Magia literek czyli dlaczego nie warto mieć dyplomu jeśli jest się bohaterem

Hej

Zwierz radośnie infor­mu­je swoich wiernych czytel­ników że od wczo­raj zwierz jest już w pełni wyk­sz­tał­cony więc powin­niś­cie czy­tać jego tek­sty z błę­da­mi ortograficzny­mi z więk­szym niż doty­chczas zażenowaniem ;) Zwierz cele­bru­jąc fakt że utracił szla­chet­ną pozy­cję stu­den­ta na rzecz nieco mniej optymisty­cznej pozy­cji absol­wen­ta zaczął się zas­tanaw­iać czego o swoim nowym życiu dowie się z kul­tu­ry pop­u­larnej. Otóż nieste­ty nie wyglą­da to szczegól­nie ciekaw­ie. Część filmów sugeru­je że oto absol­went który radośnie spędzał czas w innym mieś­cie winien ter­az powró­cić na łono rodziny gdzie wszys­tkie jego marzenia i plany powin­ny zostać przyg­niecione przez rzeczy­wis­tość zaś jego marzenia o nieza­leżnoś­ci win­ny spotkać się ze smut­nym codzi­en­nym dniem niewielkiego miastecz­ka. Jedyne pociesze­nie moż­na odnaleźć spo­tyka­jąc starych zna­jomych którzy  nie opuś­cili mias­ta — nie mniej jed­nak naw­iązanie z nimi kon­tak­tu jest trudne bo oni tkwili w jed­nym miejs­cu pod­czas kiedy my posunęliśmy się intelek­tu­al­nie do przo­du. Zwierz odetch­nął lekko ori­en­tu­jąc się że nie czeka go taka przyszłość bo nigdzie się z mias­ta nie ruszył. Kole­j­na por­c­ja pop­kul­tu­ry przekonu­je go że jeśli wyszedł ze studiów z jakimikol­wiek ideała­mi — chę­cią zmi­any świa­ta, poma­gania dzieciom w Afryce czy znalezienia szczepi­on­ki na AIDS to już ter­az może być pewien że w ciągu roku pod­kupi go jakaś podła kor­po­rac­ja i ofer­u­jąc mu sumy o jakich nie śniło się ide­al­is­tom ( oni rzad­ko śnią o pieniądzach) zamieni mnie w podłego karierow­icza. Nim się zori­en­tu­je albo zanied­bam pier­wsze lata życia moich dzieci i zagłodzę psa albo kor­po­rac­ja pad­nie a bank zajmie mój dom i samochód. Zwierz nieco się przes­traszył ale przy­pom­ni­ał sobie że nie ist­nieje na świecie kor­po­rac­ja wyko­rzys­tu­ją­ca młodych his­to­ryków więc odetch­nął z ulgą ponown­ie. Wtedy właśnie przy­pom­ni­ał sobie o trze­ciej drodze jaką może pójść. Otóż zwierz może się ksz­tał­cić dalej. jeden rzut oka na pop­kul­turę i co widz­imy — ogól­nie nadal nie jest dobrze — albo zostanę stras­zli­wym geekiem i ner­dem ( o ile zwierz już nie kwal­i­fiku­je się do które­jś z tych grup) i nigdy nie założę rodziny całkowicie poświę­cona pra­cy, zniszczę sobie przy okazji wzrok zaś z każdym tytułem naukowym będę co raz bardziej przy­pom­i­nać żółwia. Albo zostanę super sławnym naukow­cem którego prędzej czy później por­wą radziec­cy szpiedzy ( oni pory­wa­ją wszys­t­kich nie patrząc na spec­jal­iza­cję). Jedynym ratunkiem było by zdoby­cie dal­szego wyk­sz­tałce­nia w his­torii sztu­ki ( mogła­by być wtedy tą kobi­etą co lata w szpilkach za poszuki­waczem starożyt­nych sym­boli) albo arche­ologii ( wtedy mogłabym kupić sobie bat i kapelusz i świet­nie się baw­ić) — zwierz czu­je się przygnębiony bo w sum­ie był tak blisko od szczęśli­wego zakończenia. No cóż jedyne co mi pozosta­je to kupić oku­lary i zacząć ćwiczyć wiązanie włosów w kok ;)