Hej
Dziś w wielkiej 100 filmy które zazwyczaj cieszą się złą sławą. Melodramaty wymają bowiem od widza przyjęcia pewnego punktu widzenia, odwołania się do pewnej wrażliwości i co najważniejsze przyjęcie tej formy z pełnym dobrodziejstwem inwentarza. Nie wszyscy potrafią zrozumieć specyfikę melodramatu gdzie wszystkie uczucia muszą być o jakieś 75% bardziej intensywne niż w realnym życiu stąd też filmy te często są nie doceniane. Ale nie przez zwierza który lubi te filmy w których bohaterowie dostają wszystko albo nic. Warto też dodać że zwierz uznaje że w zasadzie melodramat musi się kończyć źle albo przynajmniej średnio. Jeśli pod koniec nie macie ochoty chlipać to nie oglądaliście melodramatu.
1.) Co się wydarzyło w Madison County — Pewna zmęczona gospodyni domowa wyprawia męża z dziećmi na wystawę rolniczą a sama zostaje na 3 dni w domu na pustkowiu i przeżywa romans życia z przypadkowo napotkanym fotografem National Geographic. Brzmi (jak każde streszczenie) beznadziejnie ale wykonanie jest bez porównania lepsze. Eastwood nakręcił film o ludziach w średnim wieku którzy nie są już tak wolni jakby chcieli — wręcz przeciwnie mają zobowiązania tak obce romantycznym bohaterom większości filmów. Jednocześnie dzięki wątkowi dzieci bohaterki pokazał jak tak naprawdę niewiele wiemy o naszych rodzicach ( może i dobrze:). Co ciekawe ten świetny miejscami poetycki film powstał na podstawie strasznie grafomańskiej książki którą zwierz przeczytał z autentycznym zażenowaniem. Tym większe brawa należą się Eastwoodowi który pokazuje że potrafi nakręcić wszystko.
2.) Tajemnica Brokeback Mountain — film Anga Lee o dwóch kowbojach którzy zakochują się w sobie wiele osób potraktowało jako kiepski żart lub nadmierne dążenie do stworzenia filmu poprawnego politycznie. Dla zwierza jednak ów film zawsze był wspaniałym rozpisanym na lata melodramatem gdzie normalne różnie wieku, wykształcenia czy majątku zastąpiono ostatnią trudną do przekroczenia granicą — nasi bohaterowie nie mogą być razem ( film dzieje się w latach 60 i 70) z definicji. Film pięknie zagrany i subtelny — tak jak tylko Ang Lee potrafi kręcić filmy ( zwierz jest fanką) — bardzo daleki od tego co zazwyczaj pokazuje nam kino w kwestii związków homoseksualnych — bo tak naprawdę chodzi o niemożność bycia razem a nie o płeć. Choć wszyscy chwalili grę Ledgera to zwierzowi bez porównania bardziej podobał się w tym filmie Gyllenhall — serio patrzeć na kogoś z taką miłością jak czyni to w jednej ze scen to niektórzy nawet w realu nie potrafią.
3.) Pożegnanie z Afryką - zwierz zastanawiał się czy ten film pasuje do tej kategorii no ale w końcu sam jest panem tej kategorii więc może decydować do woli. Ponieważ z książką nie ma ten film nic wspólnego ( zwierz czytał więc wie) nie pasuje do kategorii ekranizacje a ponieważ o życiu autorki w sumie mówi nie wiele nie pasuje do biograficznych. Natomiast świetnie pasuje do melodramatów bo mamy tu miłość dość nie możliwą ( bohaterka ma męża a bohater nie chce zobowiązań) ale za to pięknie sportretowaną. Oczywiście Maryl Streep gra świetnie bo zawsze gra świetnie, Redford jest absolutnie odpowiednio przystojny, choć cały film kradnie Klaus Maria Brandauer w roli byłego męża. Do tego cudowna ścieżka dźwiękowa i romantyczny przepis na mycie włosów. I jeszcze jedno z lepszych zdań otwierających film.
4.) Angielski pacjent — melodramat pełną gębą. Mamy więc: tajemnicę, zakazane uczucie, zazdrość, wielką historię w tle i ból istnienia. Wszystko zaś zagrane bez odrobiny dystansu z pełną powagą. Powinno odrzucać i śmieszyć ale w jakiś sposób tego nie robi. Wręcz przeciwnie wciąga i każe nam choć przez chwilę żyć w świecie gdzie liczą się tylko wielkie uczucia. Duża w tym zasługa aktorów. Ralph Fiennes jako niezbyt miły, arogancki i opętany wielką miłością bohater jest świetny ( ogólnie granie ludzi którzy są opętani czymkolwiek dobrze mu idzie) podobnie jak partnerująca mu Kristin Scott Thomas. Na drugim planie bardzo niejednoznaczny Coli Firth i wnosząca jakiś powiew beztroski Juliett Binoche. Ale uwaga! To taki film który się albo kocha albo się go autentycznie nie znosi.
5.) Pamiętnik — zwierz wybrał ten film jako reprezentanta wszystkich ekranizacji prozy Nicholasa Sparksa ( a ile ich było! Co sezon to jedna) — prawda jest bowiem taka że jeśli widziało się jeden film na podstawie jego książek to widziało się wszystkie. Ten film o młodych zakochanych rozdzielonych przez różnice społeczne i rodziców to typowy wyciskacz łez ale mający jedną dużą zaletę — nie udaje że jest czymś innym. Co więcej dzięki dobrej grze ( zwłaszcza Rachel McAdams i Rayana Goslinga jako młodych zakochanych) i naprawdę ładnym zdjęciom można go oglądać absolutnie bezboleśnie. Zwierz lubi ten film bo to reprezentant ginącego gatunku filmów które nie udają że są czymś innym
6.) Titanic — to się nazywa melodramat- chyba największy jaki nakręcono w drugiej połowie XX wieku. Statek się topi, a młodzi się kochają choć oczywiście katastrofa jest niczym w porównaniu z różnicami klasowymi które stoją na przeszkodzie szczęściu. Zwierz niekiedy ogląda ten film tylko do połowy otrzymując ciekawy i dobrze nakręcony film obyczajowy ( no i może udawać że wszystko dobrze się skończyło). Niekiedy jednak ogląda tylko drugą część i ma jak mówił Grek Zorba ” Taką Piękną katastrofę” Można zarzucać Cameronowi że topi swój statek z nieco zbyt dużą radochą ale jak on to ładnie robi. Zwierz który nie cierpi Leonardo DiCaprio ( człowiek jednego wyrazu twarzy i to dodatkowo takiej rozmemłanej) uniósł się tu ponad swoją niechęć — wszystko dla urody filmu i nie skrępowanego sentymentalizmu samej historii. Sukces filmu pokazuje że przepis na sukces to miłość która kończy się dosłowną katastrofą.
7.) Tacy byliśmy — zwierz należy do tego gatunku kobiet które ten film oglądają zawsze z wrażeniem że kino było by ciekawsze gdyby miało więcej takich bohaterek. A bohaterka filmu ( grana przez Streisand) to kobieta myśląca, niekiedy naiwna, choć ideowa, która nie ma najmniejszej ochoty przestać myśleć i działać jak chce tylko dlatego że się zakochała. Jej ukochany ( znów Redford — zwierz nie ma pojęcia co on się tak panoszy po tym zestawieniu) to amerykański typ idealny — człowiek któremu wszystko się udaje. Ich związek trochę nie ma sensu. Z drugiej strony ciągnie ich do siebie. W przeciwieństwie do większości melodramatów ton jest tu nieco łagodniejszy i tragedia nieco mniejsza. Ale ogląda się to świetnie.
8.) Daleko od nieba — I znów problem rasizmu tym razem jednak ujęty w zdecydowanie nie prawniczym wykonaniu. Na przedmieściach mieszka pozornie idealna para. Pozornie bo szybko okaże się że mąż wcale żony nie kocha i to w sumie nie jest jej wina skoro mąż jest gejem. Jednak paradoksalnie jego skłonności są niczym w porównaniu z konsekwencjami jakie gospodyni domowej może przynieść przyjaźń ( która zdecydowanie była by czymś więcej ) z wykształconym murzynem. To film piękny wizualnie, idealny stylistycznie ale także z cyklu zwierza ulubionych — to znaczy takich w których bohaterowie nie mówią wszystkiego co czują. Wręcz przeciwnie większości nie mówią. I choć zwierz nie lubi być pouczany ( film jest trochę dydaktyczny w swej wymowie) to jednak uwielbia się wzruszać.
9.) Okruchy dnia — to jeden z tych filmów w które są jak dobry wiersz — nic w nich nie można zmienić bo będzie tylko gorzej. Bohaterowie filmu się kochają i co do tego widz nie ma wątpliwości. Ale to miłość nie wyznana i nie wypowiedziana. Wielkich wzruszeń może nie ma ale jest niesamowita atmosfera od pierwszej do ostatnie sceny. Olbrzymia w tym zasługa aktorów Hopkins i Thompson grają tu bezbłędnie — bez ich umiejętności odgrywania uczuć o których się nie mówi film zupełnie nie miałby sensu. A uczuć w filmie jest pełno — i to takich że ma się ochotę potrząsnąć bohaterami by w końcu je wyznali. Czy wyznają możecie się domyślić ale z całą pewnością powinniście obejrzeć ten jeden z najpiękniej nostalgicznych filmów jakie zna zwierz
10.) Doktor Żywago — możecie się ze zwierza śmiać możecie się z nim zupełnie nie zgadzać, ale zwierza ma autentyczną słabość do tego melodramatu. Cóż z tego że jest średnio zagrany, że jest jedynie marnym odbiciem książki Pasternaka że scena w której Omar Sharif dostaje zawalu powinna zostać wpisana na listę najgorzej zagranych scen XX wieku. To film piękny wizualnie z cudowną muzyką i zwierz byłby po prostu kłamcą gdyby powiedział że go nie lubi. W końcu zwierz nigdzie nie napisał że ma dobry gust.
A jutro kategoria najbardziej nietypowa. Oto filmy które zwierz uwielbia ale podejrzewa że niewiele osób je widziało ( nie wy moi nadmiernie obeznani czytelnicy) ale że się tak wyrażę ogół. Zwierz nie mówi że to filmy genialne ale twierdzi że rzadko spotykał kogoś z kim mógłby o nich porozmawiać. Zamysł jest więc taki że wam je poleci dowie się czy je widzieliście a jeśli nie widzieliście to będziecie wiedzieli o czym zwierz chce pogadać :P
Ps: Zwierz wie co się ciśnie na usta — Gdzie Jest…? I tu pytanie o film o którym wszyscy wiemy że powinien tu być. Spokojnie. Będzie. Ale jeszcze nie tu.