Wampir u płota czyli krótki poradnik jak sobie poradzić z fatalnym sąsiadem

Och czego nie robimy dla chwilowych fas­cy­nacji dorobkiem aktorskim, odtwór­ców naszych ulu­bionych ról !- westch­nął zwierz gdy kupował bilet na “Pos­tra­ch Nocy”. Tak moi drodzy choć zwierz zazwyczaj umie się przekon­ać, że idzie na film dla fabuły, pomysłu czy akcji tym razem musi­ał być szcz­ery sam ze sobą. Poszedł na ten film tylko i wyłącznie by obe­jrzeć Davi­da Ten­nan­ta czyli Dok­to­ra Who ( tak ta nowa drob­na fas­cy­nac­ja zwierza zaprowadz­iła go od Ham­le­ta do wam­pirów — to stąd ta fil­mowa erudy­c­ja zwierza). 

Sama fabuła fil­mu — remake pro­dukcji z lat osiemdziesią­tych — o tym jak to w sąsiedztwie nieco nieśmi­ałego nas­to­lat­ka z ład­ną dziew­czyną i samot­ną matką wprowadza się wam­pir wydała mi się wyjątkowo miał­ka nawet jak na film czys­to rozry­wkowy. Zwłaszcza, że w dzisiejszych cza­sach filmy o wam­pirach potrafią naprawdę osiągnąć dno i moż­na się spodziewać że film pow­stał wyłącznie po to by wyko­rzys­tać fazę na przys­to­jnych panów z długi­mi kła­mi. Co więcej wszys­tkie czy­tane przez zwierza recen­z­je zach­walały raczej ory­gi­nał i do nowej pro­dukcji zniechę­cały ( choć trze­ba przyz­nać że nie jakoś szczegól­nie stanowczo).

Jakie więc było zwierza zaskocze­nie kiedy film okazał się naprawdę fajny. Właśnie na taki film zwierz czekał dokład­nie całe lato — nawet jeśli nie jest to szczyt intelek­tu to jed­nak nie trak­tu­je wiedza jak idio­ty. Nie ma w tym filmie kosz­marnych scen w których bohater próbu­je wszys­tkim wytłu­maczyć że coś jest nie tak a nikt go nie słucha — wręcz prze­ci­wnie zarówno mat­ka jak i dziew­czy­na dość szy­bko ori­en­tu­ją się że rzeczy­wiś­cie facet mieszka­ją­cy obok to wam­pir który na dodatek nie waha się zjeść wszys­t­kich którzy wpad­ną mu w oko. 

Po drugie film nie stara się rozwiązać żad­nych psy­cho­log­icznych prob­lemów — fakt że matkę bohat­era porzu­cił mąż nie wpłynie na walkę z krwiożer­czym typem zza pło­tu, to że bohater niedawno dopiero awan­sował z pomi­atanych uczniów na pop­u­larnego nie odbi­ja się na meto­dach ubi­ja­nia wam­pirów. A metod mamy tu wiele ale w więk­szoś­ci są one trady­cyjne — tak więc będziemy mieli koł­ki, krzyże i świę­coną wodę — o to gdzie je znaleźć nie ma się co kłopotać bo do fil­mu spry­t­nie wprowad­zono bohat­era posi­ada­jącego całą kolekcję najróżniejszych broni. Z resztą to, że ów bohater jest ewident­nym alko­ho­likiem też nie jest jakimś problemem. 

Tym co wyróż­nia film z bard­zo wielu pro­dukcji jest fakt, że akc­ja tu nie sia­da aż do koń­ca, ale też nie prze­sad­zono z wybucha­mi i efek­ta­mi spec­jal­ny­mi — to jeden z tych filmów w starym dobrym sty­lu gdzie  ostate­cz­na kon­frontac­ja z wam­pirem nie pole­ga na serii wybuchów w której nikt nie jest w stanie się poła­pać. I gdzie nie zapom­i­na się, że od cza­su do cza­su ktoś musi coś powiedzieć nawet jeśli to tylko zabaw­na kwes­t­ia dla rozład­owa­nia napięcia.

Ale nie tylko dlat­ego zwierz dobrze się baw­ił na sean­sie.  Zdaniem zwierza film jest bowiem naprawdę nieźle obsad­zony — gra­ją­cy główną rolę Anton Yelchin jest wyjątkowo nat­u­ral­ny i sprawdza się zarówno jako nerd ale i jako bohat­era no a poza tym jakoś łat­wo go pol­u­bić. Jego ślicz­na dziew­czy­na też nie wyglą­da na total­ną idiotkę. Ogól­nie zachowu­ją się w obliczu zagroże­nia dość …nor­mal­nie co spraw­ia, że fajnie się ich oglą­da. Col­in Farell jako wam­pir ogól­nie budzi jak­iś niepokój. We wszys­tkim co mówi i jak się porusza jest coś nie tak — i nawet jeśli niekoniecznie się go boimy to od razu widać że jest niebez­pieczny. No i na końcu Ten­nant dla którego zwierz oglą­dał ten film. Ogól­nie nie ma za wiele do gra­nia ale zdaniem zwierza to co mu napisano gra lep­iej niż dobrze ( zwierz uważa że to naprawdę dobry aktor i to nie tylko dlat­ego, że grał Dok­to­ra). Wielu recen­zen­tów skarżyło się, że jego zabawne wypowiedzi nie są zabawne — cóż może zwierz jest mniej wyrafi­nowany bo zaśmi­ał się kil­ka razy zaś sce­na w której jego bohater Peter Vin­cent zde­j­mu­je po kolei kole­jne ele­men­ty scenicznego kostiu­mu jest jed­ną z lep­szych w całym filmie.

Tak więc  pod koniec lata zwierz dostał dokład­nie to na co czekał — dobrą rozry­wkę, miejs­ca­mi nawet nieco staroświecką z jed­nym wyjątkiem czyli naprawdę dobrym 3D ( zwierz przekonu­je się że nie naduży­wanie tej tech­ni­ki popraw­ia jakość fil­mu). A to że nadal jest to film o chłopaku w sąsiedztwie którego zamieszkał wam­pir? Cóż to tylko wskazówka by nie sug­erować się streszcze­niem filmów. Bo to co czyni film dobrym nie ma nic wspól­nego z tym jak idio­ty­cznie brz­mi jego streszcze­nie w jed­nym zdaniu.

Ps: Zwierz ma dziś pier­wszą w życiu roz­mowę o pracę. Co jest dość śmieszne biorąc pod uwagę od jak daw­na pracuje :)