Anioł bezpański czyli zwierz o Dominion

Hej

Na blogu zwierza powinien być jeszcze gdzieś ślad jego wyciecz­ki do kina na film Legion. zwierz nie pamię­ta z niego wiele poza tym, że był śred­nio strawny powodował nagły atak facepalmów i grał w nim umęc­zony Paul Bet­tany dla którego w ogóle warto się było zapoz­nać z całą pro­dukcją. Stąd kil­ka miesię­cy temu zdzi­wie­nie zwierza wzbudz­iła infor­ma­c­ja że zaplanowano wypro­dukowanie seri­alu opartego o tą niezbyt pory­wa­jącą pro­dukc­je. Zwierz doszedł do wniosku, że sko­ro ktoś bierze tak marny film i decy­du­je się zro­bić z niego ser­i­al to musi mieć jak­iś bard­zo dobry pomysł na całość. Inaczej nikt by nie zgodz­ił się na real­iza­cję takiego pomysłu. Dlat­ego tez zwierz zde­cy­dował się mimo wielu zas­trzeżeń obe­jrzeć przy­na­jm­niej pier­wszy odcinek Domin­ion i zas­tanow­ić się co dalej.

Zwierz doszedł do wniosku, że sko­ro ktoś robi ser­i­al na pod­staw­ie marnego fil­mu to ma nań dobry pomysł. Był to wniosek chy­ba odrobinę za bard­zo optymistyczny

Zaczni­jmy od tego, że jak na ser­i­al telewiz­yjny dodatkowo pokazy­wany na stacji Syfy (dlaczego nikt im nie powiedzi­ał że warto zmienić w Polsce sposób zapisu :) pro­dukc­ja ma spory roz­mach. Wiz­ja świa­ta 25 lat po ataku rozwś­ciec­zonych zniknię­ciem Boga aniołów jest  całkiem ciekawa. Ludzie żyją w zamknię­tych mias­tach otoc­zonych mura­mi gdzie z tego co zrozu­mi­ał zwierz — różne panu­ją oby­cza­je. W Vegas gdzie mieszka­ją nasi bohaterowie i gdzie nad głowa­mi mieszkańców rezy­du­je przy­chyl­ny ludziom Archan­ioł Michał rządy sprawu­je kilku osobowa rada, zaś lud­ność podzielona wedle numerków żyje albo w luk­susach gwaran­towanych przez poko­je dawnych hoteli albo w biedzie przy czym chy­ba nie aż tak strasznej bo jakieś tam rac­je żywnoś­ciowe są. Szan­sę na awans społeczny daje wstąpi­e­nie do wojs­ka które zaj­mu­je się ochroną mias­ta. Państ­wo zda­je się kon­trolować wszys­tkie rejony życia ale nie mam wiz­ji total­i­tarnej — bardziej pol­i­cyjną Sys­tem zaś jest pozostałoś­cią pier­wszych lat po tym jak ludzie zamknęli się w mias­tach. Swo­ją wielkość mias­to zawdz­ięcza reak­torowi ato­m­owe­mu który najwyraźniej dziel­ni mieszkań­cy Vegas zbu­dowali sami z siebie (zwierz był­by bard­zo ciekawy jak im się to udało). Mias­to jest bez­pieczne, nie tylko otoc­zone murem ale strzeżone przez skom­p­likowany sys­tem zabez­pieczeń i armię. Właś­ci­wie nic wielkiego od daw­na się nie stało więc wszyscy siedzą i czeka­ją aż pojawi się wiel­ki Wybraniec który zaprowadzi wszys­t­kich ku lep­sze­mu jutru.

Kto zamaw­iał dziel­nego szla­chet­nego bohat­era bez osobowości?

Tak mniej więcej wyglą­da punkt wyjś­ciowy his­torii, który wcale nie jest taki zły. Tak oczy­wiś­cie wiel­ka woj­na ludzi z podły­mi anioła­mi jest  kre­tyńs­ka i  w ogóle całe to napędzane reak­torem Vegas jest trochę bez sen­su ale w sum­ie dawno nie było seri­alu który by tak odważnie tworzył świat przed­staw­iony nie łapiąc się za bard­zo naszej rzeczy­wis­toś­ci (OK może dla amerykanów to Vegas jest nieco bliższe temu co widzą na co dzień ale dla takiego zwierza jest to trochę kos­micz­na przestrzeń). Zwierz uwiel­bia oglą­dać takie nieco inne światy i społeczeńst­wa – może wychodzi ze zwierza socjolog ale zawsze pomysł na to jak funkcjonowało­by społeczeńst­wo w sytu­ac­jach ekstremal­nych budzi zain­tere­sowanie zwierza. Im bardziej sce­narzyś­ci się do tej wiz­ji przyłożą tym bardziej zwierz jest zain­try­gowany No i tu właś­ci­wie plusy seri­alu się kończą — bo o ile bard­zo miło jest oglą­dać taki inny świat, poz­nawać jego zasady i zwycza­je, to chci­ało­by się mieć za prze­wod­ników nieco ciekawszą zgra­ję niż bohaterowie seri­alu. A ci nieste­ty — są prz­er­aża­ją­co wręcz nieo­ry­gi­nal­ni  — aż odnosi się wraże­nie, że ktoś losował ich z wielkiego kapelusza stereo­typów popkultury.

Poz­na­j­cie Michała. Michał jest aniołem i cier­pi. Z tego powodu ma tylko jeden wyraz twarzy

Nasz główny bohater Alex to chy­ba najlep­szy przykład tego niezbyt twór­czego pode­jś­cia do postaci. Oczy­wiś­cie jest nieza­leżny, niepoko­rny i niezbyt zad­owolony ze swo­jej pozy­cji społecznej prag­ną­cy czegoś więcej. Właś­ci­wie przez cały odcinek jesteśmy przekony­wani że to prze­cież człowiek dziel­ny, szla­chet­ny o dobrym ser­cu. Gdy­byśmy jed­nak do koń­ca nie zajarzyli, że jest dziel­ny i dobry to na wszel­ki wypadek dodano wątek pozbaw­ionej rodziny dziew­czyn­ki którą się nasz bohater opieku­je. Dlaczego? Bo jeśli nie masz w zanadrzu innych narzędzi dziecko pod ręką zawsze wskazu­je na szla­chet­ność bohat­era. Do tego twór­cy zde­cy­dowali się, że nasz bohater rzecz jas­na będzie bez­nadziejnie zakochany(z wza­jem­noś­cią) w córce jed­nego z rządzą­cych miastem członków rady. Bo bohater zakochany to bohater dobry. Prawdę powiedzi­awszy jego dobroć i szla­chet­ność zastępu­ją w seri­alu wszys­tkie inne cechy charak­teru łącznie z inteligencją czy poczu­ciem humoru. Jest to postać tak stras­zli­wie bezbar­w­na że spoko­jnie moż­na sobie wyobraz­ić odcinek bez niego i też było­by ciekaw­ie. Sko­ro nasz główny bohater wręcz promie­ni­u­je dobrem, czas na wycią­ganie z kapelusza kole­jnych stereotypów.

Antho­ny Head gra tego złego i prze­biegłego. Zwierz już go lubi

Ktoś zamaw­iał złego poli­ty­ka? Wystar­czy sprowadz­ić Bry­tyjczy­ka (tym razem uwiel­biany przez zwierza Antho­ny Head) dać mu odpowied­nio dobrze skro­jone ciuchy i kil­ka cyn­icznych zdań. I proszę naty­ch­mi­ast wiemy, że człowiek ten zapewne nie ma dobrych intencji a jeśli mówi o dobru mias­ta to chce zyskać jak najwięcej dla siebie. Nieste­ty chy­ba nieco wbrew intencjom sce­narzys­tów Head jest na tyle dobrym aktorem że przy­cią­ga zde­cy­dowanie więcej uwa­gi, niż miałkie posta­cie poboczne — co spraw­ia, że mamy ochotę nie raz przyk­las­nąć kiedy prze­maw­ia np. pod­waża­jąc konieczność pokłada­nia wiary w Wybrańcu czy odkłada­nia zaplanowanych uroczys­toś­ci (chy­ba jako jedyny przeczy­tał podręcznik poświę­cony pod­sta­wowym zachowaniem społeczeństw i wie jakie kon­sek­wenc­je ma odwołanie takiej imprezy w ostat­niej chwili) to brz­mi on rozsąd­niej od wszys­t­kich pozostałych postaci.  Co nie zmienia fak­tu, że jego zachowanie jest trag­icznie wręcz schematy­czne — jak więk­szoś­ci postaci.

  Sko­ro del­e­gac­ja z innego mias­ta to same kobi­ety to oczy­wiś­cie będą one chodz­iły w dzi­wnych stro­jach z kap­tura­mi. Prze­cież to takie oczywiste.

Sko­ro mamy tego dobrego tego złego musimy dorzu­cić jeszcze kil­ka postać dru­go­planowych. Konieczny będzie więc jak­iś tajem­niczy bohater — tu doskonale nada­je się Archan­ioł Michał — niech nie zmienia wyrazu twarzy, mówi poje­dynczy­mi słowa­mi, i będzie ogól­nie cier­pią­cy — trud­no powiedzieć czy z racji losu ludzkoś­ci czy z racji tego że syp­ia z bard­zo ład­ną panią z zarzą­du mias­ta (ogól­nie wszys­tkie panie w tym seri­alu są bard­zo ładne — jeśli pani jest nieład­na i gru­ba znaczy że opę­tana). Niby ma w widzu budz­ić niepokój ale jest trochę w tej swo­jej tajem­nic­zoś­ci den­er­wu­ją­cy bo wyglą­da jak­by to wszys­tko go abso­lut­nie nic nie obchodz­iło. Ewen­tu­al­nie jak­by zmi­ana wyrazu twarzy prz­eras­tała możli­woś­ci aktorskie gra­jącego go Toma Wis­do­ma. Poza tajem­niczym Michałem mamy jeszcze ukochaną bohat­era — dziew­czę ładne, delikatne  i dobre, rywala do ręki ukochanej bohat­era — szczurzego i niegod­nego zau­fa­nia, dobrego ojca ukochanej bohat­era — szla­chet­nego gen­er­ała z wąt­pli­woś­ci­a­mi, mamy wspom­ni­ane wcześniej ubo­gie dziecię, i egzo­ty­czną del­e­gację z innego mias­ta  — no dosłown­ie pełen przegląd z kat­a­logu “I ty wybierz sobie przewidy­wal­ną postać”.

Domin­ion ma pewne prob­le­my z efek­ta­mi spec­jal­ny­mi — to co powin­no budz­ić niepokój widza — czyli super zbro­je aniołów wyda­ją się zro­bione z plas­tiku. Chy­ba że to taka tech­nolo­gia. Plas­tik zagłady

Do tego pewnym prob­le­mem Domini­um są efek­ty spec­jalne. Póki wszys­tko roz­gry­wa się w niewielkim pomieszcze­niu gdzie tylko coś musi mru­gać w tle dopó­ty jest okej. Gorzej kiedy okazu­je się, że trze­ba pokazać zbro­ję Anioła czy jego skrzy­dła. Wtedy nieste­ty widać, że mamy do czynienia z pro­dukcją telewiz­yjną i nieste­ty to co miało wyglą­dać prz­er­aża­ją­co czy majes­taty­cznie wyglą­da po pros­tu strasznie sztucznie. Zwłaszcza zbro­je aniołów przy­pom­i­na­jące trochę zbro­ję Dra­c­uli z fil­mu Fran­cisa For­da Cop­poli są śred­nio udane. Zresztą w ogóle wyda­je się ze  trochę oszczęd­zono tu na kostiu­mach bo jak na to, że mamy dwadzieś­cia pięć lat różni­cy i życia w niedob­o­rach to ciuchy zaskaku­ją­co mało się zmieniły. Zresztą sporo rzeczy się nie zmieniło, jak np. wys­trój pomieszczeń który jest bard­zo z naszych cza­sów. A miejs­ca­mi taki jak­by nic się nie stało. Co dzi­wi bo pewnie jed­nak w którymś momen­cie weszły­by jakieś mody — cho­ci­aż­by właśnie związane z demon­strowaniem że niedobo­ry mogą niek­tórych mieszkańców mias­ta nie dotyczyć.

Zwierz może jest cyn­iczny ale na razie naj­fa­jniejszy z całego seri­alu jest ten plakat

Twór­cy zde­cy­dowali się poczęs­tować nas godzin­nym pilotem w cza­sie którego postanow­ili postaw­ić swój staran­nie zbu­dowany świat do góry noga­mi. Zwierz strasznie nie lubi takich sce­nar­iuszy które opier­a­ją się niemal wyłącznie na rozkłada­niu na częś­ci pier­wsze świa­ta przed­staw­ionego. Zwierz już się cieszył na wiz­je poszuki­wa­nia wybrań­ca przez kil­ka sezonów ale kiedy zobaczył, ile wątków twór­cy postanow­ili roze­grać w jed­nym odcinku to nieco się zniechę­cił. Bo tu próbu­je się roze­grać w prze­ciągu godziny przeszłość i ter­aźniejs­zość  a na dodatek w sposób zaskaku­jąc nieciekawy kreu­je się przyszłość. Szko­da bo gdy­by tak sce­narzyś­ci się wstrzy­mali i dali nam więcej cza­su na poz­nawanie świa­ta było­by to zapewne dużo ciekawsze. Tu oczy­wiś­cie pad­nie zapewne pytanie czy zwierz będzie oglą­dał dalej. trud­no powiedzieć, z jed­nej strony świat przed­staw­iony jed­nak trochę zwierza pocią­ga — bo lubi kiedy nawet najdzi­wniejsze wiz­je przyszłoś­ci mają w sobie coś odrobinę intrygu­jącego. Z drugiej strony… kur­czę ile moż­na się męczyć z tak nud­ny­mi posta­ci­a­mi. Góra dwadzieś­cia min­ut w tygod­niu ale 45? Zwierz naprawdę nie wie czy chce takiego towarzyst­wa. W każdym razie nawet jeśli zwierz zde­cy­du­je się na jakieś powroty to nie będzie was do nich szczegól­nie zachę­cał. Domin­ion to taki typowy ser­i­al gdzie uroczy blon­dyn okazu­je się zbaw­cą ludzkoś­ci. Jak­by naprawdę trze­ba było w uroczych blon­dy­nach to przeko­nanie jeszcze utwierdzać.

Ps: Zwierz pewnie jeszcze będzie próbował kilku nowych seri­ali ale pewnie nie będzie pisał tylko na zwierzu tylko coś opisze też na Seryjnych więc trzy­ma­j­cie rękę na pulsie obu blogów.

Ps2: Chy­ba pobil­iś­cie nowy reko­rd drodzy czytel­ni­cy – link z filmikiem do mop­sów prze­branych za bohaterów Gry o Tron zwierz dostał więcej razy niż infor­ma­cję że Bene­dict Cum­ber­batch będzie w Krakowie :)