Mad women, Mad Man czyli zwierz w świecie seksizmu

Hej

Zwlekłszy się dziś rano z łóż­ka zwierz włączył telewiz­or by jak co dzień obe­jrzeć swo­ją por­cję telewiz­ji śni­adan­iowej gdy wciska­jąc niewłaś­ci­wy zestaw przy­cisków znalazł się na kanale TCM gdzie właśnie dob­ie­gała koń­ca „ Filadelfi­js­ka Opowieść” — zwierz abso­lut­nie kocha ten film i może go oglą­dać w kółko więc i tym razem jadł swo­je śni­adanko podzi­wia­jąc Kather­ine Hep­burn i Jame­sa Stew­arta. Być może wczes­na pora a być może zaskocze­nie spraw­iło że zwierz zaczął rozmyślać jak­by obsadz­ić współczes­ny remake tego fil­mu. Im dłużej jed­nak myślał tym szy­b­ciej dochodz­ił do wniosku że taki remake był­by niemożli­wy. Bohater­ka która w filmie z lat 40 jest urocza i całkiem pew­na siebie nie zdała by egza­minu we współczes­noś­ci gdzie więk­szość scen uznana została­by za stras­zli­wie sek­sis­towskie zaś sama bohater­ka została by oce­niona jako napus­zona dzi­u­nia ( zwierz nie lubi tego słowa ale to jedyne przy­chodzi mu do głowy). Zwierz odłożył tą myśl do kat­a­logu „na później” i pog­nał do pra­cy — tam zaś otrzy­mał nowy numer pop­u­larnego tygod­ni­ka gdzie przeczy­tał artykuł ( tak! w godz­i­nach pra­cy!)  o wściekłej współczes­nej fem­i­nistce która twierdzi że sek­sizm nie umarł lecz wró­cił — i że dziś kobi­ety muszą nosić tip­sy, pow­ięk­szać biust i godz­ić się na pornografię ( jak wiado­mo zgo­da czy niez­go­da na oglą­danie przez mężczyzn filmów pornograficznych jest wyz­nacznikiem fem­i­niz­mu). Zwierz zaczął się zas­tanaw­iać nad tym artykułem ale na czas jazdy tramwa­jem włożył go do szu­flad­ki „ sko­men­tować później”. Dotarłszy w końcu do domu i zasi­adłszy przed kom­put­erem zwierz sprawdz­ił infor­ma­c­je na tem­at seri­ali gdzie znalazła się wzmi­an­ka o dużej pop­u­larnoś­ci dziejącego się w lat­ach 50 seri­alu „ Mad Man” który jako że roz­gry­wa się w cza­sach gdy o poprawnoś­ci poli­ty­cznej i woju­ją­cym fem­i­nizmie nie słyszano jest zasad­nic­zo dość sek­sis­tows­ki ale za to pokazu­je kobi­ety o ksz­tał­tach z lat 50 a nie współczes­nych co jest jedyną szan­są na kari­erę dla pewnych nie wiesza­kowatych aktorek.  W tym momen­cie zwierz wyjął swo­je dzisiejsze myśli  z odpowied­nich szu­fladek i postanow­ił je ze sobą zestaw­ić. Otóż zdaniem zwierza tępi­e­nie wszelkiego sek­siz­mu ( rozu­mi­anego jak się zda­je obec­nie zarówno jako gorsze trak­towanie kobi­et jak i trak­towanie kobi­et jako obiekt sek­su­al­ny) doprowadz­iło do sytu­acji paradok­sal­nej. Nasza kul­tura nabrała w ostat­nich dwóch dziesię­ci­ole­ci­ach zabar­wienia sek­sis­towskiego nie wobec kobi­et ale wobec mężczyzn — o ile nazwanie kobi­ety „ towarem” jest obrazą to o face­cie moż­na powiedzieć „ cia­cho” nieza­leżnie jak bard­zo jest to uprzed­miotaw­ia­jące. O ile kobiecy biust stał się najwięk­szym tabu współczes­nej kine­matografii zachodu o tyle co raz częś­ciej sła­ni­a­ją się po ekranie nadzy mężczyźni zupełnie bez powodu. Dlaczego? Otóż kiedy np. Jan­son Statham zde­j­mu­je koszule w kole­jnych częś­ci­ach Trans­portera to robi to nie dla oglą­da­ją­cych film mężczyzn tylko dla kobi­et które nie tylko chcą sobie popa­trzeć na jego musku­laturę ale także żąda­ją by w filmie sen­sacyjnym pojaw­ił się wątek roman­ty­czny. Ale to jeszcze nic zwierz do dziś pamię­ta swo­je znies­macze­nie gdy oglą­da­jąc elim­i­nac­je do Amerykańskiego Idola jed­na z jurorek konkur­su powiedzi­ała star­tu­jące­mu piosenkar­zowi że przepuś­ci go jeśli rozep­nie koszulę bo jest taki ład­ny — byłam zażenowana bo nigdy nie widzi­ałam by kogoś trak­towano bardziej przed­miotowo na wiz­ji. Nic więc dzi­wnego że mężczyźni prag­ną zobaczyć odrobinę starego dobrego sek­siz­mu na ekranie — ponieważ dziś jest to tabu nie ma nic prost­szego niż prze­nieść akcję seri­alu w cza­sy gdy nikt się temu nie dzi­wił — moim zdaniem lwia część sukce­su Mad Man wyni­ka z fak­tu że wprowadza on tyl­ny­mi drzwia­mi coś co dziś wyda­je się być zupełnie zabro­nione. Co do uwag bry­tyjskiej fem­i­nist­ki bun­tu­jącej się prze­ciw prosty­tucji pornografii i cza­sopis­mom z kobiecy­mi bius­ta­mi nie jestem w stanie dość do innego wniosku że jedynym sposobem zapo­b­ie­ga­nia takim zachowan­iom wśród mężczyzn jest ich masowa kas­trac­ja.
A po co ta uwa­ga o „ Filadelfi­jskiej Opowieś­ci”? Otóż zwierz który sam zachowań sek­sis­tows­kich nien­aw­idzi ( w obie strony) żału­je cza­sem że nie da się już krę­cić filmów w których kobi­ety były słabe i czekały na ratunek mężczyzn. Może to i nie praw­da i podła pro­pa­gan­da. Ale na Boga kiedy ostat­nim razem film pokazy­wał prawdzi­we życie?