Do utraty tchu czyli zwierz i kwestia truchtu

Hej

Dzisiejszy wpis poruszy prob­lem który od dłuższego cza­su przykuwa uwagę zwierza. Otóż wyda­je się że w dziedzinie akty­wnoś­ci fizy­cznej cała nasza kul­tura osza­lała ostat­ni­mi cza­sy na punkcie sportu tak niewin­nego a zarazem kon­trow­er­syjnego jak bie­ganie. W najbliższych tygod­ni­ach ulice wielu miast zostaną zamknięte dla podłych prze­chod­niów i użytkown­ików komu­nikacji miejskiej oraz samo­chodowej by wol­ny­mi uli­ca­mi mogli pobiec kole­jni bie­gacze. Bie­gi takie które odby­wały się jed­no­ra­zowo ter­az odby­wa­ją się hur­towo bo niemal każ­da fir­ma od pro­du­cen­tów mar­garyny poczy­na­jąc na Nike kończąc prag­nie mieć swój tłum ubrany w takie same koszul­ki który bieg­nie  z punk­tu A do punk­tu B ze świado­moś­cią że zaraz dostanie zawału. No tak powiecie nie ma się co dzi­wić bie­ganie kojarzy się prze­cież ze zdrowym trybem życia a która fir­ma nie chci­ała­by się tak kojarzyć. Ale to chy­ba nie tylko kwes­t­ia najprost­szego zabiegu reklam­owego. Zwierz zwró­cił ostat­nio uwagę jak częs­to w czołówkach filmów pojaw­ia się bieg­ną­cy bohater a właś­ci­wie bohater­ka. Jog­ging stał się obow­iązkowym niemal ele­mentem mówią­cym nam o charak­terze bohat­era. Nie tylko w najprost­szej inter­pre­tacji — bie­ga bo chce być w formie czy być zdrowym, ale bie­ga znaczy uporząd­kowany, bo ma czas na wszys­tko. Najczęś­ciej następ­na sce­na odby­wa się już w pra­cy gdzie po treningu nie ma śladu. Bie­ganie nie jest tu tylko czyn­noś­cią ale ele­mentem charak­teru — co więcej czy­ta­jąc cyk­le artykułów zachę­ca­ją­cych do upraw­ia­nia tego sor­tu ( w tym celu­je Gaze­ta Wybor­cza) moż­na dojść do wniosku że tak istot­nie jest. Zwierz nie chce  dyskredy­tować bie­gaczy ale tak naprawdę bie­ganie to tylko bie­ganie — czyn­ność uza­leż­ni­a­ją­ca i wcale nie taka zdrowa. Zwierz przeszedł­by wobec zjawiska niezrażony gdy­by nie fakt że wie jaki wpływ ma na ludzi kul­tura. A prze­cież nie ukry­wa­jmy — dla człowieka którego odcią­ga się od biur­ka trud­no znaleźć coś nie zdrowszego niż bie­ganie ( nie łudźmy się że ludzie będą bie­gać rozsąd­nie — prędzej pójdą na któryś z 10 kilo­metrowych biegów by naciągnąć sobie wszys­tkie mięśnie) co więcej u więk­szoś­ci ludzi zadzi­ała prosty mech­a­nizm — sko­ro nie lubię bie­gać to nie ruszę się zupełnie. Zwierz ma wraże­nie że pozy­c­ja bie­ga­nia w naszej kul­turze wyni­ka z fak­tu że tak naprawdę zapom­nieliśmy o czyn­noś­ci dużo prost­szej i zdaniem zwierza przy­jem­niejszej jaką jest chodze­nie- w USA w niek­tórych częś­ci­ach  miast nie ma chod­ników, w artykułach chodze­nie wyparł nordic walk­ing — tym­cza­sem chodze­nie jest przy­jemne i zupełnie nie męczące. Dostęp­ne dla każdego. Zwierz kiedy jest ład­nie nie może się wręcz od niego uwol­nić i musi wyjść z domu żeby chodz­ić. Ale ponieważ się przy tym nie męczy i nie ujaw­nia siły charak­teru to czyn­noś­ci ta się nie liczy. Zwierz jed­nak się nie martwi tylko idzie przez mias­to rozglą­da­jąc się wokoło i podzi­wia­jąc to co roz­mazu­je się tym co przez mias­to biegną

Ps: Dziś mało pop­kul­tur­al­nie ale i zwierza cza­sem nur­tu­ją sprawy inne i musi­cie to zwier­zowi wybaczy