No to Wii czyli zwierz i najlepsza zabawka świata

Zwierz powró­cił dziś z pięknego mias­ta Ams­ter­dam z którego przy­wiózł­by cud­owne pamiąt­ki ale jak na razie zgu­bili mu bagaż na lot­nisku wpraw­ia­jąc zwierza w nas­trój co najm­niej śred­ni. No ale do rzeczy — w Ams­ter­damie oprócz chodzenia na kon­cer­ty, jeżdże­nia na row­erze i oglą­da­niu zbyt dużej iloś­ci obrazów Rem­bran­ta i wiel­kich mis­trzów holen­der­s­kich ( i małych mis­trzów holen­der­s­kich) zwierz miał okazję pograć w Wii. Otóż dla tych którzy nie wiedzą Wii to odpowiedź Nin­ten­do na nowe kon­sole Playsta­tion i Xbox. W prze­ci­wieńst­wie do pozostałych kon­soli Wii różni się jed­nym drob­nym ele­mentem — zami­ast mor­dować pada i ćwiczyć prze­ci­w­stawne kciu­ki Wii wyma­ga od gracza by naprawdę ruszał ręką gdy uda­je że gra w tenisa lub robił wymach ramienia kiedy ma rzu­cać kulą lub machać obiema ręka­mi kiedy gra w jakąś bijatykę. Widzi­cie kiedy zwierz był mały doskonale pamię­tał jak trud­no było zor­ga­ni­zować było jakąś grę ze zna­jomy­mi. Odrzućmy na bok his­to­ryj­ki o tym jak kiedyś dzieci­a­ki masowo bie­gały po boiskach. U nas znalezienia pił­ki boiska i wystar­cza­jącej iloś­ci osób, które chci­ały grać było kosz­marem. Zwierz ma co praw­da bard­zo miłe wspom­nienia kiedy jed­nego lata grał w palan­ta ( coś jak base­ball ale z łatwiejszy­mi zasada­mi) ale cóż z tego kiedy nikt nie umi­ał w następ­nym roku przy­pom­nieć sobie zasad. Wii daje nato­mi­ast tą cud­owną przy­jem­ność jaką jest granie ze zna­jomy­mi w jakąś grę sportową tylko że zasady są proste i moż­na grać w mieszka­niu. Zapewne stwierdzi­cie że zwierz nie doce­nia prze­by­wa­nia na świeżym powi­etrzu — oczy­wiś­cie tego Wii nie da ale z drugiej strony alter­naty­wa dla Wii jest prze­cież nie świeże powi­etrze ale siedze­nie przed Playsta­tion ( nie miej­cie złudzeń zwierz uwiel­bia Playsta­tion ) które nie jest nawet w połowie tak fajne jak granie w Wii. Co praw­da jest w tym coś sza­lonego — wymyślić grę w której uda­je się że odbi­ja się piłkę palką a tym­cza­sem macha się małym białym pilotem z zaan­gażowaniem nie mniejszym niż gdy­by chodz­iło o mecz na sta­dion­ie NY Yan­kees. Nie mniej jeśli zwierz odnosi się zazwyczaj scep­ty­cznie do tego rodza­ju nowoś­ci to tym razem jest abso­lut­nie zach­wycony ( choć pis­to­let Wii wzbudzał w nim wąt­pli­woś­ci zan­im sobie nie postrze­lał do wirtu­al­nych rzutków). Zwierz dowiedzi­ał się też jeśli chodzi o kopan­ki to jest to ten rodzaj gier w których zwierz jest dobry nieza­leżnie czy trzy­ma w ręku pada, pilota czy klaw­iaturę;) Jedy­na wada Wii jaką zwierz może uznać za dyskwal­i­fiku­jącą ( zwierz musi znaleźć przy­czynę dla której kon­so­la ta jed­nak nie osiągnęła spodziewanego sukce­su ) to fakt że aby w nią grać potrze­ba dużo miejs­ca i mało tłuką­cych się rzeczy w pomieszczeniu;)

tyle na dziś bo zwierz jest trochę zmęc­zony i bard­zo zły gdyż w jego bagażu zna­j­dowało się tyle cud­ownych dóbr przy­wiezionych z Ams­ter­damu jak np. książ­ka o jed­nym z najs­tarszych kin w tym mieś­cie czy komiks Super­man : Red Son o tym co by było gdy­by człowiek ze stali zami­ast w USA wylą­dował w ZSRR. Nie mniej jutro zwierz powinien dojrzeć do tego by napisać wam recen­zję fil­mu Fan­tasty­czny Pan Lis który obe­jrzał w kinie które wyglą­dało pros­to jak z jego pra­cy magisterskiej.