Cała sterta komiksów czyli Zwierz recenzje pięć nowości od Non ‑Stop Comics

Jak­iś czas temu wydawnict­wo Non-Stop Comics postanow­iło, obsy­pać Zwierza prawdzi­wym komik­sowym szczęś­ciem.  Tym razem w paczce zna­j­dowało się kil­ka zupełnie różnych komik­sów ale Zwierz z pewną przewidy­wal­noś­cią już ter­az może powiedzieć, że wszys­tkie warte są kupi­enia. Nie mniej ponieważ pewnie jeszcze nie obrabowal­iś­cie jakiegoś skar­b­ca to Zwierz postara się wam napisać coś o każdym z nich i ma nadzieję, że poz­woli wybrać ten który właśnie wam spodo­ba się najbardziej.

Na pier­wszy ogień idą Chrononau­ci, za którym sto­ją Mark Mil­lar i  Sean Mur­phy. To utrzy­mana w styl­istyce pro­dukcji przy­godowych z lat osiemdziesią­tych  his­to­ria dwóch podróżników w cza­sie. Dok­tor Corbin Quinn z fryzury przy­pom­i­na nieco Wolver­ine ale jest w isto­cie geniuszem który opra­cow­ał tech­nologię spec­jal­nych skafan­drów pozwala­ją­cych przenosić się w cza­sie – dokład­niej w przeszłoś­ci. Jego przy­ja­ciel  Dan­ny Reil­ly to niezbyt odpowiedzial­ny poszuki­wacz przygód, który jed­nak ide­al­nie nada­je się na trud­ną i karkołom­ną mis­ję sprawdzenia co kry­je his­to­ria. W cza­sie ich pier­wszej mis­ji dochodzi do wypad­ku, który uruchamia ciąg dość niespodziewanych wydarzeń. Chrononau­ci ujmu­ją przede wszys­tkim poczu­ciem humoru. To naprawdę zabawny, lek­ki komiks – który kwest­ie podróży w cza­sie  pokazu­je od nieco mniej poważnej strony. A jed­nocześnie – zgod­nie z dobry­mi zasada­mi kina przy­godowego – wszys­tko może być sza­lone i zabawne tak dłu­go jak mamy też jakieś prawdzi­we emoc­je. Tu prawdzi­wa jest przy­jaźń między Cor­binem i Dan­nym – panowie są dla siebie w stanie zro­bić naprawdę wszys­tko a także żal Corbina, że poświę­cił całe życie nauce zami­ast zająć się rodz­iną – ojcem i żoną. Ten trop jest zresztą bard­zo fajnie poprowad­zony – bo ostate­cznie okazu­je się kluc­zowy. Zwier­zowi bard­zo podobał się sce­nar­iusz ale też rysun­ki. Trud­no tu się rozpisy­wać ale to jest właśnie taka kres­ka jaką Zwierz lubi. Plusem Chrononautów jest fakt, że choć komiks ma cztery częś­ci (tak przy­na­jm­niej Zwierz znalazł w Internecie) to ten wydany przez Non-Stop Comics może sobie spoko­jnie funkcjonować jako osob­ny tom zupełnie bez szkody dla his­torii (EDIT: Poin­for­mowano Zwierza że te cztery częś­ci wszys­tkie zna­j­du­ją się w tym jed­nym tomie. Więc macie wszys­tko!). Co jest fajne bo nie zawsze jest tak, że komiks chwyci i potem człowiek zosta­je sfrus­trowany z jed­nym czy dwoma zeszy­ta­mi i bez puent. Tu tego prob­le­mu nie ma.

Kole­j­na ciekawa pozy­c­ja na liś­cie to Jezioro Ognia autorstwa Nathana Fair­bair­na i Mat­ta Smitha (ten drugim ma genial­ny biogram pod koniec tomu – składa­ją­cy się głównie z tłu­maczenia którym Mat­tem Smithem autor nie jest). His­to­ria roz­gry­wa się w XIII wieku w cza­sie kruc­jaty prze­ci­wko albi­gen­som. Ponown­ie mamy dwóch młodych (jak moż­na się domyślać – nas­to­let­nich) przy­jaciół Theo i Hugh, którzy trochę z nudów i trochę z przeko­ry postanaw­ia­ją dołączyć do kruc­jaty a właś­ci­wie do trwa­jącego oblęże­nia. Ponieważ są młodzi i jeszcze nie mieli okazji się wykazać dosta­ją zadanie – pojechać do odd­alonego o miesiąc miastecz­ka – jed­nego z siedlisk herezji. W wypraw­ie bierze udzi­ał także inkwiz­y­tor, ryc­erz który za wiele nap­a­trzył się na  okropieńst­wa wcześniejszych kruc­jat i jeszcze kilku ryc­erzy- w tym Sir Hen­ry który pojaw­ił się głównie po to by przyprowadz­ić niepoko­rnego Theo do domu. Wyprawa wyda­je się zadaniem które ma odciągnąć młodzików od niebez­pieczeńst­wa, ale prowadzi ich w sam środek kosz­maru. Bowiem niewielkie miasteczko naw­iedza­ją pot­wory, którym nikt nie jest się w stanie prze­ci­w­staw­ić.  Trud­no się zresztą dzi­wić bo dość szy­bko zaczy­namy rozu­mieć, że owe pot­wory pojaw­iły się tam … na statku kos­micznym. Opowieść doskonale łączy dwie zupełnie różne his­to­rie – z jed­nej – opowieść o ataku kos­mitów na bied­nych mieszkańców śred­niowiecznej Francji, z drugiej –  ciekawe spo­jrze­nie na europe­jskie kruc­jaty prze­ci­wko here­tykom. Zdaniem Zwierza niek­tórzy czytel­ni­cy mogą uznać kos­mitów za mniej intrygu­ją­cy tem­at, niż wierzenia Katarów (te zaś są naprawdę ciekawe). Sam komiks jest najlep­szy właśnie wtedy kiedy daje nam chwilkę odpocząć od akcji i pozwala przyjrzeć się bohaterom i cza­som w którym przyszło im żyć. Ostate­cznie jed­nak Zwierz cały czas czy­tał Jezioro Ognia z myślą, że to był­by bard­zo dobry film. Choć o ile w komik­sie takie mieszanie porząd­ków uchodzi i nawet nie dzi­wi, to w filmie rzad­ko uda­je się połączyć rzeczy tak odległe jak kruc­jaty i kos­mi­ci i otrzy­mać satys­fakcjonu­ją­cy efekt końcowy.

 Trze­ci komiks może wzbudz­ić najwięcej kon­trow­er­sji – Wbrew Naturze (t.I Prze­budze­nie) wyszło spod pióra (dosłown­ie bo jest ona autorką sce­nar­iusza i rysunków ) Mir­ki Anol­fo. Komiks opowia­da o świecie zamieszkanym  przez antropo­mor­ficzne zwierzę­ta. Ta antropo­mor­fizm objaw­ia się w tym, że właś­ci­wie zwierzę­ta te wyglą­da­ją dokład­nie jak ludzie ale np. nasza głów­na bohater­ka jest świnką więc ma ryjek i ogonek i uszy jak świn­ka a poza tym jest całkiem nor­mal­ną dziew­czyną. Nie mniej ten pomysł na antropo­mor­ficznych bohaterów ma swo­je plusy. Jakie? Przede wszys­tkim sam pomysł na świat przed­staw­iony – rząd robi wszys­tko by zachę­cić swoich oby­wa­teli by łączyli się w pary. Ale tylko takie które mogą dać potomst­wo – nie tylko homosek­su­al­izm ale też łącze­nie się w pary z przed­staw­iciela­mi nie swo­jego gatunku. Jeśli do 25 roku życia nie uda się komuś znaleźć part­nera wtedy przy­dziela go państ­wo. Nasza bohater­ka – świn­ka Leslie właśnie skończyła 25 lat.  Nie ma za dobrej pra­cy i pomysłu na siebie. Nato­mi­ast co noc śni się jej biały wilk z którym… cóż powiedzmy tak – nie gra w kar­ty. Tym­cza­sem rząd nadzwyczaj szy­bko zna­j­du­je jej ide­al­nego part­nera – bard­zo przys­to­jnego pana świnkę. Tylko nie wszys­tko jest proste – bo sny naszej bohater­ki mają w sobie coś bard­zo niepoko­jącego co chy­ba jest związane ze starożyt­ny­mi leg­en­da­mi. Zwierz nie opowie wam więcej bo his­to­ria ma w sobie sporo zwrotów akcji i sam pier­wszy tom tylko zachę­ca by czy­tać dalej. Zwierza skusiła przede wszys­tkim wiz­ja takiego zupełnie innego społeczeńst­wa – zwierz uwiel­bia kiedy autorzy wymyśla­ją jakieś własne zasady rządzące światem przed­staw­ionym. Część osób może być nieco skon­fun­dowana tym że jest to jed­nak komiks miejs­ca­mi dość śmi­ały i z antropo­mor­ficzny­mi zwierzątka­mi. Z drugiej strony – tak naprawdę dużo więcej doty­czy tu budowa­nia postaci (naprawdę niezłego) i świa­ta w którym żyją. Do tego autor­ka ma bard­zo fajną, miękką kreskę, która przy­wodzi na myśl taki kreskówkowy sposób rysowa­nia. W każdym razie Zwierz początkowo trochę krę­cił nosem a ter­az jest zach­wycony i ma nadzieję, że pojaw­ią się kole­jne tomy.

Kole­jny tom to komiks europe­js­ki a dokład­niej hisz­pańs­ki (żeby nie powiedzieć kat­alońs­ki) autorstwa El Tor­res i Jeusa Alon­so Igle­si­asa pod tytułem ‘Duch Gaudiego”. To taki komiks którego fabuła spoko­jnie mogła by się stać filmem – bo ma bard­zo fil­mowy układ. Mamy młodą matkę która ratu­je pewnego star­ca przed potrące­niem dokład­nie w tym samym miejs­cu w którym Gau­di wpadł pod tramwaj, mamy niewy­jaśnione zbrod­nie które ktoś popeł­nia w miejs­cu najsławniejszych budynków wznie­sionych według pro­jek­tów Gaudiego, mamy panią sędzie, łysego – twardego i inteligent­nego śled­czego i pytanie – czy to sam duch Gaudiego mści się za to jak trak­towane są zapro­jek­towane przez niego budyn­ki czy może to jak­iś wyrafi­nowany seryjny morder­ca. Duch Gaudiego to sprawnie opowiedziana, dow­cip­na i wcią­ga­ją­ca his­to­ria krymi­nal­na która robi coś podob­ne­go co powieś­ci Dana Brow­na (minus poczu­cie, że to co czy­tamy jest żenu­jące) – pomiędzy kole­jne akty sen­sacyjnej intry­gi wkła­da całe mnóst­wo infor­ma­cji o Gaudim, jego architek­turze i co chy­ba naj­ciekawsze – tym co się z nią stało po śmier­ci architek­ta. Duch Gaudiego to zdaniem Zwierza ide­al­ny komiks dla ludzi którzy być może nie czy­ta­ją za dużo komik­sów. Spój­na, zamknię­ta his­to­ria, z ciekawym połącze­niem  mrocznej his­torii i ponown­ie – nie takich „mrocznych” ilus­tracji. W każdym razie jeśli zna­cie kogoś kto lubi Gaudiego to komiks dla nich obow­iązkowy – bo też widać, że twór­cy pod­chodzą bard­zo emocjon­al­nie do spuś­cizny po wielkim architek­cie. Zbliża­ją się (powoli) świę­ta i wyda­je się, że Duch Gaudiego to naprawdę ide­al­ny pomysł na prezent. Może jak włoży­cie do środ­ka bilet lot­niczy do Barcelony to uzyska­cie prezent stulecia.

Ostat­ni komiks w paczce to Odrodze­nie (Tom pier­wszy: Jesteś wśród przy­jaciół) autorstwa Tima See­ley i Mike’a Nor­tona. His­to­ria jest jak z dobrego hor­roru – pewnego dnia w małym miasteczku w Wis­con­sin, gdzie zawsze jest zim­no i leży śnieg,  zmar­li wraca­ją do życia. Może gdzie indziej wywołało by to panikę ale nie w Wis­con­sin. Tu jest to tylko kole­jny prob­lem dla Dany Cypress, lokalnej polic­jan­t­ki (i co ważne cór­ki lokalnego sze­fa policji) która ter­az musi sobie radz­ić z kon­sek­wenc­ja­mi tych wydarzeń, a do mias­ta ścią­ga­ją religi­jni fanaty­cy i rzą­dowi spec­jal­iś­ci – wszyscy stara­ją­cy się znaleźć odpowiedź na pytanie co się właś­ci­wie stało. Do tego ukochana sios­tra naszej bohater­ki, sama padła ofi­arą morder­st­wa – nie wie kto ją zamor­dował, ale ponieważ nie umarła do koń­ca to może poprosić swo­ją siostrę o śledzt­wo (a jed­nocześnie ukry­wać fakt, że nie jest do koń­ca żywa przed ojcem). Zwierz wciąż korzys­ta z fil­mowych porów­nań ale czy­ta­jąc komiks miał wraże­nie takiego mik­su gdzieś pomiędzy Far­go a Pozostaw­iony­mi. Z jed­nej strony mamy opowieść o małej społecznoś­ci w której dzieje się coś bard­zo dzi­wnego i niepoko­jącego, z drugiej to też opowieść o rodzinie – zwłaszcza o sios­tra­ch i o takim zaskaku­ją­co nor­mal­nym (niekiedy) życiu wraz ze swoi­mi zmarły­mi. Odrodze­nie doskonale budu­je napię­cie więc jak tylko skończy się pier­wszy tom to człowiek od razu wyglą­da drugiego. I pewnie się pojawi bo to może być hit zwłaszcza dla tych którzy lubią dzi­wne his­to­rie z dreszczykiem.

To tyle na dziś. Ale Zwierz wam powie, że nawet nie wiedzi­ał jak brakowało mu wydawnict­wa Non-Stop Comics (które w dużym stop­niu opiera swo­ją ofer­tę na komik­sach wydawnict­wa Image Comics, które ma w swo­jej ofer­cie naprawdę świetne tytuły) dopó­ki nie pow­stało. Jasne Zwierz jak każdy lubi komiksy DC i Mar­vela i chęt­nie sięg­nie po komiks europe­js­ki (na którym się zresztą dużo bardziej wychował, bo u Zwierza w domu łat­wo było znaleźć komiksy bel­gi­jskie i fran­cuskie a amerykańskie już niekoniecznie) ale brakowało mu czegoś pomiędzy. To znaczy komik­sów rysowanych w sty­lu amerykańskim ale nie będą­cych częś­cią więk­szego świa­ta Mar­vela czy DC.  Zwłaszcza, że choć zwierz lubi komiksy zaan­gażowane (ma nawet na nie osob­ną półkę z dala od tytułów o super bohat­er­ach) to lubi też zwykłą rozry­wkę – tylko może niekoniecznie cią­gle o tych samych bohat­er­ach w różnych kon­fig­u­rac­jach. I tu właśnie wchodzi Non- Stop Comics które ofer­u­je podob­ną rozry­wkę, ale jed­nak z inny­mi posta­ci­a­mi, domknię­ty­mi cyk­la­mi i w ogóle nieco inne pod wzglę­dem este­ty­ki czy tem­aty­ki. Zresztą jeśli będziecie się zas­tanaw­iać nad sprezen­towaniem komuś komik­su to wyda­je się, że sięg­nię­cie po tytuły od Non-Stop Comics daje więk­szą szan­sę na trafie­nie w coś czego obdarowywany jeszcze nie ma a co może mu się spodobać.

Na koniec jak zwyk­le o cenach – więk­szość komik­sów kosz­tu­je w przy­pad­ku Non- Stop Comics 40 zł – za wyda­nia śred­niej gruboś­ci, na dobrym papierze i w bard­zo miłych gład­kich okład­kach. Grub­sze komiksy (np. Jezioro Ognia) kosz­tu­ją 46 zł. Nato­mi­ast pewnym zaskocze­niem był Duch Gaudiego bo to komiks wydany w twardej opraw­ie i taki za które inne wydawnict­wa pewnie by sobie policzył dużo więcej – tu cena to pięćdziesiąt parę zło­tych – aku­rat tyle ile moż­na wydać na prezent np. na Mikoła­j­ki. W każdym razie – cenowo nie jesteśmy w jakimś niebie ale jest na tyle dobrze, że moż­na sobie co pewien czas kupić intere­su­ją­cy nas tytuł. W końcu nie musimy czy­tać wszys­tkiego. Choć Zwierz nie ukry­wa… korci.

Ps: Wszys­tkie omaw­iane dziś przez Zwierza komiksy znalazły się w paczce od Non-Stop Comics co oznacza, że Zwierz nie zapł­cił za nie ani grosza. Jed­nak sam wpis nie jest spon­sorowany. BTW – pisząc ten wpis zwierz roz­mon­tował pier­wszą górę komik­sów leżącą u niego na biurku. Dru­ga – zaw­ier­a­ją­ca głównie man­gi właśnie doczekała się na swo­ją kole­jkę – więc być może już niedłu­go – pier­wsze w his­torii blo­ga recen­z­je man­gi! Takie cza­sy! Tyle do czytania!