Kochani ja nie wiem czy wy wiecie, że ja jestem ekspertką od komedii romantycznych. Widziałam w życiu więcej komedii romantycznych niż wypada. Więcej – mam w głowie całą książkę analizującą ten gatunek (hej, jeśli jesteś wydawcą który wydaje książki, które tylko ja chcę przeczytać – zadzwoń!). W każdym razie dziś w Dniu Zakochanych ważny post o tym czego o związkach nie powiedziały mi komedie romantyczne
Po pierwsze – tak jest deszcz, mnóstwo deszczu. Non stop deszcz. Dlaczego żadne komedie romantyczne nie powiedziały mi, że moje uczucia, nie wpływają na cykl krążenia wody w przyrodzie i oprócz romantycznych letnich opadów są jeszcze wciąż jesienne słoty w czasie których nie tylko nie masz ochoty na romantyczne wyznania ale nawet ich nie usłyszysz, bo masz kaptur na uszach i nie dostrzeżesz bo okulary masz całe w kroplach wody i parze.
Po drugie – w żadnej komedii romantycznej jaką oglądałam nie było nic o zaratustryzmie. W moim związku non stop dowiaduję się czegoś nowego o zaratustryzmie. Albo eksporcie warzyw z Holandii, albo o tym jak wygląda proces prezesa Nissana, albo o jakiś przepisach wprowadzonych na Węgrzech. Serio w komediach romantycznych były tylko wspomnienia z dzieciństwa, a nie system głosowania w prawyborach w Iowa.
Po trzecie – żadna komedia romantyczna nie mówi jak istotna dla związku jest druga kołdra. Albo trzecia. Albo kocyk. Albo pogodzenie się z tym, że być może jedna osoba potrzebuje co najmniej dwóch kołder i trzech poduszek i łóżka na którym można się położyć na skos, do spokojnego snu. Niektórzy mają naturalne instynkty zaborcze i nie można ich surowo oceniać.
Po czwarte – jasne to prawda że w związku co pewien czas ktoś ląduje na lotnisku, ale nie ma w tym nic romantycznego. To, że ktoś jest na lotnisku, znaczy, że nie ma go w domu i nie może ci podać pilota do telewizora który leży te cztery centymetry poza zasięgiem twojej ręki. Co więcej zwykle okazuje się ostatecznie, że miał być w domu o ósmej ale nie będzie bo wraca z przesiadką samolotem z Pragi. Z przesiadką!
Po piąte – w komediach romantycznych o jego serce rywalizuje z tobą jakaś piękna brunetka, na szpilkach która pochyla się nad nim zmysłowo w czasie pracy. Ewentualnie jakaś była ukochana, która powraca by go odbić. Albo jakaś miła dziewczyna, na którą on zwraca zdecydowanie za dużo uwagi, kiedy ty chlipiesz w kątku. W realu przegrywasz o kilka długości z Pokemonami na Nintendo Switch, i nawet nie możesz się skarżyć bo dostał tą konsolę od ciebie.
Po szóste – w komediach romantycznych bohaterki co chwila przebierają się w urocze ubrania by dobrze wyglądać na spotkaniach z ukochanym. W istocie związek polega głównie na przebieraniu się w wygodne dresy, i ciepłe bluzy oraz długie dyskusje nad tym czy można wyjść z domu w dresach czy trzeba udawać normalnych ludzi i założyć normalne spodnie.
Po siódme – komedie romantyczne przekonują człowieka że wśród arsenału romantycznych gestów znajdują się przeloty balonem nad Nowym Jorkiem, przerwane ceremonie ślubne, czy kupione obrazy wielkich mistrzów. Tymczasem jest tylko jeden prawdziwie romantyczny gest – wyjście w grudniu w niedzielę rano do jedynego sklepu po mleko do kawy, bo się skończyło, a twoja druga połówka żąda kawy.
Po ósme – w komediach romantycznych jest zawsze ta wygadana, urocza, sympatyczna, pewna siebie przyjaciółka, która wie wszystko o życiu seksualnym ludzi i innych istot żywych. Mało która komedia romantyczna uświadamia ci, że to nie musi być twoja przyjaciółka, tylko może to być jego przyjaciółka. Ewidentnie ktoś robiąc casting się pomylił.
Po dziewiąte – Sporo jest w komediach romantycznych miłosnych wyznań czynionych listownie, telefonicznie, czy mailowo. Tymczasem największe uczuciowe wyznanie na które można liczyć w formie mniej więcej pisanej, to półgodzinna konwersacja w której nic nie piszecie tylko wysyłacie sobie wzajemnie gify z fokami.
Po dziesiąte – ślub to nie jest ostateczny happy end. Nie dlatego, że dopiero trzy lata później dowiadujesz się, że twój małżonek zna wszystkie słowa do musicalu Koty (po polsku) i rozumiesz że to zupełnie obcy człowiek, ale też dlatego, że ślub to tak naprawdę początek. Trochę nie wiadomo czego ale na pewno – wielu miłych rzeczy.
Jak widzicie nie ma co poddawać się kulturowej wizji romantyczności, bo jest ona dziurawa jak ser szwajcarski i fabuła ostatnich Gwiezdnych Wojen. Kochajcie kogo chcecie i jak chcecie, i niech się dziwują ci, którym się wydaje że istnieje jakikolwiek wzorzec uczuć. A jeśli serce wasze się rwie a jeszcze nie znalazło drugiej połówki, to zapewniam was, że gdzieś tam w końcu czeka na was człowiek który wie zdecydowanie za dużo o zaratustryzmie, i każe wam czasem zatęsknić za czasami kiedy byliście singlami.
Miłego dnia kochani. Jakby co to darzy was uczuciem pewien Zwierz.