Wszyscy obtawiają tego samego konia czyli zwierz i drobne frustracje

Hej

Zna­jo­ma zwierza jest ostat­ni­mi cza­sy nieco sfrus­trowana — jako wielo­let­nia fan­ka czaru Audrey Hep­burn zawsze radośnie kolekcjonowała kalen­darze, notat­ni­ki czy inne bibelo­ty z wiz­erunk­iem ulu­bionej gwiazdy. Ostat­ni­mi jed­nak cza­sy pop­u­larność wiz­erunku bohater­ki  Śni­ada­nia u Tiffanego urosła do tego stop­nia, że dziś nikt nie jest w stanie odróżnić prawdzi­wego fana od kogoś kto kupu­je pro­duk­ty z wiz­erunk­iem dawnych gwiazd tylko dlat­ego, że właśnie jest taka moda. Koleżan­ka dość wier­na swo­jej kolekcji i sym­pa­tii może co najwyżej zgrzy­tać zęba­mi gdy widzi co raz dzi­wniejsze pro­duk­ty ( wielkie drew­ni­ane pudło z na pra­sowanym wiz­erunk­iem aktor­ki) z wiz­erunk­iem Hep­burn. Zwierz zna to uczu­cie doskonale — znał doskonale uni­w­er­sum x‑men zan­im jeszcze pojaw­iły się filmy, obe­jrzał Housa zan­im jeszcze ktokol­wiek poświę­cił mu w Polsce pół zda­nia i docenił geniusz Wesa Ander­sona zan­im w prasie zaczę­to porówny­wać go do Bergmana ( już w dwóch miejs­cach pojaw­iły się takie głosy!). Zwierz wraz z całą swo­ją rodz­iną wiedzi­ał o ist­nie­niu Har­ry Pot­tera zan­im jeszcze to imię i nazwisko mówiło cokol­wiek czytel­nikom z Pol­s­ki — za sprawą swo­jego ojca, który spec­jal­nie kupił nam wydanie ang­iel­skiego mag­a­zynu opisu­ją­cy nie znany jeszcze w Polsce szał na Pot­tera. Ilekroć coś takiego zwierz odkry­je czu­je się z jed­nej strony jak jed­nos­t­ka wyróżniona ale z drugiej strony powodu­je to frus­trację — podob­nie musi czuć się ten kto pier­wszy na wyś­ci­gach staw­ia na czarnego konia który wygry­wa gonitwę sta­je się cham­pi­onem a potem wszyscy na niego staw­ia­ją. Któż bowiem zwier­zowi uwierzy, że on wiedzi­ał pier­wszy, że był fanem czegoś zan­im wszyscy zostali fana­mi, że wie nieco więcej i nieco dłużej. A przede wszys­tkim że musi­ał się jakoś starać by zdobyć kopię fil­mu, by kupić książkę itp. Z takiego pier­wszeńst­wa nic nie wyni­ka poza fak­tem, że prze­cież nie włączyliśmy się w jak­iś trend tylko ów trend nas wchłonął — czyli wbrew temu co nakazu­je współczes­na kul­tura — wybral­iśmy sami a nie dostal­iśmy naszych wyborów na talerzu. Nieste­ty niko­go to nie obchodzi zaś pró­ba wytłu­maczenia w roz­mowie że wiedzi­ało się, widzi­ało się czy uwiel­bi­ało się wcześniej niż inni trak­towany jest nie jako prze­jaw pasji ale … sno­biz­mu. Zwierz nawet rozu­mie taki odruch ale prze­cież powin­niśmy cenić tych którzy odkry­wa­ją nowe trendy nieco wcześniej zan­im pisze się o nich we wszys­t­kich gaze­tach ( co spotkało Housa) zan­im kom­plet­nie zapom­i­na się o źró­dle fas­cy­nacji ( co powoli spo­ty­ka co raz bardziej fil­mowego a nie książkowego Pot­tera) w końcu gdy zjawisko przeszło przez wszelkie granice dobrze zrozu­mi­anego umi­aru ( a tak jest z wiz­erunk­iem Audrey). Zwierz chęt­nie by skakał i mówił — wiedzi­ałem, wiedzi­ałem — ale wie że jedyne co mu zosta­je to jeden gorz­ki wpis na tym blogu ( wybacz­cie jutro zwierz będzie słod­ki jak cukierek)

Ps: Zwierz musi stwierdz­ić że nie jest w stanie sobie wyobraz­ić frus­tracji swo­jej przeszanownej mat­ki która odkryła geniusz „ Para­grafu 22″ zan­im ktokol­wiek wiedzi­ał o tej książce. Zwierz by się sfrus­trował jego sza­cow­na mat­ka pozosta­je jed­nak raczej spokojna.