?
Hej
Zwierz pomysł na ten wpis trzymał pod czaszką już od pewnego czasu. Dzisiejszy wpis nie jest bowiem omówieniem zjawiska, ani prostą wyliczanką, jest przewodnikiem. Otóż, przez lata swojej pop kulturalnej pasji i szaleńczych pogoni za informacjami zwierz stał się posiadaczem pewnej ( zdecydowanie nie specjalistycznej ) wiedzy na temat zagranicznych talk show. Zwierz który pisał już o fenomenie człowieka za biurkiem, pytającego gościa o wszystko i o nic nie chce was zanudzać jeszcze raz tymi samymi obserwacjami. Nie mniej chce wam dać drodzy czytelnicy ( którzy być może jesteście równie wprawni co zwierz wtedy najwyżej porównamy notatki) drogowskaz co wpisywać w youtube kiedy szukacie wywiadu z gwiazdą, i czego można się spodziewać. Zwierz nie podaje też tytułów show bo nie porównuje tu całych programów, jedynie ich prowadzących ( zwłaszcza część z wywiadem z aktorem czy inną sławą). Zwierz ma nadzieje, że się na coś przyda w kształtowaniu waszej własnej pop kulturalnej manii a on sam nareszcie wyrzuci z głowy mnóstwo obserwacji ( po to powstał ten blog!)
1.) David Letterman – człowiek prowadzi swój program tak długo, że gwiazdy które przychodziły do niego jako dzieci zdążyły się już dorobić własnych dzieci. Bo do Lettermana przez te wszystkie lata ( pierwszy show zaczął prowadzić w latach 80) przyszyli chyba wszyscy, którzy kiedykolwiek liczyli się w amerykańskiej popkulturze. Niestety ten długi staż wydaje się być zarówno plusem jak i zdecydowanym minusem jego programu. Z jednej strony – z częścią gwiazd wydaje się znać zdecydowanie lepiej niż zwykły prowadzący z gościem. Z drugiej strony – niekiedy wydaje się znudzony swoja rolą osoby zadającej wciąż te same pytania. I to nie w przenośni ale dosłownie, Letterman to jeden z tych prowadzących którzy potrafią kilka raz zadać w przeciągu kilku lat dokładnie te same pytania gwieździe, i niekiedy nawet nie wydaje się szczególnie zainteresowany odpowiedzią. Ale wizyta u Lettermana to oznaka statusu – tam wysyła się gwiazdy pierwszej wielkości, tych którzy grają głównie role w twoich filmach, tych którzy są obecnie na topie. Wydaje się z resztą że Lettermanowi mało kto odmawia bo pojawiają się u niego gwiazdy które rzadko widać w innych programach. Nie mniej trzeba stwierdzić, że od czasu do czasu udaje się Lettermanowi w potoku słodkości i komplementów zadać pytanie czy porszyć kwestie problematyczną od której inni trzymają się z dala – najwyraźniej przypominając dlaczego zyskał sobie tak dużą popularność. A jeśli chcecie zobaczyć coś naprawdę zabawnego koniecznie przejrzyjcie sobie wszystkie występy Bruce’a Willisa u Lettermana – panowie się przyjaźnią a wywiady jednego z drugim to jedna z zabawniejszych rzeczy jaką znajdziecie w telewizji.
2.) Jimmy Kimmel -wywiady Kimmela zwierz lubi – bo to prowadzący zdyscyplinowany ( zdaniem zwierza bardzo widać, że swoja karierę zaczynał w radiu),który potrafi słuchać i zadawać banalne nawet pytania tak by były ciekawe ( oraz pokusić się raz na jakiś czas o zadanie pytań zdecydowanie nie banalnych). Kimmel jest bardzo dowcipny ale nie stara się przebić swojej gwiazdy, doskonale zadając sobie sprawę, że jego rolą jest raczej sprawiać by inni byli zabawni. Ale co ciekawe nie czyni to show nudnym, wręcz przeciwnie show Kimmela dostarczył nam więcej internetowych virali niż jakikolwiek inny opisywany tu show. Wymiana ciekawych wyznań między nim a jego ówczesną dziewczyną Sarą Silverman żyły przez pewien czas własnym życiem, dowcip o Mattcie Damonie na wywiad z którym Kimmel nigdy nie miał czasu był jednym zabawniejszych jakie pojawiały się w tego typu show. Natomiast nic nie pobije skeczu o Klubie Przystojnych Mężczyzn który zawsze zwierza bawi. Minusem show Kimmela jest to, że dopiero wspina się do absolutnej czołówki talk show więc nie zawsze znajdziemy u niego największe gwiazdy, z drugiej strony jego wywiady bardzo szybko trafiają do sieci na jego oficjalna stronę co jest plusem
3.) Jimmy Fallon – chyba najmłodszy w całym zestawieniu, nieco chyba zaskoczony posiadaniem własnego show o tak dobrej godzinie. Fallon bardziej niż inni przyjmuje perspektywę fana nie mogącego uwierzyć, że trafiła mu się taka fajna fucha jak prowadzenie talk show. Choć wywiady u niego, z rzadka bywają naprawdę zabawne, to prowadzący ma jednak sporo energii i raczej sympatyczne usposobienie. Część zaproszonych gości zna osobiście a nawet tych których nie zna jest w stanie namówi na wiele. Jako, że Falllon ewidentnie nie zrealizował swojego marzenia o karierze muzycznej bardzo często śpiewa, gra na gitarze czy tańczy, nie jednokrotnie zapraszając do tego także swoich gości, co niekiedy jest zabawne, niekiedy zaś wprowadza element niepotrzebnego chaosu. Minusem jest to, że przychodzą do niego raczej aktorzy mniej znani, albo może raczej młodzi. Co więcej klipów z programu Fallona jest w Internecie zaskakująco mało I głównie koncentrują się wokół wizyt członków obsady Zmierzch.
4.) Jay Leno – zwierz nigdy nie zrozumiał popularności jego show – które ze wszystkich tu wymienionych ma najwyższą oglądalność. Leno jest prowadzącym nudnym, zdaniem zwierza mało dowcipnym i zaskakująco często nie nadążającym za swoim rozmówcą. Do tego ma irytujący zwyczaj zadawania tych samych pytań które zadali przed nim już wszyscy. Ale to tego typu show, w którym przede wszystkim chodzi o wypromowanie produktu – stąd też przede wszystkim rozmowa toczy się wokół tego co dana gwiazda przyszła zareklamować , w dużo mniejszym stopniu dotyczy jej samej. Często wywiady zamieniają się więc w artystyczne wyrecytowanie tego co wszyscy znamy z opisów prasowych. Konikiem Leno są samochody, które kolekcjonuje i właściwie tylko wtedy kiedy ma okazję porozmawiać ze swoimi gośćmi o motoryzacji ożywia się nieco. Plusem jest to, że Leno jest drugi po Lettermanie jeśli chodzi o ilość odwiedzających go gwiazd i ich status ( jako jeden z nielicznych miał u siebie np. Obamę), minusem – fakt, że trudno znaleźć wideo z tego show w Internecie, a nawet jeśli się znajdzie zaskakująco często okazują się one koszmarnie nudne.
5.) Conan O’Brien – wielki przegrany zamieszania wokół prowadzenia wieczornych talk show to na tle opisanych już prowadzących postać wyjątkowa. O’Brien jest bardziej komikiem niż prowadzącym co zdecydowanie widać w jego talk show. Jego dowcipy są ostre, zdecydowanie nie brzmią jak czytane z kartki, a on sam gotowy śmiać się przede wszystkim z samego siebie. Nie mniej jednak jego dość ekspresyjna osobowość szybko rozprzestrzenia się na sam wywiad, i często udziela się samym udzielającym wywiadu. Conan jest przy tym mniej statyczny od swoich kolegów po fachu i wręcz wydaje się, że jest w stanie skorzystać z każdej okazji by wstać zza swojego biurka. Co prawda jego wywiady prędzej będą się toczyć wokół absolutnie nie ważnych z punktu widzenia promowanej produkcji, czy nawet życiorysu gwiazdy tematów, ale za to jest to prawdopodobnie jedyny tego typu show który miejscami jest tak zabawny, że można spaść z krzesła. Co więcej mimo złośliwości Conan wydaje się prowadzącym raczej miłym i z całą pewnością nie agresywnym. Szkoda, że w skutek przetasowań trafił do stacji, której prawie nikt nie ogląda przez co niestety nie przychodzą do niego najpopularniejsze gwiazdy. Plusem jest to, że nikt Conana nie krępuje i nie każe mu siedzieć za krzesłem i kiwać głową czego zdecydowanie nie umie tak po prostu robić
6.) Creig Freguson – Szkot który podbija amerykańską telewizję nie zdarza się często więc zdecydowanie nie może go zabraknąć na liście zwierza. Nie jest to dobry prowadzący to zwierz musi od razu zaznaczyć. Rozmowa wcale go nie interesuje, więcej – nie za bardzo interesują go odpowiedzi na jego własne pytania. Nie słucha dobrze przerywając gościom co chwila, bądź wikłając ich w rozmowę na tematy, które nie mają żadnego sensu. Jest jednak coś sympatycznego w tej jego anarchii. Trzeba z resztą przyznać, ze zdecydowanie lepiej czuja się u niego gwiazdy z Anglii ( każdy anglik ma obowiązek odwiedzić rodaka w czasie promowanie programu za granicą), niż biedni amerykanie którzy nie za bardzo wiedza o co chodzi. Nie mniej zwierz Creiga lubi za kilka rzeczy z których jedna jest absolutna obsesja na punkcie Doktora Who ( facet trzyma TARDIS na biurku) a drugą – konkurs na najlepszego gracza na harmonijce wśród gwiazd. Jeśli ktoś umie dobrze grać na harmonijce wystarczy że udowodni to w programie a może wygrać złotą harmonijkę. Zaskakujące jest to, że taką nagrodę wygrało już całkiem sporo gwiazd. Co zwierz wam poleca to każdą wizytę Hugh laurie u Fergusona, a także wizytę Jima Parsonsa, z którym Freguson zaskakująco dobrze się dogaduje i :”czyta” listy od fanów
7.) Ellen Degeneres – nie do końca obecność Ellen pasuje do tego zestawienia bo jej program nadawany jest w paśmie daytime co jest zupełnie innym rodzajem programu ale zwierz umieszcza jej show tutaj ponieważ to najbliższy żeński odpowiednik znanych prezenterów programów nadawanych późną nocą ( no może poza Chelsea Lately ale to show nadawany przez E! i prawie nikt naprawdę ważny do niego jeszcze nie przychodzi bo to nówka). U Ellen jako że jest przedpołudnie jest sympatycznie i bezkonfliktowo – rozmawia się przede wszystkim o rodzinie, urządzaniu domu, a gospodyni programu nie wypuszcza gości bez uroczych prezentów albo. bielizny ( Ellen przez lata rozdawała gościom majtki w których grzecznie przychodzili na następny wywiad). Ellen przepytuje wszystkich od gwiazd filmowych po uczestników reality show. Zawsze uśmiechnięta i pogodnie nastawiona nie zadaje trudnych pytań ale często angażuje gości w gry np. w skojarzenia. Ogólnie jest miło i sympatycznie ale na całe szczęście bez porównania mniej łzawo niż u Oprah, której zawsze emocjonalnego Show zwierz nigdy nie był w stanie obejrzeć.
8.) Jonathan Ross – zwierz przenosi się teraz do Anglii bo tam jak zwykle – robią zakasująco dobrą telewizję. Jonathan Ross to nie brytyjski Letterman ( ta rolę ma tam Parkinson, którego show było kiedyś nawet nieco kontrowersyjne ale teraz jest bardzo grzeczne i bardzo angielskie) ale przychodzą do niego wszyscy, którzy chcą się promować w Anglii. Ross mający także swój program radiowy zachowuje się w czasie tych wywiadów jak radiowiec – jego pytania nigdy nie są zadawane bez pewnej pasji, zawsze stara się być dowcipny, i ma na tyle dużo refleksu by wiedzieć z czego można żartować, a co sprawi że gwiazda poczuje się niekomfortowo. Sprawia przy tym sympatyczne wrażenie, choć jak większość brytyjskich prowadzących nie boi się od czasu do czasu zakląć. Specyfiką jego show ( przeniesionego z BBC do ITV ale bez szkody dla dostępności) jest trzymanie wszystkich gości w jednym monitorowanym pokoju co umożliwia niekiedy przerwanie wywiadu konwersacją z osobą trzecią – zwierz powie że to nawet dobry pomysł kiedy rozmowa się nie klei. To za co zwierz lubi Rossa to kompetencja – to zdecydowanie wielbiciel kina ale i popkultury jako takiej – zwłaszcza komików. Jego rozmówcy nigdy nie musza tłumaczyć mu od samego początku kim jest np. Iron Man co dla zwierza jest zdecydowanym plusem. Poza tym Ross naprawdę wydaje się część swoich gości lubić co zawsze podoba się zwierzowi
9.) Graham Norton – Po co sadzać na kanapie jedną osobę kiedy można cztery. Norton zaprasza zawsze kilkoro gości o różnym stopniu sławy, częstuje ich winem i piwem ( w amerykańskich talk show pije się wodę) i zadaje im raczej standardowe pytania. Tym jednak co sprawia, że zwierz lubi show Nortona jest fakt, że po pierwsze – bardzo często dochodzi do interakcji między siedzącymi na kanapie gwiazdami, które same sobie zaczynają zadawać pytania ( zaskakujące jak często ludzie siedzący na jednej kanapie są pod wrażeniem że znaleźli się z inna sławną osobą w tym samym show) – zazwyczaj zdecydowanie ciekawsze od tych, które mógłby im zadać prowadzący. Po drugie – zwierz lubi jego dość kpiarski ton – nigdy nie jest nie miły dla swoich gości, ale z całą pewnością nie jest czołobitny. Często zdarza mu się powiedzieć coś co wszystkim chodzi po głowie, ale jakoś nikt nie mówi tego głośno. Trzeba jednak przyznać, że zawsze czyni to takim tonem, że nie budzi to jakichś szczególnych kontrowersji. Nie mniej jednak chyba najzabawniejsze w całym show są momenty kiedy prowadzący nic nie mówi tylko pozwala rozmawiać swoim gwiazdom. Bo jak to zwykle bywa – rozmowy są bez porównania ciekawsze od wywiadów.
10.) Alan Carr – Carr to komik obdarzony bardzo wysokim głosem i aparycją typowego przedstawiciela mniejszości seksualnych – zwierz nie pisze tego ze złośliwością czy dlatego, że maniakalnie tropi przedstawicieli mniejszości seksualnych. Po prostu Carr uczynił ze swojej orientacji seksualnej pewien znak rozpoznawczy, który widać też w jego programie ( inaczej niż u Nortona, który też jest gejem ale nie ma to żadnego znaczenia). Podobnie jak Norton częstuje on swoich gości alkoholem choć wydaje się zwierzowi, że jest on zamierzenie jak najprostszego gatunku. Carr nie jest kompetentnym prowadzącym, który robi research – wręcz przeciwnie – często przyznaje się, że nie widział jakiegoś filmu, nie czytał książki czy nie zna dokładnie szczegółów z życia gościa. Nie jest też dla swoich gwiazd super przyjemny, często się z nich dość otwarcie naśmiewając. Ale o dziwo to czyni ten show bardzo ciekawym do oglądania. Jeśli tylko rozmówca wyczuje kontekst rozmowy dostajemy zdecydowanie zabawniejszy i swobodniejszy wywiad niż w większości innych programów. Ponownie jednak nie jest to program chamski, jak mogło by się z opisu wydawać. Raczej zgodnie ze swoja nazwą „Chatty Man” to program, w którym nie ma miejsca na poważne rozmowy ale raczej na pogaduszki. Które zdaniem zwierza ogląda się całkiem miło. Carr niestety nie ma dostępu do największych gwiazd, których tak lekceważąco nie można traktować, ale ci którzy do niego przyjdą udzielają zazwyczaj dość uroczych wywiadów.
Dobra to najważniejsza dziesiątka. Najważniejsza bo taki talk show w dziennej i wieczornej telewizji jest zdecydowanie więcej. Zwierz jednak nauczył się przez lata by omijać programy takiej jak The View ( pięć histerycznych kobiet i jeden biedny rozmówca) czy Live with Regis and Kelly ( 12 minut tego samego wywiadu za każdym razem kiedy ktoś przychodzi, łącznie z dokładnie tymi samymi pytaniami, i prowadzącym zupełnie nie rozumiejącym o co chodzi). Oczywiście na naszym rynku taki talk show w stylu amerykańskim ( a właściwie chyba bardziej angielskim) prowadzi Kuba Wojewódzki ale jego problemem jest brak konkurencji. Gdyby ktoś miał dobry konkurencyjny Show Wojewódzki musiałby przestać powtarzać w każdym odcinku dokładnie tą samą formułę. Nie mniej zwierz uważa że jego program wcale nie jest taki zły. Choć może nie przystający do polskiej telewizji.
Zwierz ma nadzieje, że pomógł nie rozeznanym, od rozeznanych czeka na propozycje, uwagi lub nie daj boże poprawki. A wszystkich normalnych pozdrawia i informuje, że u nas w świecie pop kulturalnych szaleństw pogoda ładna i wszyscy mają się dobrze.
Ps: Zwierz wspina się do góry po drabinie społecznej. Wczoraj brał udział w wydarzeniu kulturalnym po którym dostał tzw. gift bag. Co prawda były w nim tylko reklamy bankowości dla instytucji, czekoladki i apteczka pierwszej pomocy ale zwierz nie narzeka.