeszcze bardziej rozkręcić ale jak na razie zdecydowanie zwierz zdecydowanie nie przerwie oglądania.
No dobra to tylko kilka tytułów. Jak sami widzicie – nie ma w tym zestawieniu żadnego absolutnego zachwytu czy czegoś co zwierz mógłby polecić bez żadnych zastrzeżeń. Być może zwierz ma za wysokie wymagania, a może problem polega na tym, że naprawdę jest cholernie trudno nakręcić dobry serial komediowy. Zwierz przyzna, że od lat nie widział produkcji która spodobałaby mu się absolutnie i bez zastrzeżeń – jasne zwierz kocha Mozart in The Jungle czy Galavanta ale obie te produkcje są bardzo specyficzne i nie są ‘czyste” gatunkowo. Choć kto wie, może to jest przyszłość produkcji komediowych. Jak zwykle zwierz jest ciekawy czy coś widzieliście, znaleźliście i oglądacie. Zwierz chętnie dopisze na listę.
Ps: Jutro wpis będzie może nie tak późno ale nieco później niż zwykle.
Ps2: Jutro we wpisie będzie rozwiązanie konkursu na bilet do NT Live