hej
Bardzo mądry brat zwierza przejawia ostatnio zapędy redaktorskie. Wydzwania do zwierza po nocy i mówi o czym zwierz powinien koniecznie napisać. Zwierz jest posłuszny bo brat jest starszy więc pisze. Oto kolejne stwierdzenie brata zwierza – prawdziwego fana serialu potrafimy rozpoznać po tym że potrafi dokładnie przewinąć czołówkę. Istotnie od czasu kiedy seriale są na DVD i ogląda się nie jeden odcinek na raz ale jeden sezon (rekordem zwierza było nadrobienie trzech sezonów Housa i Greys Anatomy w jedne ferie świąteczne po których nie potrafił ani dobrze mówić po polsku ani po angielsku bo mózg mu się na chwilę zlasował) czołówka staje się wrogiem oglądacza. W sumie to jej istnienie w serialu – poza przedstawieniem występujących w nim aktorów oraz nazwiska producenta jest jedynie sygnałem aby wyjść po herbatę do kuchni. Dawniej miała jeszcze sens bo zapowiadała początek programu jednak już od dawna większość seriali przestawiła się na tzw. cold opening czyli coś co znamy z Bonda -zanim pojawi się czołówka mamy jedną scenę – w serialu komediowym często luźno związną z akcją (pojedyńczy skecz na który nie ma miejsca w temacie odcinka) w poważniejszym – widzimy najczęściej zawiązanie akcji – w przypadku Housa kogoś kto w zupełnie normalnej sytuacji pada bez czucia na ziemię. Tak więc najczęściej kiedy przychodzimy na czołówkę już jedna scena za nami. Nie zmienia to faktu że niektóre czołówki są świetne – zwłaszcza te z dobrą muzyką – do moich absolutnie ulubionych należy muzyka do miniserialu BBC Duma i Uprzedzenie oraz piosenka do The Bang Bang Theory no i cudowna melodia do czołówki Ptaków ciernistych krzewów. Co nie zmienia faktu że jako prawdziwy fan seriali zwierz wszystkie czołówki konsekwentnie przewija z dokładnością co do sekundy. Tym jednak co zwierza zawsze zastanawiało było to dlaczego tak właściwie to robi – te maksimum 30 sekund jakie na tym zyskiwał zazwyczaj były niepomiernie małym zwycięstwem w porówaniu z wysiłkiem by znaleźć pilota czy wyciągnąć rękę i przestawić ustawienia na laptopie. Oczywiście są czołówki których nie da się oglądać – piosenka do jednego z moich ulubionych seriali Moonlighting była tak koszmarna że chyba nigdy nie wysłuchałam więcej niż dwa takty z kolei ta z Przystanku Alaska nie wiem dlaczego zawsze wydawała mi się szczytem nudy. Moim zdaniem wszystkie czołówki powinny ewoluować tak jak czołówka Grey’s Anatomy – która była najpierw krótka a potem zamieniła się tylko w nazwę serialu.