Hej
Tego postu nie powinni czytać : a.) ci którzy oglądają Mad Men i nie są na bieżąco i nie widzieli jeszcze odcinka 4 serii ,, Suitcase” b.) Ci którzy nie są na bieżąco i nie zaczęli jeszcze oglądać 4 serii, 3 serii i 2 serii c.) ci którzy chcą zacząć oglądać ten cudowny serial d.) ludzie których ten serial zupełnie nie interesuje.
Mogą zaś czytać ci którzy a.) widzieli odcinek ,, Suitcase” b.) Nie mają zamiaru oglądać serialu i mogą sobie o nim poczytać c.) ci którym nie przeszkadzają spoliery.
Ok teraz nie będzie że zwierz zdradza niechętnym ludziom fabułę. A teraz do rzeczy. Zwierz obejrzał sobie najnowszy odcinek Mad Men ,, Suitcase” i odnosi wrażenie że zobaczył coś co zbliża się do perfekcji. Takie odcinki kręci się zazwyczaj pod koniec serii a tu jeszcze kilka odcinków zostało nam do finału tym sympatyczniej czekać na następne. Oto główny bohater Don Draper i jego współpracowniczka Peggy zostają w agencji skończyć reklamę walizek Samsonite. Wiem co myślicie i od razu muszę was skorygować – w odcinku tym zasadniczo rzecz biorąc nic się nie dzieje – jeśli wyobrażacie sobie wybuchający między bohaterami romans to oglądacie zły serial. Przez 45 siedzą i gadają. Ok – nie tylko siedzą – jedzą, dużo piją i wysłuchują relacji z jednego z najkrótszych meczów bokserskich w historii. Ale przede wszystkim rozmawiają – Peggy która właśnie kończy 26 lat i jest co raz bardziej świadoma ile poświęciła dla kariery ( pamiętajcie to lata 60) nie wie czy ma Dona podziwiać czy nienawidzić, z kolei Draper ze sceny na scenę traci swoją nieprzeniknioną maskę człowieka który zawsze wie co powiedzieć, i który umie trzymać emocje na wodzy. Ten odcinek mógłby być przegadany ale nie jest – co więcej wiele czai się tu pod powierzchnią – Peggy łączy z Donem tajemnica o której chcą i nie chcą rozmawiać, z kolei Don musi wykonać jeden telefon którego za nic wykonać nie chce. Ten odcinek spokojnie moim zdaniem można było by przerobić na film telewizyjny i też by się sprzedał. Co więcej rzadko zdarza się by w odcinku w którym nikt nie strzela, nie ma żadnej bomby i nikt nie umiera dowiadywać się tak wiele o bohaterach. Trzeba powiedzieć że taki zabieg pewnie by się nie udał ( 45 minut z dwiema osobami we współczesnej telewizji i nikt nie ma spluwy!) gdyby nie świetna gra. Jon Hamm przez cały odcinek dekonstruuje Drapera do tego stopnia że kiedy pod koniec odcinka widzimy go przebranego, uczesanego w czystej koszuli wiemy że to tylko bardzo krucha fasada – trudno po tym patrzeć na Drapera tak samo jak wcześniej ( przynajmniej zwierzowi). Z kolei Moss jako Peggy tak łatwo mogłaby przeszarżować a jest… cóż idealnie wyważona. Oczywiście możecie się dziwić że zwierz tak zachwyca się jednym odcinkiem serialu ale rzadko w telewizji widzi się coś o czym chce się myśleć, po czym widzi się prawdziwy wysiłek twórców, aktorów i scenarzystów. Tak moi drodzy zwierz lubi rzeczy ładne, a jeszcze bardziej lubi rzeczy idealne. A ten odcinek był prawie idealny.
Zwierz podejrzewa że jego dzisiejszy wpis będzie miał stosunkowo małą liczbę wejść. Mad Men nie jest bardzo popularny ani w USA ( choć bardzo nagradzany) ani w Polsce – a szkoda bo to naprawdę świetny serial ( o czym zwierz już pisał).