Hej
Notka pisania później niż zwykle ale zwierz ma wymówkę z którą trudno wdać się w polemikę. Oto wczoraj odbyło się drugie spotkanie czytelników zwierza (w sumie to czytelniczek bo czytelnicy płci męskiej niestety nie dopisali). Zwierz mógłby was zapewnić ze było fajniej niż fajnie i milej niż miło ale dochodzi do wniosku, że ci co byli wiedzą, zaś ci co nie byli będą tylko zgrzytać zębami. A że już wczorajszemu spotkaniu towarzyszyło trochę zgrzytania zębami (wygląda na to, że mamy czego sobie wzajemnie zazdrościć) to zwierz nie chce pogłębiać frustracji wśród czytelników. Nie mniej warto zauważyć, że spotkanie wiązało się z przywdzianiem przez uczestników mundurka fanowskiego — prawie wszyscy na spotkaniu mieli koszulkę z Sherlockiem, Doktorem lub jak zwierz z Lokim. Zwierz jest wielce rad, że fani nie tylko porozumieli się co do wartości bloga zwierza i jego osoby (co zwierza nadal zdumiewa) ale także wyborów modowych.
Jak mówi hasło reklamowe — dwóch prawników jeden dyplom no i dwa świetnie skrojone garnitury.
Dziś jednak będzie o czymś innym. Zwierz zazwyczaj stara się być we wszystkim pierwszy. Napisać jako pierwszy recenzję, pójść do kina zanim jeszcze ktokolwiek ma szansę, dowiedzieć się o jakimś trendzie przed wszystkimi. Ale nie zawsze. Niekiedy zwierz bywa zmęczony, niekiedy zwierz nie ma po prostu ochoty a czasem zdarza się zwierzowi odrobina niebezpiecznej przekory — jak wszyscy oglądają, czytają to zwierz nie musi. W przypadku odkrytego przez zwierza dwa dni temu serialu Suits powód był jeszcze inny. Co roku zwierz obstawia które seriale będzie oglądał a którym podziękuje. Nie da się oglądać wszystkiego nie da się podążać za każdą pełną zachwytów opinią no i przede wszystkim — nie wszystko co pokazują jest tego warte. Suits z opisu nie wyglądało szczególnie ciekawie — kolejny serial prawniczy dziejący się w Nowym Jorku, w którym genialny prawnik i jego niesłychanie zdolny ale nie posiadający dyplomu pomocnik rozwiązują kolejne sprawy. Zwierz chyba nie musi wam mówić, że to nie brzmi jak opis serialu, który podbije świat. A jednak- pierwszy sezon zyskał bardzo pozytywne opinie, a po kolejnym Suits zaczęło się pojawiać na wszystkich listach seriali, które trzeba oglądać. Zwierz uznał, że nie ma się co dłużej ociągać, przekonywać samego siebie, że nie ma miejsca na kolejny serial w napiętym kalendarzu (1 września już stresuje zwierza jak pierwszy dzień szkoły) zwłaszcza, że ostatnio zwierz porzucił kilka produkcji (ostatni sezon True Blood przebił pewien poziom przy którym zwierz jeszcze się dobrze bawi) a kilka obejrzał tak szybko (Dziewczyny HBO skończyły mu się po jednym wieczorze), że potrzebował czegoś nowego.
Zaskakujące jest to, że bardzo trudno nie polubić naszego głównego bohatera i całego serialu
I dobrze że zdecydował się przestać boczyć i obejrzeć w końcu serial o którym tyle się mówiło. Zwierz jak możecie się domyślać kompletnie przepadł. To co zapowiadało kolejny nudny procedural, w którym mamy sprawę dwóch prawników i łkających świadków okazało się być czymś jednak odrobinę innym. Po pierwsze prawo o jakim mowa w serialu wcale nie jest prawem karnym. Oczywiście zdarzają się rozprawy sądowe ale większości przypadków nasi prawnicy z jednej z najlepszych spółek prawniczych w mieście załatwiają wszystko jeszcze przed rozpoczęciem procesu. Co więcej w większości przypadków nie są to sprawy karne ale gospodarcze ewentualnie pozwy zbiorowe. Nasi bohaterowie to nie biedni obrońcy z urzędu, to ci znienawidzeni przez wszystkie inne seriale obrońcy z dobrze prosperującej firmy prawniczej, którzy bronią i reprezentują wielkich tego świata. Zmiana perspektywy dobrze robi serialowi. Zamiast kolejnych odcinków gdzie nasi zazwyczaj źle opłacani i niezwykle przejęci prawnicy starają się udowodnić, że eksmisja samotnej matki w środku lutego w chwili kiedy jest w trakcie chemioterapii a jej dziecko nie ma nawet sanek, widzimy jak działa prawo (a właściwie jak wyobrażamy sobie, że działa prawo) w firmach gdzie duże pieniądze przechodzą z rąk do rąk. Zwierz złapał się na tym, że po raz pierwszy od dawna nie mógł powiedzieć o czym będzie następny odcinek — bo o ile pula smutnych spraw ze szczęśliwym zakończeniem jest skończona to wystarczy postawić tylko jedną stopę na gruncie prawa gospodarczego czy korporacyjnego a zyskujemy miliony nowych możliwości.
Mike nasz młody niedoświadczony i pozbawiony dyplomu bohater przewyższa większość swoich kolegów jednym. Jest niesamowicie inteligentny.
Ale nie prawo jest głównym plusem serialu. Właściwie jeśli zwierz miałby być szczery, to prawo jest tam traktowane odrobinę po macoszemu. Najważniejsze sa dobrze napisanie postacie i ciągłe interakcje pomiędzy nimi. W samym centrum opowieści mamy dwóch bohaterów — jeden Harvey Specter to najlepszy z najlepszych korporacyjnych prawników. Jego garnitury lezą nienagannie, jego uwagi zawsze są celne, potrafi być w jednej chwili czarujący w drugiej bezwzględny. Nie przegrywa, nigdy się nie poddaje. Kobiety co prawda nie rzucają mu się same w ramiona ale poderwać jakąś to nie problem, zwłaszcza, że jego apartament z niesamowitym widokiem na miasto budzi co najmniej uczucie zazdrości. Oczywiście Harvey nie przepada za tym, że powinien grać według reguł, bo jak każdy tego typu człowiek chce za wszelką cenę wygrać. Wydawało by się że nie jest to bohater łatwy do polubienia. Ale każdy kto widział serial może zaręczyć, że nie sposób go nie lubić. Dlaczego? Przede wszystkim dlatego, że to w sumie miły facet. Serio, wcześniej czy później okazuje się, że jest skłonny stawać po stronie pokrzywdzonych (choć spraw pro bono nie cierpi) a emocje których jak twierdzi nie ma jednak od czasu do czasu biorą w nim górę. Ale o tym jaki jest Harvey przekonujemy się powoli — dzięki jego współpracownikowi Mikeowi Rossowi. To zdolny młody chłopak, który ma jeden problem. Nigdy nie uczęszczał do Harvardu. Więcej, nawet nie jest prawnikiem, przez większość swojego życia zajmował się zdawaniem za innych testów do szkół prawniczych. Ale o dziwo nie jest to tajemnica tylko Rossa. Bo Specter doskonale zdawał sobie z tego sprawę przyjmując go do pracy. Teraz obaj panowie pracują razem, dzielą sekret i wynikające z niego niebezpieczeństwo dekonspiracji. Choć trzeba powiedzieć, że o tym że Ross nie ma żadnego dyplomu często powala się nam zapomnieć. Dlaczego? Między innymi dlatego, że Ross to niesamowicie zdolny facet, z fotograficzną pamięcią i olbrzymim urokiem osobistym.
Teoretycznie panowie nigdy nie rozmawiają o uczuciach i emocjach. Teoretycznie.
No właśnie rozegranie relacji pomiędzy dwoma tego typu bohaterami może być różne. Jeden może być podły drugi miły, jeden bezwzględny drugi pełen uczuć, jeden może być nauczycielem drugi posłusznym mistrzem. Ale właśnie na tym polega siła Suits. Nasi bohaterowie nie mieszczą się w sztywnych ramach. Są sceny w których Harvey zachowuje się trochę jak przystojny odziany w garnitur i znający poprawny szyk zdania mistrz Yoda, są takie kiedy obaj zachowują się jak dwóch chłopców świetnie bawiących się w poważnych prawników (dowcipne wymiany zdań między nimi czy wzajemne naśmiewanie się z siebie to jedne z lepszych momentów serialu), są i sceny gdzie to Ross poucza Harveya na co ten nawet się godzi. I choć pomiędzy naszymi bohaterami istnieje dość silna podległość służbowa ( Mike robi to co każe mu Harvey) to jednak od pierwszego odcinka nie mamy wątpliwości, że obaj panowie są na dobrej drodze by zostać najlepszymi przyjaciółmi. Zwierz nie wie zbyt wiele o męskiej przyjaźni, co nie jest dziwne zważywszy na fakt, że nie jest mężczyzną ale zawsze wyborażał sobie, że w jakimś stopniu wygląda ona tak jak przedstawiono to w serialu. Oczywiście w serialu wszyscy muszą wygłaszać dowcipne (serio Suits ma świetne błyskotliwe miejscami dialogi) i celne uwagi ale takie pomieszanie pozornego chłodu z prawdziwym przywiązaniem — wydaje się zwierzowi bardzo na miejscu.
Dla wielu ten gid nic nie znaczy dla wielu oznacza, że autorzy Suits dokładnie oglądali Firefly
Jednak gdyby był to kolejny bromance w świecie szklanych ścian i garniturów za 15 tys. dolarów zwierz nie dalby się uwieść. Do serialu dopisano jeszcze kilka genialnych postaci, które sprawiają, że jest po prostu lepszy od większości prawniczych produkcji. Gina Torres (znana wszystkim fanom Firefly) gra szefową naszych bohaterów. Kiedyś mentorka Harveya dziś osoba, która każe sobie przynieść na biurko podpisaną umowę. Jej postać jest fajna, bo nie jest to tylko — ostra ale surowa szefowa. Jej przyjaźń z Harveyem pokazuje ludzką twarz bohatera, a także, że pomimo bardzo wysokiego mniemania o sobie on także musi komuś podlegać, czy mu się to podoba czy nie. Do tego jest od swojej szefowej niższy co go przygnębia. Zwierz zawsze się cieszy, kiedy w serialu pojawia się kobieca postać, wobec której nasz niepokonany i pewny prawnik musi się opowiadać i meldować. Prawdziwą perełką jest za to rola Ricka Hoffmana (który mignął zwierzowi w takiej ilości seriali, że zwierz ma wrażenie że grał praktycznie wszędzie) który gra Louisa Litta, prawnika który z powodu skomplikowanej struktury korporacyjnej także nadzoruje Mike’a. Louis jest chyba najlepiej napisaną postacią serialu (zwierz nie widział jeszcze wszystkich odcinków !) — z jednej strony bardzo chcemy go nie lubić — widać że bardzo chciałby mieć urok Harveya ale zamiast tego pozostaje mu zżerająca go ambicja i brak umiejętności dyplomatycznych. Ale to nie jest zły prawnik. Wręcz przeciwnie — serial udowadnia, że to prawnik znakomity znający się na rzeczy a przy tym niezwykle lojalny wobec firmy. Trochę nam go żal, trochę czujemy że nigdy nie osiągnie sukcesu, którego pragnie ale także można od czasu do czasu postarać się go zrozumieć. No i jest to postać naprawdę znakomicie zagrana.
Jedna z najciekawszych serialowych postaci z jaką zwierz się zetknął. Chciałby go nie lubić a nie może.
I to by wystarczyło ale w serialu są jeszcze dwa rodzynki — pierwszy to postać Donny sekretarki Harveya. Zwierz uwielbia każdą scenę w której pojawia się ta postać. Z jednej strony gra się tu stereotypem wszechmocnej sekretarki, która wie wszystko, wszystko potrafi załatwić i wszystko słyszała. Z drugiej wydaje się że Donny wszyscy się trochę boją z powyższych powodów. Nie mniej to postać ciekawa, samodzielna, która naprawdę nie jest jedną z tych zawsze gotowych wszystkim pomóc na zawołanie postaci. Bardzo przypomina zwierzowi postać Christiny Hendricks z Mad Men — innej wszechmocnej budzącej respekt sekretarki. Druga postać to Rachel — researcherka w firmie, która zajmuje niżą od naszego bohatera (którym zdecydowanie jest Mike) pozycję w firmie bo nigdy nie zdała do szkoły prawniczej. Jej postać jest ciekawa bo z jednej strony jest niżej w hierarchii niż nasz bohater z drugiej wie o funkcjonowaniu firmy i okolicach więcej od niego. Oczywiście od razu nasuwa się nam myśl, że dziewczyna ma służyć jedynie jako punkt wyjścia do jakiegoś biurowego romansu ale szybko okazuje się, że ma własny rozum i potrafi posiadaną wiedzę wykorzystywać nie tylko po to by subtelnie uwodzić naszego bohatera z którym i tak się nie umówi.
Jest coś takiego w rudych bohaterkach imieniem Donna co właściwie gwarantuje sympatię zwierza.
Dodatkowo Suits kupiły zwierza jeszcze jednym. Wyglądem. Serial kręcono chyba rzeczywiście w Nowym Jorku (nie dajcie się zwieść większość Nowojorskich Seriali kręci się w Kalifornii). I to w takim Nowym Jorku do którego nie często zaglądamy. Zamiast spędzać czas na zakupach, w hotelach czy Central Parku siedzimy głównie w finansowej części miasta gdzie ludzie w garniturach przebiegają między jednym a drugim budynkiem ze szkła i stali. Ale sfilmowane to jest tak, że nie sposób nie westchnąć z zachwytu. Zwierz który kocha Nowy Jork korespondencyjnie musi stwierdzić, że to jeden z ładniejszych portretów jaki zaserwowano miastu. Ale nie tylko zdjęcia NY robią wrażenie. To serial który dzieje się w pięknych czystych cudownie urządzonych firm prawniczych gdzie krzesła są jednocześnie ładne i wygodne grzbiety wszystkich książek są idealnie równe a widok z okna zwala z nóg. Do tego oczywiście dochodzą tytułowe garnitury, szyte na miarę, układające się doskonale na naszych prawnikach, ich klientach i prawnikach stron przeciwnych. Jeśli jeszcze dodamy, że zarówno męska jak i żeńska część obsady prezentuje się w swoich strojach nader korzystnie to nagle dostajemy jeden z najładniejszych seriali jakie zwierz oglądał od dawna. Być może nie jest to argument który przemawia do wielu czytelników zwierza ale zwierz jest czuły na estetykę oglądanych seriali.
Miło wiedzieć, że nasi pewni siebie panowie w trzyrzędowych garniturach w końcu muszą przyjść na dywanik do tej pani.
Możecie się zastanawiać, czy ma sens by zwierz pisał o serialu, który leci już od dwóch lat. Zwierz widzi sens a właściwie widzi dwa główne powody. Po pierwsze zwierzowi serial się niesamowicie spodobał i nie mógł on już się dłużej powstrzymywać by swoich przemyśleń nie przelać na papier (ile to jest dla serialu dwie serie :p). Druga sprawa — zwierz raz czy dwa okazał się tym, którego porady naprowadziły kogoś na coś o czym teoretycznie wszyscy wiedzą ale jednak pozostał ktoś kto o danej produkcji nie słyszał. Tak więc zwierz apeluje byście nie postępowali jak zwierz i nie odkładali seansu Suits na później. Tacy ładnie panowie w takich ładnych garniturach nie lubią czekać (a poza tym o ile zwierz się nie myli serial leci na którymś z polskich kanałów!)??
Ps: Jeśli chcecie przejrzeć zdjęcia ze spotkania ze zwierzem są na jego facebookowej stronie, którą zawsze możecie tak od niechcenia polubić :P