Hej
Moja koleżanka pokazała zwierzowi kiedyś swój spis piosenek w telefonie – „Money”, „Money,Money”, „Money,Money,Money” – trzy różne piosenki ( jedna z Kabaretu, jedna Abby, jedna Monty Phytona) ale sens te sam – bez kasy nie jest tak przyjemnie jak z kasą. W sumie wokół tego tematu toczy się dyskusja na obradującym właśnie kongresie kultury polskiej. Kongres kultury Polskiej to specyficzna instytucja – zjeżdżają się z różnych stron kraju twórcy i rozmawiają o tym jak iść z kulturą w prosty lud. Tym razem na kongres przyjechali też ekonomiści którzy wywołali poruszenie mówiąc – kultura kulturą ale prawa rynku są bezwzględne – trzeba brać pod uwagę pieniądz. Oczywiście zawrzało – wielkie postacie polskiego kina, teatru czy muzyki zapałały gniewem – nie może być wszak tak by sztukę poddawać zasadom rządzącym ekonomią bo nie będzie wtedy wielkiej sztuki a przecież zadaniem artystów jest podwyższać nasze poczucie estetyki a tego na zasadach rynkowych uczynić się nie da bo wiadomo że wszyscy wybiorą gorsze brzydsze i w ogóle. Otóż zwierz przysłuchując się tej rozmowie nie mógł wyjść ze zdumienia – kultura wyższa to zabawa dla wąskiego kręgu ludzi którzy mają kasę – z życiu większości obywateli jest nie tyle nieobecna co nie potrzebna. Czemu więc skoro mamy świadomośc że jest ona i tak tylko dla nielicznych nie poddać jej zasadom gry rynkowej – czemu dofinansowanie ma dostawać teatr na woli ale nie dostanie go już Roma? Dlatego ze jeden wystawia średnie sztuki a drugi wspaniałe z tą tylko wadą że są to popularne musicale? Dlaczego państwo ma za nas decydować o tym jakie będą nasze gusta? Czy ktokolwiek ma złudzenia że da się namówić ludzi do chodzenia na koncerty warszawskiej jesieni? Przecież to szkodliwa utopia. Z kolei w przypadku kultury popularnej wkład państwa nie zdaje się wcale podwyższać jakości produktu końcowego – państwowe telewizje produkują drogie szmiry które przegrywają w przedbiegach z programami stacji komercyjnych. Może TVN nie ma programu Kultura ale z drugiej strony skoro TVP Kultura potrafiło jednego dnia oglądać mniej osób niż TVN Meteo to może jest to znak że nie ma w Polsce aż tylu amatorów kultury wyższej. Rzeczywiście istnieje jedna pożyteczna instytucja Polski Instytut Sztuki Filmowej ale między innymi dlatego że dokłada się po równo do wszystkich produkcji także tych komercyjnych Nasłuchując dyskusji twórców dochodzę do wniosku że większość z nich absolutnie straciła kontakt z odbiorcą – zapomnieli być może że każde dzieło powinno szukać jak najszerszego kręgu odbiorców a nie jak najwęższego. Tymczasem część z nich jasno deklaruje że gustom publiki nie będzie sprzyjać i że jeśli nie chce ona chodzić na ich filmy to tym gorzej dla publiki. I tak zamiast nakręcić dobry popularny film który mógłby konkurować z marnymi produkcjami polskich komedii romantycznych wolą nakręcić dzieło którego prawie nikt nie obejrzy i jeszcze cieszyć się po tym stygmatem prawdziwego twórcy jakim jest bycie powszechnie nie rozumianym. Ścieżkę kultury wysokiej w XX wieku wytyczyli malarze i muzycy – to właśnie oni uciekając od formy w abstrakcję od harmonii w atonię sprawili że dziś mało kto jest w stanie zrozumieć o co artyście tak naprawdę chodzi. I w sumie nie zrozumcie mnie źle ale – co w tym takiego cudownego?
I znów zwierz okazał się mało popkulturalny ale za to programowo tępiący snobizm w kulturze:)