Seks, Komputery i Wampiry czyli co tam panie w serialach

Hej

Zgod­nie z zapowiedz­ią zwierz cho­ru­je co oznacza zale­ganie z poczu­ciem bez­nadziejnoś­ci na różnych płas­kich powierzch­ni­ach z ekranem w zasięgu wzroku. Zwierz musi przyz­nać że takie zale­ganie ma swo­je plusy i minusy. Plusem jest fakt, że zwierz obe­jrzał sobie wczo­raj trzy ciekawe odcin­ki seri­ali na które pewnie nie miał­by cza­su w nor­mal­ny poniedzi­ałek. Minus jest taki, że zaległszy na kil­ka godzin u rodz­iców obe­jrzał odcinek Klanu. I jest ter­az pewien że jeśli tylko gdzieś zna­jdzie swo­je opowiada­nia które pisał jak miał 13 lat to może wyciąć z nich dialo­gi i wysłać do TVP. To mniej więcej ten sam poziom sprawnoś­ci autorskiej. Serio, zwierz nie oglą­dał Klanu od lat, ale to zawsze było takie złe?  Wraca­jąc jed­nak do dobrych seri­ali – zwierz postanow­ił że nie będzie wytężał za bard­zo mózgu i po pros­tu wam napisze kil­ka słów o kilku seri­alach. A o czym będzie ? O Mas­ters of Sex które wró­ciło, o Halt and Catch Fire które przekroczyło rubikon, i o True Blood które tanecznym krok­iem zbliża się ku koń­cowi. Czyli misz masz seri­alowy. A no i oczy­wiś­cie pełen spoilerów.

True Blood zde­cy­dowało się zro­bić coś czego nie robiło od bard­zo daw­na. Zaśmi­ać się same z siebie. Brawo

Zaczni­jmy od Mas­ters of Sex – zwierz nie chce dawać pełnej recen­zji (będzie o nich dziś na Seri­alowych) ale musi wam powiedzieć że to jest niesamowite jaki ten ser­i­al jest dobry. Dlaczego? Po pier­wsze ze wzglę­du na sposób nar­racji w odcinku – sposób w jaki sce­narzyś­ci odnoszą się do ostat­niej sce­ny poprzed­niego sezonu i jej następstw, oraz to jak nas zwodzą. Cały czas jesteśmy przeko­nani, że oglą­damy początek roman­su. I rzeczy­wiś­cie ale… no właśnie zabieg sce­narzys­tów, którzy zwodzą nas byśmy pod koniec mogli stanąć oko w oko z prawdzi­wą naturą związku bohaterów jest doskon­ały. Zwłaszcza, że dość odważnie pro­ponu­ją nam spo­jrze­nie na tą samą his­torię z dwóch per­spek­tyw, co właś­ci­wie się praw­ie nie zdarza. I rzeczy­wiś­cie, dosta­je­my niby te same sce­ny ale widz­imy je zupełnie inaczej. Zwierz uwiel­bia kiedy twór­cy ekspery­men­tu­ją ze sposobem nar­racji. Ten odcinek przekon­ał zwierza dodatkowo że brak nom­i­nacji do Emmy dla Michela Sheena to olbrzymie nieprozu­mie­nie. Jego William Mas­ters to jed­na z najbardziej odrzu­ca­ją­cych i fas­cynu­ją­cych postaci jakie chodzą obec­nie po ekranie. Z jed­nej strony wcale go nie lubimy – za to jak trak­tu­je swo­ja żonę, asys­ten­tkę, matkę, dziecko. Z drugiej – coś w nim jest – pod tym odrzu­ca­ją­cym nieprzy­jem­nym wręcz lekko psy­chopaty­cznym typem jest ktoś abso­lut­nie fas­cynu­ją­cy. Na tyle fas­cynu­ją­cy że nie dzi­wimy się Vir­ginii (zwierz naprawdę uwiel­bia Lizz Caplan) że nie może się od niego uwol­nić. Doskon­ałe jest też to, że cały ten odcinek od razu przy­pom­i­na jak dobrze są napisane posta­cie w tym seri­alu i jak nieoczy­wisty jest rozkład naszych sym­pa­tii. To jeden z niewielu seri­ali gdzie żona i kochanka są pokazane jako miłe, sym­pa­ty­czne i zaprzy­jaźnione kobi­ety – do tego stop­nia, że zaczy­namy się źle z fak­tem, że jed­na oszuku­je drugą. Poza tym ten ser­i­al ma coś takiego, że dokład­nie w chwili w której kończy się odcinek wzbiera w zwierzu głód następ­nego. Och jak dobrze że znów jest na co czekać.

  Taki dobry ten pier­wszy odcinek drugiego sezonu, zwierz sie nie spodziewał a właś­ci­wie bał się że nie będzie taki dobry

Dobra a przy okazji czeka­nia Halt and Catch Fire zmieniło ostat­nio kat­e­gorię z seri­ali które zwierz po pros­tu oglą­da na ser­i­al na który zwierz czeka a potem prze­chowu­je odcinek jeden dwa dni w pamię­ci tylko po to by móc myśleć że będzie mógł go obe­jrzeć.  Siód­my odcinek sezonu (zostało nam tylko 3 i jakieś dzikie mod­ły do bogów telewiz­ji by jed­nak dano seri­alowi dru­gi sezon) jest po poros­tu doskon­ały. Z kilku powodów. Po pier­wsze to pier­wsze od lat dobre przed­staw­ie­nie postaci bisek­su­al­nej w seri­alu. Serio sce­narzys­tom udało się rozwiązać odwieczny prob­lem – zwłaszcza pojaw­ia­ją­cy się przy postaci męskiej – jak pokazać że bohaterowi nie zależy na płci, jed­nocześnie nie obniża­jąc w oczach widza jego znaczenia jako sam­ca alfa i nie pokazu­jąc go jako postaci rozwiązłej. Tu udało się ide­al­nie – wszys­tko obser­wu­je­my z punk­tu widzenia Cameron która nie jest zaz­dros­na o to, że były jest mężczyzną, tym co naprawdę ją rani jest wiz­ja, że tak naprawdę jest tylko jakimś etapem w życiu Joe który po pros­tu się nudzi. Ale nudzi się wszys­tkim – swoim życiem, pomysła­mi, mias­ta­mi. Jest w odcinku sce­na w której Cameron obser­wu­je przez okna tak­sów­ki jak Joe roz­maw­ia z byłym chłopakiem. To jest niesamowi­ta sce­na (dobrze zagrana) bo widz­imy że ta niepewność, zaz­drość, poczu­cie że związek może się roz­paść nie jest zależne od tego kto tam stoi razem z Joe. Jest wyłącznie zależne od samego Joe który jest postacią której chy­ba nikt dobrze nie zna. Przy czym  odcinek utwierdza zwierza w przeko­na­niu, że Joe to jed­na z ciekawszych postaci jakie ostat­nio napisany. Bo jed­nocześnie spraw­ia wraże­nie psy­chopaty, budzi sym­pa­tię i od cza­su do cza­su zachowu­je się lep­iej niż niejed­na jed­nos­t­ka. Tylko prob­lem pole­ga na tym, że nigdy nie wiemy kiedy. Przy czym zdaniem zwierza nie była­by to taka dobra postać gdy­by nie Lee Pace, który doskonale bal­an­su­je pomiędzy całkow­itą pewnoś­cią siebie a roz­padaniem się na kawał­ki. Ale to nie koniec zach­wytów nad odcinkiem. Zwier­zowi strasznie spodobał się też wątek służbowego wyjaz­du Don­ny, żony Gor­dona. Wydawało się że sce­narzyś­ci postanow­ili włączyć tu ten trady­cyjny wątek – zanied­by­wana żona jedzie z kolegą z pra­cy o przy­ja­cielem z dziecińst­wa w podróż służbową. Wszyscy wiemy jak to się kończy. Ale okazu­je się jak wielokrot­nie w tym seri­alu, że zostal­iśmy wpuszczeni w maliny. Inter­pre­tu­je­my sce­ny zgod­nie z naszą zna­jo­moś­cią schematu i kiedy Don­na w końcu cału­je kolegę z pra­cy mamy wraże­nie, że wątek choć schematy­czny się domy­ka. Ale nie okazu­je się, że przy­na­jm­niej na razie sce­narzyś­ci z nami zagrali – nie będzie roman­su, kole­ga z pra­cy jest nawet niemile zaskoc­zony, ze został pocałowany, sytu­ac­ja jest dzi­w­na a wszys­tko co wydarzyło się w cza­sie wyjaz­du i wcześniej zysku­je nową inter­pre­tację – planów na romans nie było, pozosta­je zwykły miły kole­ga z pra­cy, który jest naprawdę moty­wu­ją­cy i wspier­a­ją­cy. Nato­mi­ast w sza­leńst­wo – takie niemal aut­en­ty­czne popadł Gor­don. I to jest ciekawe bo od pier­wszego odcin­ka czuć było, że coś się w tym bohaterze zaczy­na łamać. I fakt że zła­mało się na trzy odcin­ki przed końcem spraw­ia że zwierz znów nie może się doczekać następ­nego tygod­nia. Och jaki to jest dobry serial.

Taki dobry był ten odcinek. Dlaczego oni mi chcą ska­sować serial. 

A na koniec Czys­ta Krew. Zwierz musi powiedzieć, że ser­i­al mu zaim­ponował. Czym ? Wiado­mo, że siód­my sezon jest ostat­ni. Co oznacza że moż­na zro­bić wszys­tko żad­nych kon­sek­wencji nie będzie. Tydzień temu zde­cy­dowali się uka­trupić jed­ną z najbardziej wykurza­ją­cych postaci w seri­alu. Jed­nocześnie sugeru­jąc że ostate­cz­na roz­gry­wka o rękę nogę i krwioo­bieg Sook­ie musi się roze­grać między wam­pi­ra­mi. Potem wprowadzili chorego Eri­ca co jest chy­ba jedynym możli­wym zakrętem dra­maty­cznym który kogokol­wiek jeszcze poruszy. Ale to nie wszys­tko otóż ser­i­al który od dłuższego cza­su  nie mógł się pochwali niczym naprawdę ciekawym postanow­ił zro­bić coś co naprawdę może przy­ciągnąć wid­own­ię. Zażar­tować sam z siebie. Eric a właś­ci­wie gra­ją­cy do Alek­sander Skars­gard wzbudzał drże­nie kolan przed­staw­icielek płci piękniej (i niek­tórych przed­staw­icieli płci mniej piękniej) to dlaczego nie zro­bić by sce­ny w której wid­zowie dostaną ode­granie swoich uczuć na ekranie pod­krę­cone dodatkowo jeszcze styl­istyką lat 80? Chce­cie domknąć his­torię wam­pirów Opowiedz­cie his­torię jak dwo­je najpotężniejszych i najbardziej dekadenc­kich bohaterów seri­alu prowadzi wypoży­czal­nie video. W ogóle zwierz ma wraże­nie, że gdy­by ktoś zro­bił spin off o his­torii Eri­ca i Pam to wygrał­by telewiz­ję i oko­lice. Ser­i­al doskonale czu­je się z tą lekkoś­cią ostat­niego sezonu i choć nie jest to już ta sama Czys­ta Krew na której kole­jne odcin­ki czekało się w trzec­im sezonie to jed­nak naresz­cie moż­na się naprawdę dobrze baw­ić. I tylko nieste­ty świat gdzieś myśl że Sook­ie ostate­czne wylą­du­je z nud­nym wam­pirem Billem.  I co dalej? Wezmą ślub i będą mieli bliźnię­ta. Sekund­kę jak­by zwierz gdzieś podob­ną his­torię słyszał….

Dajmy sobie spokój z Sook­ie i zrób­my ser­i­al o tej dwójce

Ogól­nie jed­na musi wam zwierz przyz­nać, że zwró­cił uwagę na dość niepoko­jące zjawisko. Oto seri­ale stacji kablowych przyzwycza­iły nas nie tylko do pewnego poziomu real­iza­cji ale pewnego poziomu sce­nar­iuszy (ok True Blood w ostat­nich sezonach się do tej uwa­gi nie łapie). His­to­rie na kilka­naś­cie odcinków oglą­da nam się co raz lep­iej jesteśmy ich fana­mi chce­my je omaw­iać i porówny­wać – dyskus­je toczą się pomiędzy reflek­s­ja­mi na tem­at kole­jnych osiąg­nięć HBO, Net­flixa czy AMC. Prob­lem w tym, że telewiz­je które nie są kablówka­mi ostat­nio mają straszny prob­lem by zapro­ponować wid­zowi coś ze swo­jej gamy seri­ali. Zwierz uwiel­bia Sleepy Hol­low i czeka na nowy sezon ale to jest właś­ci­wie poza Good Wife jeden z nielicznych seri­ali telewiz­ji ogóln­o­dostęp­nych który zwierz oglą­da. Co więcej nie pojaw­ia­ją się nowe. To znaczy pojaw­ia­ją się nowe seri­ale ale od kilku lat trud­no znaleźć jakikol­wiek dobry – po tym jak Han­ni­bal dwa lata temu okazał się fajny część widzów nadal jest w szoku. Co prowadzi do reflek­sji nad pewnym nieste­ty chy­ba nie­u­niknionym rozwarst­wie­niem w telewiz­ji. Przez moment wydawało się, że HBO będzie miało swo­je genialne seri­ale dla kry­tyków i wiel­bi­cieli biustów oraz prze­mo­cy a wid­zowie którzy oglą­da­ją telewiz­ję ogóln­o­dostęp­ną będą mieli np. takiego Housa czy pier­wsze sezony Grey’s Anato­my. Ale właśnie – seri­ale stacji kablowych sta­ją się co raz odważniejsze ciekawsze i po pros­tu inne  stac­je ogóln­o­dostęp­ne wciąż męczą się z nowy­mi pro­jek­ta­mi, które  co raz szy­b­ciej spada­ją z ramów­ki. Zwierz musi powiedzieć że trochę go to martwi bo w sum­ie chci­ał­by aby telewiz­ja rozwi­jała się równomiernie. Zwłaszcza że seri­ale nadawane w stac­jach ogóln­o­dostęp­nych też maja swój urok. W końcu ile moż­na oglą­dać his­to­rycznych seri­ali z dobrze zarysowany­mi skom­p­likowany­mi posta­ci­a­mi i obow­iązkową jed­ną sceną sek­su na odcinek.  Od cza­su do cza­su człowiek chce sobie obe­jrzeć jakieś dobre jed­nood­cinkowe morder­st­wo i bohat­era które­mu nawet nie wol­no zapal­ić papierosa.

Ps: Ponown­ie zwierz nie wie co z jutrze­jszym wpisem bo nadal jest w stanie śred­nio do użytku.