Hej
Zwierz zasiadł wczoraj do komputera by opisać najgorsze śmierci w kinematografii kiedy nagle poczuł, że napisanie takiego wpisu nie przyniesie mu żadnej radości. Nawet najmniejszej. Zwierz lubi czuć radość w trakcie pisania wpisów, więc postanowił, że napisze o czymś co go cieszy. Widzicie wszyscy mamy takie nasze małe pop kulturalne radości, które wiążą się bardziej z uczestnictwem w popkulturze niż z konsumowaniem jej dóbr. Wie zwierz że brzmi to pokrętnie ale ma nadzieję, że zrozumiecie o co mu chodzi kiedy wymieni swoje drobne przyjemności zrozumiecie o co mu chodzi.
Kiedy zaczyna się bardzo wyczekiwany film — znacie ten moment kiedy idziecie do kina na jakiś strasznie wyczekiwany film i jest te pięć sekund przed początkiem seansu, na ekranie lecą już pierwsze takty muzyki czy pojawia się pierwszy z napisów początkowych, albo są jeszcze znaczki producentów. To takie cudowne uczucie, oczekiwanie się skończyło, oto jesteśmy na filmie. W tym momencie film jeszcze nas nie może rozczarować, zawieść, podważyć sens naszych długi oczekiwań. W tym momencie film po prostu się zaczyna. I to jest tak cudowny moment dla każdego kto czeka, że czasem zwierz zastanawia się czy nie należało by potem widzom robić jakiejś przerwy, żeby ochłonęli.
Kiedy znajdujesz DVD filmu, o którym myślałeś, że nie wyszedł w Polsce - zwierz ma takie hobby polegające na tym, ze raz na jakiś czas wchodzi do Saturna, Carrefoure czy Empiku albo Trafficu mówiąc sobie, że może sobie kupić jedno DVD z filmem do 50 zł. Zwierz chodzi wtedy bardzo uważnie między półkami szukając czegoś ciekawego co spełnia te założenia. Ileż to razy zdarzyło się zwierzowi natknąć się w ten sposób na film, o którym myślał, że nigdy go w Polsce nie wydano, albo co ciekawsze wiedział, ze wydano ale nigdy nie udało mu się na niego trafić. Pod tym względem celuje zwłaszcza Traffic w którym są po prostu inne filmy niż w większości sieciowych sklepów. To cudowne uczucie kiedy uda się kupić fajne DVD tak przypadkowo — zwłaszcza jeśli chciało się je sprowadzać zza morza.
Kiedy pojawia się naprawdę fajny trailer - zwierz uważa, że jest taka kategoria trailerów, które są tak dobre, że żaden film nie jest w stanie im dorównać — doskonale zgrana muzyka, z odpowiednio dobranymi scenami, do tego zapowiedź jakiejś niesamowitej historii. Dla zwierza takim trailerem był trailer Australii z podłożoną pod niego muzyką z Henryka V. Zwierz oglądał ten trailer w kółko bo był taki dobry, i pobudzający wyobraźnię. Oczywiście film był do niczego. Ale w każdym razie, póki się tego nie wie, dobre trailery dostarczają mnóstwo radości.
Kiedy orientujesz się, że książka, którą naprawdę chcesz przeczytać, ma edycję na Kindle - dobra to nie jest problem wszystkich. Ale czasem jest tak, ze zwierz słyszy o jakieś znakomitej zagranicznej książce, albo po prostu wartej przeczytania i okazuje się, że nie ma ona wydania na Kindle (zwierz raczej nie sprowadza z zagranicy książek jeśli to nie są absolutne pewniaki), wtedy zwierz chlipie. Ale bywa też tak, że książka ma taką edycję i można w dwóch ruchach wejść w jej posiadanie. Zwierz absolutnie uwielbia takie momenty. Szkoda tylko, że musi polegać na amerykańskiej edycji Amazona gdzie jest mniej książek brytyjskich.
Kiedy w telewizji leci film, który chciało się zobaczyć — bardzo rzadko przeglądając program telewizyjny udaje się nam trafić na sytuację, że na jakimś z rozlicznych kanałów, leci coś co naprawdę chcieliśmy zobaczyć. Ale nie na zasadzie, przegapiliśmy w zeszłym sezonie w kinie. Coś o czym słyszeliśmy ale nie udało nam się tego zobaczyć ani dostać DVD. To takie cudowne uczucie, bycia obdarowanym. Zwierz pamięta, że miał tak kiedy oglądał “Wszystko Lśni” film, o sprzątających domy po zmarłych, siostrach. Zwierz widział, ze film spodobał się w Sundance i chciał go zobaczyć, aż tu nagle leci w telewizji.
Kiedy plakat dodawany do czasopisma nadaje się do powieszenia na ścianie — od czasu kiedy zwierz miał taki malutki pokoik z jedną ścianą pod którą nie można było postawić regału (ściana była pusta w środku) zwierz ma słabość do plakatów. Zawsze obwieszał nimi wolne przestrzenie. Zdobycie ładnego plakat nie jest proste (pierwszy zakup zwierza przez Internet, to plakat Wolverine z pierwszych X- menów. Plakat tak kochany że przeprowadził się od rodziców razem ze zwierzem), stąd od lat dziecięcych cieszy zwierza ilekroć w czasopiśmie filmowym jest dobry plakat do powieszenia. Nie dawno ścianę zwierza zdobił plakat Gandalfa z Empire. Ostatnio chyba do Total FIlm dodano znakomity plakat do drugiej części Wolverina. Zwierz dawno nie widział ładniejszego. Zwierz z nieznanych sobie przyczyn oddał go bratu (to znaczy bratu się podobał, więc co zwierz innego miał zrobić)
Kiedy aktor udzieli naprawdę fajnego wywiadu — zwierz jest nałogowym oglądaczem wywiadów z aktorami. Ma tak o dawna. Ogląda wywiady z prawie wszystkimi jak leci. I tak ich wszystkich kojarzy. Dlaczego zwierz to robi? Pewnie dlatego, ze nie przepada za wywiadami prasowymi (za dużo można zmienić zapisując czyjeś słowa, i nie da się np. oddać tonu głosu), a jest niesamowicie pop kulturalnie wścibski. No i czasem zamiast udzielić jeszcze jednego identycznego wywiadu, gwiazdom zdarza się powiedzieć coś ciekawego, naprawdę zabawnego czy wnoszącego coś do interpretacji ich dorobku aktorskiego. Zwierz uwielbia takie wywiady, i zawsze gdy na nie trafia ma poczucie jakby dostał prezent.
Kiedy znajdziesz głupią wpadającą w ucho piosenkę — wszyscy mamy swoje ulubione gatunki muzyczne, zespoły, dobrze wyrobione gusta itp. Ale czasem jakiś hit z radia, jakaś rytmiczna piosenka bez sensu skradnie nam serce. Teoretycznie powinniśmy się trochę wstydzić, ale prawda jest taka, że puszczamy ją sobie w zaciszu domowym (albo z poczucia winy umieszczamy na odtwarzaczu mp3 pomiędzy dwoma dziełami Mozarta) i cieszymy się jej głupimi słowami czy radosnym rytmem. Pokochanie, nawet na chwilę takiego hitu daje czystą niczym nie zmąconą radość która wiąże się z tym, ze nie musimy takiego utworu bronić, polecać znajomym czy nawet rozumieć. Możemy się nim po prostu cieszyć w trakcie zamiatania. Dla zwierza ostatnio takim utworem jest Candy Robbiego WIlliamsa. O drugiej w nocy brzmi tak cudownie kretyńsko (to piosenka bez treści) i ożywczo, że zwierz wpada w pozytywny nastrój przed snem.
Kiedy w czasopiśmie filmowym jest sesja zdjęciowa z kimś kogo lubisz — trochę jak z plakatami. raz na jakiś czas aktor, którego lubisz nie jest niszowym aktorem brytyjskim tylko gorącym nazwiskiem o którym wszyscy dyskutują. I wtedy czytając sobie czasopismo filmowe, możesz trafić na jakąś sesję zdjęciową czy wywiad, którego się zupełnie nie spodziewałeś. Zwierz miał tak ostatnio kiedy chyba w Empire trafił na wywiad z Tomem Hiddlestonem. O tak po prostu tam był z ładnym zdjęciem uśmiechniętego Toma (to nie jest trudne).
Kiedy dobry film okazuje się śmiesznie tani - kolekcjonowanie filmów to straszny wydatek. Zwierz nigdy nie myśli o tym ile wydał na filmy, ale wie, ze strasznie dużo. Być może dlatego ilekroć okazuje się, że jakoś poszukiwana przez niego produkcja kosztuje prawdziwe grosze czuje taką radość. Ostatnio kiedy oglądał Little Britain postanowił sprawdzić ile kosztują kolejne sezony. Okazało się że każdy sezon kosztował 5 zł. Zwierz Kocha takie momenty. Zupełnie jakby tego filmu nie musiał kupować.
Kiedy odkryjesz znakomity serial, który ma mało odcinków - zwierz wie, że to paradoks ale zwierz nienawidzi nadrabiać seriali. Sezon, dwa to jeszcze ale nadrabianie siedmiu sezonów przerasta go psychicznie. Dlatego odkryć serial kiedy już jest świetny ale jeszcze nie ma mnóstwa odcinków to taka mała popkulturalna radość. Zwierz pamięta przypadek Suits. Odkrył znakomity serial kiedy ten ‚miał za sobą 1,5 sezonu. Dokładnie tyle ile zwierz z radością nadrobi.
Kiedy znajdziesz w sklepie coś bardzo fandomowego ale tylko ty o tym wiesz — zwierz ograniczy się chyba do przykładu. Dwa tygodnie po tym jak zwierz zaczął oglądać Doktora Who we Flo (taki sklep z badziewiem) sprzedawano skarbonki w kształcie angielskiej budki policyjnej, do tego przecenione. Oczywiście to nie jest dokładnie TARDIS ale jak na Polskie warunki to więcej niż można prosić. Zwierz czuł się wtedy jakby niebiosa pobłogosławiły jego nową serialową fascynację
Kiedy nie musisz płacić za bilety — zwierz wie, ze nie wszystkim to się często zdarza, ale zwierz czuje szczęście za każdym razem kiedy dostanie zaproszenie do kina. Nawet jeśli nie miał zamiaru oglądać filmu. To nie chodzi o oszczędność pieniędzy. Chodzi o to uczucie podarowanego wyjścia do kina, stworzenie sytuacji, której się nie planowało. A jeśli można jeszcze na takie zaproszenie kogoś wsiąść jako towarzysza to nagle dostaje się nie tyle seans co cały miły wieczór. Zwierz myśli, że nigdy nie przestanie to go bawić. Jeśli przestanie to chyba albo będzie sławny, albo zapracowany, albo będzie właścicielem kina.
Jak widzicie zwierz jest raczej istotą prosta i znajduje całe mnóstwo drobnych przyjemności. Jest jednak absolutnie przekonany, że to dopiero wierzchołek góry fajnych rzeczy tego typu. Co was tak cieszy drodzy czytelnicy? Może znajdujemy radość w tych samych drobnostkach, a może jest coś takiego co cieszy wszystkich a zwierz o tym zapomniał, albo nie daj boże go to nie bawi. Trochę tak jak tego jedynego człowieka na świecie, którego nie bawi folia bąbelkowa.
Ps: A jutro zwierz coś zrecenzuje. Ba! nawet wie co!??