Hej
Zwierz przyzna wam szczerze że obok seriali które ogląda ma jeszcze nieskończenie długą listę seriali które wie, że powinien oglądać ale albo mu się nie chce albo non stop zapomina, że miał jej na swojej długiej liście. Jednym z takich seriali jest Broad City o którym zwierz wielokrotnie czytał ale zawsze zapominał że miał obejrzeć. Na całe szczęście w Internecie zawsze znajdą się ludzie którzy podrzucą w odpowiedniej chwili jakiś link. Zwierz obejrzał prawie cały pierwszy sezon (zostały mu dwa odcinki) i nie był w stanie się oderwać. Pewnie oglądałby go jeszcze dłużej ale musiał coś napisać (dokładniej ten wpis)
Zwierz się cieszy że przypomniał sobie, że ma obejrzeć ten serial
Pamiętacie kiedy Girls wchodziło na ekrany i mówiono że to taka niepolukrowana wersja Seksu w Wielkim Mieście? Dziewczyny szybko stały się serialem nieznośnym bo próbującym opisywać niedole życia młodzieńczego z dość udawanym dystansem jednocześnie po dobrym pierwszym sezonie odleciały gdzieś daleko od rzeczywistości. Plus serial nadal pokazywał życie bez porównania lepsze niż wiele osób jest w stanie prowadzić. Co więcej – mimo wielokrotnych zapewnień, że serial przekracza granice w pokazywaniu postaci kobiecych na ekranie zwierz miał cały czas wrażenie, że w istocie wciąż poruszamy się w podobnym świecie serialowej imaginacji gdzie nawet brzydsze i mówiące o swoich problemach kobiety nigdy nie przekraczają pewnej z góry ustalonej granicy. Wszystko odbywało się więc bardziej naturalistycznie ale kiedy człowiek spojrzał z boku to w sumie jakaś wielka granica nie została obalona. Kiedy zwierz sięgnął po Broad City słysząc że to serial który jest lepszym i „prawdziwszym” wydaniem dziewczyn nie był do końca przekonany. Zwłaszcza że ten komediowy serial został wyprodukowany nie przez zaszczytne HBO ale przez Comedy Central i powstał na bazie serialu internetowego.
Serial nie rozkłada na części pierwsze zjawiska kobiecej przyjaźni. Ona po prostu jest.
Po kilku odcinkach zwierz może być pewien jednego. Dawno nie widział w telewizji – o ile kiedykolwiek widział w telewizji, programu tak bardzo nie wpisującego bohaterek w pewien schemat tego jak ma się zachować postać kobieca. Zwierz miał wręcz wrażenie, jakby oglądał taką typową komedię o dwóch kumplach z których jeden jest ciągle zjarany a drugi stara się raz na jakiś czas być odpowiedzialny (z wiadomym skutkiem). Co zmienia fakt że są to dziewczyny? Paradoksalnie wszystko – zwłaszcza postać Ilany – absolutnie olewającej pracę, bardzo nieodpowiedzialnej ciągle lekko upalonej dziewczyny jest niesamowita. Po pierwsze dlatego że ona (podobnie jak jej koleżanka) nurzają się w fizyczności – z jednej strony wykorzystując ją do efektów komicznych z drugiej przełamując tabu mówiące że kobieta to istota niemal bez ciała. Ale nie tylko o to chodzi – jednym z najtrafniejszych zdań jakie zwierz przeczytał o tym serialu jest to w którym ktoś zwraca uwagę, ze obie dziewczyny mają wady ale nie mają zamiaru za nie przepraszać czy czuć się winne. Nie siedzą z nosem spuszczonym na kwintę, nie przepraszają świata że żyją. Łgają namiętnie, są koszmarnie nieodpowiedzialne i trochę pechowe. Mają niemal zerowy instynkt przetrwania ale jednak trzymają się razem i lepiej lub gorzej radzą sobie w życiu. Przy czym serial bez większych deklaracji robi coś co nie udało się wielu produkcjom. Oddaje jeśli nie wydarzenia to ducha życia gdy się ma dwadzieścia parę lat i absolutnie nie daje się prowadzić takiego życia jakie człowiek sobie wymyślił. W kolejnych odcinkach nie ma wiele akcji ale nie trudno je rozpoznać z własnego życia – mamy więc doskonały odcinek z kurierem i paczką. Wyprawę na imprezę, próba przetrwania doby do czasu kiedy wytruje się wszystkie karaluchy z mieszkania itp. Przy czym ta pozbawiona większego sensu narracja oparta o wydarzenia dnia codziennego jest największym plusem serialu.
Serial czasem bywa głupi ale ma też w sobie mnóstwo uroku
Dodatkowo serial zawiera – genialnie powtykane to tu to tam elementy satyry społecznej – głownie na mieszkańców Nowego Jorku ale nawet dla warszawiaka nie jest trudne rozpoznanie że nasze bohaterki nie przepadają za hipsterami. Przy czym one obie jako postacie dziwne właściwie nikogo nie oskarżają – raczej mają po prostu okazje spotkać się z najróżniejszymi przejawami zachowań, które zasługują na trafny komentarz jak np. sklepy z wegańskimi kanapkami. Poza tym to tu to tam pojawiają się odniesienia do popkultury ale robione mniej więcej tak jak robi się je w normalnym życiu – nie koniecznie wpychane widzowi do gardła ale wystarczająco wyraźne by widz nie miał wątpliwości ze dziewczyny żyją tu i teraz. Do tego sam serial nie traktuje siebie na poważnie co pewien czas grając z konwencją i wrzucając sceny bardzo dalekie od rzeczywistości. Zresztą cały serial przedstawia bardzo przerysowany świat w którym dość szybko można się odnaleźć. Jedną z ukochanych scen zwierza w serialu jest kiedy dziewczyny wybierają się na zakupy i zamiast montażu dostajemy scenę gdy jedna z nich kupuje po prostu pierwszą z brzegu sukienkę bo ładnie w niej wygląda. Jak ja to dobrze znam. W ogóle czasem oglądam te bohaterki i myślę sobie, że nawet jeśli sama sytuacja nie jest zwierzowi znana z doświadczenia to pewien nastrój już tak. Plus doskonałe zdanie które pada w jednym odcinku „Chce już wrócić do domu pooglądać moje seriale”. To jest zdanie młodej kobiety z XXI wieku.
Serial powstał na podstawie serialu na youtube więc ma jeszcze trochę takich zabiegów bardziej z tego medium ale to fajny pomysł
Przy czym zwierz nie będzie was oszukiwał. Jest w serialu wiele żartów które zupełnie zwierza nie bawią. Większość z nich dotyczy w mniejszym lub większym stopniu czynności fizjologicznych które jakoś nigdy zwierza nie bawiły. Nie wszystkie też sytuacje są zdaniem zwierza zabawne, choć akurat tam gdzie serial wymaga od aktorów czy bohaterek odrobinę poważniejsi wszystko jest na swoim miejscu. Zwierzowi podoba się za to, że np. nasza kompletnie odjechana bohaterka ma przemiłego faceta dentystę, który chciałby jakiegoś porządnego związku ale niestety nasza bohaterka ma zupełnie inny pomysł na ich związek. Z kolei druga jest dość standardowo zakochana w sąsiedzie – sceny w których z nim rozmawia są pięknie przepisane z komedii romantycznych z tą różnicą że tu te głupie rzeczy które można powiedzieć w towarzystwie sąsiada są naprawdę głupie. Poza tym postacie drugoplanowe są naprawdę fajnie napisane – współlokator który gra w gry komputerowe, wyżera wszystko z lodówki i jest obleśny ale czasem umie się zachować, pomieszkujący kątem przemiły nielegalny emigrant który jest bardziej ogarnięty życiowo niż obie dziewczyny czy w końcu szefowie obu bohaterek – pełen energii trener który bardzo pozytywnie odsyła do sprzątania łazienek, i szef firmy zajmującej się… trudno powiedzieć czym który ma świętą cierpliwość.
Cudowny chłopak dentysta który ma świętą cierpliwość, spokój ale trochę naszą bohaterkę nudzi, choć czasem jest idealny
Najlepsze jednak w tym serialu jest to, że na razie kolejne sprawy do niczego nie prowadzą. Nasze bohaterki żyją jak żyją. Czasem obiecują sobie, że będzie lepiej ale nie wygląda na to by którakolwiek z nich miała zrobić coś by poprawić swoje życie. Zresztą nie wydają się nieszczęśliwe, smutne czy zjadane wyrzutami sumienia. Żyją sobie w tym dziwnym świecie gdzie jedną z największych rozrywek jest wyprawa do sklepu z akcesoriami domowymi i planują remonty których nigdy nie robią. Ale nie jest to złe życie, wręcz przeciwnie – unosi się nad tym wszystkim duch młodzieńczej nieporadności która jest chyba potrzebna by przetrwać ten czas w życiu kiedy nic nie jest pewne. Zresztą gdzieś tam w przyszłości widać już tą matkę dzieciom w żółtym sweterku w jakiejś jasnej kuchni. Po szalonej przeszłości zostały tylko ślady po tunelach w uszach a sprzedaż marihuany połykanie kolejnych tabletek na uspokojenie. Nic dziwnego, ze dziewczyn jakoś tak do tej przyszłości nie ciągnie, zresztą wystarczająco dobrze czują się w swoim towarzystwie i nie zdaje się by czegokolwiek im brakowało. Może to jest w nich najfajniejsze – mogą się podkochiwać w sąsiedzie ale tak naprawdę to nie jest film o dziewczynach szukających miłości i akceptacji. I być może dlatego, zwierz od razu bohaterki polubił. Bo to takie sobie dwie dziewczyn, normalne. Jednocześnie widać, że widzą że powinny być uświadomionymi społecznie feministkami ale sam fakt, że muszą same sobie o tym dość często przypominać pokazuje, ze wcale nie jest to takie łatwe i naturalne jak brzmi. A już zupełnie na marginesie ten serial jest zabawny tam gdzie inne starają się być śmiertelnie poważne.
Dziewczyny czasem bywają głupie, czy trochę obleśne ale są takie szczęśliwe w swoim towarzystwie że szybko wszystko w nich akceptujemy
Przy czym serial robi jedną rzecz której prawie się nie widuje w serialach czy nawet w filmach. Oto wprowadza postać kobiecych bohaterek nieudaczniczek (nie wydaje się by miały w najbliższym czasie osiągnąć jakikolwiek sukces ani nawet poukładać sobie życie) i ich nie ocenia. Postać bohatera nieudacznika który jakoś daje sobie radę jest dość powszechna. Żeby daleko nie szukać – Nick z New Girl który doskonale wpasowuje się w schemat bohatera któremu w życiu jakoś nie wyszło i raczej nigdy nie wyjdzie ale mimo to bardzo go lubimy. Ewentualnie spróbujcie sobie wykopać z pamięci tych wszystkich niekoniecznie najbardziej lotnych i snujących szalone plany kumpli głównego bohatera. Ale w przypadku kobiet taka nieogarnięta postać musiała w końcu przejść metamorfozę, albo osiągnąć sukces – ale najczęściej w ogóle nie istniała. Nawet w 2 Broke Girls kompletnie spłukane bohaterki charakteryzują się większą zaradnością życiową niż dziewczyny z Broad City. Ale to jest właśnie w serialu dobre – odczarowanie postaci kobiecej która nagle okazuje się nie tylko równie podatna na prowadzenie takiego rozmemłanego życia, ale też równie nie mająca ochoty nic z tym robić. Przy czym to nie są do końca żeńskie odpowiedniki męskich bohaterów. Absolutna wściekłość w jaką wpada jedna z naszych bohaterek (co prawda pod wpływem) gdy ktoś zapyta ją czy ma dzieci z jednej strony jest zabawna. Z drugiej doskonale pokazuje że są pewne pytania które bardziej frustrują młode kobiety niż facetów.
To jest trochę inny serial niż zwierz zazwyczaj ogląda ale i tak się w nim zakochał
Zwierz przyzna wam szczerze – nie jest w stanie opowiedzieć dokładnie dlaczego Broad City jest dobrym serialem. Może pojawi się ktoś w komentarzach i nas wszystkich oświeci. Po pierwszym odcinku zwierz wcale nie miał ochoty oglądać dalej ale gdzieś koło szóstego zorientował się że nie tylko lubi postacie ale także śmieje się bardziej niż wcześniej. Może chodzi o to, że serial naprawdę nie udaje. Może o to, że bohaterki nie są żeńskimi wersjami męskich bohaterów, ani przerysowanymi kobiecymi postaciami. One po prostu są i łatwo je polubić – nawet kiedy czasem bywają irytujące. W każdym razie zwierz ma wrażenie, że autorki znalazły niesamowity sposób na nakręcenie feministycznego serialu. Trzeba nakręcić zabawny serial o przygodach dwóch dziewczyn, które się lubią i nie są doskonałe. Plus nie planują się zmienić. A i nie bać się pisać dowcipów które napisałoby się dla facetów. Reszta właściwie kręci się sama.
Ps: Zwierz przypomina, że w ten czwartek w Warszawie jest Secret Santa – paluszki już sklejone klejem?
Ps2: Zwierz przypomina też że w przyszły weekend będzie w Toruniu na dniach Toruńskiej Fantastyki