Żadnych więcej plotek czyli Gossip Girl się kończy a zwierz trochę żałuje

 ?

Hej

Zwierz wcale nie chci­ał pisać o końcu Gos­sip Girl. Spędz­ił z tym seri­alem ostat­nie trzy lata (wcześniej nadro­bił w tem­pie ekspre­sowym wcześniejsze sezony) ale były to naj­gorsze lata w his­torii seri­alu i nawet sam zwierz zaczął kibi­cow­ać zamknię­ciu pro­dukcji. Zwłaszcza, że kole­jne odcin­ki robiły się co raz bardziej kuri­ozalne prowadząc nas bardzie ku Dynas­tii niż seri­alowi oby­cza­jowe­mu. Tak zwierz miał się emocjon­al­nie odciąć od seri­alu o spisku­ją­cych młodych ludzi­ach z bogatych dziel­nic Nowego Jorku i anal­i­ty­cznie pod­jeść do zakończenia seri­alu. Prob­lem pole­gał jed­nak na tym, że dokład­nie w chwili kiedy skończył się ostat­ni odcinek, zwierz zdał sobie sprawę, że zde­cy­dowanie chce więcej i to w ogóle podłość nad podłoś­ci­a­mi kończyć mu ser­i­al po zaled­wie sześ­ciu lat­ach. Tak więc moi drodzy zwierz postanow­ił napisać notkę o GG, żeby jakoś wyrzu­cić z siebie wszys­tkie myśli jakie dopadły go w chwili zakończenia serialu.

 Zwierz zawarł w poś­cie jeden oznac­zony spoil­er z finału i sporo z całego trwa­nia serialu

Zaczni­jmy od tego, że sam ostat­ni odcinek był przeu­roc­zo bezsen­sowny ale także niezwyk­le symp­to­maty­czny. Tym co napędza­ło ser­i­al na samym początku (a  właś­ci­wie jego bohaterów i widzów) to chęć poz­na­nia świado­moś­ci tajem­niczej bloger­ki, która roz­puszcza plot­ki o młodych zamożnych mieszkań­cach NY.  Wyjaw­ie­nie tej tożsamoś­ci pod sam koniec seri­alu, nie obchodzi już abso­lut­nie niko­go — co więcej okazu­je się, że nie obchodzi też już zebranych, którzy przez lata doz­nawali przez pub­likowane na blogu plot­ki szkód. Coś co miało być niesły­chanie ważne, okazu­je się przez wszys­t­kich właś­ci­wie zig­norowane i moż­na prze­jść nad tym do porząd­ku dzi­en­nego. Dlaczego? Między inny­mi dlat­ego, że sce­narzyś­ci trochę bezczel­nie zmie­nili rzeczy­wis­tość seri­alu. Jak? Otóż okazu­je się, że najwięk­sze podłoś­ci jakich doz­nawali bohaterowie dzi­ały się nieco na ich prośbę, co więcej okazu­je się, że wśród sze­rok­iej grupy zain­tere­sowanych była oso­ba, która doskonale znała tożsamość oso­by piszącej blog. Zwierz nie dzi­wi się sce­narzys­tom, jak stwierdzili nie tak dawno zagorza­li fani, nie tylko niko­go nie obchodzi tożsamość Gos­sip Girl, ale co ważniejsze — nawet jej ujawnie­nie nie tłu­maczy wydarzeń w seri­alu. Jak zauważyli co uważniejsi pewne infor­ma­c­je pojaw­iały się na blogu nawet wtedy kiedy wydarzenia nie miały żad­nych świad­ków. Inny­mi słowy w pewnym momen­cie sami autorzy sce­nar­iuszy zaczęli raczej wyko­rzysty­wać Gos­sip Girl jako wszech­wiedzącego nar­ra­to­ra. Praw­da jest taka, że ser­i­al po ujawnie­niu tożsamoś­ci oso­by piszącej blog nie ma sen­su — zwierz pode­jrze­wa, że zaraz pojawi się cały tłum osób wskazu­ją­cych, że bohaterowie, zachowu­ją się zupełnie inaczej niż to wyni­ka z koń­cowego rozwiąza­nia.  (Tu będzie uwa­ga spoilerowa) Poza tym Dan Humprey które­mu wszyscy tak grzecznie wybacza­ją fakt, że jest autorem blo­ga, bo rozu­mieją, że chci­ał się dostać do ich eli­tarnego towarzyst­wa to czysty psy­chopa­ta, od którego należy się trzy­mać jak naj­dalej. Fakt, że sce­narzyś­ci zde­cy­dowali się na szczęśli­we zakończe­nie tego bohat­era to jed­na z tych rzeczy, które są równie praw­dopodob­ne co lądowanie UFO.

 Stwierdze­nie, że ludzie się zmieni­a­ją świet­nie pasu­je do GG — tu zmie­nili się ludzie, aktorzy i cała kon­cepc­ja opowieści

Po drugie finał seri­alu pokazu­je jak bard­zo zmieniła się przez te sześć lat jego kon­cepc­ja.  Ser­i­al, który zaczy­nał jako his­to­ria o ucz­ni­ach  pry­wat­nej szkoły śred­niej, którzy mają za dużo pieniędzy i za mało rozsąd­ku skończył jako his­to­ria dobrze urod­zonych młodych ludzi, którzy zbiorowo olali zdoby­wanie wyższego wyk­sz­tałce­nia i zajęli się a to biz­ne­sem a to pokazy­waniem się w towarzys­t­wie. Widząc jak potoczyły się ich losy moż­na się zas­tanaw­iać po co w ogóle ktokol­wiek posyłał ich do prestiżowej szkoły śred­niej sko­ro i tak nie mieli kon­tyn­uować swo­jej edukacji. Niem­niej po trzec­im sezonie kiedy cała ban­da skończyła szkołę, ser­i­al zaczął dry­fować w bliżej nie określonym kierunku.  Prob­le­my bohaterów zaczęły przy­pom­i­nać te z telenow­eli zaś ich zachowanie i sposób radzenia sobie z prob­le­ma­mi (niezmi­en­ny od szkoły śred­niej) budz­ił co raz więk­szą niechęć. Póki wszys­tko roz­gry­wało się wśród szkol­nych przy­jaciół z najpop­u­larniejszej grupy w szkole jasne było że uważali się oni za cen­trum swo­jego małego wszechświa­ta, ale w chwili kiedy zaczęli się tak zachowywać w świecie dorosłych nie trud­no było ich posądzać o mega­lo­manię. Do tego doszła dzi­w­na ambic­ja sce­narzys­tów by uczynić ser­i­al jeszcze bardziej niepraw­dopodob­nym niż był wcześniej — nie tylko kaza­li się oni dorosłym ludziom trzy­mać wciąż w liceal­nej paczce (bez dodawa­nia nowych postaci)  i w tej samej paczce roze­grać swo­je wszys­tkie związ­ki, co na dodatek dorzu­cali wąt­ki takie jak ślub z  jed­nym z następców tronu Mon­ako — tylko po to by naty­ch­mi­ast pozbyć się całej sprawy. 

 Coś co zaczęło się jako ser­i­al o szkol­nych nies­naskach skończyło się na królews­kich małżeńst­wach i wiel­kich biznesach.

Jed­nak najwięk­szą przemi­anę jaką przeszedł ser­i­al to zmi­ana głównych bohaterów. Przez pier­wsze dwa sezony właś­ci­wie było oczy­wiste, że główną bohaterką seri­alu jest pięk­na blondwłosa Ser­e­na, którą pokochał chłopak z Brook­lynu czyli Dan. Zapowiadało się więc na typową his­torię o dziew­czynie, która  jest znana z tego, że jest znana (i która ma przed sobą wielką przyszłość w tej materii) oraz uzdol­nionego pis­arsko chłopa­ka który prag­nie ją zdobyć. Jed­nak po pewnym cza­sie Ser­e­na okaza­ła się postacią nie ciekawą, podob­nie jak Dan — ser­i­al powoli acz stanow­c­zo zmienił kurs sta­jąc się his­torią Blair, równie zamożnej i dobrze urod­zonej apodyk­ty­cznej dziew­czyny, która ma to nieszczęś­cie, że zakochu­je się ze wza­jem­noś­cią w przynoszą­cym same prob­le­my najlep­szym przy­ja­cielu swo­jego chłopa­ka. Chuck i Blair — para której sce­narzyś­ci zafun­dowali chy­ba wszys­tkie możli­we perypetie szy­bko stała się bez porów­na­nia bardziej pop­u­lar­na od Sere­ny i Dana, do tego stop­nia że właś­ci­wie ostat­nie sezony kon­cen­trowały się już praw­ie wyłącznie na Blair, zaś sce­narzyś­ci zaj­mowali się jedynie przestaw­ian­iem Sere­ny po planie nie mając na jej postać żad­nego pomysłu.  Co więcej — o ile prze­sunię­cie akcen­tu na Blair zbliża ser­i­al do książ­ki, to już przyp­isanie jej do Chuc­ka zami­ast Nate’a (z którym sce­narzyś­ci aut­en­ty­cznie nie mają zielonego poję­cia co zro­bić nie przez jeden sezon ale przez cały ser­i­al) zupełnie rozmi­ja się z pomysłem z powieś­ci. Zmi­ana kur­su wiąza­ła się też ze zniknię­ciem z seri­alu aż trój­ki ważnych aktorów. Zwierz nie pamię­ta by widzi­ał aż tak masowy odpły­wa aktorów gra­ją­cych dru­go­planowe role z jakiegokol­wiek innego seri­alu. Co więcej poza Tay­lor Mom­sen, która zde­cy­dowała się robić kari­erę muzy­czną z tych wszys­t­kich aktors­kich rozs­tań nie wynikła żad­na kariera.

 Przez chwilę wydawało się, że w Hol­ly­wood zaroi się od nowych nazwisk ale z seri­alu wylęgła się tylko jed­na naprawdę duża kariera

A sko­ro przy kari­er­ach jesteśmy — kiedy sześć lat temu wokół Gos­sip Girl zor­biło się głośno właś­ci­wie od samego początku zaczę­to się zas­tanaw­iać jak będą wyglą­dały kari­ery gra­ją­cych w  seri­alu młodych aktorów. Nie ule­gało bowiem wąt­pli­woś­ci, ze przy ówczes­nej pop­u­larnoś­ci pro­dukcji kino może się wzbo­gacić o co najm­niej sześć nowych nazwisk. Jak zwyk­le w takich roz­da­ni­ach zwycięz­ca może być tak naprawdę tylko jeden. Wygrała prześlicz­na Blake Live­ly (seri­alowa Ser­e­na), głown­ie dlat­ego, że poza tym że jest taką typową amerykańską pię­knoś­cią, w kinie od dłuższego cza­su brakowało tego typu nowych bard­zo ład­nych aktorek (wszys­tkie aktor­ki są ładne ale nie wszys­tkie umieją zagrać taką pełną życia amerykańską dziew­czynę). Liv­ley co praw­da nie zagrała jeszcze w żad­nym naprawdę dobrym filmie ale na planie kosz­marnej Zielonej Latarnii spotkała Rayana Reynold­sa z którym wzięła ślub co od razu przyśpieszyło jej awans w świecie rozpoz­nawanych aktorów.  Kari­ery resz­ty obsady choć żywe (właś­ci­wie każde z nich nakrę­ciło przez te sześć lat więcej niż jeden film) rozwi­jały się zde­cy­dowanie gorzej, i co ciekawe nie koniecznie według przewidy­wal­nego schematu. O ile jeszcze  Leighton Meester (Blair) czy Penn Bad­g­ley (Dan) dołączyli do grona dru­go­planowych aktorów amerykańskiego kina o tyle Chance Craw­ford czy Ed West­wick właś­ci­wie nie za bard­zo pch­nęli swo­je aktorskie kari­ery do przo­du (choć Westi­w­ck ma zagrać Tybal­da w nowej trady­cyjnej ekraniza­cji Romeo i Julii do której sztuke Szek­spi­ra zaadap­tował Julian Fel­lowes). Im bliżej koń­ca seri­alu tym rzadziej mówiono o wielkiej przyszłoś­ci młodych aktorów w Hol­ly­wood. Zwłaszcza, że zwierz odnosi wraże­nie, że przez lata pra­cy nad seri­ale poziom gry aktorskiej niek­tórych członków obsady znacznie spadł (pod koniec szóstego sezonu dialo­gi Chuc­ka były najdłuższe ze wszys­t­kich bo Ed West­wick potrze­bował wieków by wypowiedzieć nawet jed­no zdanie. Zwierz wie, że anglikowi nie jest łat­wo mówić z amerykańskim akcen­tem ale to żadne uspraw­iedli­wie­nie po sześ­ciu latach).

 Ser­i­al był zawsze olbrzymią lau­rką dla Nowego Jorku w nie mniejszym stop­niu niż real­iza­cją fas­cy­nacji bogactwem i wpły­wa­mi częś­ci jego mieszkańców

Oczy­wiś­cie Gos­sip Girl a właś­ci­wie jej sukces stał się jed­nym z powodów dla których stac­ja CW zde­cy­dowała się na całe mnóst­wo mniej i bardziej pop­u­larnych seri­ali doty­czą­cych właśnie młodych ludzi. Chy­ba naj­jaśniejszym przykła­dem takiej wyraźnie inspirowanej Gos­sip Girl pro­dukcji był ser­i­al 90210 a właś­ci­wie jego nowa odsłona. Jed­nocześnie Gos­sip Girl stworzyła pewien mod­el współczes­nego seri­alu młodzieżowego opier­a­jąc się na eksponowa­niu niedostęp­nej dla nas­to­latków zamożnoś­ci. Co praw­da w innych seri­alach młodzi ludzie nie rozbi­jali się limuzy­na­mi i nie latali pry­wat­ny­mi samolota­mi na zakupy do Paryża ale pod wzglę­dem ciuchów i posi­adanego sprzę­tu bardziej przy­pom­i­nali bohaterów Sek­su w Wielkim mieś­cie z ostat­nich sezonów niż pracu­jące w barze dzieci­a­ki z 90210. Co więcej Gos­sip Girl zaprowadz­iła też pewną rewolucję wiz­ual­ną. To był ser­i­al krę­cony w znacznym stop­niu w Nowym Jorku, na uli­cach niedaleko znanych budynków, łącznie z nieliczny­mi ale jed­nak sce­na­mi na Time Square. Pomi­ja­jąc tysiące młodych ludzi którzy na odległość zakochali się w niefor­mal­nej stol­i­cy amerykańskoś­ci wyz­naczyło to chy­ba jed­nak nowy nurt real­iza­cji seri­alu młodzieżowego i osadza­nia go w rzeczy­wis­toś­ci. Poza tym nie da się uniknąć stwierdzenia, że sposób ubiera­nia się bohaterów — choć niemożli­wy do naślad­owa­nia przez oglą­da­jącą ich młodzież  stał się czymś w rodza­ju Sek­su w Wielkim Mieś­cie dla nowego pokole­nia. I choć młodzi ludzie nie zaczęli się ubier­ać tak jak bohaterowie seri­alu, to zapewne nie jed­na oso­ba czer­pała z niego inspirac­je by stwierdz­ić, co jest aktu­al­nie modne.

 Zdaniem zwierza stro­je Chuc­ka to jeden z najwięk­szych wkładów w uświadami­an­ie młodym chłopakom że ubieranie się ciekaw­ie nie oznacza, że jest się nie męskim.

Co ciekawe Gos­sip Girl właś­ci­wie od samego początku swo­jego ist­nienia miała sta­tus Guilty Plea­sure. Tej niety­powej rozry­w­ki, którą karmimy się mimo, że wiemy iż nie powin­niśmy, zwłaszcza jeśli już dawno przekroczyliśmy wiek bohaterów (zwierz ze smutkiem stwierdz­ił, że więk­szość aktorów w Gos­sip Girl jest w jego wieku albo młod­sza). I jako guilty plea­sure Gos­sip Girl sprawdza­ło się świet­nie — ład­nie nakrę­cone, kre­tyńskie ale miejs­ca­mi naprawdę wcią­ga­jące i przede wszys­tkim zabawne . Zabawne w sposób dużo inteligent­niejszy niż moż­na było­by się spodziewać. Zwierz nie zliczy jak wiele dow­cipów w seri­alu odnosiło się do bard­zo aktu­al­nych trendów w pop­kul­turze tworząc iluzję że mamy do czynienia z seri­alem, który toczy się być może w równoległej do naszej rzeczy­wis­toś­ci ale mniej więcej w tym samym momen­cie w którym go oglą­damy.  Oczy­wiś­cie po trzec­im sezonie zwierz nie jed­nokrot­nie dochodz­ił do wniosku, że ser­i­al jest bardziej kre­tyńs­ki niż wypa­da ale z drugiej strony właśnie dla poczu­cia humoru sce­narzys­tów, którzy potrafili dopisać zabawną postać (Georgina czy wuj Chuc­ka Jack) zwierz został przy seri­alu do ostat­niego odcinka.

 Nawet wtedy kiedy ser­i­al był kosz­marnie niedorzeczny zwierz wracał po odrobinę humoru.

No właśnie Gos­sip Girl to jeden z niewielu seri­ali, który się kończy (zde­cy­dowana więk­szość nigdy nie ma szans na ostat­ni odcinek tylko po pros­tu nie wraca z kole­jnym sezonem — GG dano aż 10 odcinków na ostate­czne rozwiązanie wszys­t­kich wątków). I to kończy defin­i­ty­wnie bo ostat­nie sce­ny dzieją się pięć lat później, co oznacza, że nie moż­na seri­alu już kon­tyn­uować. Z resztą wyni­ki oglą­dal­noś­ci ostat­nich serii były tak niezadawala­jące że raczej nikt nie chce. Zdaniem zwierza ser­i­al skończył się dokład­nie tak jak musi­ał. Dlaczego? Bo właśnie na tym mniej więcej pole­gało oglą­danie Gos­sip Girl.  Jeśli zajrza­ło się w serce fana widzi­ało się tam jas­no i wyraźnie jedyne możli­we zakończe­nie serii. I to właśnie ta świado­mość kaza­ła pytać raczej jak sce­narzyś­ci tam dojdą niż czy sce­narzyś­ci tam dojdą. Co ciekawe kiedy w końcu dotar­li do tego ostate­cznego punk­tu zwierz zrozu­mi­ał, że wcale nie jest gotowy na rozs­tanie z seri­alem. I zdaniem zwierza to oznacza że sce­narzyś­ci zde­cy­dowanie nie popełnili błę­du kończąc ser­i­al w tym momen­cie.  Wszys­tkie seri­ale należy kończyć dokład­nie w tym momen­cie, w którym moż­na jeszcze pod sam koniec wywołać u widza poczu­cie niedosy­tu. Jeśli się prze­gapi ten moment ostat­ni odcinek niko­go nie ruszy

 Aku­rat w tym przy­pad­ku ser­i­al okazał się być całkiem niezły jeśli chodzi o pożegnania.

Ps: Dziś jeszcze będzie jeden wpis — obiecany konkursowy.