Widownia poczuje się marnie gdy obejrzy Zieloną Latarnię czyli jedna gwiazdka to za dużo

Cofni­jmy się nieco w cza­sie. Jest rok 1995. Zwierz ma dwóch braci ale jeden z nich jest tak świeży że do niczego się nie nada­je. Właśnie wymieniono walutę więc mają­cy już wtedy prob­le­my z matem­atyką zwierz znów nie rozu­mie co i za ile sprzeda­ją. Jest to jeden z pier­wszych które zwierz pamię­ta dokład­nie tak jak pamię­tać będzie wszys­tkie pozostałe lata swo­jego życia czyli ze szczegółami. 

W tam­tym roku zwierz kupił ( lub pod­kradł starsze­mu bratu) komiks o Zielonej latarni. Zwierz nie pamię­ta dokład­nie o czym był komiks ale doskonale pamię­ta wraże­nie jakie na nim wywarł. Zwierz który doty­chczas miał sty­czność jedynie z Super­manem i Bat­manem był zach­wycony kos­miczny­mi przy­go­da­mi bohat­era który nie borykał się z mały­mi prob­le­ma­mi ale z prawdzi­wym inter­galak­ty­cznym złem. W każdym razie zwierz pamię­ta że w komik­sie tym bohaterowie padali hurtem co wtedy było dla zwierza równie fas­cynu­jące do przerażające. 

Ten przy­dłu­gi wstęp ma na celu uświadomie­nie jak bard­zo zwierz czekał na film o Zielonej Latarni i jak bard­zo bronił go nawet wtedy kiedy jego rozmów­cy wybuchali nie kon­trolowanym chi­chotem przy pró­bie streszczenia im kim tak naprawdę jest Hal Jordan. 

Ba! Na kil­ka godzin przed obe­jrze­niem fil­mu zwierz zaw­cza­su oburzył się na recen­zen­ta Gaze­ty Wybor­czej który dał fil­mowi tylko jed­ną gwiazd­kę. Zwierz założył bowiem że recen­zent ocenił film nisko nie dlat­ego, że jest on naprawdę bez­nadziejny ale dlat­ego, że nie zna komik­su i po pros­tu nie wie co w tym filmie znaleźć się musi­ało nawet jeśli brz­mi głupio.

 Nieste­ty raz na jak­iś czas zwierz musi powiedzieć że recen­zen­ci Gaze­ty pomylili się — dając jed­ną gwiazd­kę. Zwierz nie był­by tak łaskawy. Dlaczego? Oto prob­le­my zwierza w kilku punktach.

1.) Wątek prze­wod­ni? Jaki wątek prze­wod­ni? — autorzy sce­nar­iusza nie mogli zde­cy­dować się na jeden wątek więc zafun­dowali trzy ale żad­nego z nich nie prowadzą od początku do koń­ca. Co więcej żaden z nich nie jest szczegól­nie ciekawy — Hal Jor­dan to najbardziej drętwy charak­ter roku, kor­pus zielonej latarni to mało ciekawa zbieran­i­na, a lata­ją­ca po kos­mosie żół­ta mate­ria jest lekko kuriozalna.

2.) Mowa!Mowa! — Hal Jor­dan główny bohater został zapewne wybrany przez moc pierś­cienia ponieważ umie wygłaszać mowy ( zawsze tym samym tonem pociesza­jącego zrozu­mienia które jed­nak jest nawoły­waniem do wal­ki). W filmie wygłasza je raz na jak­iś czas praw­ie hurtem. Prawdę powiedzi­awszy gdy­by zwierz zarządzał mocą Zielonej Latarni dwa razy by się zas­tanow­ił czy potrze­bu­ją poucza­jącego ich wszys­t­kich człowieka.

3.) Czy nasz bohater dumał w ciągu ostat­nich pię­ciu min­ut ?- nasz bohater przeży­wa wiele rozterek. Najczęś­ciej kiedy przeży­wa rozter­ki patrzy smut­no przed siebie, albo roz­maw­ia z dziew­czyną która z niewiadomych przy­czyn umac­nia go w przeko­na­niu, że jest super wyjątkowy choć nie jest. Dumanie powin­no odby­wać się w reg­u­larnych inter­wałach, może być prz­er­wane zabawną uwagą kole­gi o etnicznym wyglądzie.

4.) Czy ta sce­na koniecznie musi mieć koniec? — Jeśli jakaś sce­na ury­wa się w połowie nie powin­no nas to w żaden sposób niepokoić. Nie musi mieć też szczegól­nego związku ze sceną następ­ną. Podo­ba zasa­da odnosi się do bohaterów którzy mogą się pojaw­iać w dzi­wnych miejs­cach o dzi­wnych porach — niekiedy w ogóle nie mają imion, niekiedy są przed­staw­ieni ale naty­ch­mi­ast znika­ją z ekranu.

5.) A to ci Paradoks — Główny prze­ci­wnik naszego bohat­era nazy­wa się Par­alax czy jakoś tak i jest wielką złą, żółtą  ( super ważne na żółte kolor zielony nie dzi­ała!) chmurą o zadzi­wia­ją­cych właś­ci­woś­ci­ach — raz jest wielkoś­ci plan­e­ty a raz mieś­ci się w hangarze.

6.) Od myśle­nia urośnie ci mózg i będziesz brzy­d­ki - w filmie wszyscy są śliczni poza jed­nym naukow­cem. Ten jest brzy­d­ki i jeszcze mu mózg rośnie. A fe. Nau­ka dla dzieci. Chce­cie zach­wycić rodz­iców — rzuć­cie studia!

7.) On nie gra i jest źle, Ona gra i jest jeszcze gorzej — Ryan Rey­olds nie jest aktorem wybit­nym ale cza­sem całkiem niezłym nieste­ty w tym filmie postanow­ił przyjąć niesamow­ity styl gry — total­ny jej brak. To ciekawa postawa. Wypa­da szczegól­nie dobrze na tle Blake Liv­ley która powin­na tylko wyglą­dać a stara się grać. A nie powinna.

8.) Czy wyko­rzys­tal­iśmy już wątek ojca, rodziny i braku odpowiedzial­noś­ci? - Bat­man nie ma rodz­iców więc jest smut­ny, Super­man ma rodz­iców więc jest pogod­ny, tatuś Hala Jor­dana się roztrza­skał więc Hal jest nieod­powiedzial­ny. Wniosek. Tylko kos­mi­ci mają rodz­iców w porządku

9.) Jeśli twój bohater potrafi stworzyć cokol­wiek sobie wyobrazi niech nie wymyśli nic ciekawego - moc Zielonej Latarni umożli­wia mu wal­cze­nie z wroga­mi dosłown­ie wszys­tkim co sobie wymyśli. Jeśli wyda­je się wam, że wymyśli sobie coś ciekawego to się myli­cie. Prze­cież ludz­ka wyobraź­nia nie pozwala wymyślić czegoś niesamowitego. Ani czegokol­wiek co by uza­sad­niło dlaczego film jest w 3D.

10.) Jest nas czterech więc na pewno wyjdzie z tego coś dobrego! — ten film ma czterech sce­narzys­tów. Pod­sta­wowa zasa­da mówi. Nic Nigdy dobrego nie wyszło ze współpra­cy więcej niż dwóch sce­narzys­tów zgod­nie z powiedze­niem ” Gdzie sce­narzys­tów sześ­ciu tam nie ma scenariusza”

Dobra to się zwierz powyzłośli­wiał. Ale tak na serio. Jeśli chce­cie obe­jrzeć w kinie super­bo­haterów to poczeka­j­cie do 5 sierp­nia kiedy do kin wejdzie kap­i­tan Amery­ka. Bo jak na razie w wielkiej kon­frontacji DC — Mar­vel ten dru­gi wygry­wa w cuglach.