Hej
Zwierz ma nadzieje że nadal jesteście ze mną. Dziś będziemy zajmować się filmem biograficznym. I tu zwierz musi od razu przyznać że ma pewną dość ciekawe rozumienie filmu biograficznego. Filmem biograficznym jest dla zwierza każdy film opowiadający o całym bądź fragmencie życia kogoś żywego w którym domysły na temat charakteru czy zdarzeń nie są od czapy — tak więc w tej kategorii nie będzie się mieścić Zakochany Szekspir — bo wymysłów jest tam za dużo, ale będzie się mieścić Zakochana Jane ( to znaczy nie będzie bo zwierz tego filmu nie lubi) która mnóstwo dopowiada ale nie wymyśla od A do Z. Jeśli udało się to już zwierzowi wyjaśnić możemy przejść do wymieniania.
1.) Amadeusz — film Formana właściwie nie opowiada o Mozarcie i właściwie nie opowiada o jego muzyce. Opowiada o zazdrości, o tym że Pan Bóg jest nie uczciwy nie przyznając swych talentów po równo. Z drugiej strony po projekcji tego filmu zwierz zmienił swój sposób patrzenia na muzykę Mozarta. Może nie stał się zazdrosny jak Salieri ale z całą pewnością zrozumiał jego pretensje. W ogóle ten film powinien być stawiany za przykład jak wykorzystwać muzykę w filmie — cała ścieżka dźwiękowa to utwory Mozarta ale słucha się ich jak najlepszego soundtracku.
2.) Chaplin — jeden z niewielu filmów próbujący objąć swoją akcją całe życie twórcy. Chaplin w wykonaniu Roberta Downeya Jr to człowiek zdolny wręcz genialny ale nie zdolny do stworzenia normalnego związku z kobietami . Geniusz w swoich filmach w życiu prywatnym staje się niemal nieudacznikiem kiedy rozpadają się jego kolejne małżeństwa i związki. Film świetny — oddający najważniejsze momenty w historii kina a do tego świetnie zagrany ( wyjątkowo zwierzowi zapadł w pamięć Kevin Klaine jako Duglas Fairbanks). Dla znających życie Chaplina i historię filmu to perełka ale też dla kogoś kto chce spojrzeć na jakiekolwiek życie twórcy wyprzedzającego swój czas.
3.) Ed Wood — to nie jest tak że zwierz polecać wam będzie wyłącznie filmy o filmowcach. Ed Wood to film o najgorszym w historii reżyserze filmowym który do tego wszystkiego lubił się przebierać za kobietę. Brzmi strasznie ale tak naprawdę to świetny film o człowieku któremu nie brakowało entuzjazmu i pasji. Jak słusznie zauważył reżyser ( Tim Burton) Wood nigdy nie chciał robić złych filmów tylko tak wyszło. Jednym z ulubionych wątków zwierza jest współpraca Wooda ze starym zapomnianym uzależnionym od narkotyków Belą Lugosim ( świetna rola Martina Landaua). Film jest czarno biały i Jhoony Depp gania w nim w sweterku z różowej Angory ( z resztą bardzo mu do twarzy) ale zwierz może go oglądać w kółko
4.) Jej wysokość Pani Brown — kiedy umarł mąż królowej Wiktorii król Albert królowa pogrążyła się w żałobie. I choć nigdy nie porzuciła pewnych dziwnych rytuałów ( np. do końca życia kazała wyjmować ubrania zmarłego męża) to w wyjściu z głebokiej żałoby i chyba depresji pomogła jej przyjaźń z lojalnym Szkotem panem Brownem. Nikt do końca nie wie jak bardzo byli zaprzyjaźnieni czy może nawet zakochani ( a swego czasu plotkowało się o tym dużo). Gdyby film o Wiktorii robili amerykanie to pewnie hasała by ze szkotem bo górach łamiąc wszelkie konwenanse. Ale ten film zrobili Anglicy więc w sumie nie spekulują zbyt wiele pozwalając by najwięcej widz dopowiedział sobie sam. To film wybitnie zagrany — cudowna jest zwłaszcza Judi Dench jako królowa. Jest to też pierwszy film Gerarda Butlera w którym mówi z tak strasznym szkockim akcentem że zwierz nie ma pojęcia co mówił.
5.) Elizabeth — ze skrajności w skrajność — najpierw byli reżyserzy teraz angielskie królowe. Tym razem jednak królowa nie jest w wieku średnim tylko zupełnie młoda. Film stanowi idealną mieszankę zakulisowych knowań polityków i problemów jednostki postawionej w sytuacji trudnego wyboru. Czy Elżbieta jako królowa ma prawo do bycia młodą dziewczyną? Czy ma prawo się zakochać? Czy jedynym wyjściem by mogła o sobie decydować jest pozostanie wiecznie niezamężną? Film jest cudowny świetnie zagrany zwłaszcza przez Cathe Blanchett. Ale jedno jest ważne. Nie oglądajcie drugiej części ( Elizabeth: Złoty Wiek) bo to film żenująco zły pokazujący że nie da się dwa razy wejść do tej samej filmowej rzeki.
6.) Dziewczyna z Perłą - nie jest to film w pełni biograficzny ale w sumie możemy go za taki uznać bo choć oglądamy warsztat i życie Vermeera oczyma wrażliwej służącej Gretel to jednak autorzy filmu trzymają się faktów znanych z biografi malarza. To film piękny — w kadrach można szukać kolejnych obrazów Vermeera ale też tego czego na obrazach nie zobaczymy. Zwierz który jest wielkim wielbicielem malarza z Delft uważa że to jeden z piękniejszych filmów o tym jak wrażliwość twórcy nie wytrzymuje problemów życia codziennego i o tym że może się objawić w każdym nawet w skromniej służącej. Jednocześnie to film pełen uczuć ale pokazanych subtelnie i nie kiczowato. No i najważniejsze. Gdy dziś patrzy się na Dziewczynę z Perłą widzi się przede wszystkim tą dziewczynę a nie tylko geniusz malarza
7.) Blow — bohaterem filmu jest facet który sprowadził do stanów większość narkotyków które ćpano w latach 1970. Film powoli przechodzi od jego drobnej działalności poprzez wielki sukces aż do upadku — ale czyni to z ciekawą sympatią dla bohatera tak że choć wiemy iż postępuje wbrew prawu nie jesteśmy w stanie mu choć odrobinę nie kibicować. Trochę wpływa na to fakt że naszego bohatera gra Johnny Depp ale to nie jedyny powód by obejrzeć tą historię sukcesu i upadku. Świetny film o którym jego autor mówił że nie da się zrobić jego dobrego trailera bo w trailerach pomija się łamanie prawa, ćpanie i seks:)
8.) Wilde — film jak sam tytuł wskazuje o Oscarze Wilde. Zwierz ogląda go zawsze z lekko mieszanymi uczuciami — z jednej strony bardzo go lubi i uważa że jest cudownie ( i jakże angielsko) zagrany i zrealizowany ( w roli tytułowej idealnie dobrany Stephen Fry) ale zwierz zawsze ma wątpliwości czy biografie autorów koncentrujące się na ich życiu prywatnym ( tu głównie na dość istotnym problemie homoseksualizmu autora) nie są jednak poświęcaniem zbytniej uwagi sprawom drugorzędnym. Nie mniej zwierz bardzo ten film lubi za jego angielskość oraz za strasznie młodego Juda Lawe w malutkiej drugoplanowej roli.
9) Social Network — film o tym jak powstała strona internetowa powinie być nudny. W ogóle nie powinno być filmów o tym jak powstaje strona internetowa. Ale film Finchera w sposób fascynujący opowiada o twórcy facebooka — niezbyt towarzyskim niezbyt sympatycznym człowieku który stworzył facebooka. Dzięki świetnemu scenariuszowi ( brawo Sorkin) udaje się ominąć wszelkie ewnetualne mielizny i zamienić tą pozornie bardzo konkretną historię w coś zdecydowanie bardziej uniwersalnego. Bo to w sumie pytanie nie tylko o to do kogo należą poszczególne linijki kodu ale także o to co jest istotą związków między ludźmi — wirtualnych czy realnych. Choć przegrał na Oscarach z także biograficznym Jak zostać królem to zwierzowi się wydaje że przesłanie przetrwa nawet facebooka o którym opowiada
10.) Vatel — być może najbardziej nie oczywisty film na tej liście. Ludziom się nie podobał a zwierzowi niezwykle. Vatel był szefem kuchni ale jednocześnie człowiekiem pełnym ambicji. Przyjmując na dworze swego Pana króla Francji pragnie go olśnić niesamowitym przepychem. Historia mówi, że ponoć popełnił samobójstwo z powodu nieświeżej ryby niszczącej jego wspaniałe dzieło. Ale film sugeruje coś zupełnie innego. Zwierz zawsze widział tu historię potrzeby wolności i świadomości własnych ograniczeń. I to właśnie zachwyciło zwierza. To film o przepychu który jednocześnie jest filmem o braku możliwości. Krytycy kręcili nosem ale zwierz był zachwycony.
I tu zwierz po raz pierwszy się przyznaje. Może wam brakować pewnych tytułów. Nawet zwierz ma pokusę by coś jeszcze dodać ale jak ma być dziesięć to będzie dziesięć! Pamiętajcie że to filmy niekoniecznie najwybitniejsze tylko przez zwierza najbardziej lubiane ( choć zdaniem zwierza większość jest wybitna). A i jeszcze jedno — zwierz przypomina że film którego wam brakuje może się znaleźć w innym zestawie. A jutro kategoria mniej tradycyjna — czyli filmy które zwierz chciałby żebyście obejrzeli ze względu na ich zakończenia.