Hej
Zwierz już od dłuższego czasu gratulował sobie że nie dał się wplątać w zacieśniającą się sieć telewizyjnych seriali. Cóż bowiem z tego że na bieżąco śledzi kilka tytułów inne zaś zna jedynie pobieżnie ograniczając się do jednego odcinka raz na jakiś czas kiedy nie został przywiązany do telewizora. Może oglądać co chce kiedy chce i gdzie chce. O tak zwierz uciekł od bycia więźniem programu telewizyjnego. Niestety zwierz musi przyznać po obejrzeniu właściwie wszystkich pierwszy odcinków interesujących go produkcji, że bycie więźniem godziny emisji to najmniejszy problem z jakim można się zmierzyć. Człowiek przez te cztery miesiące swojego życia kiedy seriale mają przerwę zapomina jak uzależniające jest przejmowanie się cudzymi losami – teraz kiedy znów przypomina mu się o jego ulubionych bohaterach okazuje się że decyzja czy obejrzymy następny odcinek w małym stopniu zależy od nas. Okazuje się że emocje jakie czuje się oglądając telewizję czy solidaryzując się ze swoim bohaterem są silniejsze nawet od naszej ( czy może tylko zwierzowej) potrzeby wolności. Nie wyobrażajcie sobie tego źle – kiedy moi znajomi zapraszają mnie na imprezę tego samego wieczoru którego w telewizji jest House – zapominam całkowicie o wyimaginowanym doktorze i koncentruje się tych rzeczywistych ludziach. Ale z drugiej strony w następnym tygodniu zależy mi żeby zobaczyć co dzieje się dalej. Nie jestem w stanie powiedzieć czy to uzależnianie się od seriali jest tylko próbą wypełnienia swojego życia dodatkowymi emocjami czy też odpowiedzią na świat w którym co raz mniej się nam przydarza, mamy mniej trosk i musimy sobie prawdziwe tragedie zastępować wymyślonymi. Wiem natomiast że jest to stan w który łatwo wpaść i z którego paradoksalnie łatwo wyjść ( nie mówię tu rzecz jasna o patologii). Z resztą mechanizm każący nam obejrzeć jeszcze jeden odcinek jest dość powszechny – nie znam nikogo kto dostawszy sezon serialu na DVD nie oglądałby go jak szalony zapominając o śnie i prawdziwym życiu. W porównaniu z serialami marihuana to mały pikuś – jej palenie nie zajmuje kilku dni a skutki nie zawsze są takie jak porzucenie całej pracy na tydzień;)
Zwierz musi też wyznać że zrobił coś czego absolutnie robić nie powinien – zajrzał do doniesień z Kongresu Kultury Polskiej gdzie znów rozmawiano jak pokonać największego wroga kulturę popularną, uczynić z Szymborskiej idola masowej wyobraźni oraz poprawiano sobie humor stwierdzeniem że z kultury popularnej to nic nam nie zostanie bo jest ona jak guma do żucia. Oczywiście rozmowy prowadzili między sobą ludzie którzy podobnie jak krytykowany już przeze mnie Zanussi o kulturze popularnej mało wiedzą i co gorsza wiedzieć nie chcą. Siedząc w swoim gronie wzajemnie się nakręcają czując się od wszystkich lepszymi. zachowują się tak jakby nie wiedzieli że ich kultura wyższa to po prostu starsza guma do żucia która z czasem zamiast być rozrywką stała się sztuką. Z resztą niekiedy mam wrażenie że ci twórcy uważają że lepiej bylo by żeby ludzie nie mieli żadnego dostępu do kultury niż żeby broń boże wysłuchali Mozarta jako melodii w tle czołówki serialu. Cóż zwierz chce obwieścić że jego zdaniem człowiek powinien korzystać z kultury. To jaka to będzie kultura zależy tylko od niego.