Dwa Star Treki w jednym czyli Abrams kręci najdroższe fan fiction świata

Hej

 

           Zwierz zgod­nie z obiet­nicą poczęs­tu­je was dziś recen­zją Star Tre­ka. Jed­nak zan­im przys­tąpi do pisa­nia musi stwierdz­ić, że istot­nie każdy recen­zent fil­mu powinien na wstępie złożyć swoiste wyz­nanie wiary. Otóż bowiem zwierz nie ma wąt­pli­woś­ci, że odbiór fil­mu jest w tym przy­pad­ku bard­zo zależny od tego, czy zna się kanon, jak się ma do niego sto­sunek i jak dalece kojarzy się naw­iąza­nia do innych filmów i seri­ali z Star Trekowego uni­w­er­sum. Zwierz musi więc na wstępie zadeklarować, że kanon zna, choć nie należy do osób rozpoz­na­ją­cych każde możli­we naw­iązanie, ale to co do fil­mu wiedzieć trze­ba zwierz wiedzi­ał, do tego ma do kanonu pode­jś­cie bard­zo lib­er­alne, im więcej mu się pod­suwa inter­pre­tacji, wari­acji, naw­iązań tym zwierz szczęśli­wszy. Nie ma chy­ba takiego fan­do­mu przy którym zwierz był­by betonem, nie lubią­cym jak mu się cokol­wiek zmienia (no może trochę przy Gwiezd­nych Woj­nach ale nie aż tak strasznie). To ważne deklarac­je bo reakc­ja zwierza na pewne wąt­ki i ele­men­ty fil­mu jest od nich ściśle uza­leżniona.  Nie oznacza to jed­nak, że oso­ba mają­ca inne pode­jś­cie będzie się źle baw­ić na filmie. Oznacza to raczej że może się dobrze baw­ić z zupełnie innego powodu niż zwierz.

 

 

 Zwierz rozważa umieszczanie tego gifu na początku wszys­t­kich wpisów. A tak przy okazji, wszys­tkie gify zwierz znalazł na Tumblr.

 \

               Ter­az kole­j­na deklarac­ja. Zwierz prze­myślał swo­je uwa­gi i zde­cy­dował się je zebrać w punk­tach, bo łatwiej w ten sposób uporząd­kować myśli. Jed­nocześnie zwierz nie będzie się tym razem baw­ił w antyspoilerową ekwili­brystykę. Dlaczego? Bo w tym przy­pad­ku zwierz nie mógł­by  omówić frag­men­tów które spraw­iły mu najwięk­szą przy­jem­ność a poza tym, jeśli zwierz nie podzieli się z wami swoi­mi wynurzeni­a­mi na tem­at kluc­zowych ele­men­tów fabuły to nikt z nim na ten tem­at nie poga­da. Przy czym brawa dla Abram­sa że zde­cy­dował się trzy­mać kar­ty przy order­ach. Zaskocze­nie ostat­nio sta­ni­ało, a to zawsze bard­zo miłe uczu­cie. Tak więc moi drodzy poniżej są spoilery.

 

 

Kirk, Spock i inni — zaczni­jmy od samej fabuły, dla zwierza jasne było zawsze że fabuła poszczegól­nych odcinków jest nieco dru­go­planowa wobec relacji między bohat­era­mi, jak zwierz pisał swego cza­su we wpisie o Star Treku, dla niego najważniejszy był ten genial­ny kok­ta­jl jak dosta­je­my zestaw­ia­jąc pory­w­czego Kir­ka, Log­icznego Spoc­ka, Narzeka­jącego McCoya i innych. I podob­nie zwierz odnosi się do nowych filmów o Star Treku, gwiezdne przy­gody, wiel­cy prze­ci­wni­cy, knu­cie i sytu­acje zagroże­nia czy śmier­ci są istotne tylko jako tło relacji między bohat­era­mi. Zdaniem zwierza Abrams relac­je zachował — oczy­wiś­cie to jest inny Spock i inny Kirk niż ci seri­alowi — dla zwierza przede wszys­tkim znacznie ma ich wiek — Kirk fil­mowy jest chy­ba jed­nak młod­szy od seri­alowego a przy­na­jm­niej to młodoś­cią moż­na wyjaśnić jego igno­rancję i niechęć w sto­sunku do zasad, zwier­zowi nawet się to podo­ba bo w ten sposób Kirk może być aro­ganc­ki i nieod­powiedzial­ny nie koniecznie będąc idiotą albo dup­kiem. Z kolei Spock wyda­je się być zmieniony przede wszys­tkim przez utratę włas­nej plan­e­ty co daje nam punkt wyjś­cia do odpowiedzi dlaczego czuć to co czu­je zaczy­na dużo wcześniej niż w seri­alu.  Ale relac­je między bohat­era­mi pozosta­ją nie zmienione, ich wspólne sce­ny wciąż mają tą samą cud­owną dynamikę gdzie logi­ka spo­ty­ka się z przeczu­ciem a roz­mowa o uczu­ci­ach ury­wa się z braku zrozu­mienia tem­atu. Pine i Quin­to doskonale zgrali się w pier­wszym filmie i oglą­dać ich duet na ekranie to prawdzi­wa przy­jem­ność. Zwier­zowi zawsze podobał się Karl Urban jako McCoy mają­cy po dzi­ur­ki w nosie zarówno swo­jego kap­i­tana jak i pier­wszego ofi­cera.  Zwier­zowi podobała się nawet Uhu­ra, która zdaniem zwierza ma w tym filmie jed­ną z lep­szych scen choć rzeczy­wiś­cie mogło­by być jej więcej. Niek­tórzy narzeka­ją, że emocjon­alne prob­le­my bohaterów przy­pom­i­na­ją im cza­sy szkolne, ale zwierz słucha­jąc emocjon­al­nych prob­lemów swoich zna­jomych (chy­ba wedle założeń sce­nar­iusza zbliżonych wiekiem do bohaterów fil­mu) dochodzi do wniosku, że może to wcale nie jest takie dalekie od prawdy.

 

 

Zwierz woli Kir­ka w inter­pre­tacji “młody i głupi” od “aro­ganc­ki z natury”

 

Gniew Bene­dic­ta — zdaniem zwierza pomysł by do koń­ca udawać, że Bene­dict nie gra Khana był posunię­ciem genial­nym. Po pier­wsze całkiem spo­ra część widzów będzie naprawdę zaskoc­zona a to jest coś co zdarza się coraz rzadziej. Jed­nocześnie gdy­by wyjaw­iono tą infor­ma­cję na samym początku fani miesią­ca­mi dysku­towal­i­by nad tym dlaczego Bene­dict będzie złym Khanem, ter­az mogą jedynie pogadać czy był złym Khanem. Takich rozmów od daw­na nie było, a to zde­cy­dowanie lep­sze dyskus­je. Trze­ba powiedzieć, że aku­rat zwierz ma prob­lem z wys­tępem Bene­dic­ta w filmie. Z jed­nej strony trze­ba przyz­nać, że to co mu napisano gra świet­nie — kiedy mówi to trochę widać, że resz­ta ekipy po pros­tu stoi i słucha nawet nie stara­jąc się za bard­zo konkurować (bo rzeczy­wiś­cie trud­no), ton i brzmie­nie jego gło­su  jest takie, że mógł­by prosić o kap­ciusz­ki a człowiek czuł­by w tym śmiertel­ną groźbę. Dobry jest też sposób w jaki się rusza i mówi,  bo nie mamy wąt­pli­woś­ci iż istot­nie jest od naszych bohaterów nie tylko sporo mądrze­jszy, sil­niejszy ale i starszy. Do tego sce­ny akcji zagrane są tak, że bohaterowie wypada­ją przy nim tak niepo­zornie łącznie ze Spock­iem. To powiedzi­awszy, zwierz nie do koń­ca rozu­mie wszys­t­kich zach­wytów. Rzeczy­wiś­cie, miło od cza­su do cza­su zobaczyć na ekranie złego zagranego na poważnie, z prawdzi­wym powo­dem do podłych zachowań ale aż tak dobrze jak piszą niek­tórzy nie jest. Ostate­cznie zwierz poczuł, ze zabrakło mu kilku kwestii zdań czy gróźb które chęt­nie by prze­hand­lował za kil­ka kop­ni­aków wymier­zonych przez Bene­dic­ta różnym bohaterom (przy czym czy ktoś może zwier­zowi wytłu­maczyć po co Khanowi taki idio­ty­czny fryz? Ukłon w stronę ory­gi­nału?). No ale przyz­nać trze­ba, ze aktor nie zawodzi i co chy­ba najważniejsze — wychodząc z fil­mu to właśnie jego czu­je się najwięk­szy niedosyt.  Jed­nocześnie zwierz jest pod wraże­niem, że nikt ze sce­narzys­tów nie starał się rozwiązać skom­p­likowanego prawnic­zo, moral­nego węzła jaki stworzył się w przy­pad­ku nowego Khana. Jego osądze­nie czy zabi­cie było­by w jak­iś sposób nie moralne (obie strony właś­ci­wie grały cały czas równie nie fair) — odłoże­nie bohat­era do lodu nie tylko pozwala na jego powrót (co dało­by możli­wość dopowiedzenia wszys­tkiego czego tym razem nie odpowiedziano) ale także spraw­iło, że w filmie nie ma łatwych i prostych rozliczeń, co przy­na­jm­niej zdaniem zwierza jest lep­sze niż trady­cyjnie ubi­cie tego złego i udawanie że wszys­tko jest w porząd­ku. A tak na mar­gin­e­sie — czy Gwiezd­na Flota nie przy­pom­i­na wam tu zakonu Jedi, pozornie miłego, który im lep­iej się go zna tym gorzej wypada?

 

 

 Jeśli ktoś miał wąt­pli­woś­ci do castin­gu to w tej sce­nie powin­ny go abso­lut­nie opuścić.

 

Bieg­nij Scot­ty, Bieg­nij — a sko­ro przy resz­cie obsady jesteśmy. Simon Pegg kranie każdą scenę w jakiej jest, ratu­je Enter­prise i wszys­t­kich bohaterów, bie­ga po hangarze, mówi ze szkockim akcen­tem i jest abso­lut­nie fenom­e­nal­ny. Zdaniem zwierza jeśli ktoś w tym filmie naprawdę zagrał tak jak nikt się tego nie spodziewał to był to Pegg. A może inaczej, zwierz się zawsze po Peg­gu spodziewa wszys­tkiego co najlep­sze bo to jeden z ukochanych aktorów zwierza, ale tym razem dokonu­je on dość bezczel­nej kradzieży fil­mu.  Co więcej zwierz nosi w ser­cu scenę w której naresz­cie ktoś musi gdzieś prze­biec i to a.) trwa! b.) jest męczące. Serio, zwierz  pod olbrzymim wraże­niem zwłaszcza, że Scot­ty nie jest w tym filmie wyłącznie zabaw­na postacią — jest też kil­ka momen­tów gdzie ma być bardziej emocjon­al­nie i Peg­gowi też to świet­nie wychodzi. Ogól­nie J.J Abrams powinien go koniecznie zabrać do nowych Gwiezd­nych Wojen. Tak zwierz zde­cy­dowanie jest fanem Peg­ga zde­cy­dowanie bardziej niż kiedykol­wiek będzie fanem Benedicta.

 

 

Simon Pegg jest wspani­ały krop­ka. Choć co oni mu zro­bili z brwiami?

 

Czer­wone koszule — jak już zwierz wspom­ni­ał, film wyda­je się być zupełnie inną pro­dukcją kiedy oglą­da się go zna­jąc Star Tre­ka i nie zna­jąc. Kiedy widzi­ało się TOS albo przy­na­jm­niej wie się o nim wystar­cza­ją­co dużo, sce­na w której Kirk każe założyć Czechowowi czer­woną koszulę powodu­je głośne westch­nie­nie (na Sali zwierza zro­biły to dwie oso­by), kiedy Mac­Coy trzy­ma w ręku Trib­ble to człowiek robi “awww”, kiedy Kirkowi zabier­a­ją statek widz się nie dzi­wi, kiedy Kirk nie umiera naprawdę człowiek nie jest ziry­towany itd. itp. Dla zwierza, który należy do grupy wiedzącej choć  nie wyz­na­jącej wszys­tkie te szczegóły były cud­own­ie czytelne i dostar­cza­jące dużo radoś­ci. Co więcej wyda­je się, że tym razem było ich więcej niż ostat­nio i w niek­tórych przy­pad­kach się­gały głę­biej. Zwierz miał wraże­nie, że film który oglą­dał to film który chci­ał nakrę­cić reżyser, ale nie jest to ten sam film który oglą­dała więk­szość sali kinowej. To jest pewne niebez­pieczeńst­wo bo bez tych smaczków, część wątków może się wydać aż nad to nai­w­na, część zupełnie nie zrozu­mi­ała, część w końcu nie przyniesie takich emocji.  Z jed­nej strony zwierz podzi­wia Abram­sa że nie nakrę­cił fil­mu który był­by tylko dla nowych fanów, z drugiej sama seria może na tym sporo stracić, bo różni­ca między dwoma fil­ma­mi jest olbrzymia. Jeden jest chao­ty­czny, miejs­ca­mi nai­wny i bezsen­sowny, dru­gi stanowi emocjon­al­ną kole­jkę górską, gdzie od zach­wytu nad naw­iązaniem prze­chodz­imy do lęku przed tym do czego taka poli­ty­ka może nas zaprowadzić.

 

 

 To zdję­cie może wywoły­wać stra­ch. Może też nic nie znaczyć.

 

 Ta Szy­ba — no właśnie, wszys­tko prowadzi do sce­ny która dla zwierza jest kluc­zowa w rozdzie­le­niu wid­owni i dwóch filmów, które się oglą­da. Kiedy widz zaczy­na zdawać sobie sprawę, że oto Abrams zmierza ku właś­ci­wie dokład­ne­mu powtórze­niu sce­ny z Gniewu Khana widza oga­r­nia niepokój. Czyż­by naprawdę chciano nam zafun­dować ten sam moment, to samo szk­lane pomieszcze­nie, szy­bkę i emoc­je które nawet najbardziej twardego widza pier­wszych filmów z serii potrafiły zmiękczyć? I kiedy wyda­je się, że wszys­tko pójdzie utartą drogą Abrams decy­du­je się na naj­droższe fan fic­tion w dzie­jach ludzkoś­ci — mamy więc Kikra, Spoc­ka i szy­bkę ale na odwrót, to Kirk umiera, to Spock płacze, dłonie spo­tyka­ją się tak jak powin­ny. Dla widza który nie zna Gniewu Khana ta sce­na jest kic­zowa­ta, staro­mod­na, zupełnie nie na miejs­cu. Dziś nie rzu­ca się taki­mi tek­sta­mi, nie krzy­czy się Khaaan w dra­maty­czny sposób, prak­ty­cznie nie każe się bohaterom stawać w obliczu tak napisanych ostate­cznych scen. Ale prze­cież ta sce­na to tylko przy­cisk który ma w człowieku włączyć emoc­je które czuł oglą­da­jąc Gniew Khana. Dla fana Star Tre­ka wszys­tko tu się zgadza, te same słowa, sytu­ac­ja, nawet bied­ny wyłąc­zony z sytu­acji Scot­ty. Zwierz przyz­na­je, że go ta sce­na poruszyła, i dlat­ego, że jak zwyk­le widz­imy, że nieza­leżnie od kobi­et, ukochanych, przeczuć logi­ki i obow­iązków dwaj panowie po pros­tu się kocha­ją, szcz­erze i prawdzi­wie, tak jak dziś już nie kocha­ją się bohaterowie seri­alu, którzy nie mają zami­aru ze sobą syp­i­ać. Po drugie zaś dlat­ego, że to jest sce­na, którą chcieliśmy zobaczyć, mogliśmy sobie wyobrażać i którą inny fan zafun­dował nam na ekranie. Poza tym zwierz może jest mięk­ki ale kiedy wolka­nin płacze to jest tak źle że i zwierz musi się wzruszyć. Serio genial­na sce­na, doskonale zagrana i pokazu­ją­ca, ze to nie jest ten sam film dla wszys­t­kich widzów.

 

 

Są dwa rodza­je ludzi — ci którzy drżą na widok tej sce­ny i ci których ona w ogóle nie poruszy.

 

Hin­dusi, Stani­ki i inne kon­trow­er­sje — fil­mowi towarzyszyły dwie kon­trow­er­sje. Pier­wszy doty­czył fak­tu, że w ory­gi­nale Khana który powinien być hin­dusem grał śni­ady Meksykanin a w nowym Star Treku gra go bielut­ki jak śnieg Cum­ber­batch. Zdaniem zwierza reżyser zatrud­nił do roli akto­ra, który jego zdaniem najlepiej się do niej nadawał. To znaczy jak zwierz czy­tał, w obsadze­niu roli bra­no od początku pod uwagę aktorów zgod­nych z wiz­ją z pier­wszego fil­mu nato­mi­ast w ostate­cznym rozra­chunku rola trafiła do Cum­ber­batcha. Zwierz zgadza się z każdym (pod linkiem zresztą dłuższe omówie­nie prob­le­mu) kto widzi w tym decyzję artysty­czną  na zasadzie — nie mamy obec­nie niko­go kto by tak dobrze zagrał nam złego.  Nato­mi­ast co do nieszczęs­nej prze­bier­a­jącej się bohater­ki granej przez Alice Eve. Prawdę powiedzi­awszy to wiele hała­su o trzy sekundy (tyle bowiem widz­imy ją w bieliźnie) jest zdaniem zwierza  lekko prze­sad­zone. Po pier­wsze w sce­nie wyraźnie widz­imy, że Kirk jest fizy­cznie nie zdol­ny do słucha­nia jakikol­wiek nakazów, po drugie dyskus­ja nad tą nieszczęs­ną bielizną spraw­iła, że nie roz­maw­ia się o czym innym. Otóż bohater­ka Alice Eve — Car­ol Mar­cus jest ogól­nie bez­nadziejnie napisana, braku­je jej stanow­c­zoś­ci Uhury, jakiegokol­wiek charak­teru i w sum­ie widać, że wrzu­cono ją do tej częś­ci by przed­staw­ić postać ważną w innym filmie. Zwierza den­er­wu­je to bardziej niż jakakol­wiek sce­na w bliźnie. Ogól­nie skarżono się, że w filmie za dużo jest mężczyzn — zwierz ma z tym prob­lem bo w ogóle prob­le­mu nie dostrzegł, bo nie zwykł przeliczać płci bohaterów. Na płeć Kir­ka, Spoc­ka, Scot­tego i MCCoya nic się nie poradzi a na nich kon­cen­tru­je się z koniecznoś­ci więk­szość akcji. Zwierza nato­mi­ast rozbaw­ił zarzut, że w sce­nie z komen­do Klin­gonów mamy za wielu mężczyzn. Po pier­wsze — tylko jeden Klin­gon zde­j­mu­je hełm więc nie wiemy jakiej płci są pozostali (z Kling­o­na­mi na pier­wszy rzut oka nie wiado­mo), po drugie w tej sce­nie Uhu­ra jest postacią, która wykazu­je się najwięk­szą odwagą i zrozu­mie­niem prze­ci­wni­ka, pod­czas kiedy Kirk ze Spock­iem siedzą ukryci czeka­jąc aż kobi­eta wyciąg­nie ich z kłopotli­wej sytu­acji (bez flirtów i udawa­nia głupiej idiot­ki) — dla zwierza więc nie chodzi nawet o ilość kobi­et w filmie tylko o to by jak już są to miały co grać.

 

 

 Zwierz pisał ale pow­tarza. Bene­dict zde­cy­dowanie ma w sobie wszys­tkie cechy ide­al­nego złego, zdaniem zwierza kwes­t­ia koloru skóry nie ode­grała roli przy castingu

 

Tam gdzie nie dotarł jeszcze żadne człowiek — w ostate­cznym rozra­chunku zwierz miał wraże­nie, że dru­gi Star Trek nadal nie był filmem samodziel­nym tylko po ekspozy­cji postaci rozliczał się ze wszys­tki­mi obow­iązkowy­mi ele­men­ta­mi, które każdy fan chci­ał zobaczyć w nowej odsłonie. Ter­az jed­nak zakończe­nie sugeru­je, że jeśli Abrams dostanie kasę na kole­jny film będzie mógł spoko­jnie nakrę­cić coś co będzie “prawdzi­wym” Star Trekiem roz­gry­wa­ją­cym się z dala od zie­mi, być może z jakim­iś wściekły­mi Kling­o­na­mi na ogo­nie. Zwierz bard­zo chęt­nie by taki film obe­jrzał, zwłaszcza, że obec­na obsa­da i nowe pode­jś­cie do bohaterów bard­zo zwier­zowi odpowiada­ją. Bene­dict jest zam­rożony więc też może wró­cić a Enter­prise nigdy nie wyglą­dał piękniej. Nic tylko udać się tam gdzie nie dotarł jeszcze żaden człowiek. A jed­nocześnie zwierz musi wam powiedzieć, że ten Star Trek uspokoił zwierza w kwestii Star Wars w real­iza­cji Abram­sa. Dla zwierza jest to bowiem doskon­ały film, który uspokoi ludzi takich jak zwierz odnośnie tego co moż­na zro­bić z kanonem jeśli jest się fanem a nie chce się krę­cić jeszcze raz tego samego. Zwierz może się pogodz­ić z takim pode­jś­ciem do kanonu jakie reprezen­tu­je Abrams a nawet mu kibi­cow­ać. Choć żaden człowiek nie powinien mieć takiej władzy ;)

 

 Och poleć­cie w kos­mos i daj­cie sobie spokój z kręce­niem jeszcze raz tego co było.

 

Ps: Zwierz musi przyz­nać, że ma pewne uwa­gi real­iza­cyjne najważniejsza z nich jest taka, ze cokol­wiek dodano do oczu Chrisa Pine by wyglą­dały jeszcze bardziej błęk­it­nie to prze­sad­zono — serio facet ma oczy jak Flary. OK. Wiemy, że Abrams je lubi ale są jakieś granice.

Ps2: Zwierz podob­nie jak wszyscy dowiedzi­ał się wczo­raj o tym, że Matt Smith opuszcza Dok­to­ra Who po odcinku świątecznym, co zdaniem zwierza oznacza, że niedłu­go usłyszymy o jego angażu do dużej roli za Oceanem. Zwierz jest smut­ny bo 11 Dok­tor bez Pondów grał znakomi­cie, ale naturą seri­alu jest zmi­en­ność, a zwierz nie może się doczekać 12 Dok­to­ra, który miejmy nadzieję, będzie dał się pokochać tak jak 11 — głęboko ale dopiero po pewnym cza­sie. Zresztą odkąd odszedł 10 nikt już nie złamie ser­ca zwierza.

 

A ter­az waż­na infor­ma­c­ja, wczo­ra­jszy konkurs (chodz­iło o tym, że piosen­ka Dirty jest wspom­ni­ana w komen­tarzu do Powro­tu Króla) wygrała Katarzy­na Kowa­lik, która najbardziej w całym Śródziemiu lubi enty i która rozbaw­iła zwierza wiz­ją entów spaceru­ją­cych na trasie Zakopane Karpacz)