No to zaczynamy czyli Złote Globy 2019 (omówienie nominacji)

Jak co roku przy­chodzi czas na reflek­sję nad nom­i­nac­ja­mi do ważnych nagród fil­mowych. Dziś ogłos­zono nom­i­nac­je do Zło­tych Globów. Nagrody tyle ciekawej, co zupełnie nie przewidy­wal­nej. Przyjrzyjmy się więc nomi­nowanym i zas­tanówmy się – co tym razem zagraniczni kore­spon­den­ci fil­mowi mieli w głowach. Uwa­ga ten post ma osiem­naś­cie stron.

Na samym początku dwie uwa­gi. Po pier­wsze – bard­zo pole­cam tekst na stron­ie Vox który świet­nie tłu­maczy jak przedzi­wnym gremi­um jest Sto­warzysze­nie przyz­na­jące Złote Glo­by – jak to przeczyta­cie to nigdy nie spo­jrzy­cie tak samo na tą nagrodę. Po drugie – listę nomi­nowanych filmów i seri­ali sko­pi­owałam ze strony i zostaw­iam ang­iel­skie nazwy kat­e­gorii i tytuły filmów gdyż a.) jestem leni­wa b.) unikamy w ten sposób kon­fuzji związanej z moi­mi liczny­mi literówkami.

 

 

Best Pic­ture — Drama

Black Pan­ther

BlacK­kKlans­man

Bohemi­an Rhapsody

If Beale Street Could Talk

A Star Is Born

Na początku chy­ba trze­ba napisać o tym, że jedynym filmem którego wszyscy byli pewni w tym zestaw­ie­niu jest „A Star is Born” – film Bradleya Coopera jest typowany na abso­lut­nego fawory­ta tegorocznego sezonu Oscarowego. Choć co ciekawe – o ile zachod­nie media się rozpły­wa­ją, to czy­ta­jąc pol­s­kich blogerów i widzów widzę, że niekoniecznie ta opowiadana już tyle razy his­to­ria do nich trafiła – zwłaszcza ze wzglę­du na pod­kreśloną przez Coopera męską per­spek­ty­wę. Ciekawe jest pojaw­ie­nie się w tym zestaw­ie­niu Black Pan­ther – bo to taki film o którym dużo się mówiło w kon­tekś­cie dopuszczenia pro­dukcji pop­u­larnych i komik­sowych do grona, najlep­szych filmów. Nie ma wąt­pli­woś­ci że z amerykańskiego punk­tu widzenia była to bard­zo waż­na pro­dukc­ja. Reakc­ja widzów, zwłaszcza widzów afroamerykańs­kich była naprawdę niespo­tykanie entuz­jasty­cz­na. Jed­nak z fil­mowego punk­tu widzenia to pro­dukc­ja popraw­na ale nie wyróż­ni­a­ją­ca się aż tak bard­zo na tle innych filmów o osiąg­nię­ci­ach super bohaterów. No ale może dobrze nomi­nować film, który ludzie widzieli. Cieszy mnie niezmiernie nom­i­nac­ja dla BlacK­kKlans­man – fil­mu doskon­ałego, pod niemal każdym wzglę­dem. Jed­nocześnie – pro­dukcji która przy­wodzi na myśl filmy z lat siedemdziesią­tych kiedy kino bard­zo komen­towało poli­tykę. Obec­ność w zestaw­ie­niu Bohemi­an Rhap­sody wyda­je się potwierdze­niem, że nieza­leżnie czy wyszło dobrze, czy źle – ważne żeby nakrę­cić biograficzny film o ważnym człowieku, który zmarł trag­icznie a życie miał niełatwe. Z tego zestaw­ienia jedyną niewiadomą – przy­na­jm­niej dla mnie jest If Bale Street Could Talk. Przy czym zapowia­da się film dobry bo to ekraniza­c­ja prozy wspani­ałego Jame­sa Bald­wina a do tego wyreży­serowana przez twór­cę Moon­light. I tu chy­ba trze­ba zauważyć, że w tej kat­e­gorii mamy aż trzy filmy opowiada­jące o bohat­er­ach czarnoskórych co jed­nak jak widać nie spraw­iło, że nomi­nowano filmy słabe czy mało znaczące tylko żeby było równoś­ciowo (jak to kocha­ją argu­men­tować ludzie których prz­er­aża że film nie jest o białym mężczyźnie).

Kogo braku­je? Wyda­je mi się, że wiele osób spodziewało­by się nom­i­nacji dla First Man – bo to także taka pro­dukc­ja która aż prosi się o jakieś nagrody. No ale może ten typ nar­racji o cier­pi­eni­ach Ryana Goslin­ga trochę się powoli prze­ja­da. To zestaw­ie­nie na Oscarach na pewno będzie wyglą­dać o tyle inaczej, że np. Fawory­ta, która na Globach jest komedią w Oscarowym zestaw­ie­niu ma szanse na miejsce wśród filmów dra­maty­cznych. Wiele osób obstaw­iało też że w tym zestaw­ie­niu pojawi się Roma, ale tu pro­dukcji mógł zaszkodz­ić fakt, że nie jest w języku ang­iel­skim (co nie przeszkadza na Oscarach gdzie film niean­glo­języ­czny też może być nomi­nowany w tej kat­e­gorii). Chy­ba tylko jeszcze Wdowy, McQueena część osób obstaw­iała jako tytuł który może się liczyć w rywal­iza­cji ale mam wraże­nie, że film choć wyszedł spod ręki niesamowicie utal­en­towanego reży­sera przeszedł sto­sunkowo bez echa.

 

 

 

Best Pic­ture — Com­e­dy or Musical

Crazy Rich Asians

The Favourite

Green Book

Mary Pop­pins Returns

Vice

Bard­zo ciekawa kat­e­go­ria bo mamy tu filmy które właś­ci­wie nigdy nie pow­stały po to żeby ze sobą jakkol­wiek konkurować i moż­na pode­jrze­wać że to jedyne miejsce w którym zostaną obok siebie postaw­ione. Cieszy mnie nom­i­nac­ja dla Crazy Rich Asians bo chy­ba wciąż za mało dostrze­ga się że kiedy mówimy o gru­pach o których jest mało his­torii to Azjaci są na jed­nym z pier­wszych miejsc. Oso­biś­cie, mimo, że jeszcze nie widzi­ałam fil­mu kibicu­ję Faworycie. Zapowia­da się coś tak cud­own­ie sza­lonego i dzi­wnego, że mogło wyjść tylko spod ręki jed­nego z najwięk­szych współczes­nych reży­serów czyli Gior­gosa Lan­thi­mosa. Zaskoczyła mnie nato­mi­ast obec­ność Green Book w tym zestaw­ie­niu – byłam pew­na, że to film który jest dra­matem a tym­cza­sem pojaw­ił się w kat­e­gorii kome­diowej. Co do nowej Mary Pop­pins to z kolei mam wraże­nie, że ktoś chci­ał po pros­tu nomi­nować jedyny musi­cal w tym roku. Nikt jeszcze fil­mu ofic­jal­nie nie widzi­ał, ale nie ukry­wam, bard­zo trzy­mam kciu­ki, żeby był dobry bo uwiel­bi­am Mary Pop­pins i bard­zo było­by miło gdy­by ten film się Dis­ney­owi udał. Z kolei bard­zo intrygu­je mnie Vice – his­to­ria o Dicku Cheney – wiceprezy­den­cie Stanów za rządów Busha junio­ra. Za sce­nar­iusz odpowiada­ją twór­cy Big Short więc spodziewam się inteligent­nej produkcji.

Czy jakiegoś fil­mu braku­je? Wyda­je się, że brak drugiej częś­ci Mam­ma Mia! Potwierdza że jed­nak tym razem nie udało się stworzyć musi­calu który pokochali by wszyscy. Chy­ba jed­nak najbardziej braku­je Can You ever for­give me? o pis­arce która dopuszcza­ła się przez lata pro­cederu fałs­zowa­nia kore­spon­dencji znanych pis­arzy. Melis­sa McCarthy została nomi­nowana za rolę w tym filmie więc dzi­wi, że go nie dostrzeżono. Choć chy­ba  nikt nie czu­je że w tej kat­e­gorii bard­zo braku­je jakiejś pro­dukcji. No chy­ba, żeby uznać Tul­ly za komedię ale to chy­ba było­by zbyt daleko idące posunię­cie. W każdym razie – całkiem ciekaw­ie się w tym roku nom­i­nac­je kome­diowe przedstawiają.

 

 

 

Best Per­for­mance by an Actor in a Motion Pic­ture — Drama

Bradley Coop­er, A Star Is Born

Willem Dafoe, At Eternity’s Gate

Lucas Hedges, Boy Erased

Rami Malek, Bohemi­an Rhapsody

John David Wash­ing­ton, BlacKkKlansman

Chy­ba niko­go nie dzi­wi w tym zestaw­ie­niu obec­ność Bradleya Coopera – wyda­je się, że od momen­tu kiedy zde­cy­dował się nakrę­cić nowe Nar­o­dziny Gwiazdy było pewne, że to się skończy nom­i­nacją. Zresztą ja aku­rat Cooper­owi kibicu­ję bo to całkiem dobry przykład takiego typowego amerykańskiego Lead­ing Man – gatunku trochę na wymar­ciu. Willem Dafoe dołączył do grona aktorów nomi­nowanych za rolę Van Gogha – najwyraźniej to wciąż jest his­to­ria która potrafi poruszyć wid­own­ię rok po roku. Ale wszys­tkie komen­tarze mówią – jeśli po coś obe­jrzeć ten film to właśnie dla roli Dafoe.  Obec­ność Ramiego Male­ka w zestaw­ie­niu niek­tórych den­er­wu­je bo wskazu­ją, że w sum­ie Bohemi­an Rhap­sody nie było filmem wybit­nym. Ponown­ie jed­nak – trze­ba przyz­nać że Malek bard­zo się starał a poza tym – nie da się ukryć, że za granie postaci sławnych i żyją­cych łatwiej dostać w ostat­nich lat­ach nom­i­nację (zresztą z tych wszys­t­kich aktorów tylko Coop­er grał postać całkowicie fik­cyjną). Oso­biś­cie uśmiech­nęłabym się gdy­by nagrodę dostał John David Wash­ing­ton bo było­by to piękne przekazanie pałecz­ki w rodzinie Wash­ing­tonów (wszak to syn Den­zela) a poza tym jed­nak jego rola w BlacK­kKlans­man była po pros­tu dobra. Na koniec  — dość niespodziewanie dla mnie w zestaw­ie­niu pojaw­ił się Lucas Hedges – który dostał nom­i­nację za rolę homosek­su­al­nego chłopa­ka z bard­zo wierzącej rodziny, którego rodz­ice wysłali na taką „leczącą” ter­apię. Zapowia­da się porusza­ją­cy film,no i pewnie kole­j­na cegieł­ka do pięknie rozwi­ja­jącej się kariery

Kogo na tej liś­cie nie ma. Ryana Goslin­ga, za swo­ją rolę w First Man – to jest jed­na z tych ról o której chy­ba zaraz po rozpoczę­ciu pro­dukcji mówiono, że może przynieść Goslin­gowi nom­i­nację aktorską. Co do innych pominię­tych to pewnie zaraz pojawi się mnóst­wo sug­estii, choć aku­rat w tym roku nie mam wraże­nia by było już na tym etapie tak pewne jak w zeszłym roku (kiedy wiado­mo było że Gary Old­man weźmie wszys­tko) kto zostanie królem sezonu. Bo to też taki rok gdzie chy­ba nie ma bard­zo oczy­wis­tego faworyta.

 

 

Best Per­for­mance by an Actress in a Motion Pic­ture — Drama

Glenn Close, The Wife

Lady Gaga, A Star Is Born

Nicole Kid­man, Destroyer

Melis­sa McCarthy, Can You Ever For­give Me?

Rosamund Pike, A Pri­vate War

O tym, że Lady Gaga ma szanse na nom­i­nację  a nawet nagrodę aktorską mówiono do pier­wszego pokazu Nar­o­dzin Gwiazdy. Oso­biś­cie Zwierz bard­zo kibicu­je piosenkarce bo aku­rat jak mało kto zasługu­je do wejś­cia w grono tych piosenkarek które pokaza­ły się z najlep­szej aktorskiej strony. Należę do ludzi którzy bard­zo Gagę cenią i życzą jej całego wor­ka wszel­kich nagród. Oczy­wiś­cie nom­i­nację dostała Nicole Kid­man – moż­na się spodziewać, że Glo­by powoli zaczy­na­ją ją trak­tować jak taką drugą Meryl Streep i doce­ni­a­ją ilekroć tylko da im szan­sę w kinie czy w telewiz­ji. Poza tym Nicole w Destroy­er wyglą­da na zmęc­zoną życiem kobi­etę a nic nie budzi więk­szego zach­wytu różnych gremiów niż piękne aktor­ki które pozwala­ją by na potrze­by fil­mu pokazano je jako mniej piękne. Taki to świat fil­mu gdzie za najwięk­sze poświęce­nie do roli uważa się  siwe włosy i cie­nie pod ocza­mi. Przy czym nie umniejsza to w żad­nym stop­niu kreacji Kid­man która jeśli da się jej dobrego reży­sera i sce­nar­iusz zwyk­le gra kon­cer­towo. Bard­zo mnie cieszy nom­i­nac­ja dla Glenn Close za The Wife – nie tylko dlat­ego, że to film jed­nej roli – jej roli ale także dlat­ego, że Glenn Close jest jed­ną z najlep­szych amerykańs­kich aktorek, która wciąż ma w szu­fladach za mało nagród i zbiera wciąż za mało zaszczytów (jestem w małym fan­klu­bie).  Ponown­ie z zupełnie innego powodu cieszy mnie niezmiernie nom­i­nac­ja dla Melis­sy McCarthy – Hol­ly­wood lubi klasy­fikować więk­sze, kome­diowe aktor­ki jako takie które nada­ją się tylko do jed­nej szu­flad­ki. Tym­cza­sem jak wiado­mo- dobry aktor kome­diowy prędzej sprawdzi się w dra­ma­cie niż dra­maty­czny w komedii. Melissie bard­zo kibicu­je choć chy­ba szan­sy na Glo­ba nie ma. Na koniec chy­ba zaskocze­nie czyli nom­i­nac­ja dla Rosamund Pike za A Pri­vate War – his­torię kore­spon­den­t­ki wojen­nej która trochę autode­struk­cyjnie jeździ tam skąd wszyscy ucieka­ją – łącznie z podróżą w samo cen­trum Syryjskiej wojny. Trochę trud­no się dzi­wić, że taka rola w takim filmie została obec­nie dostrzeżona. Choć jed­nocześnie – chy­ba nazwisko Pike nie pojaw­iało się na giełdzie aktorek które mogą spoko­jnie czekać na nominację.

Kogo zabrakło? Niek­tórzy wskazu­ją, że na nom­i­nację mogła po cichu liczyć Vio­la Davies za swo­ją rolę we Wdowach – ale film w ogóle jakoś nie zro­bił więk­szego wraże­nia na sza­cownym gremi­um. Niek­tórzy poda­ją jako osobę pominiętą Natal­ie Port­man za Vox Lux, który jak niek­tórzy się spodziewa­ją miał zapewnić aktorce w tym sezonie kil­ka nom­i­nacji. Co ciekawe w niek­tórych artykułach pojaw­ia się sug­es­tia, że zabrakło nom­i­nacji dla… Nicole Kid­man ale za rolę w Boy Erased. Nie ma chy­ba jed­nak wąt­pli­woś­ci, że w tym sezonie najwięcej się mówi o potenc­jal­nej nagrodzie dla Lady Gagi. Co – czego nikt chy­ba bard­zo głośno nie przyz­na – było­by dobre dla nagrody, bo Lady Gaga obchodzi więcej osób niż więk­szość aktorek. A nagrody des­per­acko potrze­bu­ją nowej widowni.

 

 

Best Per­for­mance by an Actor in a Motion Pic­ture — Musi­cal or Comedy

Chris­t­ian Bale, Vice

Lin Manuel Miran­da, Mary Pop­pins Returns

Vig­go Mortensen, Green Book

Robert Red­ford, The Old Man & the Gun

John C. Reil­ly, Stan & Ollie

Nie będę ukry­wać, jest coś pięknego w tym zestaw­ie­niu. A jed­nocześnie, coś smut­nego. Co jest pięknego – zestaw wiel­kich aktors­kich nazwisk. Co jest smut­nego – tak naprawdę wśród tych wszys­t­kich nazwisk tylko jed­no należy do akto­ra kome­diowego – choć w sum­ie John C. Reil­ly jest właś­ci­wie wybit­nym aktorem dra­maty­cznym który gra w głupich kome­di­ach. To jest prob­lem kiedy aktorzy kome­diowi nawet w kat­e­gorii kome­diowej mają małe szanse na nom­i­nac­je. Ale po kolei. Po pier­wsze jak zwyk­le Chris­t­ian Bale przy­tył i dostał nom­i­nację. Wiem, że się trochę naśmiewam ale mam wraże­nie, że Chris­t­ian Bale jest jedyną osobą na świecie która dosta­je nom­i­nac­je aktorskie za efekt jojo. Choć nie ukry­wam, że jego rola w Vice przy­na­jm­niej w trail­erze wyglą­da ciekaw­ie. Potem Jest Lin Manuel- Miran­da i wszyscy wiemy, że z każdą nagrodą zbliża się do zosta­nia EGOTem i ja mu niesamowicie kibicu­ję bo komu jak komu ale cud­owne­mu Mirandzie się należy. Nom­i­nac­ja dla Mortense­na za Green Book była raczej pew­na od samego początku, choć ostat­nio dysku­towano czy jego niewłaś­ci­wie zachowanie na jed­nej z kon­fer­encji pra­sowych nie przekreśli szans na nom­i­nac­je. Nie przekreśliło. Mortensen w ostat­nich lat­ach dosta­je sporo nom­i­nacji za małe filmy ale nieste­ty rzad­ko jakieś nagrody. Na koniec, kończą­cy kari­erę Robert Red­ford który okra­da ban­ki z takim wdz­iękiem, że chci­ało­by się mu dać nagrodę żeby nie przestawał (grać albo okradać banków, zależy co was bardziej krę­ci). No i John C. Reil­ly – człowiek który naprawdę ma wybit­ną kari­erę roz­ciąg­niętą pomiędzy role wspani­ałe i takie filmy przy których człowiek zas­tanaw­ia się czy na Sali był scenarzysta.

Kogo braku­je? Nie będę ukry­wać w tym momen­cie mam zupełnie pustą głowę. Może dlat­ego, że nie mam wraże­nia by ten rok obfi­tował w wybitne kome­die. Zresztą nawet w tym zestaw­ie­niu idziemy bardziej w kierunku tragikomedii. Ale jeśli pamięta­cie kogoś kto się doskonale sprawdz­ił w tym roku w kome­diowej roli to nie krępu­j­cie się odśwież­cie moją pamięć. Czyż­by w 2018 roku naprawdę nie było się z czego śmiać?

 

 

 

Best Per­for­mance by an Actress in a Motion Pic­ture — Musi­cal or Comedy

Emi­ly Blunt, Mary Pop­pins Returns

Olivia Col­man, The Favourite

Elsie Fish­er, Eighth Grade

Char­l­ize Theron, Tully

Con­stance Wu, Crazy Rich Asians

Nie będę ukry­wać, że w każdym zestaw­ie­niu w którym jest Olivia Col­man kibicu­ję Olivii Col­man bo to jed­na z najlep­szych aktorek naszych cza­sów. Nom­i­nac­ja dla Emi­ly Blunt za Mary Pop­pins wyda­je się chy­ba wyłącznie for­mal­noś­cią – zwłaszcza, że to ponown­ie, jedyny tegoroczny musi­cal który zyskał sobie przy­chyl­ność kry­ty­ki. Ciekawe jest nato­mi­ast zak­wal­i­fikowanie Tul­ly i roli Char­l­ize Theron do kat­e­gorii ról kome­diowych. Może nie jestem szczegól­nie na cza­sie ale wydawało mi się, że co jak co ale Tul­ly komedią nie jest.  Niesamowicie cieszy nom­i­nac­ja dla Con­stance Wu za Crazy Rich Asians bo z tego co mówią jest to jed­na z pier­wszych jeśli nie pier­wsza aktor­ka azjaty­ck­iego pochodzenia nomi­nowana w tej kat­e­gorii. Jak się o tym pomyśli, to naprawdę zmienia się per­spek­ty­wę. Tzn. ludzie się skarżą na nomi­nowanie przed­staw­icieli mniejs­zoś­ci do nagród a potem zwyk­le się okazu­je że tak naprawdę tylko kil­ka osób z jakiejś mniejs­zoś­ci w his­torii całych nagród dostąpiło nom­i­nacji. Z kolei Elsie Fish­er to typowy przykład bard­zo młodej aktor­ki dla której już sama nom­i­nac­ja jest trochę kos­micz­na. Nieste­ty zasa­da wyglą­da tak, że jeśli nomin­u­je się nas­to­let­nią aktorkę to zazwyczaj nie ma ona szans na nagrodę. Ale i tak zawsze fajnie jeśli potem taka kari­era się rozwinie – co nieste­ty nie zawsze jest pewniakiem.

I tu ponown­ie pust­ka w głowie jeśli chodzi o wybitne role kome­diowe bo nie mam wraże­nia by ten sezon był ich pełen. Choć może mój błąd pole­ga na tym, że próbu­je myśleć o kome­di­ach a powin­nam raczej o kome­dio­dra­mat­ach? W każdym razie tutaj ponown­ie nie mam nic do doda­nia i ponown­ie liczę że coś mi przy­pom­ni­cie. A może raz zdarzyło się, że nikt nie musi się czuć jakoś wybit­nie pominięty?

 

 

Best Per­for­mance by an Actor in a Sup­port­ing Role in Any Motion Picture

Maher­sha­la Ali, Green Book

Tim­o­th­ée Cha­la­met, Beau­ti­ful Boy

Adam Dri­ver, BlacKkKlansman

Richard E. Grant, Can You Ever For­give Me?

Sam Rock­well, Vice

Ktokol­wiek się martwił, że brak zeszłorocznej nagrody dla pięknego Tim­o­th­ee zamknie mu na wiele lat drogę do Globowych i Oscarowych zaszczytów może odetch­nąć z ulgą. Wyglą­da na to, że Hol­ly­wood doro­biło się nowego akto­ra który potrafi czarować rok po roku. Choć nie będę ukry­wać spodziewałam się, że Beau­ti­ful Boy dostanie więcej nom­i­nacji np. dla Steve’a Carel­la. No ale cóż jest Tim­o­th­ee są zaciśnięte kciu­ki. Nie ukry­wam że gdy­by nagro­da trafiła do Adama Dri­vera za BlacK­kKlans­man zwierz też był­by zach­wycony. Dri­ver to jeden z naj­ciekawszych i najlep­szych aktorów w Hol­ly­wood (z „nowego” naboru) a jego rola w filmie Spike’a Lee jest fenom­e­nal­na. Gdy­by nie dostał nom­i­nacji Zwier­zowi było­by naprawdę przykro. Oprócz tego oczy­wiś­cie w zestaw­ie­niu pojaw­ił się Maher­sha­la Ali, który był tu pew­ni­akiem od chwili kiedy kry­ty­cy po raz pier­wszy zobaczyli Green Book. Choć zarówno on jak i Sam Rock­well (który w Vice gra Geor­ga W. Busha) niekoniecznie mają szanse na nagrody bo byli w ostat­nich lat­ach nagrodzeni w tej samej kat­e­gorii a zgar­ni­an­ie wyróżnień rok po roku zdarza się bard­zo rzad­ko. Na koniec małe zaskocze­nie czyli Richard E. Grant na tej liś­cie – żeby było jasne, zwierz jest olbrzymim fanem bry­tyjskiego akto­ra od lat, ale od daw­na nie udało mu się prze­bić z żad­ną rolą do świa­ta Hol­ly­wood. A tu proszę, jest, człowiek się czu­je jak­by zna­jomy z innego towarzyst­wa nagle pojaw­ił się na imprezie dla kumpli z pra­cy. Oczy­wiś­cie mu też kibicu­ję. W ogóle to jed­na z moich ulu­bionych kat­e­gorii bo tu pojaw­ia­ją się zwyk­le role perełki.

Kogo braku­je? Najwięcej mówi się o braku nom­i­nacji dla Sama Elliot­ta za rolę bra­ta bohat­era w The Star is Born. Sam Elliott spędz­ił trzy czwarte życia gra­jąc mniej lub bardziej zgorzk­ni­ałych współczes­nych kow­bo­jów, którzy mają prob­le­my z emoc­ja­mi, i chy­ba wszyscy trochę czu­ją, że moż­na było­by mu już dać za to nagrodę. Oso­biś­cie uważam, że jest doskon­ałe wyjś­cie – niech ktoś da mu w końcu nagrodę za wybit­ną rolę w The Ranch od Net­flixa i wszyscy będą zadowoleni.

 

 

 

Best Per­for­mance by an Actress in a Sup­port­ing Role in Any Motion Picture

Amy Adams, Vice

Claire Foy, First Man

Regi­na King, If Beale Street Could Talk

Emma Stone, The Favourite

Rachel Weisz, The Favourite

Jeśli coś moż­na było wynieść z recen­zji First Man to, że w Claire Foy po tym filmie należy rzu­cić jakąś stat­uetką, bo rzeczy­wiś­cie gra rewela­cyjnie. Być może to będzie ostate­czne potwierdze­nie, że ta ang­iel­s­ka aktor­ka sprawdza się nie tylko jako królowa. Wielkie powodze­nie Foy, nieste­ty odsuwa nadzieję na to, że Amy Adams dostanie w końcu Glo­ba a potem Oscara i skończą się te wie­ki aktorskiej niespraw­iedli­woś­ci. Nom­i­nac­je dla Emmy Stone i Rachel Weisz za Fawory­tę potwierdza­ją z kolei, że wyglą­da na to, że film stoi aktorski­mi rola­mi kobi­et. Nieste­ty zwyk­le bywa tak, że sporo filmów w których pół obsady jest nomi­nowanej w końcu obchodzi się smakiem i nic nie dosta­je. Na końcu Regi­na King, za If Beale Street Could Talk –  bard­zo jestem ciekawa tego fil­mu, o czym pisałam wyżej, choć mam wraże­nie że to jed­na z tych pro­dukcji która mimo wielu nom­i­nacji może niewiele zgar­nąć. W ostat­nich lat­ach bard­zo rodzinne dra­maty­czne filmy z czarnoskóry­mi bohat­era­mi kończyły swój pochód przez nagrody na nominacjach.

 

 

 

Best Direc­tor — Motion Picture

Bradley Coop­er, A Star Is Born

Alfon­so Cuarón, Roma

Peter Far­rel­ly, Green Book

Spike Lee, BlacKkKlansman

Adam McK­ay, Vice

Bradley Coop­er wszedł w świat reży­serii z przy­tu­pem – mało kto już przy debi­u­cie dosta­je nom­i­nac­je do najważniejszych nagród. Z drugiej strony sporo osób mówi, że Bradley Coop­er wyreży­serował film po to by Bradley Coop­er dostał worek nagród.  Cieszy nom­i­nac­ja dla Spike’a Lee który w ostat­nich lat­ach głównie nagrody kry­tykował niż je dostawał – cieszy mnie to głównie dlat­ego, że dobrze wiedzieć, że moż­na kry­tykować i jed­nak nie wypaść total­nie z łask. Adam McK­ay czy Peter Far­rel­ly wyda­ją się taki­mi nomi­nowany­mi, którzy raczej nie mają co liczyć na nagrodę ale cieszy, że nie tylko nakręce­nie fil­mu dra­maty­cznego może zostać doce­nione przez zagranicznych dzi­en­nikarzy. Na koniec Cuaron i jego Roma – dla niek­tórych dzieło wybitne, ale nie ukry­wa­jmy Cuaron to ostat­nio raczej nie zadręcza się myśel­niem czy go dostrzeże Akademia, bo Akademia nie ma prob­le­mu by dostrze­gać, że to jeden z najlep­szych współczes­nych reżyserów.

Co ciekawe lista nomi­nowanych reży­serów nie pokry­wa się za bard­zo z listą filmów nomi­nowanych za najlep­szy film. O ile nie dzi­wi brak nom­i­nacji za reży­ser­ię Czarnej Pan­tery czy Bohemi­an Rhap­sody to zas­tanaw­ia dlaczego nie nomi­nowano Bar­ry Jenk­in­sa  za If Bale Street Coud Talk. Czyż­by dwóch czarnoskórych nomi­nowanych reży­serów to za dużo na tą kat­e­gorię? Ale w ogóle o czym mówimy, wciąż nie nomi­nowano, żad­nej kobi­ety, bo jak powszech­nie wiado­mo, nie sposób znaleźć jakiejkol­wiek kobi­ety która nakrę­ciła­by cokol­wiek wartoś­ciowego. I dla tych którzy się oburza­ją – spójrz­cie na pol­skie kino. U nas znaleźć ciekawe, reży­ser­ki, które mają coś do powiedzenia nie jest trud­no. Pol­s­ka kine­matografia jest żywym dowo­dem na to, że kobi­ety robią filmy równie dobrze, co mężczyźni.

 

 

Best Screen­play — Motion Picture

Alfon­so Cuarón, Roma

Deb­o­rah Davis and Tony McNa­ma­ra, The Favourite

Bar­ry Jenk­ins, If Beale Street Could Talk

Adam McK­ay, Vice

Peter Far­rel­ly, Nick Val­le­lon­ga, Bri­an Cur­rie, Green Book

Wyglą­da na to, że najlepiej wypada­ją filmy które kręcą ich sce­narzyś­ci bo tu aż trzech reży­serów okazu­je się też sce­narzys­ta­mi – to ciekawe, czyż­by ter­az już każdy reżyser był przeko­nany, że powinien sobie pisać filmy? A może to sce­narzyś­ci mają dość reży­serów? Oso­biś­cie bard­zo mnie cieszy fakt, że w tym zestaw­ie­niu pojaw­iło się przy­na­jm­niej jed­no kobiecie nazwisko – i to aku­rat przy filmie który kon­cen­tru­je się wokół postaci kobiecych. Bar­ry Jenk­ins pominię­ty za reży­ser­ię pojaw­ia się przy sce­nar­iuszu więc to cieszy, choć ponown­ie moż­na się zas­tanow­ić czy sce­nar­iusz Black­Kklans­man nie zasługi­wał­by też na dostrzeże­nie. Ponown­ie –  jest to lista trochę alter­naty­w­na do filmów nomi­nowanych za najlep­szy film ale pode­jrze­wam, że na Oscarach gdzie nie ma takiego podzi­ału bliżej będzie tym dwóm zestawieniom.

Best Motion Pic­ture — Animated

Incred­i­bles 2

Isle of Dogs

Mirai

Ralph Breaks the Internet

Spi­der-Man: Into the Spider-Verse

Czy to tylko ja czy to jest jed­no z naj­ciekawszych zestaw­ień na tej liś­cie? Z jed­nej strony oczy­wiś­cie mamy atak Disneya/Pixara bo są zarówno Iniemamoc­ni 2 jak i Ralph Demol­ka 2 (zobacz­cie że w przy­pad­ku drugich częś­ci ani­macji nie dzi­ała zasa­da że raczej się ich nie nomin­u­je) ale mamy także cud­owną Wyspę Psów Wesa Ander­sona (sami wiecie że ja w Wesa i jego film rzu­całabym wszys­tkim) ale też japońską ani­mację Mirai (o cztero­latku które­mu trud­no się pogodz­ić z tym, że będzie miał siostrę – tak przy­na­jm­niej wniosku­ję z opisu) i znakomi­cie oce­ni­any ani­mowany Spi­der-Man który naprawdę podobał się chy­ba wszys­tkim. Oczy­wiś­cie wiele zależy od tego jak wiele kasy zna­jdą dys­try­b­u­torzy na przeko­nanie gło­su­ją­cych ale jest to kat­e­go­ria ciekawa, bard­zo różnorod­na, zarówno pod wzglę­dem nomi­nowanych ani­macji jak i tego do kogą są kierowane – i tu od razu uwa­ga, ponieważ w tym roku zmienia się nieco zasa­da glosowa­nia na Oscary w tej kat­e­gorii to może się okazać, że z tego zestaw­ienia niewiele filmów dostanie potem nom­i­nację do Oscara.

 

 

Best Pic­ture — For­eign Language

Caper­naum

Girl

Nev­er Look Away

Roma

Shoplifters

Ja wiem, ja wiem, kat­e­go­ria hań­by bo Zim­nej Wojny nie nomi­nowano. Oso­biś­cie pode­jrze­wam,  że bardziej niż kwes­t­ia jakoś­ci fil­mu zadzi­ałała tu kwes­t­ia tego jak wyglą­da­ją kam­panie pro­mo­cyjne. Jeśli boicie się braku nom­i­nacji za najlep­szy film to pocieszam, że zupełnie inaczej się nomin­u­je do Oscarów, jest to bardziej skom­p­likowany pro­ces. Inna sprawa – mam wraże­nie, że może Roma, tutaj zade­cy­dowała – na Oscarach pewnie zna­jdzie się w kat­e­gorii Najlep­szy Film ale na Globach z racji języ­ka nie ma szans. Zresztą aku­rat ta jed­na kat­e­go­ria bard­zo się różni na Globach i na Oscarach do tego stop­nia, że w przy­pad­ku niek­tórych filmów bywa prze­sunię­cie o rok! Jakie filmy nomi­nowano? Nagrod­zonych Złotą Palmą w Cannes Shoplifters z Japonii – jeden z tych filmów o którym się już od daw­na mówiło w kon­tekś­cie tegorocznego sezonu nagród. Caper­naum to z kolei libańs­ki film wyreży­serowany przez Nadine Laba­ki – nie powiem bard­zo kibicu­ję fil­mom nakrę­conym przez kobi­ety. Dużo kon­trow­er­sji wzbudz­ił film Girl, inspirowany prawdzi­wą his­torią film o trans­gen­derowej tancerce, kon­cen­tru­ją­cy się na jej młodoś­ci a zwłaszcza na okre­sie przed oper­acją. Film wzbudz­ił kon­trow­er­sję bo głównej roli ponown­ie nie gra aktor ani aktor­ka transsek­su­al­na – co niek­tórzy wskazu­ją jako dowód, że nie da się wygrać z kine­matografią która nawet w ide­al­nych rolach zawsze obsadzi kogoś spoza tego kręgu. Dru­ga kon­trow­er­s­ja wiąże się z tym, że film kon­cen­tru­je się w dużym stop­niu na kwestii ciała co zdaniem wielu przed­staw­icieli środowiska trasgen­derowego prowadzi do szkodli­wego obsesyjnego fik­sowa­nia się na tym aspekcie ich społecznoś­ci. W Cannes bel­gi­js­ki film się podobał ale warto dodać, że reżyser pro­ponował wcześniej tancerce że nakrę­ci o niej film doku­men­tal­ny, ale ta odmówiła nie chcąc być na zawsze postrze­gana tylko przez aspekt swo­jej płci. Na koniec Nev­er Look Away – niemiec­ki film, w którym pojaw­ia się kwes­t­ia nazis­towskiej przeszłoś­ci, tym razem w kon­tekś­cie nazis­tows­kich pro­gramów eugenicznych i pode­jś­cia rzeszy do osób z choroba­mi i zaburzeni­a­mi psychicznymi.

 

 

Best Orig­i­nal Score — Motion Picture

Mar­co Bel­tra­mi, A Qui­et Place

Alexan­dre Desplat, Isle of Dogs

Lud­wig Görans­son, Black Panther

Justin Hur­witz, First Man

Marc Shaiman, Mary Pop­pins Returns

Trze­ba powiedzieć, że to ciekawe – że taki film jak A Qui­et Place w którym brak dźwięku jest kluc­zowy wypłynął właśnie przy najlep­szej muzyce fil­mowej. Ale muzykę aku­rat do tego fil­mu chwalono od daw­na. Podob­nie jak muzykę Hur­witza do First Man która dla wielu stanowi jeden z naj­moc­niejszych punk­tów fil­mu. Oso­biś­cie bawi mnie fakt że Desplat znów dostał nom­i­nację do nagrody bo on to co by nie napisał może być pewien że czas wyciągnąć gar­ni­tur z szafy. Nato­mi­ast nie jestem pew­na nom­i­nacji dla Goranssona za muzykę do Czarnej Pan­tery bo to jest taka typowa muzy­ka do fil­mu super bohater­skiego. W kinie się sprawdza ale potem raczej nie zanu­cisz w domu pod prysznicem moty­wu prze­wod­niego. Dow­cip pole­ga na tym, że bezdyskusyjnie najlep­szy sound­track tego roku miało Bohemi­an Rhap­sody no ale nieste­ty takie sound­trac­ki się w ogóle nie kwalifikują.

 

 

Best Orig­i­nal Song — Motion Picture

“All the Stars,” Black Panther

“Girl in the Movies,” Dumplin’

“Requiem for a Pri­vate War,” A Pri­vate War

“Rev­e­la­tion,” Boy Erased

“Shal­low,” A Star Is Born

Powiedzmy sobie szcz­erze, w tym roku to kat­e­go­ria w której nagrodę dostanie Shal­low i nie ma chy­ba nawet z czym dysku­tować. Zde­cy­dowanie ciekawszym wyda­je się fakt, że nie ma żad­nej nom­i­nacji za piosenkę do Mary Pop­pins. I to jest chy­ba jedy­na ciekawa rzecz w tej kat­e­gorii bo wydawać by się mogło, że co jak co ale jeśli mamy nowy musi­cal, który zgar­nął kil­ka nom­i­nacji to choć jed­na piosen­ka z niego zna­jdzie się w takim zestaw­ie­niu. Zwłaszcza, że sporo z tych piosenek nie stanowi żad­nego ważnego ele­men­tu fabuły tylko co najwyżej ilus­rację napisów koń­cowych, co moim zdaniem jest trochę bez sen­su. Tzn. poli­ty­ka piosenek do napisów koń­cowych które są śpiewane przez znanych twór­ców tylko po to by film mógł sobie potem dopisać jakąkol­wiek Oscarową czy Globową nominację.

Nom­i­nac­je Telewizyjne

 

 

 

Best Tele­vi­sion Series — Drama

The Amer­i­cans (FX)

Body­guard (Net­flix)

Home­com­ing (Ama­zon)

Killing Eve (BBC America)

Pose (FX)

Intryugu­ją­cym jest pomysł by przyp­isy­wać Body­guar­da Net­flixowi – bo to wszak wspani­ały ser­i­al BBC. Moim zdaniem cud­ow­na perekła zasługu­ją­ca na sporo nagród. Ale w tym roku jed­nak należało­by w końcu nagrodz­ić The Amer­i­cans – zakońc­zony już ser­i­al, który przez lata był trochę spy­chany na mar­gin­es a ani przez moment nie stracił pomysłu na siebie. Naprawdę niech The Amer­i­cans zostaną wresz­cie dostrzeżeni w stop­niu w jakim to się im należy. Cieszy w zestaw­ie­niu Killing Eve – bo był to ser­i­al który na wielu zro­bił olbrzymie wraże­nie – poza tym ponown­ie – fajnie jak ser­i­al z doskon­ały­mi kobiecy­mi rola­mi zosta­je dostrzeżony (choć ostat­nio zdarza się to coraz częś­ciej). Chy­ba najbardziej dzi­wi w tym zestaw­ie­niu Pose – pro­dukc­ja FX nie wywołała jakichś szer­szych dyskusji i moż­na było dojść do wniosku, że wszyscy o niej zapom­nieli. No ale takie są telewiz­yjne nom­i­nac­je Globowe – zawsze wśród tytułów zna­jdzie się jak­iś który wszys­t­kich zaskoczy.

Co do seri­ali pominię­tych to chy­ba w ogóle warto zwró­cić uwagę, że  nie zała­pały się na nom­i­nac­je żadne drugie sezony czyli nie nomi­nowano ani drugiego sezonu Opowieś­ci Podręcznej, ani np. drugiego sezonu West­world. Ogól­nie sporo się czy­ta o tym, że Złote Glo­by lubią seri­ale zna­j­dować ale niekoniecznie są zain­tere­sowane co się z nimi dalej dzieje, chy­ba że w danym roku ser­i­al się kończy, i częs­to dosta­je nom­i­nację na odchodne (przy czym chy­ba doty­czy to raczej seri­ali dra­maty­cznych niż komediowych).

 

 

Best Tele­vi­sion Series — Musi­cal or Comedy

Bar­ry (HBO)

Kid­ding (Show­time)

The Good Place (NBC)

The Komin­sky Method (Net­flix)

The Mar­velous Mrs. Maisel (Ama­zon)

Bard­zo ciekawe zestaw­ie­nie właś­ci­wie bez słabych punk­tów. Oso­biś­cie mam wraże­nie, że najwięk­sze szanse powinien mieć tu Kid­ding, porusza­ją­cy ser­i­al gdzie na grani­cy tragedii i komedii. Ale np. Komin­sky Method to niespodzian­ka na koniec roku, bo Zwierz nie spodziewał się że to będzie taka dobra pro­dukc­ja. Jak sami wiecie, kocham The Good Place, a jeszcze bardziej kocham fakt, że doce­niono ser­i­al nadawany przez NBC. Choć sama pewnie chęt­nie widzi­ałabym w tym zestaw­ie­niu też Super­store. Choć może ta moja ukochana pro­dukc­ja jest za cien­ka w uszach na taką konkurencję.  Nato­mi­ast to zestaw­ie­nie przy­pom­ni­ało mi, że już jest dru­gi sezon The Mar­velous Mrs. Maisel który koniecznie muszę zobaczyć. Wśród seri­ali których najbardziej braku­je wymienia się nato­mi­ast Atlante której społeczne znacznie nie osłabło od zeszłego roku.

 

 

Best Tele­vi­sion Lim­it­ed Series or Motion Pic­ture Made for Television

The Alienist, TNT

The Assas­si­na­tion of Gian­ni Ver­sace: Amer­i­can Crime Sto­ry, FX

Escape at Dan­nemo­ra, Showtime

Sharp Objects, HBO

A Very Eng­lish Scan­dal, Amazon

Strasznie mnie bawi to przyp­isy­wanie bry­tyjs­kich seri­ali BBC – jak A Very Eng­lish Scan­dal ich zachod­nim dys­try­b­u­torom. Chy­ba amerykanie sami przed sobą nie chcą przyz­nać jak wielkie znacze­nie ma BBC dla świa­ta mini seri­ali. Z drugiej strony trochę nie rozu­miem dlaczego Body­guard nie znalazł się w tej kat­e­gorii sko­ro to mini ser­i­al. Czyż­by to pod­powiedź że będzie więcej? HBO powin­no się ucieszyć z nom­i­nacji dla Sharp Objects bo moż­na odnieść wraże­nie, że bard­zo chci­ało dostać za ten ser­i­al worek nagród. Trochę mnie dzi­wi tu The Alienist który przy­na­jm­niej w mojej opinii zapowiadał się lep­iej niż ostate­cznie wypadł. Chy­ba zaskocze­niem jest obec­ność Escape at Dan­nemo­ra – nie mam wraże­nia by był to tytuł o którym sporo się mówiło. Co ciekawe, właś­ci­wie w tej kat­e­gorii już nie ma filmów telewiz­yjnych co o tyle dzi­wi, że prze­cież ter­az – kiedy Net­flix ma własne pro­dukc­je, jest ich więcej niż było przez lata. Sły­chać też głosy że najbardziej w zestaw­ie­niu braku­je Mani­ac, seri­alu Net­flixa który rzeczy­wiś­cie wywołał trochę poruszenia wśród widzów.

 

 

Best Per­for­mance by an Actor in a Tele­vi­sion Series — Drama

Jason Bate­man, Ozark

Stephan James, Homecoming

Richard Mad­den, Bodyguard

Bil­ly Porter, Pose

Matthew Rhys, The Americans

Och Mad­den ma nom­i­nację, jestem wzrus­zona w imie­niu jego szczę­ki i akcen­tu. Oso­biś­cie kibicu­ję bard­zo Matthew Rhysowi i to nie dlat­ego, że mam ogól­ną słabość do Wal­i­jczyków ale raczej dlat­ego, że było­by miło gdy­by jego rola w The Amer­i­cans została dostrzeżona. Tak boczkiem Jason Bate­man zmienia swo­je fil­mowe i seri­alowe emploi – Ozark to takie ser­i­al który bard­zo poma­ga wymyślić się na nowo. Nie mogę nic powiedzieć o roli Stephana Jame­sa czy Bil­ly Portera bo ich po pros­tu nie widzi­ałam. Nato­mi­ast ogól­nie mam wraże­nie, że w tym roku chy­ba nie ma jed­nego pewnego fawory­ta, co zawsze dobrze się odbi­ja na rywalizacji.

 

 

Best Per­for­mance by an Actress in a Tele­vi­sion Series — Drama

Caitri­ona  Balfe, Outlander

ELis­a­beth Moss, The Handmaid’s Tale

San­dra Oh, Killing Eve

Julia Roberts, Homecoming

Keri Rus­sell, The Americans

Ponoć sporym zaskocze­niem jest obec­ność Julii Roberts w tej kat­e­gorii ale nie ukry­wa­jmy oto cza­sy kiedy coraz więcej aktorek, jak Amy Adams będzie nomi­nowanych zarówno za role telewiz­yjne jak i fil­mowe. Oso­biś­cie bard­zo kibicu­ję San­drze Oh (która będzie współprowadzącą galę) bo jej rola w Kil­ing Eve jest perełką. Nato­mi­ast ponown­ie wzdy­cham ciężko bo było­by dobrze gdy­by dostrzeżono wspani­ałe kil­ka sezonów Keri Rus­sell w The Amer­i­cans i pod­sumowano jej czas w tym seri­alu statuetką.

 

 

Best Per­for­mance by an Actor in a Tele­vi­sion Series — Musi­cal or Comedy

Sacha Baron Cohen, Who Is America

Jim Car­rey, Kidding

Michael Dou­glas, The Komin­sky Method

Don­ald Glover, Atlanta

Bill Had­er, Barry

Najwięcej zdzi­wienia wywołała w tej kat­e­gorii nom­i­nac­ja dla Sachy Barona Cohena którego Who is Amer­i­ca okaza­ło się dużo mniej ważnym pro­gramem niż zakładano. Nie zmienia to fak­tu, że to bard­zo sil­na kat­e­go­ria. Dla mnie w tym roku może być tylko jeden zwycięz­ca którym jest Jim Car­rey – geniusz gra­nia najs­mut­niejszych wesołych ludzi na świecie. Cieszy i nie dzi­wi nom­i­nac­ja dla Michaela Dou­glasa, który rzeczy­wiś­cie w Komin­sky Method zagrał tak dobrze jak nie grał od daw­na. Po cichu kibicu­ję też Bil­ly Haderowi, który trze­ba przyz­nać gra w Bar­rym rolę życia.

 

 

Best Per­for­mance by an Actress in a Tele­vi­sion Series — Musi­cal or Comedy

Kris­ten Bell, The Good Place

Can­dice Bergen, Mur­phy Brown

Ali­son Brie, Glow

Rachel Bros­na­han, The Mar­velous Mrs. Maisel

Debra Mess­ing, Will & Grace

Ciekawe że znalazła się w tym zestaw­ie­niu Ali­son Brie za rolę w Glow które zupełnie pominię­to przy innych nom­i­nac­jach mimo, że w drugim sezonie ser­i­al jest jeszcze lep­szy niż w pier­wszym. Mam ciche pode­jrze­nie, że Rachel Bros­na­han ma szan­sę na kole­jną nagrodę. Na pewno nie zagrozi jej ani Can­dice Bergen, za powrót do roli Mur­phy Brown (zresztą moim zdaniem nie wyszedł zbyt udanie) ani Debra Mess­ing za rolę w Will and Grace – to takie nom­i­nac­je które rzad­ko zamieni­a­ją się w nagrody. Za to bard­zo byłabym szczęśli­wa gdy­by Zło­ty Glob dostała Kris­ten Bell za rolę w The Good Place. Bo to jest naprawdę świet­na i wyma­ga­ją­ca rola.

 

 

Best Per­for­mance by an Actor in a Lim­it­ed Series or a Motion Pic­ture Made for Television

Anto­nio Ban­deras, Genius: Picasso

Daniel Bruhl, The Alienist

Dar­ren Criss, The Assas­si­na­tion of Gian­ni Ver­sace: Amer­i­can Crime Story

Bene­dict Cum­ber­batch, Patrick Melrose

Hugh Grant, A Very Eng­lish Scandal

U la la. Bene­dict! Ale tak serio to skan­dalem jest że Patrick Mel­rose nie ma nom­i­nacji za najlep­szy mini ser­i­al bo to był najlep­szy mini ser­i­al mija­jącego roku bez dwóch zdań. Zresztą przy całej sym­pa­tii dla resz­ty nomi­nowanych (aku­rat wszys­t­kich darzę sym­pa­tią) to Cum­ber­batch moim zdaniem zagrał w Patricku Mel­rose rolę życia. Cieszy mnie nom­i­nac­ja dla Hugh Gran­ta mam wraże­nie że w ostat­nich lat­ach Grant przy­pom­i­na coś co wszyscy wiedzieliśmy ale on upor­czy­wie starał się nam o tym nie przy­pom­i­nać. To niezły aktor. Tylko musi­ał zostać wyję­ty ze świa­ta komedii roman­ty­cznych. Jestem trochę zaskoc­zona obec­noś­cią Daniela Bruh­la w zestaw­ie­niu ale nigdy dość Daniela Bruh­la, więc to jest  nom­i­nac­ja która też cieszy. Ogól­nie podo­ba mi się ta kat­e­go­ria niezwykle.

 

 

Best Per­for­mance by an Actress in a Lim­it­ed Series or a Motion Pic­ture Made for Television

Amy Adams, Sharp Objects

Patri­cia Arquette, Escape at Dannemora

Con­nie Brit­ton, Dirty John

Lau­ra Dern, The Tale

Regi­na King, Sev­en Seconds

 Wyda­je mi się, że Amy Adams może być bard­zo pew­na swo­jej nagrody. Choć mówię to nie majac poję­cia jak poradz­iła sobie Regi­na King w Sev­en Sec­onds, Czy Con­nie Brit­ton. Nato­mi­ast zas­tanaw­ia­jące jest to, że The Tale, z Lau­rą Dern, o którym to filmie było w pewnym momen­cie bard­zo głośno nie dostał więcej niż tą jed­ną nom­i­nację aktorską. Ale chy­ba fil­mom telewiz­yjnym w świecie doskon­ałych mini seri­ali trud­niej się prze­bić. Na koniec mała radość że Patri­cia Arquette po tym „kopie” jaką dał jej do kari­ery Boy­hood znalazła sobie fajne role, bo cza­sem takie przy­pom­nie­nie sobie o aktorce wcale nie przekła­da się koniecznie na późniejsze  ciekawe propozycje.

 

 

Best Per­for­mance by an Actor in a Sup­port­ing Role in a Series, Lim­it­ed Series, or Motion Pic­ture Made for Television

Alan Arkin, The Komin­sky Method

Kier­an Culkin, Succession

Edgar Ramirez, The Assas­si­na­tion of Gian­ni Ver­sace: Amer­i­can Crime Story

Ben Whishaw, A Very Eng­lish Scandal

Hen­ry Win­kler, Barry

Och Alan Arkin w The Komin­sky Method jest doskon­ały. Ale z drugiej strony serce aż pod­skoczyło gdy okaza­ło się, że nom­i­nację dostał też Ben Whishaw za swo­ją popisową role w A Very Eng­lish Scan­dal. Ucieszyła mnie też nom­i­nac­ja dla Kier­ana Culk­i­na za Suc­ces­sion, wybit­nie nud­ny ser­i­al z niezły­mi rola­mi.  Kogo braku­je? Moim zdaniem zde­cy­dowanie Tony Shal­houb powinien dostać nom­i­nację za rolę w The Mar­velous Mrs. Maisel bo to naprawdę fan­tasty­cz­na rola. Zas­tanaw­iam się czy na nom­i­nację nie zasłużył też, Marc Maron za doskon­ałą rolę w Glow.

Best Per­for­mance by an Actress in a Sup­port­ing Role in a Series, Lim­it­ed Series, or Motion Pic­ture Made for Television

Alex Borstein, The Mar­velous Mrs. Maisel

Patri­cia Clark­son, Sharp Objects

Pene­lope Cruz, The Assas­si­na­tion of Gian­ni Ver­sace: Amer­i­can Crime Story

Thandie New­ton, Westworld

Yvonne Stra­hovs­ki, The Handmaid’s Tale

O ktoś dostał nom­i­nac­je za West­world! Bra­wo dla Thandie New­ton za to, że dostrzeżono ją w tym ogól­nie pominię­tym seri­alu. Nie będę ukry­wać tak się złożyło, że nie mam tu jakiejś fawory­t­ki, więc może tylko dodam, że jest coś fajnego w tym, że Yvonne Stra­hovsky znalazła dla siebie miejsce w poważnym seri­alu. Po jej roli w Chuck bałam się, że telewiz­ja zak­wal­i­fiku­je ją do gra­nia ład­nych blond bohaterek w seri­alach które nigdy nie są nomi­nowane do żad­nych nagród. Na całe szczęś­cie jed­nak są w telewiz­ji szanse do wyr­wa­nia się z takiej szu­flad­ki. I dobrze.

Nie będę ukry­wać, że w tym roku jeszcze nie mam jakichś oczy­wistych fawory­tów. Będzie mi trochę trud­niej niż doty­chczas upewnić, się, że na pewno zdążę wszys­tko zobaczyć przed roz­daniem nagród. Cóż tak to jest jak wypa­da grudzień z planu wypraw do kina. Ale ogól­nie wyda­je mi się, że póki co to jest rok w miarę ciekawy i nieco zróżni­cow­any. Choć chy­ba nie mamy do czynienia z żad­nym przełomem, wciąż  moż­na powiedzieć bez waha­nia że film „nagrodowy” ma się dobrze. Pytanie tylko czy w końcu ten schemat nie wykończy emocji. Przekon­amy się plus minus za miesiąc na gali prowad­zonej przez San­drę Oh i Andy Sam­ber­ga na co mogę odpowiedzieć tylko cool, cool, cool, cool.

PS: Strasznie was przepraszam jeśli jest więcej literówek niż zwyk­le ale ten tekst ma osiem­naś­cie stron, pisałam go dwa dni i to z olbrzymi­mi prz­er­wa­mi na ciche łkanie nad stanem mojego mózgu.