Gnicie, wycie i sielskie życie czyli dlaczego nie ma popultury bez zombiaków

Hej

Zwierz musi przyz­nać że od pewnego cza­su odczuwa ciepłe uczu­cia wobec niemal każdego fil­mu poświę­conego zom­bim. Żywe trupy robią ostat­nio w kinie zatr­waża­jącą wręcz kari­erę. Kiedy Romero nakrę­cił swój pier­wszy film o żywych tru­pach oprócz rados­nego gore mieliśmy jeszcze kry­tykę społeczeńst­wa kon­sump­cyjnego ( gru­pa prz­er­ażonych mieszkańców mias­ta schowała się wszak w cen­trum hand­lowym). Jed­nak każdy następ­ny film o zom­bi­akach miał w sobie co raz mniej ide­ologii co raz więcej odcię­tych kończyn i tryska­jącej krwi. Nie mniej mam wraże­nie że owa prze­stro­ga z pier­wszego fil­mu odbiła się na wszys­t­kich niemal fil­mach o zom­bich — niemal wszędzie pojaw­ie­nie się żywych trupów jest prze­strogą prze­ciw nierozważne­mu i nieod­powiedzial­ne­mu dzi­ała­niu człowieka — co więcej w powszech­nie zjechanym filmie Ziemia Żywych Trupów pojaw­ił się wątek zom­bich którzy choć nadal stanow­ią zagroże­nie dla człowieka zaczy­na­ją mieć emoc­je — choć film wciąż jest rados­ną jatką pojaw­ia się chwila zas­tanowienia czy nadal moż­na ich tak radośnie wykańczać . Trze­ba powiedzieć że zom­bi­a­ki wyjątkowo dobrze sprzeda­ją się zarówno w fil­mach poważnych jak i kome­diowych. Wysyp Żywych Trupów — film w którym jedynym bez­piecznym miejscem na świecie jest Pub do którego swo­ją ekspedy­c­je prowadzi nasz nieod­powiedzial­ny bohater jest nie tylko jed­ną z najlep­szych komedii ostat­nich lat ( zwierz nie spotkał jeszcze oso­by której ów film nie rozbaw­ił by do  łez) ale także strasznie fajnym filmem o współczes­nej Wielkiej Bry­tanii i jej niezbyt ambit­nych mieszkań­cach. Dziś ( chy­ba bo zwierz ma jak typowy his­to­ryk do dat pamięć męt­ną) wchodzi na ekrany kin Zom­bieland gdzie z epi­demią żywych trupów radzi sobie niezbyt roz­gar­nię­ta gru­pa w której ma swo­je miejsce i kujon  i mała dziew­czyn­ka. Zwierz już wszczy hit  film jak to się dziś mówi kul­towy. Ale to nie wszys­tko — zwierz zas­tanaw­iał się dlaczego nie razi nas dawka okru­cieńst­wa w fil­mach o żywych tru­pach. Serio — kiedy w nor­mal­nym filmie ktoś chodzi po uli­cy i strzela do głów prze­chod­niów film dosta­je znaczek od 18 lat ale w przy­pad­ku zom­bich — cóż prze­moc jest nieco mniejsza kiedy skóra człowieka zie­le­nieje. Zwierz nie jest zwolen­nikiem tezy że okru­cieńst­wo telewiz­ji wpły­wa na ludzi. Zdaniem zwierza tym co budzi agresję w człowieku jest to drob­ne okru­cieńst­wo dnia codzi­en­nego które­mu nie da się w żaden sposób zaradz­ić. Nie mniej wyda­je się że filmy o żywych tru­pach są w jak­iś sposób wentylem bez­pieczeńst­wa — bez­piecznym ukierunk­owaniem naszej agresji. Choć zwierz może jak zwyk­le przesadzać.