W oparach dymu czyli zwierz i opary absurdu

Po pier­wsze zwierz prag­nie przeprosić swoich wiernych fanów za brak wczo­ra­jszego wpisu — okazu­je się że są jeszcze na  świecie ludzie którzy chcą się kon­tak­tować ze zwierzem w realu odry­wa­jąc go od jedynej słusznej ( czy­taj wirtu­al­nej) formy egzys­tencji. Dziś zwierz będzie pisał o swoim oburze­niu. Widzi­cie zwierz jest istotą nie palącą — nie pali dlat­ego że boi się o swój stan zdrowia czy dlat­ego że uważa wszelkie uży­w­ki za rzeczy paskudne — zwierz nie pali bo ist­nieją­cy w jego głowie przelicznik który przelicza cenę wszys­tkiego na cenę DVD pod­powia­da zwier­zowi że nie jest w stanie wydać tyle kasy na faj­ki zami­ast na filmy. Nie mniej jed­nak gdy zwierz przeczy­tał w „ Rzecz­pospo­litej” że oto lob­by dba­ją­cych o zdrowie naszych płuc ma zacząć przyglą­dać się uważnie palą­cym bohaterom filmów. Obroń­cy naszego zdrowia wys­zli bowiem z założe­nia że jeśli na ekranie pojawi się palacz który gruźlic­zo nie kas­zle i nie cho­ru­je na raka płuc zaraz po obe­jrze­niu fil­mu zaraz rzucimy się do kas i kpimy paczkę fajek. Co gorsza ci sami ludzie dos­zli do wniosku, że nie tylko trze­ba patrzeć na ręce reży­serom którzy swo­je filmy dopiero nakręcą ale także poważnie przyjrzeć się tym fil­mom które już pow­stały. Zwierz zas­tanow­ił się przez chwilę i doszedł do wniosku że gdy­by wyciąć wszys­tkie sce­ny pale­nia Bog­a­rt został­by w jed­nej chwili wyka­sowany z his­torii kina i odszedł by w mro­ki niepamię­ci razem z Mar­leną Dietrih zaś za nimi grzecznie podrepcze James Dean. Pale­nie na ekranie to coś tak trwałego w his­torii kina jak obraz pis­arza rzu­ca­jącego do kosza zmiętą kartką w cza­sie niepowodzeń pis­ars­kich. Jeśli wyjmiemy je z ust zawodowym detek­ty­wom i straceń­com którzy prze­grali swo­je życie — cóż to już nie będzie to samo. Nieste­ty wyda­je się że ludzie odpowiedzial­ni za nasze zdrowie są gotowi poświę­cić wielkie dzieła czy gwiazdy fil­mu na rzecz naszego wspól­nego dobra. Co więcej w przyszłoś­ci pewnie wszyscy fil­mowi więźniowie zami­ast wymieni­ać się papierosa­mi będą żuli źdźbła trawy jak nawró­cony Lucky Luke. Zwierz jest moc­no zaniepoko­jony tą ten­dencją — wszak nie chodzi o same sce­ny pale­nia czy bohaterów wymachu­ją­cych papierosem — chodzi o sam pomysł by naszy­mi ter­aźniejszy­mi poglą­da­mi ksz­tał­tować przeszłość. Nie da się zmienić fak­tu że ludzie po pros­tu palili wcale nie prze­j­mu­jąc się sub­stanc­ja­mi smolisty­mi zaś kow­boj Mal­boro był przez wiele lat jed­nym z najbardziej rozpoz­nawal­nych sym­boli Amery­ki. Zwierz zas­tanaw­ia się co będzie gdy które­goś dnia obroń­cy naszej wątro­by każą wyrzu­cić wszys­tkie sce­ny z piciem a obroń­cy wszys­t­kich naszych narządów wewnętrznych każą zamknąć w met­alowej szafie wszys­tkie filmy o narko­manach. Zwierz dochodzi do wniosku że najbardziej braku­je mi takiej orga­ni­za­cji która zaj­mu­je się obroną naszego mózgu i kon­fisku­je wszys­tkie głupie filmy. Nieste­ty taka orga­ni­za­c­ja chy­ba nigdy nie powstanie.

PS: Dziś zwierz zary­wać będzie noc tylko po to by znów jutro narzekać. jed­nakże zbliży się tym samym do zatoczenia pier­wszego pełnego koła — musi­cie bowiem pamię­tać że pier­wszy post na zwierzu tyczył się sza­leńst­wa jakim jest oglą­danie Oscarów na żywo.