Hej
Zwierz najpierw chce się z wami podzielić informacją że oto blog zwierza jest w Syndykacie. Dla nie wtajemniczonych to taki wybór blogów z bloxa ( teoretycznie tych lepszych ale tu zwierz nie da głowy). Jak zapewnia go blox oznacza to promocję, oddzielenie jak ładnie formują założyciele syndykatu oddzielają ” sygnał od szumu” tak więc jeśli dotychczas przy czytaniu zwierza coś wam szumiało to już nie musicie regulować odbiorników. Oznacza to także że zwierz musi pisać regularnie — oczywiście zwierz i na co dzień pisze regularnie ale teraz to nie tylko jego prawo ale i obowiązek.
No dobra zwierz się już pochwalił więc teraz może przejść do swojego codziennego narzekania. Otóż zwierz który bardzo się cieszył na premierę Tin- Tina ( był to jeden z absolutnie ulubionych komiksów zwierza z czasów dziecięcych) jeden stracił całkowicie ochotę do obejrzenia tego filmu ( pytanie dla najbardziej wnikliwych czytelników bloga — dlaczego zwierz interesuje się premierą Tin Tina) gdy dowiedział się że film będzie w technologii CGI montion capture ( zwierz nie wie jak to będzie po polskiemu i chyba się tego nawet nie tłumaczy).
Oznacza to, że film realizuje się w następujący sposób — najpierw aktorzy odgrywają swoje role w specjalnych kombinezonach lub w strojach na których przyczepione są odpowiednie punkty które wyłapują każdy ich ruch i mimikę twarzy. Cały film kręci się w studio wyłożonym zielonym materiałem niekiedy tylko kształtem przypominający to co potem zobaczymy na ekranie. Gdy już aktorzy dawno zejdą z planu do pracy przystępują animatorzy którzy ich grę przekładają na animację — co w ten sposób powstaje? Zdaniem zwierza nic ciekawego — skonstruowana w ten sposób animacja stoi gdzieś pomiędzy prawdziwym filmem aktorskim a filmem animowanym. Oznacza to że bohaterami są animowani ludzie którzy wyglądają prawie jak realni ludzie ale właśnie prawie robi wielką różnicę jak uczy nas reklamodawcy. Często zmienia się im rysy twarzy ( bohaterom animowanym w stosunku do aktorów) mimika choć doskonale przeniesiona wydaje się sztuczna, co więcej animowane twarze najczęściej są gładkie i strasznie sztuczne.
Podobnie tło opowieści ‑choć kreowane z olbrzymią dbałością o szczegóły to jednak są jednak w ich absolutnej perfekcyjności od razu widać sztuczność. Zwierz widział tylko kilka filmów zrealizowanych w tej technice — “Ekspres Polarny”, “Opowieść Wigilijną” i nie do końca pasującego do tej charakterystyki “Beowulfa” który zrobił na nim jeszcze gorsze wrażenie niż dwa pierwsze tytuły.
Skąd niechęć zwierza do tego typu animacji? Przede wszystkim zwierz zupełnie nie umie zrozumieć po co robić animowane filmy które mają jak najbardziej przypominać rzeczywistość? Zwierz strasznie chętnie obejrzałby Tin Tina w wykonaniu aktorskim zwłaszcza że reżyserją zajmuje się Peter Jackson i Spielberg więc jest to zestaw fanstastyczny. Z koleii cała sympatia jaką zwierz darzy animację rysunkową czy komputerową wynika z faktu że nasza rzeczywistość wygląda dzięki niej zupełnie inaczej a właściwie to zupełnie inaczej wygląda nasza wyobraźnia. Zwierz jest pod wrażeniem postępu który pozwala na wykreowanie właściwego cienia Ogra czy animowanie osobno każdego włosa na plecach potwora z Potworów i Spółki — zdaniem zwierza to wspaniałe osiągnięcie.
Zwierz nie ma też nic przeciwko montion capture — dzięki niemu po ekranie mógł hasać Gollum ( choć niestety też Jar Jar Binks o czym wszyscy powinniśmy zapomnieć. ) czy straszliwa drużyna Davy Jonsa albo beznosy Voldemort ( ponoć grający go Ralph Fienns potrafił przestraszyć pozostałych aktorów na planie nawet z twarzą oblepioną pomarańczowymi punktami). Ale właśnie nad tym polega urok CGI i Motion capture — jest świetny jako dodatek do filmu aktorskiego, jako element dopełniający i pozwalający w pełni oddać to co wyobraził sobie scenarzysta i reżyser. Robienie filmów wyłącznie w tej technologii jest zdaniem zwierza przerost formy nad treścią — CGI jest gorsze od zwykłej gry aktorskiej — niezależnie od tego jak świetne mamy sensory i jak super jest nasza animacja to twarz ludzka jest nadal niedoścignionym wzorem podobnie animowanie drzew może nam dać zaledwie cień tego czym są prawdziwe drzewa.
Nie oznacza to jednak że ludzie podzielają sąd zwierza — wręcz przeciwnie — animacje tego typu cieszą się jak narazie olbrzymim powodzeniem i przynoszą niekiedy większe zyski niż filmy aktorskie. Dlaczego? Zdaniem zwierza taki film przyciąga więcej widzów nie dlatego że jest lepszy ale dlatego że jest inny — pójdą na niego zarówno ciekawi historii ( choć serio komu jeszcze chce się oglądać Opowieść Wigilijną?) jak i animacji — co więcej zrobienie filmu animowanego niestety wciąż wrzuca go do worka filmu familijnego ( tu zwierz wyłącza zdecydowanie Beowulfa) co poszerza widownię każdej produkcji o wiele milionów widzów. Nie mniej zwierz z lekkim niepokojem spogląda na rozwój tej technologii — przede wszystkim zwierz drży w obawie że kiedyś filmy realizowane w tej technologii zaczną zastępować klasyczne filmy aktorskie. Jeszcze kilka lat temu po klęsce całkowicie animowanego w ten sposób Final Fantasy mówiono że taka przyszłość nam nie grozi- ale to było dziesięć lat temu kiedy animacja tego typu była jeszcze w powijakach — dziś zapewne taka produkcja zarobiła by krocie.
Dlaczego zwierz boi się utraty prawdziwych aktorów? Nie chodzi bynajmniej o sentyment do śledzenia ich karier i o to że gdyby ich zabrakło zwierz nie miałby czyich nazwisk wymieniać swoim znajomym w czasie oglądania filmu doprowadzjący tym wszystkich do szału. Oczywiście zwierzowi było by smuto gdyby nie mógł sprawdzać na imdb życiorysu kolejnego aktora ale pewnie jakoś by to przeżył. Dla zwierza jednak utrata prawdziwych aktorów była by bez porównania bardziej bolesna — otóż zwierz nie potrafi się identyfikować z żadną postacią która nie jest człowiekiem granym przez człowieka. Zwierz nie wie skąd się to w nim bierze ale nigdy nie potrafił się przejąć tak naprawdę losem wszystkich animowanych ludzkich postaci — może i płakał po mamie jelonka Bambi czy wtedy kiedy umarł Mufasa ale sam los biednego Bambiego czy Simby nigdy specjalnie nie odbił się na jego sercu. Oczywiście może ta niemożność zwierza do nawiązania emocjonalego związku z bohaterami wynika z faktu że najczęściej są to bohaterowie filmów animowanych przeznaczonych dla dzieci. No ale z drugiej strony powiedzcie — czy można między takimi niby ludźmi wytworzyć taką chemię jaka czasem tworzy się między aktorami na ekranie?
Oczywiście zwierz wie że nikt nie będzie kręcił w tej technologii dramatów obyczajowych, ani komediodramatów ale zwierz musi stwierdzić że nawet jeśli kręcono by w ten sposób wyłącznie filmy sensacyjne to i tak była by to zdaniem zwierza olbrzymia strata. Czy ktokolwiek oglądałby np. Szklanej Pułapki gdyby nie grał w nich zupełnie nie perfekcyjny Bruce Willis? To też niepokoi zwierza — to co czyni aktorów ciekawymi to fakt że zadziwiająca ilość z nich wcale nie jest taka perfekcyjna ( zwierz właśnie ma na ekranie Julię Roberts która ma zdecydowanie za duże usta) — ale właśnie na tym polega najczęściej ich urok — czy będziemy umieli być tak różnorodni jak natura i czy nie poddamy się pokusie zbytniego poprawiania naszych aktorów aż staną się idealnie nudni.
Zwierz nie wyklucza że wszystkie te czarne wizje przyszłości ( lub jasne jak diament jeśli jesteście fanami CGI) wynikają z faktu, że zwierz po prostu nie lubi takich filmów. Z drugiej jednak strony zwierz jest prostego zdania — jeśli coś może zagrać człowiek niech zagra to człowiek — jeśli ten nam się nie podoba wybierzmy innego — jest nasz sześć miliardów któryś musi się w końcu nadać.
No dobra zwierz się już pochwalił więc teraz może przejść do swojego codziennego narzekania. Otóż zwierz który bardzo się cieszył na premierę Tin- Tina ( był to jeden z absolutnie ulubionych komiksów zwierza z czasów dziecięcych) jeden stracił całkowicie ochotę do obejrzenia tego filmu ( pytanie dla najbardziej wnikliwych czytelników bloga — dlaczego zwierz interesuje się premierą Tin Tina) gdy dowiedział się że film będzie w technologii CGI montion capture ( zwierz nie wie jak to będzie po polskiemu i chyba się tego nawet nie tłumaczy).
Oznacza to, że film realizuje się w następujący sposób — najpierw aktorzy odgrywają swoje role w specjalnych kombinezonach lub w strojach na których przyczepione są odpowiednie punkty które wyłapują każdy ich ruch i mimikę twarzy. Cały film kręci się w studio wyłożonym zielonym materiałem niekiedy tylko kształtem przypominający to co potem zobaczymy na ekranie. Gdy już aktorzy dawno zejdą z planu do pracy przystępują animatorzy którzy ich grę przekładają na animację — co w ten sposób powstaje? Zdaniem zwierza nic ciekawego — skonstruowana w ten sposób animacja stoi gdzieś pomiędzy prawdziwym filmem aktorskim a filmem animowanym. Oznacza to że bohaterami są animowani ludzie którzy wyglądają prawie jak realni ludzie ale właśnie prawie robi wielką różnicę jak uczy nas reklamodawcy. Często zmienia się im rysy twarzy ( bohaterom animowanym w stosunku do aktorów) mimika choć doskonale przeniesiona wydaje się sztuczna, co więcej animowane twarze najczęściej są gładkie i strasznie sztuczne.
Podobnie tło opowieści ‑choć kreowane z olbrzymią dbałością o szczegóły to jednak są jednak w ich absolutnej perfekcyjności od razu widać sztuczność. Zwierz widział tylko kilka filmów zrealizowanych w tej technice — “Ekspres Polarny”, “Opowieść Wigilijną” i nie do końca pasującego do tej charakterystyki “Beowulfa” który zrobił na nim jeszcze gorsze wrażenie niż dwa pierwsze tytuły.
Skąd niechęć zwierza do tego typu animacji? Przede wszystkim zwierz zupełnie nie umie zrozumieć po co robić animowane filmy które mają jak najbardziej przypominać rzeczywistość? Zwierz strasznie chętnie obejrzałby Tin Tina w wykonaniu aktorskim zwłaszcza że reżyserją zajmuje się Peter Jackson i Spielberg więc jest to zestaw fanstastyczny. Z koleii cała sympatia jaką zwierz darzy animację rysunkową czy komputerową wynika z faktu że nasza rzeczywistość wygląda dzięki niej zupełnie inaczej a właściwie to zupełnie inaczej wygląda nasza wyobraźnia. Zwierz jest pod wrażeniem postępu który pozwala na wykreowanie właściwego cienia Ogra czy animowanie osobno każdego włosa na plecach potwora z Potworów i Spółki — zdaniem zwierza to wspaniałe osiągnięcie.
Zwierz nie ma też nic przeciwko montion capture — dzięki niemu po ekranie mógł hasać Gollum ( choć niestety też Jar Jar Binks o czym wszyscy powinniśmy zapomnieć. ) czy straszliwa drużyna Davy Jonsa albo beznosy Voldemort ( ponoć grający go Ralph Fienns potrafił przestraszyć pozostałych aktorów na planie nawet z twarzą oblepioną pomarańczowymi punktami). Ale właśnie nad tym polega urok CGI i Motion capture — jest świetny jako dodatek do filmu aktorskiego, jako element dopełniający i pozwalający w pełni oddać to co wyobraził sobie scenarzysta i reżyser. Robienie filmów wyłącznie w tej technologii jest zdaniem zwierza przerost formy nad treścią — CGI jest gorsze od zwykłej gry aktorskiej — niezależnie od tego jak świetne mamy sensory i jak super jest nasza animacja to twarz ludzka jest nadal niedoścignionym wzorem podobnie animowanie drzew może nam dać zaledwie cień tego czym są prawdziwe drzewa.
Nie oznacza to jednak że ludzie podzielają sąd zwierza — wręcz przeciwnie — animacje tego typu cieszą się jak narazie olbrzymim powodzeniem i przynoszą niekiedy większe zyski niż filmy aktorskie. Dlaczego? Zdaniem zwierza taki film przyciąga więcej widzów nie dlatego że jest lepszy ale dlatego że jest inny — pójdą na niego zarówno ciekawi historii ( choć serio komu jeszcze chce się oglądać Opowieść Wigilijną?) jak i animacji — co więcej zrobienie filmu animowanego niestety wciąż wrzuca go do worka filmu familijnego ( tu zwierz wyłącza zdecydowanie Beowulfa) co poszerza widownię każdej produkcji o wiele milionów widzów. Nie mniej zwierz z lekkim niepokojem spogląda na rozwój tej technologii — przede wszystkim zwierz drży w obawie że kiedyś filmy realizowane w tej technologii zaczną zastępować klasyczne filmy aktorskie. Jeszcze kilka lat temu po klęsce całkowicie animowanego w ten sposób Final Fantasy mówiono że taka przyszłość nam nie grozi- ale to było dziesięć lat temu kiedy animacja tego typu była jeszcze w powijakach — dziś zapewne taka produkcja zarobiła by krocie.
Dlaczego zwierz boi się utraty prawdziwych aktorów? Nie chodzi bynajmniej o sentyment do śledzenia ich karier i o to że gdyby ich zabrakło zwierz nie miałby czyich nazwisk wymieniać swoim znajomym w czasie oglądania filmu doprowadzjący tym wszystkich do szału. Oczywiście zwierzowi było by smuto gdyby nie mógł sprawdzać na imdb życiorysu kolejnego aktora ale pewnie jakoś by to przeżył. Dla zwierza jednak utrata prawdziwych aktorów była by bez porównania bardziej bolesna — otóż zwierz nie potrafi się identyfikować z żadną postacią która nie jest człowiekiem granym przez człowieka. Zwierz nie wie skąd się to w nim bierze ale nigdy nie potrafił się przejąć tak naprawdę losem wszystkich animowanych ludzkich postaci — może i płakał po mamie jelonka Bambi czy wtedy kiedy umarł Mufasa ale sam los biednego Bambiego czy Simby nigdy specjalnie nie odbił się na jego sercu. Oczywiście może ta niemożność zwierza do nawiązania emocjonalego związku z bohaterami wynika z faktu że najczęściej są to bohaterowie filmów animowanych przeznaczonych dla dzieci. No ale z drugiej strony powiedzcie — czy można między takimi niby ludźmi wytworzyć taką chemię jaka czasem tworzy się między aktorami na ekranie?
Oczywiście zwierz wie że nikt nie będzie kręcił w tej technologii dramatów obyczajowych, ani komediodramatów ale zwierz musi stwierdzić że nawet jeśli kręcono by w ten sposób wyłącznie filmy sensacyjne to i tak była by to zdaniem zwierza olbrzymia strata. Czy ktokolwiek oglądałby np. Szklanej Pułapki gdyby nie grał w nich zupełnie nie perfekcyjny Bruce Willis? To też niepokoi zwierza — to co czyni aktorów ciekawymi to fakt że zadziwiająca ilość z nich wcale nie jest taka perfekcyjna ( zwierz właśnie ma na ekranie Julię Roberts która ma zdecydowanie za duże usta) — ale właśnie na tym polega najczęściej ich urok — czy będziemy umieli być tak różnorodni jak natura i czy nie poddamy się pokusie zbytniego poprawiania naszych aktorów aż staną się idealnie nudni.
Zwierz nie wyklucza że wszystkie te czarne wizje przyszłości ( lub jasne jak diament jeśli jesteście fanami CGI) wynikają z faktu, że zwierz po prostu nie lubi takich filmów. Z drugiej jednak strony zwierz jest prostego zdania — jeśli coś może zagrać człowiek niech zagra to człowiek — jeśli ten nam się nie podoba wybierzmy innego — jest nasz sześć miliardów któryś musi się w końcu nadać.
Ps: Sprawdzając we własnym blogu czy zwierz kiedyś o tym nie pisał natknął się na własny wpis o tym jak to nienawidzi 3D ( nadal nie cierpi tej technologii a właściwie konieczności siedzenia w niewygodnych okularach choć zaczyna rozumieć że niekiedy może być super jak np. w Zaplątanych) — czyżby zwierz zamieniał się w tak młodym wieku w strasznego zrzędę i przeciwnika postępu? Zwierz czuje się zaniepokojony własną postawą dużo bardziej niż zmianami zachodzącymi w przemyśle filmowym